บทที่ 11

บทที่ 11

เขามองแผ่นหลังเธอที่หันหลังนอนตะแคงให้อยู่ เขาไม่ได้ให้เธอใส่เสื้อนอน เพราะอยากจะเห็นผิวนวลเนียนของเธอ เสียงสะอื้นไห้เงียบลง แล้วพร้อมกับเสียงหายใจสม่ำเสมอ

ร่างสูงจับเธอนอนให้เข้าที่เข้าทาง และห่มผ้าให้เธอ ตอนนี้ตัวเธอเริ่มรุม ๆ เป็นพิษไข้แล้ว ก่อนจะเอาแผ่นเจลลดไข้มาแปะรอไว้เลย คืนนี้ยัยเด็กอ้วนนี่จะต้องไข้ขึ้นแน่!!

“อื้อออ”

เธอร้องครางในลำคอทันที ที่เขาวางเจลเย็นลงบนหน้าผาก ก่อนจะดึงเธอเข้ามากกกอดไว้ ที่ดึงมากอดเพราะจะได้รู้ว่าตัวร้อนไหม! ไม่ใช่พิศวาสอะไรนะ!

แสงแดดยามเช้าสอดส่องเข้ามาในห้อง เขาลืมตาตื่นขึ้นมา พบยัยเด็กอ้วนนอนทับอยู่บนตัวเขา สองแขนอวบโอบกอดเขาไว้แน่น! นี่เขาไม่ใช่หมอนข้างนะ! ส่วนเจลเย็นอยู่ปลายเตียง!

เขาจับเธอยกขึ้นนอนดี ๆ ก่อนจะหงายกายให้เธอนอนดี ๆ ภูเขาสองลูกตั้งตระหง่านตา ดวงตาคมจ้องมองก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ มือหนากระชากผ้าห่มมาปิดไว้ดังเดิม! ใจเต้นตึ้กตั้ก ถ้าเขาเอายัยนี่ตอนนี้ ต้องมีคนตายแน่ ๆ!!

“อื้ออออ” เธอบิดขี้เกียจทั้งที่ยังไม่ลืมตา

“โอ๊ะ...เจ็บ” เธอลืมตาขึ้นมา และร้องทันทีที่ขยับตัว! ก่อนเธอจะจ้องมองเขาที่กำลังแต่งตัวติดกระดุมเสื้ออยู่

“ฉันจะเข้าโรงพยาบาล และไปดูน้องให้ ถึงแล้วจะ Vdo call มา”

“โทรศัพท์หนูจอแตกค่ะ มองไม่เห็น”

“ทำไม? จะให้ซื้อใหม่ให้เหรอ? ฉันเอาเธอรอบเดียวก็ขอของเลยนะ!”

“ปะ...เปล่าค่ะ หะ...หนู แค่อยากได้ยินเสียงน้อง” เธอเอามือปาดน้ำตา

“กินยา กินข้าว เดี๋ยวจะให้แม่บ้านมาช่วยดูเธอ ใส่เสื้อผ้าซะ” เธอค่อย ๆ ชันตัวลุกขึ้น ก่อนจะหันมามองเขา 

“ช่วยหยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยได้ไหมคะ” 

“เดินมาเอาเอง...และจะอายทำไม เห็นหมดทุกซอก ทุกมุมแล้ว!!” เธอเม้มปากก่อนจะขยับตัวห้อยขาและลุกขึ้นโดยใช้ผ้าห่มคลุมร่าง

“หยุด! ไม่ต้องคลุม เธอจะลากผ้าห่มกับพื้นแบบนี้ไม่ได้นะ! มันสกปรก!!” เธอหลับตาปี๋ เพราะเขาตะโกนเสียงดัง 

ก่อนจะปล่อยผ้าห่มออกจากมือและค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน มันหน่วง ๆ เต้นตุบ ๆ ที่น้องสาวเธอ ก่อนจะก้าวขาช้า ๆ ผ่านหน้าเขาไปเพื่อเดินเข้าห้องน้ำ ไม่ต้องอายกันแล้ว เธอไม่อายแล้วตอนนี้ ปวดฉี่!

เธอเดินผ่านหน้าเขาไปทั้งโป๊ ๆ แบบนั้นแหละ เขาลอบกลืนน้ำลาย หืม...หุ่นเซี๊ยะ! ผมยาวดำขลับ หน้าอกหน้าใจเป็นหยดน้ำที่ดูจะใหญ่เกินอายุ เอวคอด สะโพกผาย ผิวขาวละเอียด น้องสาวที่โหนกนูนมีไรขนอ่อน ๆ ก้นเนียนกริบ แค่จิตนาการ...แก่นกลางเขาก็แข็งตัว!!

เขาสะบัดไล่ความคิดก่อนจะลงมือทำอะไร วันนี้มีผ่าตัด มีผ่าตัด ไอ้กิต! มึงต้องไปโรงพยาบาลก่อน 10 โมงเช้า!!

“ฉันไปแล้วนะ ยานี่อย่าลืมกินครบ 12 ชม. แล้ว”

“ค่าาาา” เธอตะโกนออกมาจากห้องน้ำ

#โรงพยาบาล

เขาถึงโรงพยาบาลจึงแวะเข้าไปหาเจ้าเด็กหัวฟูก่อน เขามองผ่านช่องกระจกเห็นหัวเราะเอิ๊กอ๊ากกับพยาบาลอยู่บนเตียง พี่จะตายอยู่แล้วยังมาหัวเราะอีก!

“คูณณณหมอออออ” หันมาเจอเขาก็เรียกเลย

“พี่นุ่นละค้าบบบ”

“ออกไปก่อน” เขาหันไปบอกพยาบาล

“พี่นายอยู่บ้าน โทรหาเธอสิ” เขายื่นโทรศัพท์ให้

“นายกดไม่เป็น บอกเบอร์ได้ไหมค้าบบ” 

“นายจำได้งั้นเหรอ?” เขาถามขึ้นอย่างแปลกใจ เด็กตัวแค่นี้จำเบอร์ผู้ปกครองได้ด้วย

“ได้ค๊าบบ พี่นุ่นสอน” เขากดเบอร์ตามที่นายบอก เขาก็ลืมขอเบอร์มา กะจะโทรเข้าที่ห้องแหละแต่มีเบอร์ก็ดีจะได้ตามง่าย ๆ หน่อย

“ค้าบบ ไม่ดื้อค้าบบ ค้าบบบ นายก็คิดถึงพี่นู้นน หมอซื้อขนมกับของเล่นมาให้ค้าบ ไม่แกะค้าบ นายจะเป็นเด็กดี” เขามองเด็กหัวฟูคุยกับพี่สาวทางโทรศัพท์อย่างออกรสออกชาติ ก่อนจะยืนโทรศัพท์คืนเขาและยกมือไหว้

“ขอบคุณค้าบ นายรักหมอ” และก็พุ่งตัวเข้ามากอดคอเขาไว้ ยืนอีกละเดี๋ยวขาก็ระบมอีกเฮ้ออ!

เขาออกจากห้องผ่าตีดอีกทีตอนเย็น ก่อนจะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดและตรงมาที่ห้องเด็กหัวฟูพบว่ากำลังทานข้าวอยู่ เลยให้กดโทรศัพท์หาพี่สาวอีกที และเขาจะกลับบ้าน

“ไม่คุยแล้วค้าบบ พี่นุ่นบอกว่าเกรงจายหมอ นายอยู่ได้ค้าบ อยู่กะพี่พยาบาลคนสวย” เขายกยิ้ม น้องเธอเลี้ยงง่าย ฉลาด ไม่งอแงเลย เธอเก่งที่เลี้ยงน้องได้ดีแบบนี้

“งั้นหมอกลับแล้วนะ”

“ค้าบบบบ”

#บนรถ

“ว่าไง...วันนี้เหรออื้มม…” เขากดรับสายจากไอ้พัด

“เหนื่อยว่ะ...เออ อยากพัก กำลังกลับคอนโด ฮะ! อยู่ไหนนะ! ข้างล่างคอนโดกู” เขาสบถออกมาเสียงดัง ไอ้พัดอยู่ข้างล่างคอนโดเขา!! ฉิบหายแล้ว

“มาทำไม! อาบน้ำ? บ้านมึงไม่มีอาบเหรอ ไม่เอา กลับไป!” 

“กูไม่ได้ซ่อนอะไรไว้...เออ!” เขากดวางสายยังไงมันจะขึ้นไปให้ได้ ถ้าเขาไม่ให้มันขึ้นความแตกแน่! ก่อนเขาจะกดโทรศัพท์โทรหาเธอแต่ไม่รับ ทีเวลาจะให้รับก็ไม่รับ!!

“ทำไมกูขอมาอาบน้ำแค่นี้งกกะเพื่อนเหรอ?” มันเดินเข้ามากอดคอเขาทันทีที่เจอหน้า

“เปล่า”

“ติ๊ง!”

“รอตรงนี้กูเก็บห้องก่อนโอเค!” เขาสแกนนิ้วและเดินเข้าห้องรีบวิ่งไปที่ห้องนอน เปิดประตูไปกำลังจะตะโกนด่าเธอ! ว่าทำไมไม่รับสาย พบว่าเธอหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงเลยกลืนคำพูดลงคอ

ก่อนจะปิดประตูดังเดิม และไม่ลืมที่จะกดล็อกจากด้านในเพราะจะให้ไอ้พัดอาบน้ำอีกห้องหนึ่ง หวังว่าเธอคงจะไม่เปิดออกมาหรอกนะ แต่คงไม่หรอก เพราะลุกยืนแทบจะไม่ไหว

“เข้ามา”

“นานจังวะ ซ่อนไรไว้” มันหยอกเขา แต่กลับเป็นเขาเหงื่อแตกพลั่ก

“เป็นไรของมึงลุกลี้ลุกลน” 

“เปล่ากูเหนื่อย อยากนอนแล้ว”

“เออ!! ไล่จังเดี๋ยวกูรีบอาบรีบไปนัดสาวไว้...ไม่ไปจริงอะ เด็ดน้าาา” เขาส่ายหัว ก่อนเทน้ำและยกขึ้นดื่มพลางนึกถึงคนในห้อง อยู่ที่นี่เด็ดกว่าเยอะไอ้พัด

“รองเท้าใครวะ? หลานเหรอ?” เขามองไปที่พื้น เหี้ย! ลืมเก็บรองเท้านักเรียนเธอ!!

“อะ...เอ่ออ ลูกแม่บ้าน สงสัยลืมไว้มั้ง เมื่อกลางวันให้มาทำความสะอาด”

“เออ กูอาบน้ำก่อนนะ” เขานั่งลงบนโซฟาถอนหายใจระทึกใจมาก...กลัวมันจับได้จริง ๆ สิบนาทีผ่านไปมันออกมา

“ยืมเสื้อตัวดิ...ตัวนี้เหม็นกับข้าววะ” มันพุ่งตรงไปที่ห้องนอน

“เดี๋ยว ๆ” เขาจับมือมันที่บิดลูกบิด

“อะไร กูจะเอาเสื้อ ขอเลือกหน่อย เดี๋ยวซื้อคืน”

“ไม่ต้อง! นี่ก็ดีแล้ว ไป ๆ มึงออกไปได้ล่ะ”

“ทำไม! มึงงกกูเหรอ! ไอ้เหี้ยกับเพื่อนงก ไอ้สัตว์ด้ายยย กูจะเอา” และมันก็บิดลูกบิดอีกรอบ ก่อนที่เขาจะผลักมัน เราสู้กันสักพัก ไอ้นี่มันชอบเอาชนะ! แม่งเอ้ยเดี๋ยวคนในห้องตื่นนนนนนน!!