Kabanata 1

Si Crystal ay ulila na sa mga magulang, bata pa lamang siya ng mamatay ang mga ito dahil sa isang aksidente. Pero kahit gano’n pa man ay hindi siya nakaranas ng hirap dahil nasa pangalan niya naiwan ang mga ari-arian at negosyo ng mga ito, pero dahil bata pa siya at nag aaral pa kaya ang kapatid na muna ng ama niya ang humalili sa mga naiwan ng mga magulang nito at ibibigay na lamang sa kanya pag nakapagtapos na siya at handa ng pamahalaan ang mga negosyo.

Kahit na maagang nawala ang mga magulang nito ay hindi siya nabuhay ng mag isa, do’n na din siya tumira sa bahay ng kanyang Tito na may asawa at anak na din. Halos magkapatid na ang turingan nilang mag pinsan dahil simula ng mga  bata pa lang sila ay magkakasama na ang mga ito. Palagi silang naglalaro at hindi mapaghiwalay. Hindi iba ang naging turing nila sa dalaga dahil mahal na mahal nila ito.

Ngunit non’g mag kolehiyo na sila ay nag hiwa-hiwalay ang mga ito. Si William at Crystal ay dito nag aral sa Pilipinas pero magkaiba sila ng pinapasukan samantalang si Kia naman ay sa New York nag aral. Umuuwi lang siya dito sa tuwing bakasyon. Kahit gano’n pa man ang nangyari ay hindi ito naging hadlang sa kanilang magpipinsan. Madalas pa rin silang nag uusap.

Masaya sila, masaya ang lahat noon. Pero dahil sa isang kagimbal gimbal na pangyayari nagbago ang lahat. Ang dating masaya at masigla ay napalitan ng lungkot, pangungulila, hinagpis, galit at puot.

Crystal POV

Nandito na ako ngayon sa harap ng pinapasukan ko, minsan ay hinahatid ako ng driver namin pero madalas ay ang pinsan ko ang nakakasama ko dahil isang way lang naman kami sa kanyang pinapasukan.

"Kailangan talaga maging mabagal sa pagbaba ng kotse? Psh!" anas ng pinsan kung si William at itinulak na ako palabas.

Inirapan ko naman siya at ang sira ulo ay tinawanan lang ako sabay sara ng pinto ng sasakyan.

He's William Del Rosario, my cousin. Hindi kami pareho ng pinapasukan dahil siya ay sa St. Vincent Academy at ako naman sa St. Mary's Academy. Madalas kaming magkasabay sa pagpasok. Ang pinsan ko ay napaka seryoso sa lahat ng bagay, cold din ito sa iba pero pag dating sa amin ng kapatid niya mabait at maalalahanin ito.

Ako nga pala si Crystal Pamela Parras,  2nd year college na ako sa kursong Business Management ito ang kinuha kung kurso dahil gustong kung matutunan kung paano mag manage ng kompanya dahil na rin sa mga naiwang negosyo ng aking mga magulang. Laking pasasalamat ko na lang dahil hindi ako naiwan na mag isa ng mawala sila. Pagkatapos kasi ng libing nila ay isinama na ako nila tito sa kanilang bahay. Siya ang kapatid ng papa ko na malapit sa akin. Madalas kasing magkakasama ang pamilya ko at pamilya nila kaya siguro hindi ako nahirapan sa pag adjust kasi kasundo ko na sila at pati na rin ang dalawang anak nito. Thankful ako sa pamilyang Del Rosario dahil hindi nila ako tinuring na iba sa kanila.

Pagpasok ko sa silid namin ay agad akong binati ng mga kaklase ko. Hindi ko nga alam kung bakit ganito trato nila sa akin. Tinagurian pa akong ‘Campus Princess’ ng mga ito. Inaamin ko maganda at matalino ako pero hindi ko naman kailangan ng titulo na ‘yon dahil ang gusto ko lang ay makapagtapos ng pag aaral.

Umabot na ang isang oras pero wala pa rin ang professor namin, hanggang sa nag bell na pero walang dumating at dahil gutom na ako ay inayos ko na ang mga gamit ko at lumabas na para pumunta ng cafeteria.

Habang naglalakad ako ay nakasalubong ko si Nathalie kasama ang kanyang kaibigan na sina Sophia at Jane. Hindi ko maintindihan kung bakit abot langit na lang ang galit nitong si Nathalie sa akin, lagi niyang sinasabi na inagaw ko ang lahat sa kanya kahit na wala naman akong ginagawang masama.

 

Hindi ko na lang sila binigyan ng pansin at akmang lalampasan ko ng biglang hinarang ako ni Nathalie. "May kailangan ka ba? Ayaw ko ng gulo." anas ko.

"Wala akong panahon para pag aksayahan ng oras ang isang katulad mo, Sophia wants to give you something." wika niya naman sabay baling sa kaibigan.

Lumapit naman si Sophia sa akin at may inabot na invitation. "Birthday ko bukas I want you to be there." aniya sa akin na ikinataka ko. 

Ako iimbitahin niya? Eh ang laki ng galit sa akin ng mga ito eh. 

Tinanggap ko na lang ‘yon. "Siguro naman pupunta ka di ba? Sophia wants you to be there. Huwag mo sana siyang paasahin." biglang wika ni Nathalie at naglakad na sila paalis.

Nagdadalawang isip ako kung pupunta o hindi. Bukas na pala 'to, pero kung hindi ako pupunta baka mas lalo akong pag initan ng grupo niya.

Kinabukasan dumating na ang araw ng kaarawan ni Sophia.

"Are you sure you're coming there?" my cousin William asked me.

"Ilang beses mo na akong tinatanong niyan kuya, syempre pupunta ako, nakakahiya naman kung hindi.” natatawang sagot ko sa kanya.

"Baka gusto mo samahan na lang kita? I just want to be sure na safe ka do’n." pagpupumilit nito.

Mabilis na pag iling naman ang ginawa ko. Ayaw kung  makaistorbo sa kanya dahil alam kung marami siyang ginagawa at saka kaya ko naman ang sarili ko at alam kung ligtas naman ang lugar kung saan ako pupunta.

"You are being strict again my cousin,  I will be fine. Alam kung marami ka pang gagawin." saad ko.

Napabuntong hininga naman siya. "Ayoko lang na mapahamak ka. Alam mo naman na kapatid na ang turing namin sa’yo.”

Awww he's so sweet. Kahit na suplado at cold siya sa iba.

"I know kuya, don't worry okay lang ako. I will update you time to time. Okay?" ani ko at niyakap siya. 

Sa huli ay wala naman itong nagawa at niyakap na lang din ako pabalik. Isa lang ang ibig sabihin no’n pumayag na siya.