Nakangiti na lang ako, tulala, habang binabalikan ang lahat.
Biglang— “Did you even hear what I just said, Mhay?” Napabalikwas ako. Kumakaway si Lhey sa harapan ko, nakapamewang, nakataas ang kilay at pilyang nakangiti. “Ha? Ano po 'yon?” tanong ko, natauhan, sabay ayos ng buhok kong nalaglag sa mukha. “Grabe ka. Nagkwekwento ako dito, ang haba pa naman ng sinasabi ko, akala ko naman nakikinig ka!” “Sorry! Naalala ko Lang po bigla 'yung dati... Un sa hospital po ako at yung unang araw ko dito sa mansion nyo.” Bahagyang napabuntong-hininga ako, pero may ngiti sa labi. “Nagpapasalamat talaga ako sa inyo, Ms. Lorraine. Kung hindi dahil sa inyo… ewan ko po kung saan ako pupulutin.” Tumawa siya nang mahina, sabay lapit sa akin. “Hay naku, you’re so dramatic talaga.” I hope you recover now from your lost because of the twins. I feel na mahal na mahal mo sila.. Umiling siya, pero kita sa mata niya ang lambing. Tumigil siya saglit, tapos ngumiti. **“You know, I should be the one thanking you. Dahil pumayag kang maging nanny ng kambal, You stepped in when we needed you the most.”**.” “You don’t just take care of them — you love them. Tumingin siya sa kambal habang nakahawak sa isa sa mga stuffed toys. and greatful talaga ako sayo nun time na Un kasi hindi ko na Alam Kung saan kami makakahanap ng matino Yaya. “I was honestly getting frustrated with my brother at the time.”** Ngumuso siya. “His good looks were a curse, I swear. Every nanny we hired before? Either nagkakagusto sa kanya or napapariwara”** “Pero Tingnan mo sila ang kambal ngayon—healthy, chubby, at laging masaya hindi katulad ng dati laging nagkakasakit, It broke our hearts lalo si Kuya Lorenzo. Dahil sa buwisit at walang kwenta mommy Nila, nakakainis talaga Sya, na gawa pa nya lokohin si Kuya Nasa kanya na lahat.. Buti na lng talaga wala nakuha sa kanya, 100% Kay Kuya Lorenzo.. I hated what she did to my brother.” Pero Dahil sa 'yo. Sa breastmilk mo noon. Sa tiyaga mo pagaalaga sa kambal araw-araw.” “Sigurado matutuwa sina Ma’am and Dad pag nakita nila 'yung development ng twins... lalo na si Kuya Lorenzo.” Pero na sobra busy naman Ngayon ni Kuya, pinapagalitan lagi namin Sya na magkaroon Sya ng time sa mga anak nya.. Biglang kinabahan ko sa huling pangalang binanggit niya. “B-bukas po… darating na si Sir Lorenzo?” Tanong ko, medyo kinakabahan, “Yup! Around lunch time, sabi niya. Excited na 'ko i-update siya sa lahat.” Nauna Lang ako umuwi dito sa Mansion. Napatingin siya sa akin, sabay kindat. “Bakit kinakabahan ka? Natatawang Sabi nya. Opo, kasi… sa picture ko lang po siya nakikita…Hindi pa rin po kami nakakausap ni Sir Lorenzo about sa mga anak nya ” “Ay naku, Mhiya,” natatawang sagot ni Lorraine, Strict and masungit talaga si Kuya Lorenzo” “Pero huwag mo na lang pansinin 'yon ha. Galing pa kasi 'yon sa matinding Heartbreak. Pero nag move move on na siguro yun kasi Iba Iba babae dinidate nya hindi naman natatangal, tpos one time nga nag ayaw pa sa harap nya ang mga babae nya.. Tahimik lang ako. “At alam niya ang background mo, ha,” biglang sabi ni Lorraine. Kasi bago pa man siya bumalik, sinabi ko na sa kanya na ikaw ang pinakamatino naming naging Yaya. Napangiti ako. “Opo… kasi gusto raw nila si Sir mismo ang alagaan.” Nagkatawanan kaming dalawa. “Eh si Kuya? Ayaw na ayaw ng ganyan. Pagdating sa mga anak niya, sobrang protective. Kaya ikaw? You’re doing more than enough, Mhiya.” **“Kaya po… wag kayo mag-alala, Ms. Lorraine,”** sabi ko habang inaayos ang laruan ng kambal sa sofa. **“Sa kambal lang po ako magfo-focus. Hindi po kay Sir Lorenzo.”** Nakangiti ako, pero may halong kaba. Hindi ko alam kung sinasabi ko lang ‘yon sa kanya… o pinapaalala ko rin ‘yon sa sarili ko. Lorraine raised an eyebrow, half-teasing, half-worried. **“Hmm. Are you sure about that?”** Tumawa siya. **“Kasi Mhiya, gwapo talaga 'yon si Kuya. As in. Lahat halos ng babae na nag-apply dito, harap-harapan kung magbigay ng motibo. Nakakadismaya nga minsan.”** **“Sana hindi ka maging katulad nila, ha? Iba ka sa kanila, Mhiya. Sana manatili kang ganon.”** **“Naku po, Ms. Lorraine… Nadala na po ako dati.”** **“Yung tatay ng anak ko… may hitsura rin. Pero tingnan niyo kung saan ako napunta.”** Huminga ako nang malalim. Tahimik si Lorraine. Biglang lumambot ang tingin niya sa akin. Hinawakan niya ang balikat ko ng marahan.“Pero wait lang…” Napatingin si Ms. Lorraine sa akin mula ulo hanggang paa, sabay pisil sa braso ko. “May napansin ako, ha?” Umangat ang kilay niya. “Gumanda ka lalo ngayon, Mhiya!” Napatawa ako, sabay iling. “Naku po, baka gutom lang kayo, Ms. Lorraine.” “Is True! Buti na lang talaga pinilit kitang mag-ayos bago ako umalis papuntang New Zealand, ‘di ba?” “Sabi ko na nga ba eh… ‘pag natuto ka lang mag-lip tint at suklay araw-araw, lalabas din yang ganda mo!” Namula ako. “Sabi niyo nga po, dapat presentable kahit yaya.” “Aba, hindi lang ‘presentable’ ang peg mo ngayon. Twenty ka pa lang ‘di ba? Napatawa ulit ako pero medyo nailang sa huling sinabi niya. “Hindi totoo ‘yung sinabi ng ex mong si Mark, ha? Na losyang ka, na wala nang papatol sa'yo?” Tumango si Lorraine, seryoso ang tono ngayon.Sigurado ako, marami pa ang manliligaw sa’yo pag lumabas-labas ka lang.” “Naku po, hindi na po ako interesado sa ligaw-ligaw—” “Eh ‘di ba nga nabalitaan ko na may gusto daw sa’yo si Albert? 'Yung driver?” “Kaya nga sinabihan ko agad si Manang. Bawal ka ligawan muna. “Ayy grabe, Ms. Lorraine,” sabay takip ko sa mukha, namumula. “Wala po ‘yon. Hindi ko nga po siya kinakausap masyado.. trabaho lang talaga.” “Good! Keep it that way.” Yung binigay ko sayo mga dress ha, itry natin mamaya Para sa gathering sa Sunday excited na Sabi nya..Garden Cabin — Lorenzo’s POV Pagkalapat pa lang ng glass door, hindi pa man kami nakaupo, agad na akong humarap kay Miguel. "Tell. Me. Now." Isa-isa kong sinabing may diin ang bawat salita. “Relax ka muna.” Natawa si Miguel “I-ready mo na lang ang susi ng Black McLaren mo, bro.” Napatingin ako sa kanya nang matalim. “I’m not in the mood, Miguel.”. Ngumisi siya. Pero ‘yung ngiting may bigat sa likod. “Kaya nga sinasabi ko—relax ka muna talaga.” Bumaling siya sa iba naming barkada. “Dahil sure ako… hindi mo magugustuhan ang maririnig mo.” Tumigil sa ngiti si Miguel. Binaba ang bote. Tumingin sa akin, diretso, walang biro sa mata niya. Hindi ko na kinailangang umupo. Hindi ko na kayang maghintay. **“ **Tumingin din sina Jordan at Carlo sa amin, halatang nagtataka.** **“Naconfirm ko. Kanina lang.”** **“Confirmed ko na… matagal nang may gusto si Daryl kay Mhiya.”** **Nanigas ang panga ko.** Hindi ako nagsalita. Pero naramdaman ko ‘yung apoy na biglang sumiklab sa d
CHAPTER 22 Cabin Garden Area Nasa garden area ulit kami ng cabin—yung part na paborito ng kambal pag late afternoon. Mahangin, tahimik, at maaliwalas.. Nauna si Sir Lorenzo dito. Wala pa ‘yung barkada niya, kaya kami lang dalawa… Ako sa bench habang nilalaro si Lian, siya naman—nakaupo sa sofa sa tapat ko. Tahimik. Pero ramdam na ramdam ko ang mga tingin niya. Kakauwi lang niya kahapon galing ibang bansa. Wala pang 24 hours ata… pero heto na siya, Parang ako ini-inspect ng immigration sa tingin nya.. Napakagat ako sa labi. Mayaman siya. Busy. Matalino. Mysterious. Pero kung trip lang, baka barya lang sa kanya ang pamasahe ng airplane. Apat na araw lang siya sa New Zealand, tapos bigla nalang bumalik. Para saan?Bigla akong natauhan sa tanong ko. ‘Wag assuming, Mhiya. Para kambal nya.. Napalingon ako nang marinig ang tawa ni Sir Miguel mula sa gate. Sunod-sunod nang nagsidatingan ang t Kaibigan —Sir Miguel, Sir Jordan, at Sir Carlo. Ang ingay nila. Ang
**MHIYA – POV** Kakaalis lang ni Sir Lorenzo ngayong umaga. Apat na araw din siyang nandito sa mansion. Tahimik lang ako habang pinapaliguan ko sina Lian at Lucas sa malaking baby tub sa gilid ng banyo ng nursery. Pero kahit busy ako, hindi maalis sa isip ko ‘yung nangyari nun huwebes ng madaling araw.. Pagmulat ng mata ko—nandun siya. Nakatayo sa gilid ng kama ng kambal. Malapit sa akin. Nakatingin. *Sa akin.* Before ako magising, nananaginip ulit yata ako?Agad akong napapikit ulit inaalala Un paniginip ko , kasi may naramdaman ako. Mainit.Mabilis. *Parang may dumampi sa labi ko kagaya ng dati.. * Napaangat ang kamay ko sa bibig ko nang bahagya…O baka guni-guni lang ‘yon, kasi antok pa ako. Sabi niya, nagising daw si Lucas kaya ginising sana niya ako—pero hindi na raw natuloy kasi nakatulog na ulit ang bata. Pero bakit parang hindi ‘yon lang ang dahilan kung bakit siya nandun? Bakit parang… May *tinatago* siya? Huminga ako nang malalim. Tumayo ako at inayos ang sarili ko
**LORENZO – After the Call** Pagtapos ng tawag, ilang segundo akong nakatitig lang sa itim na screen ng tablet. Tahimik ang buong opisina. Pero ang dibdib ko, parang drum na binabayo. **Daryl. Twenty-five.** Mas malapit sa edad ni Mhiya. Mas malapit sa kanya kaysa sa'kin. *Matagal na silang nagkakausap? Palagi silang magkasama?* I clenched my jaw. **Hindi ko gusto 'yon. Hindi talaga.** Tumayo ako, diretso sa floor-to-ceiling glass window City lights ng BGC sa harap ko — pero wala akong pakialam Ang nasa isip ko lang ay ang imahe ni Mhiya, nakasakay sa likod ng kotse, katabi si Daryl, nagtatawanan. **DAMN.** Binunot ko agad ang phone at tinawagan si Miguel. **“BRO! Kumusta? Nakauwi ka na?”** May halong asar agad ang tono niya. **“Yeah. I need you to check something—actually, someone.”** Diretsong sagot ko. **“What?! Damn, straight to business agad.”** Narinig kong sumipol siya. **“Who’s the unlucky soul?”** Humigpit ang hawak ko sa telepono. **“The driver. Sa man
**Wednesday evening**. Nasa video call kami. Hawak ko ang tablet, nakaupo sa sala kuwarto ng kambal. Si Sir Lorenzo, nasa office nya pa rin. Halatang pagod, pero pilit nakangiti sa mga anak niya. **“Dada!”** sabay sigaw ng kambal. Kumaway-kaway pa si Lian habang nakapatong sa hita ko. Si Lucas naman, hawak na naman ang dibdib ko habang nakatingin sa Daddy nya. Nakangiti lang ako sa kambal, pinapanood sila. Kinakausap sila sir Lorenzo.. tungkol sa robot, sa pagkain, at kung kelan uuwi si Sir Lorenzo. Pagkatapos ng tawanan, napatingin bigla sa akin si Sir. **“Mhiya...”** Nagulat ako. Napatingin ako diretso sa screen. **Reminder, Mhiya. Goal mo. Iwasan si Sir. Iwasan si Sir.** Pero bakit parang... hindi ko maigalaw ang bibig ko? **“Mhiya?”** Mas seryoso na ang tono niya. **“What are you thinking?”** Napakagat ako sa labi. Hindi ko siya matingnan ng diretso. **“Ah... sorry po, Sir,”** mahina kong sagot. **“Naisip ko lang po malapit Un po Un pasukan.”** Tahimik
**Montemayor Mansion – Kusina** Mhiya POV. Nasa kusina kami nina Manang at Lhey, kumakain. Kakaibang tahimik ngayon sa buong bahay. Ang Kambal naman nakay kina Ma’am Laura. Gusto raw nila ng bonding time with their apos. At si Sir Lorenzo? Kakalis lang kaninang umaga. Out of the country na naman. Pero mamayang gabi, may schedule kami for videocall kasama sina Lucas at Lian. Ganoon na talaga routine namin tuwing wala siya. Parang part-time call center agent na rin ako sa gabi. Tahimik lang akong ngumuya ng tinapay, nang biglang nagsalita si Lhey. **“Alam mo, Manang…”** Nilingon niya si Manang na busy sa paghihiwa ng mangga. **“Napapansin ko na talaga kay Sir Lorenzo.”** Napakunot-noo si Manang. **“Ano na namang pinapansin mo, ha, Lhey?”** **“Hindi ka mapapansin ni Sir Lorenzo kahit magsayaw ka pa sa harap niya!”** Tawanan sila. Ako naman, ngumiti lang. Nilagyan ko ng peanut butter ang pandesal. **“Hay naku,”** Lhey umirap sabay kagat sa kanyang tinapay. **“Matagal k