Mariing napatitig si Laura kay Mikhail. Since ito ang ama ng kambal ano kaya kung agawin niya rin ito sa mga De Silva?
Biglang napailing-iling si Laura. “No! No! I musn’t.”
First of all hindi pagmamay-ari ng mga De Silva si Mikhail at sa pagkakaalam niya, nandito rin ito ngayon para mag-invest. Sigurado si Laura na may ginawa ng naman ang pinsan para makumbinse ang lalaki na mag-invest sa kompanya. Desperada na talaga ang mga ito.
At siya at si Mikhail are their only salvation. Depende sa takbo ng usapan na magaganap nakasalalay ang kinabukasan ng kompanya at mga De Silva.
Nang tumingin si Laura sa direksyon ng mga De Silva ay kaagad niyang nakita ang kanyang ina. Kapansin pansin dahil ito lamang ang tanging masaya at nakangiti sa pagbabalik niya habang ang iba ay mababakasan ang pagkadisgusto ang mga mukha at nagbubulungan pa tungkol sa kaniya.
“Babawiin kita, Ma, pangako iyan.” Usal ni Laura sa isip. Kahit gustong gusto na niyang makayakap ang ina ay pinigilan niya ang sarili. Hindi siya pwedeng magpakita ng kahinaan sa harap ng mga ito. Hinding hindi!
“So? Are we not going to start the meeting immediately? Busy akong tao Mrs. Moonroe. Marami pa akong meetings na kailangang puntahan kaya sana naman wag niyong sayangin ang oras ko.” Bahagya siyang sumulyap sa kaniyang wristwatch at tumingin kay Lady Master.
Napasinghap naman ang matanda pagkatapos mareliazed na ilang minuto na pala siyang nakatitig lang kay Laura. Umiiling iling pa ito na parang may tinataboy na kausap sa isip.
“Fine, let’s go to the conference room.”
***
Conference room.
“Ahmm… U-h. So, Ms. Goldsmith? About the investment?” Panimula ng matanda.
“Seriously? Wala man lang bang, ‘how was your flight, Ms. Goldsmith’? ‘do you want a drink?’ ‘tell us how we can make you comfortable so we could get down to business?’” Napailing si Laura. “Ganito niyo ba tratuhin ang mga investors niyo?”
Pumilig sa kanan ang ulo ng matanda. Halatang napahiya ito sa sinabi ni Laura. Maging ang mga anak nito ay napapasinghap at kumikibot ang mga nguso at gigil na gigil kay Laura. Habang si Mikhail naman ay tahimik lamang sa tabi. Parang wala itong ganang magsalita o baka hindi pa nakakalugar para magsalita.
“Do you have the same opinion, Mr. Razon?” Biglang napatingin sa kaniya ang lalaki sa biglaang pagtawag niya sa atensiyon nito. Pero wala man lang itong sinabi kahit ano.
“Wag mo na kaming paglaruan, Laura! Alam namin kung anong ginagawa mo, wag mo kaming gawing tanga!” Hindi mapigilan na sigaw ni Amelia. Panganay na anak na babae ni Lady Master.
“Laura? My name is Alessia, Mrs. De Luca. At hindi mo ako empleyado para sigaw sigawan mo. Watch your mouth, baka kapag nasagad mo ang pasensya ko magbago ang—”
“No, please, Ms. Goldsmith. We can talk about this in a nice way.”
“Nice, huh?” Binilingan ng tingin ni Laura si Amelia habang sinasabi niya iyon. Kaagad din namang napatingin sa babae si Lady Master habang halatang galit sa anak.
“Please, let’s forget about what happen so we—”
“Forget? I never forget, Mrs. De Silva. I always remember things.” Katahimikan ang namayani. Ilang minutong tanging ang mga mata lamang nila ang nangungusap. Ngiting wagi pa rin si Laura habang pinaglalaruan ang upuan niya. Pinaikot ikot niya ito na parang naiinip. Ilang sandali ay nagbuga siya ng malalim na buntong hininga at mabilis na tumayo. Nataranta ang mga De Silva ng mapansing akmang maglalakad patungo sa pinto si Laura.
“W-wait! Please, pag-usapan natin ang tungkol sa investment, Ms. Goldsmith.” Ama ni Laura ang nagsalita ngayon dahilan para matigilan si Laura. Kahit nakatalikod siya dito ay ramdam niyang bagsak ang balikat ng lalaki, malamang dahil sa kakalunok ng pride. Lumikot ang mata ni Laura. Gusto niyang maaninaw ang itsura ng amang basta nalang tumapon sa kaniya noon. Pero naisip niyang kapag hinarap niya ito ay baka isipin nilang mabilis siyang makuha o nakukuha siya sa simpleng pakiusap lang.
Things are different now. Pagbabanta ni Laura sa isip niya.
“Ako na ng humihingi ng paumanhin sa nangyari. Sana mag-invest ka pa rin sa kompanya namin.”
Whoah! Napaka straight forward!
“I have kids waiting for me in the car. You can’t waste my time here.”
“Yes, I’m sorry for that.”
“Okay, so let’s do this very quick. I WANT ALL OF YOU TO KNEEL IN FRONT OF ME AND ASK ME TO HELP YOU.”
Namilog ang mata ni Lady Master. Lalong lalo na si Clarissa na pulang pula na ang mukha, hiyang hiya dahil nasa tabi niya lang si Mikhail. Ang plano niya kasing magpa-impress dito sa pagkukumbinse na mag-invest ay parang hindi na matutuloy. Kung sana kasi alam niyang si Laura ang isa sa mga prospect investor ng kompanya, malamang sa malamang ay nakapagluto kaagad ito ng kasamaan pero hindi.
“Grammie? Hahayaan mo nalang ba ang makapal na yan na ganituhin tayo? Walang nagkakamali sa mga De Silva! Tayo dapat ang niluluhuran! I can’t do what she wants!”
“Shut up, Clarissa, hindi ka nakakatulong!” Sigaw ng ina nitong si Amelia. Halatang wala na ring maisip na paraan para makuha ang investment pero mapride din para lumuhod.
Maya maya ay biglang tumayo si Mikhail. Labis iyong ikinagulat ng mga De Silva dahil nakalimutan na nilang nandito din pala ang lalaki at isa rin ito sa prospect investor nila. Pero huli na dahil walang preno ang paa ng lalaki sa paglakad palabas ng conference room habang parang tutang hibang naman si Clarissa na nakahabol dito, tumatahol na bumalik ang lalaki at mag-invest sa kompanya.
Humugot ng malalim na buntong hininga si Lady Master. Namumula ang mukha nito at kitang kita ang paglabasan ng ugat sa leeg at noo. Nagtitimpi. Nagpipigil dahil malapit na itong sumabog subalit….
Nagulat ang lahat ng biglang bumagsak ang tuhod ng matanda sa harapan ni Laura. Hindi kaagad siya nakangisi kagaya ng dapat niyang gawin dahil nagtagumpay na siya sa plano, sapagkat nag-uumapaw ang labis ng pagkagulat sa kaniyang mukha.
Hindi niya akalaing mapapapayag niya ito ng ganun kabilis. Na magagawa niyang mapaluhod ang Grammie at mga kamag-anak, dahil nang makita ng mga ito ang pagluhod ng ina ay tila nakaramdam ng hiya kung kaya’t wala na silang nagawa kundi lumuhod rin.
“What?! Anong ginagawa niyo?! No! Wag kayong magpauto sa babaeng yan!” Nagsisigaw si Clarissa ng maabutan ang pamilyang nakakuhod sa harapan ni Laura. Walang imik ang mga ito. Naghihintay lamang kung kailan sila patatayuin ni Laura.
Ngumisi si Laura nang makita ang pinsan.
“Clarissa… Halikan mo ang paa ko.” Utos niya na halos ikaubo ng babae sa pagkagulat at disgusto.
“Over my dead body! Kapal mo!”
“Fine. Mananatili silang ganiyan hangga’t hindi mo ginagawa ang gusto ko.”
Mapadaing si Lady Master dahil sa pananakit ng likod nito. Alam ni Clarissa ang karamdamang iniinda ng Grammie dahil matanda na ito kaya napilitan siyang gawin ang pinag-uutos ni Laura. Pikit mata itong humakbang habang napapalunok na parang gustong masuka sa gagawin.
Nang makaluhod si Clarissa ay ipinatong ni Laura sa likod ng Grammie ang kanang paa niya. Napadaing ulit ang matanda pero bingi ang tenga ni Laura dahil sa galit. Dahan dahang inalis ni Clarissa ang suot na sapatos ni Laura, naiiyak ang babae pero wala siyang choice. Naaawa siya sa pamilya.
Nang dumampi ang labi ni Clarissa sa paa ni Laura ay doon na siya naiyak. May parte sa utak niya na nagsasabi na mali ang ginagawa niya. Na pamilya pa rin niya ang mga ito kahit anong mangyari. Na nagsasabing hindi dapat siya umabot sa ganito dahil hindi naman siya kasing sama kagaya ng mga ito. Na nagsasabing galit lang siya at nadadala ng emosiyon.
Nagpunas ng luha si Laura at tumakbo palabas ng conference room. Mabilis siyang lumabas ng kompanya at umiiyak na niyakap ang mga anak sa kotse.
Kahit anong gawin niya, mahina siya. Akala niya nagbago na siya pero pagmamahal at pamilya pa rin talaga ang kahinaan niya.
“I’m sorry.” Paulit ulit niyang bigkas.
“Mommy what happened? Sinaktan ka ba ng mga bad guys?” Nag-aalalang tanong ni Alura kaya napailing siya.
“No, baby. Mommy’s alright.”
“Sure ka, Beshiewap? Ongoing pa rin ba ang plano?”
“Of course. Nakahanda ako sa ano mang mangyayari. Even if it means I have to face them everyday, gagawin ko.”
Mula sa bintana ay naaaninaw ni Laura si Mikhail na nakatingin sa kanilang direksyon. Nang makita siya nitong nakatingin ay nag-umpisa itong maglakad palapit sa kanila.
“Mommy, that guy said ‘hi’ to us earlier. He said we look like each other daw.” Nakasimangot na sabi ni Michael.
“WHAT?!”
