Chapter 4

The Arrival of Lorenzo Montemayor

Mhiya’s POV

Maagang nagising ang buong mansion.

Halos lahat ng kasambahay, abala — naglilinis, naghahanda, sinisiguradong walang bahid ng alikabok kahit sa pinakasingit ng flower vase. Mukhang may paparating na presidente. Pero hindi. Mas mataas pa raw sa presidente para sa kanila.

Si Sir Lorenzo Montemayor.

“Mhiya, ready na?” tanong ni Lhey habang lumapit.

“Maglilinya na daw tayo sa main hallway. Nasa gate na raw sina Mr. and Mrs. Montemayor… pati si Sir Lorenzo.”

Tumango ako, pero hindi ko mapigilang mapalunok. Kabado ako. Pero pinilit kong huwag ipahalata.

“Sige… Lhey, susunod na ako. Pakibuhat muna si Lucas, ako na kay Lian.”

Pagbaba namin sa grand hallway, naroon na ang lahat ng staff. Nakaayos. Tahimik. Si Lorraine, nakatayo sa unahan — poised and composed as always.

Ako?Nasa pinakadulo ng pila, karga si Lian na inaantok pa.

Maya-maya, may umilaw sa labas.

Pumarada ang itim na SUV.

Bumaba sina Mr. and Mrs. Montemayor — masayahin, bumabati sa mga kasambahay.

And then… he stepped out.

Sir Lorenzo Montemayor.

Matangkad. Parang 6 feet.

Hindi sobrang maputi pero ang kinis ng balat niya. Ang tindig — parang military.

Ang tingin niya — malamig. Pero kahit gano’n… hindi nabawasan ang kagwapuhan niya.

“Ang gwapo niya pala…” mahina kong sabi.

“Mas gwapo siya sa personal… at kamukhang-kamukha talaga siya ng kambal.”

Suot lang niya ay dark polo at simpleng slacks, pero parang buong paligid ay tumahimik nang lumabas siya.

Tahimik kaming lahat. Bahagyang yumuko habang siya’y naglalakad.

“Good morning po, Mr. and Mrs. Montemayor… Sir Lorenzo,” bati ni Manang, at sabay-sabay din kaming yumuko.

“Welcome home, Ma’am, Dad… Kuya,” dagdag ni Lorraine. Nakangiting bati nya.

Tumango lang siya. Walang sinabi.

Sinuyod ng tingin ang paligid, para bang sinusuri ang bawat isa.

Hanggang sa...

“MAMA! Yaya Mik-Mik!!!”

Biglang sigaw ni Lucas habang umiiyak, iniabot ang mga kamay niya sa akin. Gusto niyang magpakarga.

Hindi kay Lorraine. Hindi sa sariling ama. Sa akin.

Namula ako. Hindi makagalaw.

Ramdam ko agad ang titig ni Sir Lorenzo.

Diretso. Malamig. Tahimik. Pero sa ilalim ng tingin na ‘yon, may kakaibang init — parang nagtataka. Parang... tinatantiya ako.

Tumikhim si Lorraine.

“Kuya, si Mhiya. Siya ‘yung yaya ng kambal mula mula baby pa sila.

Siya rin ‘yung nag papa breastmilk kina. Lian when they were six months old. Remember?”

Tumango si Lorenzo, dahan-dahan.

Hindi inalis ang tingin sa akin.

“You’re young,” sabi niya.

“I expected someone older.”

Tumikhim bigla si Mr. Montemayor.

“Mhiya, iha, can you give Lian to me? So you can get Lucas?”

Bago pa ako kumilos, biglang dumiretso si Sir Lorenzo.

Kinuha niya si Lian mula sa akin — at sa pag-abot niya, dumikit ang kamay niya sa dibdib ko.

Napasinghap ako — hindi ko alam kung sinadya ba niya o hindi. Pero lalo akong kinabahan nang tumingin siya diretso sa mga mata ko parang lapit nag mukha namin sa isat Isa..

At may sandaling parang... inamoy niya ang buhok ko hanggang leeg.

O baka guni-guni ko lang. Pero kinilabutan ako. Parang tumigil ang oras.

Kinuha na niya si Lian mula sa akin, at sa gilid ng mata ko — nakita kong nagulat si Lorraine. Napakunot ang noo niya.

“Kuya Lorenzo!”

“What?” malamig niyang sagot,

“I just want to get Lian.”

“Lian… this is Daddy.”

Sandaling lumambot ang mata ni Lorenzo. Kaunti lang. Halos hindi mapansin.

“You can get Lucas now so you can breastfeed him,” sabi niya.

Sabay tingin sa dibdib ko — hindi ko mapigilang maasiwa. Parang sinuri niya ako mula leeg pababa.

“I expect routine reports. Feeding. Sleep. Behavior.”

“Ye-Yes, Sir.” sagot ko, nanginginig ang tuhod.

Tumango lang siya.

“Good. I’ll speak with you more later.”

“Tara na po sa dining room. Nakahanda na ang almusal,” sabat ni Manang.

Lumakad si Sir Lorenzo, bitbit si Lian — parang isang ama na galing sa gyera.

Ako naman, napatingin kay Lucas. Ngiting-ngiti siya habang nakayakap sa dibdib ko.

Pero ako?Ang puso ko… nagwawala.

“Grabe! Pati ako kinabahan, Mhiya!”

Bulong ni Lhey.

“Gwapo talaga si Sir Lorenzo… makalaglag panty.”

“Swerte mo, girl. First time yata ni Sir kinuha yung anak niya sa yaya. Di niya ginagawa ‘yon.”

“Baka teni testing Lang ako si Sir Lorenzo,” bulong ko.

“O baka pasado ka na agad!” tili ni Lhey.

“Hindi ka ba tinamaan sa kagwapuhan niya?!”

“Hindi ‘yon ang goal ko,” sagot ko, pilit na kalmado.

“Maganda na itong trabaho. Ayoko itong sayangin.”

Pero sa totoo lang…Kinakabahan ako.

Kasi imposible naman na mapansin niya ako…

Lalo pa’t wala ako sa kalingkingan ng ex-fiancée niya.

Here’s a clear and professional instruction paragraph based on your screenshot that you can include at the start or end of your W*****d story to remind readers:

📌 Author’s Note & Disclaimer

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either products of the author’s imagination or used fictitiously. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

❗ No part of this story may be reproduced or transmitted in any form or by any means—electronic, mechanical, photocopying, recording, or any information storage and retrieval system—without written permission from the author.

⚠️ This story may contain typographical, spelling, or grammatical errors. I am not a professional writer, so please bear with me and enjoy the story as it is.

📲 Follow me for more stories

Thank you for your support and understanding! ❤️