ตอนที่ 25 - การปลีกตัวอันแยบยล (ไม่มี18+)

หญิงสาวหน้าอ่อนสวยหวาน นอนอ่อนระทวยหมดแรง เมื่ออุเทนเปิดบริสุทธิ์เธอในครานี้ หลังจากเปิ้ลเคยพยายามมาหลายครั้งไม่เคยสำเร็จ สร้างความสงสัยให้แก่เขา ว่าทำไม...

“ถามจริงๆ เหอะว่ะ เกิดอะไรขึ้นกับมึงวะ ถึงเป็นได้เพียงนี้ แล้วนี่มึงมาเสียซิงให้กูอีก” อุเทนถามอย่างสับสน ในหัวเขารู้สึกแย่และผิดมากมาย เมื่อเขากลายเป็นผู้ร้ายพรากพรหมจรรย์เพื่อนในที่สุด

“คือ...กูถีบไง... กูเจ็บกูก็ถีบ เลยไม่มีใครได้เปิดซิงกูเสียที แต่มึงดันยกกูตัวลอย ขากูถีบมึงไม่ได้ แล้วมึงดันเข้ามาขนาดนั้น ทั้งใหญ่ทั้งอัดกูเข้ากำแพง... ไอเชี้ย กูแทบตายเหมือนมึงจะฆ่ากูเลย”

เปิ้ลบอกความในใจถึงความเจ็บปวดเมื่อชม.ที่แล้ว ยิ่งทำให้อุเทนรู้สึกผิดอีก เพราะคิดว่าเปิ้ลคงจะผ่านมือชายอื่น จนชำนาญน่าจะรับได้ แต่กลายเป็นว่าเขากลับรับความจริงเรื่องนี้ไม่ได้เสียเอง

“แล้วนี่ มึงจะเอากับกูอีกหรอ กูเหนื่อยแล้วว่ะ คืนนี้กูขอพอเหอะ”

“ไม่ได้นะเว้ย มึงต้องสอนกูอีก... กูกำลังรู้สึกดีมากๆ เลย ตัวเบาโล่งสบาย ไม่เคยรู้สึกปลดปล่อยขนาดนี้มาก่อน หลังจากกูอัดอั้นตันใจมาแรมปี” เปิ้ลบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ผิวพรรณนวลสว่าง หลุดพ้นจากความเก็บกด

“ขอกูนอนพักหน่อยเหอะว่ะ ความจริงคืนนี้กูต้องกลับบ้านนะ” อุเทนรู้สึกเป็นห่วงเมย์มาก เพราะเธอไม่สบาย งานนี้เขาไม่อยากค้างคืน เขาจะบอกเมย์ยังไงดีล่ะเช้าพรุ่งนี้ ชายหนุ่มเริ่มนอนหงายก่ายหน้าผาก ด้วยร่างเปล่าเปลือย

“กูยอมจ่ายมึงห้าแสนเลย แค่มึงต้องสอนกูทั้งคืนทุกท่า...” เปิ้ลยื่นคำขาด เพราะเธอรู้สึกติดใจลีลารักของอุเทน อีกอย่างเธอก็มองเขามานานแล้ว หลังจากเขินอายกับความอ้วนของตัวเองเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้ยางอายของเธอแทบไม่เหลือเหมือนเก่า

“มึงเก็บเงินไว้บ้างเหอะ กูสอนให้มึงอยู่แล้วล่ะ พรุ่งนี้ได้มั๊ยอ่ะ คืนนี้กูอยากกลับบ้าน” อุเทนไม่อยากหลวมตัวตาม เพราะถึงยังไง พรุ่งนี้ยังมี แต่คืนนี้เขาอยากกลับไปหาเมย์...

“ตกลงกูจะบอกเจ้านายมึงว่า พรุ่งนี้กูจะมาจองคิวมึงทั้งคืน... ดีปะ?” เปิ้ลยื่นข้อเสนอใหม่ ทำให้อุเทนหมดทางเลือก อย่างน้อยก็ไม่ใช่คืนนี้

“เออ กูยอม... งั้นคืนนี้กูกลับละ กูเหนื่อย ก่อนกูจะเอากับมึง กูก็ซัดมาสองคน สามยกแล้ว มึงต้องเข้าใจกูบ้างนะ ไอ้เปิ้ล” ชายหนุ่มบอกพลางเด้งตัวออกจากเตียงอย่างไหลลื่น หยิบเสื้อผ้าและกางเกงมาสวมใส่ แล้วเดินออกไป

โดยทิ้งเปิ้ลอยู่ในห้อง จัดการตัวเองต่อไป หรือจะค้างอ้างแรม หิ้วชายอื่นมาบริการแทนเขา อุเทนไม่ว่าอะไรเลย เพราะถึงยังไง จะมีเซ็กซ์ครั้งต่อไป คงไม่เจ็บอีกแล้วล่ะ

“เฮ้ย! อะไรวะ มึงกลับมาเย็ดกูก่อนสิ!!!” หญิงสาวร้องขอวิงวอน เพราะยังติดใจในลีลา และอ้อมกอดของอุเทน แต่ความเย็นชาเหมือนสมัยเรียน ทำให้เปิ้ลรู้อยู่ ว่าอุเทนต้องมีแฟนแล้วแน่ๆ ...

******

เช้าตรู่ตะวันจับขอบฟ้า ท่ามกลางเสียงแตรรถยนต์ยามเช้า และกิจวัตรวุ่นวายในเมืองกรุง เมย์ปรือตาตื่นมองหาอุเทนว่าเขากลับมานอนแล้วรึยัง ปรากฏว่าเขานอนหลับอยู่ข้างหลังเธอ...

รอยยิ้มของเมย์วาดบางๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปปลุกอุเทน ให้เขารู้ว่าเธอตื่นแล้ว ชายหนุ่มยิ้มหวาน พลางคลานร่างหนาด้วยชุดเชิ้ตเปิดอก และช่วงล่างมีเพียงน้อยชิ้น

“กลับมานานหรือยัง?” เมย์ชายตามองแฟนหนุ่มอยู่บนเรือนร่าง พรมจูบเธออย่างโหยหา แทบอยากมีความสัมพันธ์ด้วยอย่างแรง แต่ติดผ้าอนามัยซึ่งเมย์กำลังใส่อยู่ ทำได้เพียงแค่เร้าโลมหญิงสาวก็แทบจะร้อนรนต้องการเพิ่ม

“ไม่กี่ชม.ที่แล้ว พี่เมย์หายดีหรือยังครับ?” แต่ชายหนุ่มยังคงพรมจูบริมฝีปากแฟนสาว ราวกับรู้สึกผิดมาก ทำงานพาร์ทไทม์เป็นผู้ชายขายน้ำ ยังไม่ผิดเท่าเปิดซิงนอนกับเพื่อนสมัยเรียน แต่ยอมรับว่าเปิ้ลสวยมากจนเขาห้ามตัวเองไม่ได้เลย

“ทำงานเหนื่อย ยังจะมีหน้ามาถามอีก พี่เริ่มดีขึ้นแล้วล่ะ ถึงจะไม่หายดี วันนี้พี่ต้องไปทำงานแล้วนะ” เมย์บอกจบ หยุดกิจกรรมของอุเทน แล้วผลักเขาออกจากตัว พยุงกายไปอาบน้ำ และแต่งตัว แต่งหน้าในระยะเวลาอันรวดเร็ว หวังว่าวันนี้เธอจะไม่ถูกตำหนิ

ที่สำคัญ จะต้องอยู่ให้ห่างจากต้น แฟนเก่าซึ่งพยายามมาตามตื้อ เมย์ยังไม่รู้จะหาเวลาและโอกาสตอนไหนคุยกับอุเทน ขอให้เธอหายจากอาการป่วยรอบเดือนเสียก่อน หญิงสาวตั้งใจว่า จะคุยกับอุเทนเรื่องที่ทำงานใหม่...

“ถ้างั้นผมจะนอนรอพี่กลับมาจากที่ทำงานนะครับ แล้วคืนนี้ผมจะไปทำงานบ้าง” ชายหนุ่มแค่ยังไม่อยากบอกว่าเขาทำงานอะไร ได้แต่ตอบผลัดไปเรื่อยๆ

หวังเพียงว่าเขาจะทำงานได้ตามเป้า เก็บเงินแล้วค่อยเลิกงาน ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเปิ้ลยุ่มย่ามกับเขามากเกินไป ก็กลัวว่าสักวันเมย์จะต้องรู้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง.. แต่วันนี้เหนื่อยเหลือเกิน เขาต้องนอนพักเพราะปล่อยน้ำไปหนักหลายกระสุน...

******

อย่างที่เมย์คาดคิด เธอถูกต้นรบกวนระหว่างทำงานเดินเอกสารภายในบริษัท ทำได้เพียงแค่เดินส่งเอกสาร แม้ว่าต้นจะเดินตามหลังเธอต้อยๆ พนักงานคนอื่นๆ ซึ่งเมย์ไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้จักเป็นเพื่อน ถามต้นตลอดทาง เขาได้แต่บอกหน้าตาระรื่นสดใสว่า

“สาวสวยเนี่ย... แฟนผม”

“เราเลิกกันไปตั้งหลายปีแล้ว ฉันไม่ให้คืนดีด้วยหรอก” เมย์ย้อนกลับทันที เพื่อไม่ให้ถูกเข้าใจอะไรผิดๆ

“สรุปยังไงกันแน่วะเพื่อน?” เพื่อนพนักงานหนุ่มถามต้น เมื่อได้ยินทั้งสองคน พูดขัดราวกับหนังคนละม้วน

“เมย์เป็นเมียผม/เขาไม่ใช่แฟนฉัน” เมย์และต้นตอบพร้อมกัน พลางหันหน้าเข้าใส่ ต้นยิ้มหวานให้ แต่เมย์ขมวดคิ้วหน้าบูดบึ้ง เธอโกรธจนต้องยกเท้าเตะเข้าที่หน้าแข้ง แล้วเดินส่งเอกสารต่อไป

“เดี๋ยวก่อนสิเมย์ เรากลับมาเริ่นต้นกันใหม่ได้นะ”

“บอกแล้วว่าไม่ ถ้ายังจะรบกวนฉันทำงานอีก ฉันจะลาออกไปทำงานบริษัทอื่น อย่ายุ่งกับฉันได้มั๊ย?” เมย์เริ่มจะเสียงดังตะคอกกลับ ต้นจึงต้องหยุดเพราะเจ้านายของเมย์ ก็เป็นเจ้านายคนเดียวกับเขา...

******

“สรุปว่า...” เจ้านายสาวสวยหน้าตาเป็นคนมีบุญ เมตตาต่อเมย์ เข้าใจปัญหาของพนักงานใหม่ ที่เพิ่งมาสมัครงาน กลับเจอแฟนเก่ารบเร้า เธอแค่พยายามช่วยเหลือเมย์...

“ขอโทษนะคะ เจ้านาย... ถ้าเมย์ทำให้บริษัทมีภาพพจน์ไม่ดี เมย์พร้อมจะลาออกค่ะ” เธอรู้สึกแย่เมื่อจะต้องย้ายที่ทำงานอีกแล้ว

“การลาออกไม่ใช่หนทางแก้ปัญหานะ ค่อยๆ คุยกับเขาสิ”

“ไม่เอาแล้วอ่ะค่ะ เขาหลอกเมย์มาสามปี มาตอนนี้บอกว่าเลิกกับเมียมาขอคืนดี เมย์คงเชื่อใจเขาไม่ได้แล้วอ่ะค่ะ” หญิงสาวถอดใจ พยายามอยู่ให้ไกลจากคนโป้ปดมดเท็จ หลอกลวงเพื่อตักตวงผลประโยชน์จากเธอ และทำให้เสื่อมเสีย

“มีแฟนใหม่ บอกเขาไปรึยังล่ะ?” เจ้านายสาวคิดว่า การบอกไปตรงๆ อาจจะช่วยเธอได้

“นั้นไม่น่าจะเป็นวิธีที่ดี แต่เมย์คิดว่าจะอยู่ให้ห่างจากเขา การเผชิญหน้าก็ไม่ใช่ทางออกเหมือนกันนะคะ” เมย์แย้งเจ้านายสาว กลัวจะเป็นปัญหารักสามเศร้า ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว เมย์ไม่ได้รักต้นเหมือนที่ต้นพยายามมาขอคืนดีด้วยเลย

ยามเย็นเลิกงานมาถึงอีกครา เจ้านายสาวเดินมาเคียงคู่กับเมย์พร้อมกัน เพราะคิดว่านี่คงจะเป็นการดี เพื่อมิให้ต้นรบเร้าเมย์ได้อีก ชายหนุ่มเห็นแฟนเก่าเดินมากับเจ้านาย เลยไม่กล้าจะเข้าไปใกล้หรือตีสนิท... เขาทำได้เพียงแค่มองห่างๆ กลัวจะถูกตำหนิจากเจ้านาย

“ฉันบอกแล้วว่า ทุกปัญหาย่อมมีทางออก” ฝ่ามือผ่านร้อนผ่านหนาว ควงแขนสาวไว้ในอ้อมกอดแนบข้างอย่างสนิทใกล้ชิด แนบแน่น อบอุ่นราวกับผู้ใหญ่ให้ความปลอดภัย

“ขอบคุณค่ะเจ้านาย” เมย์สวมกอดแขนเจ้านายไว้ใกล้ตัว เธอปลอดภัยจากต้นได้ เพราะความเมตตาจากผู้ใหญ่โดยแท้ จนกระทั่งรถเมล์ประจำทางมาถึง เธอจึงบอกลาเจ้านายเดินทางกลับอย่างปลอดภัย ในเวลานี้เองเจ้านายสาวจึงเดินละออกจากป้ายรถประจำทาง เพื่อพาตัวเองกลับเข้าไปภายในบริษัท ขับรถยนต์ส่วนตัวเดินทางออกจากที่ทำงานเช่นกัน...

******

อุเทนขยับกายระหว่างนอนพักผ่อน ออกกำลังกายยืดเส้นยืดสาย หัวใจเต้นตูมตามกว่าตอนอยู่กับเมย์ เวลาที่นึกถึงคำพูดของเปิ้ล อยากจะเอากับเขาทั้งคืน

ชายหนุ่มซ้อมท่าเอาไว้ พลางนึกลีลารักการร่วมเพศต่างๆ เท่าที่จะนึกออก ภายในกายร้อนรนจนอุเทนทานทนไม่ไหว หลังจากพักผ่อนทั้งวัน ยามเย็นเริ่มใกล้เข้ามา เมย์คงใกล้จะกลับมาถึงบ้าน แต่เขากลับรู้สึกเงี่ยนหนักอย่างบอกไม่ถูก

“ใจเย็นๆ ไอ้เปิ้ลมันเอาแน่” อุเทนบ่นให้ตัวเองฟัง ก่อนจะพยายามสงบจิตสงบใจ พาตัวเองลุกจากที่นอน ไปอาบน้ำแต่งตัวรอเมย์กลับมาถึง... ถ้าเมย์กลับมาช้าเขาอาจจะต้องไปทำงานก่อน ใจชายหนุ่มเต้นตื่นตูมแรง...อย่างบอกไม่ถูก

ในที่สุดอุเทนไม่กล้ารอเมย์กลับมาห้อง เพราะถึงยังไงก็คงจะร่วมรักกับเมย์ไม่ได้ จนกว่ารอบเดือนของแฟนสาวจะหมด ตอนนี้เขาจึงต้องพาตัวเองออกจากห้องโดยไม่ได้รอเมย์กลับมา เพื่อตรงไปยังสถานเริงรมณ์ชายขายน้ำก่อนร้านจะเปิดต้อนรับเสียอีก...

“วันนี้มาเร็วนะ นัดกับลูกค้าไว้เมื่อวานสินะ” เจ้านายสาวถามหน้าตายิ้มแย้ม เมื่อพนักงานชายในสังกัด ขยันทำงานจนลูกค้ารีวิวตอบรับดีมาก

“ครับ เรื่องค่าตอบแทน...” อุเทนย้อนถามเรื่องเงินเดือนและทริปรวมๆ เจ้านายสาวจึงยื่นเงินไปครึ่งหนึ่ง เพราะต้องรออีกงวดภายในสิ้นเดือนนี้

“ของเธอจ้า นักออกแบบภายใน เขาชอบลีลาเธอมากเมื่อวานนี้ เขาขอซื้อเธอทั้งคืน เอาให้คุ้มนะ สาวๆ สวยๆ อายุน้อยๆ หลุดมาไม่บ่อย” เจ้านายสาวแนะนำ เพราะเธอได้เงินส่วนต่างหลักห้า พลางส่งกุญแจห้องพิเศษให้อุเทน

“นี่อะไรครับ?”

“ห้องพิเศษสำหรับลูกค้าจ่ายค้างคืน มีอุปกรณ์ให้เธอพร้อมสำหรับดูแลลูกค้าคืนนี้... เต็มที่นะ ห้องนี้ยกให้เธอเลย” เจ้านายสาวบอกยิ้มหวาน ให้อุเทนเดินไปตามทาง ซึ่งหน้าห้องปรากฏเลขอยู่...

อุเทนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหยิบกุญแจไขเข้าไป เพื่อรอเปิ้ลมาใช้บริการคืนนี้ทั้งคืน... อุเทนรู้สึกเหมือนจะโดนเชือดเอง มากกว่าจะร่วมเพศกับลูกค้าสาวเสียอีก...

ประตูห้องเปิดกว้าง ปรากฏเตียงสีแดงสด และอุปกรณ์บนชั้นวางแขวนไว้บนกำแพง ราวกับห้องซาดิส เล่นเซ็กซ์วิตถาร เลือกได้แม้กระทั่งโซ่คล้องพันธนาการ มือเท้า ผ้าปิดตา และอื่นๆ อีกมากมาย

“สรุปว่า เจ้านายเลือกให้ หรือ ไอ้เปิ้ลมันเลือกวะ” อุเทนเริ่มบ่นใจสั่นเต้นตูมตาม จ้าวโลกแข็งตึงดันกางเกงเป้าตุง เขาคงจะต้องเล่นอุปกรณ์พวกนี้ทั้งหมดเลยใช่มั๊ยเนี่ย?

******