MUNTIK na humagalpak nang tawa si Hannah nang makita niya ang reaksyon ni GB. Biglang nanlaki ang mga mata nito sabay inhale. Hindi siguro nito akalain na dadakmain niya ang sandata nito.
Ang totoo niyan, hindi naman niya talaga akalain na gagawin niya iyon. Talaga lang umandar ang kanyang kapilyahan. Saka wala namang mali sa ginawa niya, asawa niya si GB kaya natural lang na hawakan niya ang sandata nito. Dapat nga ay masiyahan pa ito dahil talaga naman gusto niya itong sambahin.
"Hannah…" daing nito.
" I want this," wika niya.
At bago pa man makapagsalita si GB ay natanggal na niya ang butones at zipper ng pantalon nito. Naisuksok na rin niya ang kamay niya sa garter ng brief nito.
"Shit
"TALAGA?" Hindi makapaniwalang sabi ni Hannah nang sabihin ni GB na hindi na rin muna ito pupunta sa firm. Ngunit, nauunawaan naman niya siyempre ito. Masyadong malayo ang Nueva Ecija sa Manila saka kailangan naman talaga nitong bigyan ng oras ang lolo nito. Kahit naman hindi na magsalita si Lolo Luciano ay alam niyang nasasabik ito sa pagmamahal ng apo nito.May pakiramdam siya na hindi lang talaga iyon maipahayag ng matandang lalaki dahil may guilt itong nararamdaman. Sa mahaba kasing panahon ay hinayaan lang din nito si GB na mag-isa halos naninirahan sa Manila. Mabuti na lang at nandoon sila ng kanyang mga lola kaya’t hindi nito namalayan na wala itong pamilyang kasama. Or, baka naman magaling lang talagang magtago ng hinanakit si GB.“Mami-miss mo ako ‘no?” nanunudyong tanong sa kanya ni GB.
KAILANGAN kong busugin si GB, ito ang paulit-ulit na sabi ni Hannah sa kanyang sarili. Naalala niya kasi ang payo sa kanya ni Aling Adelaida. Kailangan niyang matuto ng gawaing bahay lalo na ang pagluluto para hindi magkamali si GB na maghanap ng ibang tagapagluto.Kahit daw kasi tanggap ni GB ang kanyang katamaran dahil bespren niya ito, hindi pa rin siya dapat maging kampante. Lalaki pa rin daw ito kaya dapat niyang asikasuhin ang mga pangangailangan nito. At ang responsibilidad niya kay GB bilang asawa ay hindi lang dapat magtapos sa sex.Ibig sana niya itong biruin ito pero pinigilan na niya ang sarili. Talaga naman kinabahan siya na maaaring magkaroon ng iba si GB. Hindi niya yata kakayaning isipin na mangyari iyon. Ibig niya, luto lang niya ang kakainin ni GB.Kaya naman ngayon ay naririto si
"JEAN…" gilalas na bulalas ni Gray nang makita niya ang kanyang kababata. Siyempre natutuwa siyang makita ito dahil naging malaking bahagi rin ito nu'ng buhay niya noong bata siya.Kahit naman kasi naninirahan na silang mag-ina sa Manila ay madalas pa rin silang nagpupunta ng Nueva Ecija para bisitahin ang kanyang lolo. Ngunit, habang tumatagal ay dumadalang iyon nang dumadalang. Hanggang sa hindi na rin siya nakakauwi sa kanilang probinsiya.Kahit madalas silang maglaro noon ay parang agad niya itong nakalimutan ng tuluyan na siyang nanirahan sa Manila. Marahil dahil nandoon na si Hannah at nagawa na nitong punan ang nawalang kaibigan niya sa probinsiya."Sabi ko na, eh hindi mo pa rin ako nakakalimutan," wika nitong parang ayaw umalis sa pagkakakapit sa kanyang braso.&nbs
Shucks, wika ni Hannah nang humarap siya sa salamin. Namamaga ang kanyang mga mata kaya ngayon hindi niya alam kung paano pa siya lalabas ng silid. Talaga kasing nagugutom na siya at pakiramdam niya'y wala na siya talagang lakas. Masyado ng nasaid ng sakit na nararamdaman niya."Ang pangit mo. Paano ka pa magustuhan ni GB niyan?" Naiinis niyang tanong habang nakaharap sa salamin.Tumigil na rin sa kakakatok si GB. Dapat sana ay masiyahan siya dahil hindi na siya nito kinukulit. Iyon din naman ang gusto niya pero bakit ang bigat-bigat ng pakiramdam niya. Parang gusto niyang buksan ang pintuan, tumakbo pababa ng hagdanan at tingnan ang ginagawa ni GB.Nais niyang siguraduhin na hindi na magkasama at magkausap sina GB at ang babaeng iyon. Napangisi siya sa naging pagtukoy niya sa babaeng iyon. Walang
KANINA pa nakatayo si Hannah pero hindi niya magawang kumilos. Nakita niya kasing kausap ni GB ang babaeng iyon sa may terrace. Siyempre hindi naman niya maiwasan ang magselos. Ngunit, ang lahat ng negatibong nararamdaman niya ay parang tinangay ng hangin dahil sa mga sinabi ni GB.Tinanggihan niya ang babae na iyon at buong diin pa nitong ipinamukha sa babaeng iyon kung gaano siya pinahahalagahan ni GB. Kaya naman, parang gusto niyang umiyak. Sobra siyang nakaramdam ng pagsisisi. Para tuloy gusto niyang pagalitan ang kanyang sarili. Masyado niyang naging makasarili. Ang inintindi lang niya ay ang kanyang damdamin kaya naman naramdaman na lang niyang nagsisikip ang kanyang dibdib.Dahil kilala niya talaga si GB, alam na alam niya ang dahilan kung bakit nakatingala ito sa kalangitan. Dahil namumublema ito at alam siya ang nasa isipan nito
BATA pa lang si Jean ay sinabi na niya sa kanyang sarili na si Grayson Brian Lee ang gusto niyang pakasalan. Hindi lang dahil sa kaibigan niya ito kundi dahil iyon ang palaging sinasabi ng kanyang mga magulang. Kaya, maging siya ay napaniwala na rin ang sarili na ito talaga ang itinadhana sa kanya.“Ang cute-cute mo naman,” nakangiting sabi kanya ng isang batang lalaki. Nagpunta sila ng nanay niya sa malaking bahay ng mga Lee. Tutulong daw kasi ito sa paglilinis para sa nalalapit na birthday ni Luciano Lee na laging maraming handa kapag kaarawan. Kaya naman nandoon din siya para tumulong. O maaaring para ipagmalaki sa lahat na may magandang anak ang kanyang magulang."Ako nga pala si Grayson Brian Lee. Ikaw, anong pangalan mo?""Jean Tamayo."
KAHIT na umaakyat na sila ni GB sa hagdanan, hindi pa rin napuputol ang kanilang paghahalikan. Siguro nga ay ganoon katindi ang pagnanasa na nararamdaman nila sa isa't isa. Kapag naglapat na ang kanilang mga labi, hindi maaaring magtapos iyon sa halikan lang. Dahil nga matapos nilang isara ang pinto ng kanilang kuwarto ay mabilis nilang hinubaran ang isa't isa. At hindi namalayan ni Hannah na nasa kama na sila pareho ni GB.Masarap masyado ang labi ni GB kaya kahit ilang oras pa silang maghalikan ay parang hindi niya pagsasawaan ang labi nito. Kaya naman parang gusto niyang magreklamo nang iwanan nito ang kanyang labi. Ngunit saglit lang niya naramdaman ang damdaming iyon dahil bumababa naman sa katawan niya ang labi nito."Oh…" hindi niya napigilan ang mapaungol dahil bawat daanan ng labi nito’y parang nakukuryente. Mistulang may dalan
"GUSTO mo muna bang gumala?"Ayoko nga, iyon ang dapat sabihin ni Jean dahil ang kaharap niya ay isang estranghero kaya hindi siya dapat nagtitiwala rito ng basta-basta. Ngunit, iba ang nagawa niyang sabihin dito. "Sure."Matamis na ngiti ang ibinigay sa kanya ng lalaki. Ewan nga lang niya kung bakit kahit nakangiti ito sa kanya, hindi pa rin mapalagay ang kanyang kalooban. Sa tingin niya'y may kalokohan itong iniisip.Iyon nga lang, hindi naman niya magawang sabihin ditong 'uuwi na ako' dahil ayaw naman niyang gawin iyon. Hindi naman kasi siya maaaring magkulong lang sa bahay at umiyak nang umiyak. Sigurado siyang kakatukin siya ng kanyang ina.Okay lang sana kung magiging karamay niya ito sa kanyang paghihirap pero tiyak niyang hindi. Baka nga murahin