Share
Calyx 6
Ang sabi nila, blood is thicker than water. Literally, totoo ito. Kung ibabase sa malalim na ibig-sabihin nito, naniniwala pa rin ako. Napagpasyahan ko nang ituloy ang matagal ko nang plano. Ang paghihiganti sa taong dahilan ng pagkawala ng pamilya ko. Magmula nang mamatay si Caleb ay nawala sa katinuan si mama. Samantalang si papa naman ay iniwan kami ni mama dahil nga tuluyan nang nabaliw si mama. Hindi rin naman niya ako nais kunin dahil ayaw na ayaw niya sa akin simula't sapul. Hindi ko alam kung ano ang kaniyang rason.
"Caleb! You okay?' tawa ni Lizette. Iwinawagayway pa nito ang kaniyang kamay sa harapan ko. Napabuga naman ako ng masaganang hangin bako tumango nang walang kagana-gana. "Kaninang second period ka pa wala sa sarili at tulala. May problema ba?" bakas ang pag-aalala sa mukha nito gayun na rin sa tono ng pagbitaw niya ng mga salita."W-wala naman," maikling sambit ko habang mahinang ipinagdadasal na sana ay hindi na ito magtanong."I see," anito. ParaKaugnay na kabanata
Lifeless Heart Prologue
Habang naglalakad ako pauwi sa bahay namin ay hindi nakakatakas ang mga masasamang tingin na ibinabato sa akin ng mga tao sa barangay."Hayan na naman yung batang salbahe. Porke mayaman kala mo kung sino kung mambastos," bulong ng isa naming kapitbahay sa kaniyang kaibigan.Napailing na lamang ako sa mga inaasta nila. Kada pupunta kami dito sa probinsiya ay ganiyan ang mga nangyayari. Parang may dala akong sakit na nakakahawa dahil madalas akong iwasan ng mga tao, kasali na ang mga matatanda."Ma, kailan ba tayo uuwi sa Manila? Napakapangit ng mga ugali ng mga kapitbahay nila lola. Parang may malala at nakakahawa akong sakit kung makatingin at makaasta sila sa akin," sumbong ko sa sandaling makarating ako sa bahay nila lola at nadatnan ko siyang naka-upo sa sofa set na gawa sa kawayang binarnisan. Malaki ang bahaynila lola pero makaluma. Yung mga bintana niyon ay sliding na gawa sa kahoy. May pito itong mga silid. Anim doon ay silid nila mama at ng mga kap
Lifeless Heart Chapter 1
NANG TUMUNOG ANG kampana ng paaralan na tanda ng recess namng mga studyante ay agad kong inayos ang mga gamit ko at agad tumakbo sa pintuan upang lumabas at dumiretso sa CR ng paaralan. Bago pa man ako makarating sa pintuan ay hinarang na ako ng grupo ng mga kababaihan na ang nakakainis pa ay ang mga ka-section niya."Ano na naman ba ang kailangan niyo?" napapikit ako sa pagka-ini. Naiihi na ako at ilang sandali na lamang ay lalabas na iyon. ang lider nila na hindi ko na pinag-aksayahang imemorya ang pangalan ay napataas ang kanang kilay niya."Ano, tatakas ka?" saad ng isa sa kanila na may halong sarkasmo. Hindi ako magaling sa pagmemorya ng mga pangalan kaya kahit na maga-anim na taon na kaming magkaklase ay hindi ko pa rin alam ang pangalan ng karamihan ng kaklase ko. Bukod kasi sa napapangitan ako sa ugali nila ay wala ring nangangahas na lumapit sa akin dahil siguradong madadamay sa pambu-bully sa akin ng mga bruhildang ito."For
Lifeless Heart Chapter 2
I slowly opened my eyes. They still felt heavy. Marahil ay sa pagod kagabi sa byahe at kulang sa pahinga. Tumingin ako sa labas at napag-alamang tirik na ang araw. Ang silid naman na kinalagyan ko ay hindi ang silid namin kundi SILID NI TITA. I wonder why I was here? Last time I check, nasa pintuan ako ng kwarto ni lola. Tsaka kung sa malapit na silid ang basehan, nangunguna doon ang silid ni tiyo Joe. Ipinagkibit ko na lang ang siping iyon. Sakto namang tumunog ang seradura ng pinto."G-gising ka na pala," sambit ni tiya Janice pagkapasok niya sa silid niya na siyang kinalalagyan ko. Naroon ang ngiti niya sa akin na akala mo ay hindi kami nagkasagutan kagabi. "Kain ka na." Bumaba ang tingin ko sa hawak niyang food tray. May toasted bread, bacon, pritong itlog, tasa ng kape, at ang sinangag na siyang palagi niyang inihahain tuwing umaga.I smiled at her, a sincere one. Kung ibang kapatid nila ako nakipag-alitan kagabi ay maaring isinusumpa na nila ako. Baka nga ipakula
Lifeless Heart Chapter 3
Mag-aalas tres na nang nakapag-adjust ang sistema ko sa nangyari. Napagdesisyonan kong sumunod sa hospital."Hel," tawag sa akin ni Tito Noel, asawa ni Tita Janice. Isa ito sa mga may galit kay lola dahil sa pagiging pakialamera niya kaya hindi na nakakapagtatakang hindi ito sumama sa pagtakbo kay lola sa hospital. Umiinom siya kasama ng mga kaibigan niya. May isa silang kasama na kaedaran ko at ngayon ko lang ito nakita na kaharap nila ito. "San ka pupunta? Bilin ng mama mo bantayan kita. Wag kang aalis. Bumalik ka doon.""S-s-susunnod po ako s-sa o-ospital tito," I answered politely. Kahit pa nanginginig pa rin ako sa biglaang nangyari kay lola. Alam kong gusto lang nitong sundin ang bilin sa kaniya ni mama pero gusto kong sumunod doon."Hindi pwede!" napasigaw na ito sa galit na dahilan ng pagtalon ng sistema ko sa gulat. "Nakalimutan mo na namn ba yung nangyari sa iyo noong sinubukan ka namin pigilan, ha? Ilang oras kang nawalan ng malay noon. Ka
Lifeless Heart Chapter 4
Long and comfortable sleep, that's what I felt, the moment I opened my eyes. Unti-unti kong iminulat iyon. Parang napakabigat ng mga talukap niyon. I think this sleep is the longest and most comfortable sleep in my entire life.Nagising ako sa di pamilyar na puting kwarto. Nakakasilaw ang kulay niyon. Napakaraming mga kagamitang nakasaksak sa katawan ko. I roam my eyes around the room. May sofa doon sa right side ko. May babaeng natutulog roon pero hindi ko kilala. Sa bandang paanan ko naman, sa right side ay may sliding window. I love how that window gives an ethereal beauty of the world. The color of the rising sun gives complement to the beauty of the surroundings."Y-You're finally awake," tarantang aniyang boses ng babaeng natutulog kanina sa sofa. I didn't let out any emotion, even though I'm confuse about her. Patakbo siyang lumabas ng silid habang sumisigaw ng, "Doc".Mabilis namang nagsipasukan ang mga taong nasa apat, kasama na ang babae na
Lifeless Heart Chapter 5
"O, BA'T basang-basa kayo? Hindi naman umulan a, tirik na tirik na ang araw o!" tita Angelique exclaimed when she saw us. Mukha kaming basang sisiw sa lagay namin. Pareho kaming nakayuko ni Calyx at hindi makatingin sa isa't isa."N-naligo po k-kami sa... sapa ba 'yun?" Bugok ko, SAGAD! Bakit at anong rason ng pagkautal ko? Dahil ba iyon sa nangyari sa sapa?NAGTAGAL ANG paglapat ng tingin namin ng ilang segundo. Pero dahil sa hindi maipaliwanag na nangyari, ang pag-slow motion ng paligid ay nagmistulang matagal ang aksidenteng halik na iyon.Parang biglang bumagsak ang lahat ng tubig mula sa taas dahil sa lakas ng tunog ng talon. Naging dahilan iyon upang bumalik ang lahat sa katotohanan.Malakas ko siyang itinulak bago lumangoy paitaas. I reached the surface of the water. Nakita ko ulit ang makapigil-hiningang tanawin. Ang malakas na tunog ng talon ay normal lamang iyon. Hindi ko alam kung paano nangyari iyon. Bakit hindi ko narinig ng ilang
Lifeless Heart Chapter 6
Sa araw ding iyon ay tuluyan nang hindi nakapasok si Eunice. May mga asignatura kaming hindi tugma pero karamihan ay magkapareho. Ngunit ni isa sa subject namin ay hindi ito nagpakita. Ni anino nito ay hindi man lang nagparamdam."Heart." Kinilabit ako ng kung sino sa likod ko. It was Irithel, an introvert classmate of mine. Kaklase ko ito sa iilang minor subjects."May naghahanap sa iyo sa labas," dagdag pa niya. Nakayuko lang ito na parang takot na takot. Bugok na introvert, ampota! Introvert ito pero very approachable, hindi ko lam na pwede pala yung ganoon. Basta 'wag mo lang itong iisturbohin kapag nagbabasa ito ng libro which is most of the time. The irony, approachable pero ayaw na ayaw ang naiistorbo kapag nagbabasa na lagi nitong ginagawa. Bobo mo Heart. I mentally laughed at my own thought. "Hey, nakikinig ka ba?" Halatang iritado na ito bse sa boses at pagkunot ng noo niya."A-Ah... O-oo... Lalabas na," Sagot ko sa kaniya. Hindi ko alam kung bak
Lifeless Heart Chapter 7
Nagising ako sa isang pamilyar na silid. MAy pintra itonng puti, gayundin sa mga kurtina at mga unan. Nalagay na ako dati sa ganitong lugar pero sa mas magarbo nga lang noon. NGayon ay nasa school clinic lang ako.Sa gitna ng munting kirot na nararamdaman ko sa ulo ko ay pinilitko ang sariling maupo. I even groaned because of that sudden pain."H-heart," anang tinig mula sa gilid ko. I slowly directed my sight at that person. Bigla akong nakaramdam ng kirot sa dibdib ko nang makitang hindi ang taong nasa isip ko ang tumawag sa akin.Naglakad si Caleb palapit sa akin upang alalayan ko sa pag-upo."Kumusta ang pakiramdam mo?" he asked with concern. The way he asked made my heart skip a beat then making it beat faster than usual after. Another strange feeling from someone."O-okay lang ako."Ilang oras pa akong nanatili sa clinic upang magpahinga bago aako pina-uwi. Laking pasasalamat ko na wala akong klase ngayong hapon.
Pinakabagong kabanata
