Chapter 5

Hawak ni Sera ang kaniyang cellphone habang nakatayo sa tapat ng isang pinto sa hallway ng isang high-rise condo. Nakasuot siya ng simpleng puting blouse at fitted jeans, pero halata ang kaba at antisipasyon sa bawat galaw niya. Pinindot niya ang call button at inilapit sa tainga ang telepono.

“Isang linggo na rin naman ang nakalilipas nang magkita kami, siguro'y handa na ako. Sana'y handa na rin ang mapapangasawa ko.” bulong niya sa sarili, bago narinig ang lalaking sumagot sa kabilang linya.

“Blake? Ano na lumabas ka na diyan.” sambit ni Sera na animo'y magkalapit na sila ng loob ng kaniyang kapitbahay. Well, pagkatapos ng naging insidente noong isang linggo, parang instant ay naging close na sila.

Noong nakaraang linggo, umalis si Sera sa bahay nila ni Adrian pagkatapos sabihin ng huli na tapos na sila. Naglaklak si Sera, tila iniyak lahat ng kaniyang problema't isipin bago nito naisip na tuluyan na ring kumawala sa kalungkutan ng kanilang paghihiwalay. Habang nasa LRT kung saan siya babyahe, hindi na nito maalala kung anong nangyayari sa kaniya. 

Mabuti na lamang at isang lalaking maginoo, gwapo, at hindi bastos ang nakakita't tumulong sa kaniya. Hindi alam ni Sera kung ano ang kaniyang nararamdaman ngayon, pero bukod sa kanilang biglaang pagpapakasal, tira may katiting na nararamdaman na rin si Sera.

“Miss Ramos, hindi ka ata makapaghintay.” sagot ng lalaki sa kabilang linya, bahagyang natatawa sa inaasta ng kaniyang kapit-bahay.

“Ang tagal mo mag-ayos, Blake. Akala ko ba ready ka na?” tanong ni Sera. Kinatok pa nga nito ang pinto dahil naiinip na siya. Natatawa na rin ito nang bahagya habang inaasar si Blake. 

Makalipas ang ilang sandali, sabay na silang bumaba mula sa condo. Nang makarating sa kalsada, agad silang sumakay sa taxi. Ramdam ni Sera ang malamig na simoy ng hangin mula sa aircon, pero hindi iyon sapat para pawiin ang bahagyang panginginig ng kanyang mga kamay.

Habang binabaybay ng sasakyan ang kalsada papunta sa Civil Affairs Bureau, paulit-ulit niyang iniisip ang dahilan kung bakit niya ginagawa ang lahat ng ito. May bigat sa dibdib na hindi niya maipaliwanag—hindi takot, pero hindi rin buong-buong kapanatagan. Napatingin siya sa bintana, pinagmamasdan ang mabilis na pagdaan ng mga gusali, hanggang sa tuluyan silang huminto sa harap ng opisina.

Ngunit bago pa man sila makalapit sa reception area, biglang nanigas ang kanyang mga tuhod. Doon, sa kabilang gilid ng hallway, nakita niya ang dalawang taong hinding-hindi niya inaasahang makikita sa lugar na iyon—si Adrian, ang lalaking dalawang taon niyang pinakasalan at minahal, at si Lyra, ang babaeng naging dahilan ng pagkasira ng kasal nila.

Parang huminto ang oras. Ang mga yabag ni Sera ay tila bumigat, at kahit ang ingay ng paligid ay unti-unting nawala sa pandinig niya. Ang nakikita lang niya ngayon ay si Adrian na nakasuot ng malinis na polo at slacks, at si Lyra na naka-bestida na tila handa na para sa isang espesyal na okasyon. Magkatabi sila, magkahawak-kamay—at pareho silang may ngiti sa labi.

Unang nagsalita si Lyra, may halong pamimintas ang tono. “Sera, siya ba ang bago mong boyfriend?”

Saglit na natigilan si Sera. Ramdam niyang nanigas ang panga ni Adrian nang marinig iyon. “Anong ginagawa mo rito?” malamig na tanong nito. “Tapos na tayo, kaya rumespeto ka naman sa relasyon ko ngayon.”

Sa labas, matigas ang boses ni Adrian, pero sa loob-loob niya, parang tinusok ang pride niya. Sa loob lamang ng isang linggo mula nang maghiwalay sila, may kasama nang bago si Sera.

Napangiti si Sera nang mapait. Totoo, nasaktan siya—hindi lang dahil sa mga salitang binitiwan ni Adrian, kundi dahil sa dalawang taon ng kasal nila, ni minsan ay hindi siya nito totoong inintindi. Ni hindi man lang siya tinanong ngayon kung kumusta na siya, lalo na’t kahihiwalay lang nila. Wala man lang pagkakataong makapagpaliwanag siya.

Kung gusto lang niyang pahirapan ang buhay ni Adrian, kaya niyang gawin iyon—kayang tumanggi sa diborsyo at gawing kabit si Lyra sa mata ng batas. Pero hindi niya ginawa. Gusto rin niyang matapos ang lokohan, para magkaroon siya ng kapayapaan ng isip.

Bumalik sa kasalukuyan ang isip niya nang marinig ang mababa at matatag na boses sa tabi niya. “Sila ba yung sira-ulong ex-husband mo at yung walang hiyang kabit niya?” tanong ni Blake, walang pakundangan.

Napatitig si Sera sa kanya, napahanga sa tapang at prangkang sinabi nito.

Tumingin si Blake kay Adrian, malamig ang mga mata. “Kung ako sa’yo, magpatingin ka sa panlasa mo,” dagdag pa nito, bago tingnan si Lyra mula ulo hanggang paa.

“Sino ka ba, 'tol, at ang kapal ng mukha mo?,” mariing sabi ni Adrian kay Blake at saka lumingon kay Sera. "Seraphina, kausapin mo 'yang kasama mo ha? Humingi kayo ng tawad kay Lyra. Mga bastos!" 

"A-Adrian... H-Hindi naman--" hindi makapagsalita nang ayos si Sera at saka tumungo. Hindi nito alam ang kaniyang sasabihin. Tila nahihiya rin siya sa atensyon na nakukuha nila ngayon mula sa ibang tao. Lingid sa kaalaman ni Sera ay napakapit na pala ito sa braso ni Blake.

Bago pa makasagot si Sera, sumingit si Blake at saka nagsalita. “Ako dapat ang mag-apologize. Ako ang nagsabi noon, hindi siya.” 

Pero hindi iyon tinanggap ni Adrian. “Anong klaseng kahihiyan ‘to, Sera? Magpapakasal ka agad pagkatapos nating maghiwalay?”

Hindi na nakapag-timpi si Sera. Dahil sa katapangang kanina pa ipinapakita ng kasama nitong si Blake, tila naisip nitong kailangan na rin niyang tumayo sa kaniyang sariling mga paa. Napailing na lang si Sera, hindi maitago ang mapait na tawa. “Nakakatuwa ka, Adrian. Double standard much? Nandito ka rin para magpakasal sa iba.”

“Baka nga niloko mo lang ako noon pa,” dagdag ni Adrian, mariing nakatingin sa kanya.

Sinubukan ni Sera na ipaliwanag, pero agad sumabat si Lyra, malamig ang boses. “Tama naman si Adrian, Sera." malambing pero alam mong may pang-aasar na sambit ni Lyra. "Hindi maganda na magpakasal ka agad sa taong hindi mo naman kilala.”

“Wala kayong karapatang pagsalitaan ng ganyan ang fiancé ko,” mariing singit ni Blake, diretso kay Lyra. “Dahil isang hamak na kabit ka lang.”

Natahimik ang paligid. Halata ang pamumula ng mukha ni Lyra sa hiya at galit.

Hindi na pinatagal ni Blake ang tensyon. Hinawakan niya ang kamay ni Sera, nilingon si Adrian, at iniabot ang business card niya. “Kung may reklamo ka, tawagan mo ako. Hindi yung gumawaga kayo ng eskandalo rito.” Pagkatapos ay umalis silang dalawa, walang lingon-lingon.

Nakita ni Adrian ang card—Blake Santiago, Insurance Agent sa Manila Insurance Company. Napangisi siya ng malamig. Kinuha ang cellphone at tinawagan ang assistant niya. “Mag-set ka ng meeting sa boss ng Manila Insurance. May ipapatanggal ako.”

***

Sa kabilang banda, pagkalabas nila ng Civil Affairs Bureau, magaan ang hakbang nina Sera at Blake. Para bang nabunutan si Sera ng tinik—hindi dahil nakalimutan na niya ang nakaraan, kundi dahil ramdam niyang may taong handang sumabay sa kanya sa panibagong simula.

“Alam mo,” sabi ni Blake habang binabagtas nila ang kalsada, “hindi ko in-expect na ganito kabilis mangyari ‘to. Pero gusto ko."

Napangiti si Sera, may kasamang tawa. “Ako rin. Hindi dahil sa kailangan lang… kundi dahil naniniwala ako na may magandang pupuntahan ‘to.”