LOGINBasa na ng luha ang mga mata ni Maya ngunit pilit niyang itinatago.“Maya,” tawag ni Lucas, habol ang hininga, “sagutin mo lang ako. Tell me if you feel the same.”Umiling siya, mabilis, halos hindi makatingin dito.Kapag sinagot kita… tapos na ba ang thrill and adventure mo?Hahanap ka na ba ng ibang paglalaruan?Hindi niya kayang sabihin. Hindi rin niya kayang marinig ang sagot.Kaya tumalikod siya at tumakbo palayo.“Damn it, Maya!” sigaw ni Lucas, pero patuloy siyang tumatakbo palayo hanggang sa bumuhos ang malakas na ulan at tila pinapawi lahat ng ingay ng mundo.Nagkubli siya sa maliit na kubo sa gilid ng dalampasigan, nanginginig, basang-basa, habang pinupunasan ang mukha.Akala niya ligtas na siya, pero ilang minuto lang, naramdaman niyang may mainit na braso sa balikat niya.Si Lucas. Basang-basa rin, ang mga patak ng ulan ay dumadaloy sa kanyang noo pababa sa labi.“Maya,” anito, mababa at paos. “I can’t stay away from you.”Hindi siya nakasagot. Hindi na rin siya nakailag n
Inabot ni Maya ang kamay kay Lucas.Lucas’s hand slid to the small of her back as they moved in rhythm, bodies so close na halos wala nang hangin na makakasingit sa pagitan nila.The scent of his cologne, wrapped around her senses, at pati tibok ng puso niya ay parang nakikisabay sa tibok ng puso nito.What a night, stars, music, and the man she shouldn’t love.Lucas leaned in. “You’re trembling.”“Hindi ah, medyo maginaw lang,” tanggi niya.She laughed softly, but the sound died when his hand brushed against her bare skin. Their eyes locked, and for a moment, the world melted away-until a murmur rippled through the crowd.Napatingin ang lahat sa pagdating ni Camille Montemayor.She stood there, radiant in a red gown that hugged every curve.Lucas stiffened. The warmth in his gaze vanished, replaced by alarm.Hindi puwedeng makita ni Camille si Lucas dito. Kung malaman nitong nakikihalubilo sa mga empleyado ang CEO, tiyak na lalabas sa media kinabukasan.“Lucas,” bulong niya, halos hi
“Maya! Lucas! Halika na, nagsimula na ang bonfire!” sigaw ni Divine.Nakahilera ang mga tiki torches, may gitara, at bote ng alak na umiikot. Sa gitna, may bonfire na unti-unting umaapoy at sumasayaw sa hangin.Music. Laughter. Waves. Everything felt like freedom.Maya sat beside Divine, trying to blend in sa saya ng lahat. Pero ilang sandali lang, umupo si Lance sa tabi niya. May hawak itong bote ng beer at ngiting halatang may tama na.“Hi, Maya,” anito, sabay abot ng bote. “Para sa pinakamagandang babae sa Timeless Essence.”“Thanks,” aniya nagbigay ng ngiti.Ngunit napansin niya kung paanong unti-unting dumidikit si Lance, masyadong malapit.Ang braso nitong kanina ay nakasandal lang, ngayon ay nakadikit na sa kanya.“Lance, baka gusto mo doon ka sa harap, may nagsasayaw oh. Hindi kita dito eh.”Pero bago pa ito makagalaw, isang mainit na braso ang lumibot sa balikat niya.Si Lucas. Ngumiti ito, pero hindi maitatago ang titig nitong puno ng babala.“Bro,” sabi nito kay Lance. “Ipi
Maya’s hands trembled as she flipped through Camille’s medical folder.Inside was an ultrasound photo, but the name on top wasn’t Camille Montemayor. Her heart pounded. Pagbuklat niya, meron pang isa na nasa pangalan nito na kamukha ng resulta sa naunang papel. Hindi totoong buntis ito. Nagsinungaling ang babae sa publiko. Totoo ang sinasabi ni Lucas.Before she could take a picture, the doorknob clicked.A nurse entered, startled to see her. “Ma’am? Ano po ang kailangan ninyo?”“Ah, hinahanap ko lang ang file ng kapatid kong si Mira Alvarado, sorry!” Maya stammered, quickly putting the folder back.“Nasa delivery na po siya pati na ang medical records.”“Ah, sige. Thanks.” Maya flashed her best innocent smile before darting out of the office, her heart racing.Wala siyang ebidensiya, pero alam na niya ang katotohanan.At kung gusto nito ng gulo, hindi siya mangingiming patulan ito.***The next morning, the company’s inboxes exploded with excitement.Team Building Announcement: 3 Day
Lucas picked up the phone from the floor. “Who sent this?” tanong nito, mababa pero mariin ang tono.Maya quickly snatched the phone back. “Hindi ko alam,” aniyang pilit pinapakalma ang sarili.Kinuha ni Lucas ang cellphone, tinitigan ang screen, at kita sa mukha nito ang pagkabahala. “This isn’t just a prank,” sabi nito.Napalunok siya. “Lucas, baka spam lang ‘yan. Alam mo na, ang daming sira ulo lalo sa online.”Pareho silang walang masabi.Lumapit ito sa kanya, marahang hinawakan ang balikat niya. “Huwag kang matakot. Hindi kita papabayaan.”Bago pa siya makasagot, kinuha ni Lucas ang cellphone niya, kinopya ang number, at mabilis na lumabas ng pinto. Narinig niya pa ang tinig nito sa hallway, mababa, galit, pero kontrolado. Nag-uutos na naman sa mga tauhan niya. Kaya pala magaling sa negosyo dati pa at laging hawak ang tablet ng kumag. Akala niya naglalaro lang.Naiwan siyang tulala sa mesa. Binalot siya ng takot lalo ng maisip na baka madamay ang pamilya niya.Kaya nang bumalik i
“Hindi ako ang ama ng bata, Maya,” mahinahong sabi ni Lucas. “Walang nangyari sa amin ni Camille. That woman will say anything to get what she wants. Baka nga hindi naman totoong buntis ang babaeng ’yun.”Tahimik lang si Maya, pinipilit panatilihing kalmado ang mukha. Walang emosyong mababakas. Pero sa loob-loob niya, parang may kumakalas sa dibdib.Ang paraan ng pagsasalita nito, puno ng sinseridad, halos gusto niyang paniwalaan.“Please,” anitong halos pabulong. “I wish you’d believe me.”Saglit siyang natigilan. Tumalikod siya bago pa bumigay ang puso niya.Kung totoo man ang sinasabi nito, mahirap maniwala dahil sa tiwalang nasira.Nang gabing iyon, paulit-ulit niyang naririnig sa panaginip ang boses ni Lucas.I wish you’d believe me… believe me…Pagmulat niya, basa ng pawis ang noo, at tumitibok pa rin nang mabilis ang puso. Gusto niyang maniwala, pero paano?Sa gulong ng isip niya, biglang sumagi ang mukha ni Lance.Kung totoong buntis si Camille… baka si Lance ang ama.Alam niy






![ALTERS [Book 2]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
