Chapter 2

Isang taon na ang lumipas.

At sa loob ng panahong 'yon, unti-unti na ako nakakarecover sa pag ka wala ng anak ko..

Hindi ko rin inaasahan.

Ngayon, nagtatrabaho na ako bilang yaya ng kambal na anak ni Mr. Lorenzo Montemayor — isang kilalang negosyante na may pangalan hindi lang dito sa Pilipinas, kundi pati sa ibang bansa.

Sa picture ko Lang Sya nakikita hanggang Ngayon, gwapo talaga sir Mr. Lorenzo pero nakikita ko strict Sya lalaki. Ka mukha ka mukha din nya at mga anak nya kambal, wala yata nakuha sa mommy Nila..

Nakukuwento din sakin Nila Manang at Ms. Lorraine na masyado strict at masukit si Mr. Lorenzo lalo sa mga nagdaan Yaya ng kambal dahil di Nila naayos ang trabaho na pag nakikita Nila sa Mr. LORENZO dahil sa charisma nito Pati si Mr. Lorenzo gusto alagaan..

Kaya wala tumatagal din na Yaya sa mga anak. Kaya tinatandaan ko talaga na mag focus ako sa pagaalaga sa kambal Para tumagal ako dito, kahit magkita pa kami ni Mr. LORENZO Sana nga...

Hindi ko rin masira ang tiwala binigay sakin ni Ms. Lorraine..

Pero Ang dalawang kambal nya, Hindi man sila galing sa sinapupunan ko, mahal ko na sila na parang sarili kong mga anak.

Lalo na Tuwing tatawag sila ng "Mama Yaya",

Abala ako sa kwarto Ngayon , Nasa kama ang kambal na si Lian at Lucas habang binihisan ko sila dahil kaka tapos ko Lang sila paliguan, mga isang taon at anim na buwang gulang pa Lang sila.

Biglang sumilip si Lhey sa pinto, ang isa sa mga kasambahay.

"Mhay, sabi ni Manang mag-short meeting daw tayo sa dining table,"** ani Lhey.

**"Hintayin na lang kita bumaba kasama ‘yung mga bata."**

**"Sige, Lhey, pa-tapos na ako dito.

Ilang minuto lang, karga ko na ang isa habang hawak sa kamay ang isa pa. Pagbaba namin sa kusina, nandoon na ang buong staff — sina Manang, Lhey, ang chef, driver, at hardinero. Tahimik silang nakaupo habang si Manang ay may gustong sabihin.

Umupo kami ni Lhey. Napatingin ako kay Manang.

**"May sasabihin ako, importante ito,"** panimula ni Manang habang nililingon ang bawat isa.

**"Magiging abala tayo sa linggong ito. Kailangan nating paghandaan ang Yearly Gathering Réunion ng pamilya Montemayor. Gaganapin dito mismo sa mansion."**

**“Réunion? Ibig sabihin darating si Mr. Lorenzo? tanong ko sa isip ko..

"Baka umuwi si Ma’am Lorraine,”** sagot niya, sabik ang tinig.

Kapatid na Bunso ni Sir Lorenzo.

**"Sana nga umuwi si Ma’am,"** bulong ko sa sarili. Pero kinakabahan ako at di ko malaman Kong excited ba ako o hindi kasi Alam ko din na darating si Mr. LORENZO.

**Ilang araw ang lumipas**, at abala na ang buong bahay sa paghahanda para sa Montemayor Family Reunion.

Naglilinis, nag-aayos, at bawat galaw namin ay planado — dahil alam naming importante ito kina Mr and Mrs Lorenzo.

Isang hapon, habang pinapatulog ko ang kambal sa kwarto, may narinig akong kotse sa gate ng mansion. Sumilip muna ako sa bintana dahil natatanaw mula sa bintana ang malaki gate.

**"Dumating na si Ms. Lorraine Montemayor.

Mas bata kay Sir Lorenzo, pero halatang sanay sa mundo ng mayayaman — at hindi rin suplada.** na galing ibang bansa sa New Zealand.

Hindi ko mapigilang mapangiti habang pinapanood siyang yakapin si Manang at makipagbeso sa ibang kasambahay.

**“Nasaan ang kambal at si Mhay?” tanong niyang excited.

Nagmamadali ako lumabas ng kwarto at bumaba, karga ang isa sa kambal habang si Lucas ay nakahawak sa Kamay ko.

Nang makita kami ni Ma’am Lorraine, agad siyang ngumiti.

**“Oh my God, ang lalaki na nila! Super healthy naman taba taba nyo na”**

Sabay tingin sa akin. Nahiyang kayo sa Breastmilk ni Mama Yaya.?!

**“Ikaw na ba yan si Mhiya? Ganda mo na oh.. Thank you ha, for taking care of my pamangkins.”**

Nahihiyang ngumiti ako at bahagyang yumuko.

**“Opo, Ma’am Lorraine. Welcome po.”**

Nginitian niya ako nang buong-buo. **“No need to call me Ma’am. Lorraine na lang. I think we’ll be good friends.”**

"Anyway Manang meron ako Pasalubong sa nyo ha, tapos sa kambal and Kay Mhiya paki dala sa kwarto ng kambal..

Tumango naman sina Manang na masaya.

Tara Doon muna tayo sa room ng mga kambal Mhay, marami ako ikwento sayo.. And gusto ko muna magbonding sa kambal habang wala pa si Kuya Lorenzo.. Excited nya Sabi..

**Habang nakatitig ako kay Ma’am Lorraine na masayang yakap-yakap at kinakausap ang kambal, hindi ko maiwasang balikan ulit ang araw na nagbago ang buhay ko.**

Isang taon na pala ang lumipas…

Nakita niya ako.

Nakita niya akong umiiyak sa lobby — tulala,

Umupo siya sa tabi ko, hawak ang kape, at marahang nagsalita:

Hindi ko siya kilala noon. Wala akong ideya na kapatid pala siya ng isang kilalang negosyante. Pero sa oras na ‘yon, hindi siya mukhang sosyal na Mayaman dahil simple Lang suot nya noon, pero nakikita ko maganda Sya babae dahil makinis ito, nagandahan talaga ako sa kanya.

Ahmmm.. Sorry for your lost.. Ikaw ba si Mhiya.. naawang Sabi nya sakin..

Opo.. Tumango ako..

Narinig ko kasi balak mo mag donate ng breastmilk sa mga babies dito?

Actually I can offer you a Job. But Alam ko need mo pa ng time magluksa sa anak mo,

May binigay Sya sakin na card..

Tawagan mo ako Kung sakali man dahil kailangan kailangan namin ng exclusive na Yaya baka ikaw na hinahanap ko na Maayos na magaalaga sa mga pamangkin ko..

Napatingin ako sa kaniya. Hindi ko alam kung bakit niya sinasabi sa’kin ang lahat ng ‘yon.

“Opo,” mahina kong sagot. “Sige po. Pagiisipin ko.”

Mula noon, nagbago ang takbo ng buhay ko.At si Ma’am Lorraine…

Siya ang tulay. Kaya nandito ako Ngayon, napamahal na rin sa kambal.