Lorenzo Montemayor"The CEO’s Twins & Young Beautiful Nanny"

📌 Author’s Note & Disclaimer

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either products of the author’s imagination or used fictitiously. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

❗ No part of this story may be reproduced or transmitted in any form or by any means—electronic, mechanical, photocopying, recording, or any information storage and retrieval system—without written permission from the author.

⚠️ This story may contain typographical, spelling, or grammatical errors. I am not a professional writer, so please bear with me and enjoy the story as it is.

📲 Follow me for more stories

Thank you for your support and understanding! ❤️

Lovely Creation (LC)

(Mhiya Anne's POV)

Habang ako’y punung-puno ng sakit, para akong pinupunit sa loob, nanghihina ang tuhod ko. Parang hindi totoo.

Wala na siya. Ang anak ko… wala na..ang sakit sakit..

At dumating si Mark.

Walang pakialam at naiinis pa Sya nakatingin sakin..

At kasama pa ang babae niyang halatang may ginawa sila milagro dahil sa ayos Nila dammit.

Hindi ko na napigilan.

"Ano na naman drama ito Mhiya?!

" Ako pag nagdadrama Mark ha! Wala ka man lang pakialam sa nangyari ngayon sa anak natin, ha? Mark?! Akala ko ba naghahanap ka ng trabaho? ‘Yun ang sinasabi nyo lagi sakin! Pero ano ‘to? Kasama mo pa ‘yung babae mo habang ang anak natin… nasa ospital… at ngayon, wala na!"

"Binigay ko lahat, Mark. Lahat...

Tiniis kong hindi siya makasama.

Tiniis ko ‘yung pagod, ‘yung gutom, ‘yung sakit—dahil sabi niyo,.. kailangan ko magtrabaho para sa anak natin. At naniwala ako! Naniwala akong habang wala ako, inaalagaan niyo siya.

Pero habang nagpapakapagod ako sa palengke, kayo? Saan kayo? Anong ginagawa niyo?" na ikaw dapat ang nag tratrabaho Para samin!

"Ang sahod ko, halos wala nang natitira sa’kin.

Kada linggo, binibigay ko.

Kada araw, nagtatrabaho ako na parang hindi ako kaparte ng buhay ng anak ko — dahil kayo ang bahala sa anak natin.

Pero anong nangyari?!

WALA NA ANG ANAK KO, MARK!

WALA NA!

At ni hindi ko man nayakap at nakausap ang anak ko. Umiiyak Kong Sabi sa kanya..

"Wag mo kami sisihin, Mhay Malay ko ba? Hindi ko naman kasalanan na namatay ang anak natin, 'di ba? Wag mong ipasa sa amin.

Nakakahiya ka—umiiyak ka pa rito sa harap ng maraming tao, parang ikaw lang ang nawalan.

At isa pa, wag mong gamitin ‘yan para palabasing kami ang masama.

"Tigilan mo na ‘yang drama mo. Sayang oras ko.

May mas mahalaga pa akong aasikasuhin kaysa makinig sa mga sumbat mo. Habang nakahawak pa sa kanya ang babae kasama nya.

"Hayop ka talaga," nanginginig ang tinig ko pero buo ang boses.

"Pareho kayo ng magulang mo. Mga batugan! Wala kayong alam kundi humingi ng pera!"

Umiiyak na ako pero hindi ako umatras. Tinitigan ko siya nang diretso,

"Oras na maalala ko lahat ng ginawa mo sa’kin noon, Mark — babalikan kita.

Napangisi siya. Walang hiya.

"Akala mo kung sino ka, ha?" tugon niya.

"Wala ka rin naman magagawa kahit malaman mo pa ‘yung totoo sa nangyari noon sa’tin. Gagastos ka lang — tapos baka sa kalsada ka pa matulog sa gagawin mo.

"Pasalamat ka PA nga! Pinatuloy ka lang ni mama sa bahay dahil binuntis kita. Para walang gulo. Para walang iskandalo."

"At kung akala mong may papatol sa’yo sa itsura mong ‘yan — HAH!

Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa, punong-puno ng panglalait ang mga mata niya.

"Tingnan mo nga itsura mo — galing palengke, laging pagod, walang dating." LOSYANG. WALA NG MATITIYAGA SAYO NA LALAKI NGAYON. Tumawa siya — naiinsultong tono.

"Wala akong pakialam!" singhal ko habang nanginginig sa galit at luha.

"Pero sisiguraduhin ko — darating ang araw na may lalaking tatanggap at mamahalin ako. ‘Yung hindi ako aabusuhin. ‘. Hindi katulad mo... batugan, tamad, at walang silbi!"

"At Ikaw? Magsama kayong dalawa. Bagay kayo ni Mark!

At Ikaw Mark! Magtago ka na lang sa saya ng mama mo! Wala na din kayo matatanggap na pera sakin dahil wala din naman ang anak ko.!!

Tinalikuran ko na sila pero narinig ko pa Huli Nya Sinabi, Kapal talaga mukha!

"Aba! Mhiya, Wala ka namang pamilya, 'dito!

Saan ka pupunta? Sa huli, babalik ka rin sa'min!"

"At isa pa — akala mo ba porket wala na ang anak natin, ititigil mo na 'yung pagbibigay mo ng pera kay Mama? Aba, hindi ganun 'yon! Wala kang karapatang tumigil — kasi pinatira ka namin, pinakain ka namin. May utang ka pa!"

Habang naglalakad ako papunta sa billing area, tumawag sakin si Donna sa phone ko keypad,

San ka Mhay? dito ako sa hospital sinundan kita kanina bigla ka umalis sa tindahan, natagalan Lang ako kasi nasiraan Un trcycle kanina..

" Nasa billing area ako Donna..

" Sge.. Sge puntahan kita dyn ha.. Naalalang Sabi ni Donna sakin.

Wala pang ilang minuto, tinawag ako ni Donna. Nasa likuran ko na siya.

Paglingon ko, hindi na ako nakapagsalita — niyakap niya ako ng mahigpit. At doon ako tuluyang umiyak ng umiyak.

"Wala na siya, Donna... ang anak ko... wala na siya..."

Yung alam mong kahit anong mangyari,hindi mo na maibabalik ang anak mong minahal mo nang buo.

Tahimik lang si Donna habang hinahagod ang likod ko, pero naririnig ko na rin ang panginginig ng boses niya.

"Mhiya... tatagan mo loob mo..."" pero andito lang kami, ha? Hindi ka nag-iisa."

"Alam ko naman na wala kang ipon, kasi halos lahat ng kita mo, kinukuha ng mga batugan Magulang ni Mark— pati na 'yang si Mark na walang kwenta."

Huminga siya ng malalim, pinunasan ang luha niya.

"Pumunta ba siya dito sa ospital? Ha?"

Tiningnan niya ako, punong-puno ng inis at awa.

"Oo… pumunta siya."

"Walang pakialam sa nangyari sa anak namin, may kasama Sya babae nya..

"Kaya… sinabi ko sa kanya lahat. Lahat ng hinanakit ko." "Pero Ako pa ang lumabas na masama.

Sabi niya, hindi raw ako puwedeng tumigil sa pagbibigay ng pera — kahit wala na ang anak namin."

Umiiyak na ako ulit, pero buo pa rin ang boses ko.

"Dahil daw… kulang pa raw ‘yung binigay ko habang nakatira ako sa bahay nila. Na may pa utang sa kanila."

Tahimik si Donna ng ilang segundo.

Pero kita ko sa kanya — galit. Sobrang galit. Pero sa ilalim niyon, ramdam ko rin ang lungkot niya para sa akin.

"Hayop talaga sila." Bulong niya. Makapal talaga" mukha ng Mark na Yan..

"Tama Lang ginawa mo Mhiya. Itigil mo na 'yang pagbibigay ng pera sa kanila."

"Dahil sa totoo lang... ginamit lang nila ang anak mo, para lagi mo silang bigyan ng pera habang sila, walang ginawa kundi umasa sa’yo."