Audrey Clare Prescilla
I woke up at the sound of moanings and skin slapping in the other room. Rinig na rinig ko ang boses ng asawa ko habang may kaniig na ibang babae. Umupo ako ng tuwid at pikit matang nakikinig sa kababuyang ginagawa nila.
Day 1, early in the morning, ito na agad ang bumati sa akin? What more sa susunod na araw? Buwan? Taon? Ganito ba? Ganitong buhay ba ang gusto kong i-lead? For what? For the company? For my own interest? I can’t and I won’t.
So I called mom, dialed her phone a dozen of times but she didn’t answer. In the end, napilitan akong umalis sa kama para maligo at magbihis. I have to check the situation, bakit hindi sila sumasagot.
I am too determined to stop this fairytale. Nagbihis ako ng madalian at lumabas ng kwarto, nakasalubong ko pa si Bria at si CJ pero dinedma ko sila dahil mas gusto kong dumeretso agad sa parents ko pero hinila ako ng asawa ko sa braso. Tiningnan ko siya.
“What?” Galit kong tugon pero tiningnan niya lang ako.
“Magsusumbong ka? Sige magsumbong ka, tingnan natin,” he said, more specifically he threatened me.
Winaksi ko ang pagkakahawak niya sa braso ko at galit siyang sinampal.
“Hindi ako sumbungera pero hindi din ako matiising tao lalo na sa katulad mong gago,” I growled and turn my back at him. Ponyeta.
I was about to go out ng bigla ulit akong nahila papasok. He pushed me on the wall and held my chin hard.
“You are not going to make me lose my company, Audrey, not in this lifetime,” he said in between gritted teeth. Tinapik ko ng malakas ang kamay niyang nakahawak sa chin ko at tinulak siya.
“I’ll make sure you’ll lose everything after I talk to your parents and mine! Fuck you!” I said in the verge of killing him. Putangina niya pala e! Kaya niya ako pinakasalan dahil ayaw niyang mawala sa kanya ang kompanya niya? Tapos ganito ang trato niya sa akin?! Edi magsama sila ng kompanya niya, pasabugin ko sila pareho e! Ponyeta!
“Ma’am! Ma’am! Asan ka? Ma’am si Signor!” Pagtawag sa akin ng isang kasambahay. Nagmadali akong lapitan siya at kinuha ang telepono sa kamay niya.
“Dad?” I immediately said.
“Take good care of the company, treat your husband well, iha, I’m fighting with my prostate cancer, I won’t be arounf for long, I entrusted you to CJ already, sila ang makakatulong sa kompanya upang mapalago itong muli, Addie, investors pulled out after knowing I’m sick, Ad, I’m in the hospital with mommy, don’t come,”
After that, the line died. Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa. What? Ano ba tong nangyayari sa akin?
“You see Audrey, we’re stuck with each other, you need me, I need you, it’s not as if you’re not having an advantage of marrying me,”
Ramdam ko ang ngisi sa bawat salitang lumalabas sa demonyong bibig niya.
“Shut up,” tanging sambit ko.
“Oh come on, don’t be such a crybaby,”
“Shut the fuck up!” I boomed. ‘Tila nagulat siya sa inakto ko. My mind is in haywire. I can’t think straight. Daddy’s fighting with cancer. What the heck will I do?!
“Love? Who shouted?” Bria’s voice rang on my ear like a locust.
“No one, want to have some breakfast?” my husband replied. Mas nag-init ang ulo ko sa nakikita. That green monster is eating me up plus the fact that I’m torn between hard choices. I did the most irrational thing a person could do. Lumapit ako kay Bria at hinila ang buhok niya palabas ng bahay ko.
“You fucking whore! You’re whoring my fucking husband! Now you fucking leave my house! Get the fuck out or I’ll rip your limbs off one by one!” Gigil na gigil ako habang nanlalaban siya. Sinuntok ko ang mukha niya at hinila siya palabas.
“Ouch! Aray! What the heck?! Get off me! Let go! CJ! CJ, please! Omyghod!” Naluluha niyang sabi pero parang wala akong narinig. Galit ako, sobrang galit ako.
Pabalang ko siyang naitulak sa sahig, my eyes stung in tears. My heart feels like its been stab by millions of needles. Nandidilim ang paningin ko pero nawala lahat ‘yon ng may nakita kaming dugo na dumaloy sa hita ni Bria.
Dumating si CJ na nasa ganoong ayos kaming dalawa, hawak-hawak ni Bria ang tiyan at para akong naestatwa sa nakita. Bria’s pregnant?
“Brianna!” ang takot sa boses ni CJ ang maririnig sa buong compound. Napatakip ako ng bibig habang nagmamasid. Namimilipit sa sa sakit si Bria na karga-karga ni CJ.
“CJ, ‘yung baby natin.” Naluluhang sambit ni Bria. Hindi ko alam ang gagawin.
“Fuck! Hold on tight, love, our baby’s gonna be fine.” Natataranta si CJ, kaya tinawag ko ang driver namin para ipagdrive sila.
“Humanda ka sa akin pagbalik ko.” Galit na galit na sambit ni CJ bago sumakay sa sasakyan papuntang hospital. ‘Di pa din ako makalakad o gumalaw man lang. What have I done? I didn’t know, I didn’t know, you’re not at fault Audy. Nagalit ka lang, nawala ka lang sa rational mind mo.
Sinundan ako ng isang maid at pinapasok sa loob, pumasok ako ng kwarto ko na tulala, nanlalamig din ang buong katawan. I just endangered a baby’s life.
What have I done?
Hindi ako mapakali, gusto kong tawagan si CJ pero napakahipokrita ko naman pag ganoon. Lakad lang ako nang lakad sa loob ng kwarto. Kinakagat ang sariling kuko habang naghihintay kay CJ.
I feel like a murderer, napakawalang hiya kong tao sa ginawa ko.
Ni hindi ko inisip ang posibilidad na baka buntis si Bria! Bria did nothing wrong, why the fuck did I even do that? Minamahal siya ni CJ at sure akong mahal niya si CJ pero anong ginawa ko? Napakademonyo mo Audy! Walang kamalay-malay ‘yong supling pero ginanon mo! Fuck!
Gulong-gulo ako, andami kong iniisip—si daddy, si CJ, ‘yong bata. May rampage na sa utak ko dahil sa nangyayari. Dalawang araw pa lang ang nagdaan nang pumasok ako sa buhay ni CJ pero gulo na ang dala ko sa buhay niya.
God, buhayin Niyo lang ang bata, buhayin Niyo lang! Hindi na ako magagalit, Lord. Kahit magsama pa sila dito sa bahay, please, just let the child live.
Tumingin ako sa pintuan nang bumukas ito. Niluwa no’n si CJ, kitang-kita ko sa mga mata niya ang galit at lungkot. Pula rin ang mga mata nito pati ang ilong niya kaya alam ko na ang nangyari. Nang hilain niya ang buhok ko, sinampal ako at sinuntok, hindi ako pumalag.
“S-sorry, sorry hindi ko sinasadya.” Iyak ko at hinahayaan siyang bugbogin ako. Sige lang Audy tiis lang, kasalanan mo.
“Wala kang awa! You killed my child!” Sigaw niya habang sinasabunutan ako. Hinila niya ang braso ko at binato sa kama. Sinuntok niya ang balikat at braso ko bago ako sinampal sa pisngi.
Lihim akong humihikbi habang kinikiskis ang dalawang palad at pilit na lumuluhod sa harap niya.
“Sorry, sorry—“
“Maibabalik ba ng sorry mo ang anak ko?! Depota ka! Napakawalang hiya mo! Pilit kitang pinakisamahan kahapon! Dahil buong akala ko! Buong akala ko hindi ka papayag na makasal sa akin! Na aatras ka, pero lintek! Mali ako, pumayag ka! Ngayon naman, nag-eskandalo ka, pinatay mo lang naman ang anak ko hayop ka!” Gigil na gigil siya habang walang humpay akong sinasampal.
Alam ko, alam ko ang pakiramdam na mawalan, kaya tinanggap ko lahat, lahat-lahat. Hanggang sa mapagod siya, siya na ang kusang tumigil.
Lumabas siya ng kwarto, iniwan akong masakit ang buong katawan. Tumayo ako at napaigik sa sakit pero tiniis ko. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin bukas. Makukulong na ako, pwede akong ipakulong pero kung malalaman ito ng pamilya ko ay baka madisappoint sila sa akin, baka mas lalong lumala ang sakit ni dad.
Gulong-gulo ‘yong utak ko, masakit ang katawan ko at mag-isa ako. Wala akong makapitan, wala akong masasandalan. Sarili ko lang ang meron ako.
Humiga ako ng maayos sa kama, Kung ano man ang mangyari bukas, tatanggapin ko. Sa ngayon, matutulog na lang muna ako. Pagbangon ko mamaya o bukas, ako na mismo ang magtuturn-over sa sarili ko. Bahala na.
Woke up feeling so dizzy, I stood up. Napapikit ako sa impact ng ginawa ko.
Shit. Nakalimutan kong nabugbog pala ako. Pumunta ako sa labas ng kwarto ko pero ni isang pulis wala akong makita. Tho nakita ko ang parents ni CJ, siguro alam na nila. Siguro alam na nilang pinatay ko ang apo nila.
Nakayuko, nakahawak sa braso at paika-ika akong bumaba para manghingi ng sorry sa kanila. Pababa ay naaninag ko din sina Cartel at Jiro. Nakapusod naman na ang buhok ko at saka nakabathrobe na ako. Ayos na ito. ‘Di naman siguro masyadong halata na nabugbog ako.
Nang nasa panghuling hagdan ako ay natapilok pa ako kaya napatingin sila sa akin. Agad lumaki ang mata ni Jiro at dinaluhan ako.
“Oh my gosh, Audrey! What happened to you?!” Madam Charmage exclaimed. Wrong, kitang-kita pala na nabugbog ako.
“It’s nothing—ouch!” sambit ko at napa-aray pa nang pinisil ni Jiro ang braso
.
“Have a seat, ohmygod, sinong may gawa sa’yo nito? Andami mong pasa? Is my son treating you poorly? Asan ba siya?” sunod-sunod na tanong sa akin ni Madam.
“N-nothing really madam, nahulog lang ako sa hagdan kanina, he went out, said may business siya sa Laguna,” I said. Hindi ba nila alam? Hindi sinabi ni CJ? Kunsabagay, kung sasabihin niya malalaman ng parents niyang may girlfriend siya.
It hurts, grabe ka-over protective si CJ kay Bria at napakagaga ko para pagtakpan siya. Lol Audy, alam mong may kasalanan ka at least sa way na ganito marerepay mo siya.
“Gamutin natin ‘yan, jusko kang bata ka,” puno ng pag-alala ang boses ni Madam. Dahan-dahan akong pina-upo ni Jiro sa sofa habang pinakuha naman ni Madam ang first-aid kit.
“Grabeng pagkahulog ‘yan, Clara,” sa tono ng boses ni Jiro alam niyang nagsisinungaling ako, ngumiti lang ako sa kanya at tinapik ang balikat niya.
I silently said my sorry, magkaka-apo na sana sila pero nawala pa dahil sa akin. Nasabi kasi sa akin ni Madam kahapon na gustong-gusto niya ng magka-apo. Well technically, CJ and I are just living together, we won’t be consummating our marriage.
Ginamot ni Cartel ang sugat ko. I just found out na nursing ang kinuha niya at 1st year college na siya.
“We came here to invite you to Cartel’s 16th birthday party, alam na ni Carelle ang venue at kung kailan, we just want to inform you personally para naman maremind mo si Carelle, he never shows up to his brother’s birthdays dahil na rin sa pagiging piloto,” may bahid ng lungkot na saad ni sir Julio.
“We’ll go, trust me sir,” I said smiling. Hindi ko alam pa’no kukumbinsihin si CJ pero I’ll try. Sa galit niya mukhang hindi nga magpapakita sa akin ‘yon o kaya itapon nalang ako bigla palabas ng bahay.
“Aalis na kami iha, hindi na naming hihintayin pa si Carelle, we’re in a hurry kasi, iwan nalang namin si Corelle at Cartel dito okay? Don’t move vigorously baka mabinat ka pa,” Madam said kissing my forehead.
Immediately, my tears fell. Gustong-gusto ko magsumbong pero I can’t, I won’t. Malaki ang kasalanan ko ayokong mas galitin pa si CJ.
“Hey, why are you crying?” Nataranta si Madam nang nakita akong humagulgol. Agad niyang pinahid ang mga luhang tumatagaktak galing sa mga mata ko. Umiling ako habang pinipilit na ngumiti.
“H-hindi lang ako sanay n-na wala sila m-mommy sa tabi ko.” Paputol-putol kong saad. ‘Yan lang ang naisip kong idahilan kaysa mapahamak si CJ. Deserve ko naman to e.
“Masasanay ka din iha, sige na, we have to go,” she said in a soft loving voice before hugging me. I looked at Jiro and I can sense he knew something is up.
“Bye tita, ingat kayo,” Jiro said kissing his aunt’s cheek and man-hugging his uncle while Cartel went immediately to our entertainment room. ‘Di man lang tiningnan kung naka-alis na ang magulang.
I was left with Jiro in the sala, ‘di ko alam anong sasabihin, nagdadalawang-isip ako. Baka ino-overthink ko lang o totoong may nasesense siya.
“It’s not some dumb tripping down the stairs, Clara, it’s kuya, isn’t it?” he said sternly. I kept my mouth shut.
“N-no,” I hopefully said. Ramdam ko man ang pagtutol ng kabilang banda ng utak ko pero dahil may kasalanan ako ay ipinagsawalang bahala ko iyon.
Now that I’m so guilty, I don’t mind covering for CJ of anything he’ll do, it’s no more the feelings I have for him, it’s all about the guilt of killing an innocent child.
“Tsk, how far will you go to protect kuya? I know about Bria, I know what happened to Bria today and I know about their relationship but because wala akong pake noon sa gagawin niya sa buhay niya wala akong sinabi, now that it involves you, I might just kill him even if he trust me of everything he does.” Kuyom ang kamaong sambit ng kaibigan ko. Nag-unahan na namang tumulo ang mga luha ko. Pakshet, marriage sucks.
“P-please Jiro, don’t tell anybody and don’t blame your kuya, ako, ako ang puno’t dulo ng lahat, please don’t hate your cousin, I even killed an innocent baby because I am being selfish,” I managed to say in between my sobs. Umiyak lang ako habang yakap niya ako.
Hindi ko alam andami ko palang tubig sa katawan. Panay pagpapatahan siya sa akin habang yakap ako, ramdam ko ‘yong gigil niya.
“You didn’t kill a child, you never did and you are not selfish, you are never selfish,” he claimed and kissed me on my forehead. God, why didn’t I marry this man? Why CJ?
Nang napagod ako kakadrama, inalalayan niya ako papunta sa kusina para kumain. Sumabay din siya sa akin habang nakatitig sa mukha ko. Ganon ba kadami ‘yong pasa para titigan? Grabe ‘to.
“Clara, if it was possible to marry me, would you?”
Nabilaukan ako sa tanong niya pero agad akong tumango. Wala akong pag-aalinlangang tumango.
“Kung hindi ko lang alam na may Harriet ka sa buhay mo at nalaman ko agad na may Bria si CJ, mas pipiliin ko pang ikaw ang pakasalan ko, I wouldn’t wanna risk marrying a man who loves another woman, pero may Harriet ka e, close pa kami, ayokong saktan si Harriet,” I said smiling at him.
Napangiti naman siya agad sa pagmention ko sa mahal niya. Awtsu. Kenekeleg ang inyong lingkod.
“Yeah, Harriet’s my life and I’m proud of it,” he remarked.
“Of course, si Harrieta talaga ‘yong para sa’yo e, pareho kayong may saltik,” agad napasimangot si Jiro sa sinabi ko habang ‘di naman ako magkamayaw sa pagtawa. ‘Yong inis niya kasi sa sinabi ko hindi ko makeri-keri.
“Charot lang ‘to naman ‘di na mabiro,” I said and resumed eating.
“So you admit its kuya? Binugbog ka niya?” sabi niya na agad kong ikinatigil sa pag-kain. He smirked inwardly while his eyes scream anger.
“Kuya did that?” Napapikit ako ng mariin nang marinig ko ang boses ni Cartel. Pareho kaming nagulat ni Jiro sa pagpasok ng huli pero mas nanaig sa akin ang takot na baka magsumbong siya.
“Cartel, listen, it’s nothing I deserve this,” I said plainly explaining to him. Kapag galit si Cartel nagmumukha siyang si Jiro, kitang-kita ko ang ebidensya ngayon and it scares the shit out of me. Kapag kasi galit si Jiro, galit talaga ‘yan, hindi napagsasabihan, pansin ko lang ganoon din si Cartel dahil lumapit agad ito sa akin at hinampas ang mesa.
“Deserve? You deserve that, Audrey? He’ll kill you I’m sure of it, he wanted to end your life, I can tell just by looking at your bruises,” he said in gritted teeth. Now pareho ko na silang papakalmahin. Taena buhay dis.
“Look, Jiro, Cartel, it may sound stupid pero I’m fine good heavens, sige I admit, your kuya did these but please I have my fair share of fault,” I pleaded just to end whatever conversation we’re having right now.
“You stupid woman, who the fuck in the whole world says ‘I deserve to be punched in the face for being a wife’? Ikaw lang, kaya tumigil ka sa pagiging abnoy,” the annoyance in Jiro’s voice is priceless.
Feel na feel ko ‘yong sinasabi ng subconscious niya, ‘ala ka utak bobo’.
“Bugok lang ang magiging maayos pagkatapos nang nangyaring pambubugbog sa kanya,” Cartel scoffed. ‘Tila ‘yong inis na nagbabadyang lumabas sa akin niya mabubunton. Anak ng bugok naman oo.
“Mahabagin, alam niyo ang e-epal niyo ‘wag niyo nga gawing big deal iyon, away mag-asawa lang ‘yon,” I said completely nervous.
“Sa’yo hindi big deal sa amin big deal, hindi kami pinalaking ganyan ng parents naming, we treat women with respect,” Cartel tsked after saying those words. He really resembles Jiro so much.
“And besides, Audrey Clare, you’re his wife not some whore he fucks whenever he likes to,” Jiro said and stood up.
“Come on, alalayan at babantayan ka namin in case kuya comes back, I’ll be sure to punch him in the face,” Cartel said. Weird thing is I can see the worry in his eyes, the kind of worry na alam kong hindi mabuti para sa kanya.
I honestly find comfort in both of their presence kaya nakatulog ako ulit. When I woke up wala na sila sa tabi ko at rinig ko na ang bangayan sa baba. I immediately stood up kahit masakit ang katawan ko. Nagmadali ako sa paglalakad, buti na lang ay umabot pa ako bago masuntok ni CJ ang kapatid niya.
“Ano ba! Tama na ‘yan!” I screamed at the top of my lungs. I was looking for Jiro pero gulat ako nang nakasalampak na pala ito sa sahig. Galit kong tiningnan ang asawa at sinampal siya.
“Kung galit ka ako ang bugbogin mo! Huwag na huwag mong pagbubuhatan ng kamay ang kapatid at pinsan mo!” Humahangos kong saad. Nangingilid na naman ang mga luhang akala ko ay pagod na kakatulo.
“Wala kang pakealam—“
“May pakealam ako, Carelle! Nasa pamamahay kita, pamilya mo ang sinusuntok mo!” I said at inalalayan naming dalawa ni Cartel si Jiro.
“Sige! Magtulungan kayo!” Nanlilisik ang mata niyang sabi.
“Sige! Pare-pareho naman tayong may kasalanan, pare-pareho tayong makukulong! Hindi mabigat ang kasalanan ko Carelle pero intindihin mo, mas madami at mas mabigat ang sa’yo, mawawala pa sa iyo ang lahat!”
Lumalabas na ang tapang na tinatago ko. Nang wala na siyang masabi ay dumeretso siya sa kwarto. Agad kong tiningnan ang pasa sa mukha ni Jiro. May cut sa eyebrow niya at dumudugo ang gilid ng labi. Tumalima si Cartel para kunin ang first-aid kit habang umiiling kong tiningnan ang ngayo’y nakangiting tanga na nabugbog ng sariling pinsan.
“Napakahayop ng kuya mo,” Inis kong sabi. Tinitingnan kung paano gamutin ni Cartel ang sugat niya.
“Tapang mo ah,” he joked earning a glare from me.
“Ano bang kalintekan ang sinabi niyo at nasuntok ka ng kuya mo ha?” I said still annoyed. Tiningnan ko silang dalawa pabaling-baling ang ulo, naghihintay ng sagot. Pareho silang hindi makatingin ng diretso sa’kin.
“I was fuming mad, hindi ko na alam ang sinabi ko,” Jiro calmly replied. Namewang ako pero napaigik ako sa sakit tangina.
“You alright? Pahinga ka na, ba’t ba kasi namewang ka pa?” Jiro said. I scoffed.
“Inililipat mo ang topic, Jirod. What was it? Ano ‘yong sinabi mo kay CJ at sinuntok ka niya?” I calmly asked. Umiling siya. Tigas din ng ulo.
“Hurting you was the worst mistake Carelle James had ever did, hurting my bestfriend is the worst thing he ever did.”
Napatahimik ako at pinagmasdan ang galit sa mga mata ni Jiro. Hindi na ako nagsasalita kapag ganitong seryoso na siya. Cartel sat looking at us smirking. Parang pareho sila nang iniisip ng pinsan niya.
I sighed. Naguilty na ako kanina sa nangyari, dinagdagan pang mag-alala sa ano mang mangyayari sa relasyon nila.
An hour had passed pero ni isa sa amin walang nagsalita. Another hour had passed and nagdecide na silang umuwi. They gave me an emergency number in case CJ and I argued again.
Nagtagal ang tingin ko sa ceiling habang nakahiga sa sariling kwarto. CJ didn’t come out after what happened moments ago.
Natatakot lang akong baka magsumbong si Cartel at Jiro sa parents namin. Takot ko ding magtanong ang parents nila patungkol sa pasa ni Jiro sa mukha. Sighing, I decided to open my bedside lamp and watch a movie on my laptop.
