Chapter 2

Patuloy lang sa pag-lagok ng alak si Alejandra habang nakatingin sa kaniyang kaibigan na kahit sino nang sinasayaw sa dance floor. Naghihintay rin siya ng tamang oras upang tawagan si Frederick, yes, si Frederick na asawa ni Anastasia.

Nang mag-alas onse na ay napagdesisyunan niyang tawagan na ang asawa na soon to be ex-husband ng kaniyang kaibigan.

“Alejandra?” Boses ni Frederick sa kabilang linya. 

Napangisi si Alejandra. Lumabas siya ng bar upang makapag-usap silang dalawa ng malinaw. Ayaw rin niyang ma-istorbo ang kanilang pag-uusap ng ingay galing sa tugtog ng sound system sa bar kaya pumunta siya sa tahimik at medyo madilim na parte ng lugar.

“Yeah, it’s me, Max.” Malanding sagot niya.

“What do you need?” takang tanong ni Frederick.

Humalakhak si Alejandra sa pekeng paraan. “Hindi mo hinahanap ang asawa mo?”

Alam ni Frederick ang relasyon ng kaniyang asawa at ni Alejandra na kapatid ng kaniyang dating nobya. At kung tutuusin ay dapat siyang mabahala rito dahil hindi pangkaraniwan ang ganitong insidente. Ngunit para sa kaniya ay ayos lang naman ang ganitong sitwasyon at hindi naman makaaapekto sa kaniya at sa kaniyang inaalagaang imahe at pangalan kaya hinayaan na lamang niya.

“I know that you already knew what happened between us, so why ask?”

Palihim na tumawa ng pagak si Alejandra. “Oh… I feel sorry for you two.”

Hindi sumagot si Frederick sa kabilang linya. Hindi niya alam kung anong pakay sa kaniya ni Alejandra ngunit hindi naman niya magawang ibaba ang tawag. At hindi niya man aminin ngunit malaking parte sa kaniya ang gustong magtanong tungkol sa kalagayan ni Anastasia ngayon. Hindi dahil sa nag-aalala siya, kundi dahil natatakot siya na baka gumawa ng gulo si Anastasia na maaaring makaapekto sa kaniyang pangalan.

“What do you really need, Alejandra? I had so many things to do, okay? So just fucking tell me your purpose on calling!” galit na aniya.

“I’m with your wife, won’t mind picking her up here?”

Napahilot sa sintido si Frederick. Hindi niya alam ang gagawin. He’s torn between making decisions. Katatapos lang ng pag-aaway nila tapos ngayon ay susunduin niya ito at iuuwi na parang wala lang? Ano siya baliw?

“Just bring her to her condo,” he said and ended the call.

Hindi inaasahan ni Alejandra ang kinalabasan ng pangyayari. Sa sobrang inis ay halos maitapon niya ang kaniyang telepono sa puno na kaniyang nasa harap. Hindi niya matanggap na hindi nakiki-ayon sa kaniyang kagustuhan ang mga nangyayari. At hindi rin siya papayag na hindi magtatagumpay ang plano niya ngayong gabi.

Galit ay padabog na bumalik si Alejandra sa loob upang tingnan ang kaibigan. Dumiretso siya sa dance floor kung saan niya ito huling iniwan ng tingin, ngunit mas nag-umapaw ang kaniyang inis nang hindi niya makita kahit anino ni Anastasia.

“Damn! Asan ang babaeng ‘yon?!” bulong niya sa sarili habang nagpapalinga-linga sa gitna ng dance floor.

“Hey, beautiful. Let’s dance, come on.”

Nawala sa iniisip si Alejandra nang may humarag sa kanyang matangkad na foreign na lalaki. Gwapo ito ngunit hindi niya type. 

“Not in the mood." Sabay hawi niya sa lalaki.

Tumuloy siya sa paglalakad at paghahanap sa kaibigan. Ngunit ang makulit na lalaki ay sumunod pa rin sa kaniya na parang tuta. Kahit pilit niya itong binabalewala ay hindi niya pa rin maiwasang mandiri sa mga pag-hawak nito sa kaniyang baywang.

“Don’t be too full of yourself, I’m just asking you to dance!”

Napa-tigil sa pag-linga sa paligid si Alejandra dahil sa marahas na paghawi sa kaniyang baywang ng matangkad na lalaking kanina pa humaharang sa kaniya. Kinabahan siya sa mga naging galaw nito at pilit kumawala, ngunit dahil sa angking tangkad at lakas nito ay walang nagawa ang pagtadyak niya sa paa nito upang bitiwan siya. Sakto pa namang nasa madilim na parte sila at wala masyadong taong sumasayaw kaya hindi siya makahingi ng tulong.

“Fvck you! Get off me, bastard!” sigaw niya at sinipa muli ang lalaki. Kinagat niya rin ang kamay nito na nakahawak sa kaniyang leeg kaya napasigaw ito sa sakit, ngunit hindi pa rin bumibitaw.

“Damn, I love the strong woman!” Humalakhak ito at mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak kay Alejandra.

Sa kabilang banda ay wala nang nagawa si Alejandra kundi ang umiyak at sumuko. Ngunit bigla siyang nabuhayan ng loob nang makita niya si Frederick sa hindi kalayuan. Dahil desperado nang makawala ay buong lakas siyang sumigaw at tinawag ang pangalan ng huli.

“Fred, help me!”

Lumingon si Fred sa pinanggalingan ng boses. Inakala niyang si Anastasia ang sumigaw kaya buong lakas at bilis niyang tinakbo ang distansya nila. Nang makarating ay walang pag-da-dalawang-isip na sinapak ni Frederick ang lalaking may hawak kay Alejandra. Agad naman itong natumba sa sahig at nakawala si Alejandra.