LIKE 👍
(Creselda pov) Habang pinaghahatian namin ang mga gamit na nakuha namin sa bahay ng kriminal na nakapatay sa anak ko ay lumapit sa amin si Levy John, ang kinakasama ko. “Ito lang ang nakuha niyong gamit sa bahay ng babaeng ‘yon? Iyan lang ba ang kapalit ng buhay ng anak mo?” Inirapan ko ito. “Maghintay ka, hindi pa nga nakakalabas ng hospital ang babaeng ‘yon. Kapag nakalabas siya ay makikipag negosasyon ako sa kanya. Saka hindi ako papayag na ang mga kakarampot lang ang maging kabayaran sa buhay ni Cardo. Kung ayaw niyang makulong ay kailangan niya akong bayaran ng malaki… gusto kong makuha ang bahay niya! Kapag hindi siya pumayag sa gusto ko ay kakasuhan ko siya!” Ngumisi ito ng marinig ang sinabi ko. “Ibang klase ka talaga mag isip, mahal. Napaka tuso mo talaga,” Sabay yakap sa akin at halik na sabi nito. Pinuntahan namin ng mga pamangkin ko ang bahay ng babaeng nakapatay sa anak ko. Nanggulo kami at nilimos ang mga gamit sa bahay nito. Hindi naman gano’n karami ang mga gamit
Masaya kaming umalis ng bahay ni Levy john kasama ang mga kamag anak ko. Pinagplanuhan agad namin na bibili kami ng resorts sa Batangas kapag natanggap namin ang bayad at magbabakasyon sa pinakamalapit na bansa. Puro kami tawanan sa loob ng sasakyan, nagplano din kami na pupuntahan sa hospital ang babaeng pumatay sa anak ko para takutin pa ito na bigyan kami ng mas malaking pera, gusto ko ding makuha ang bahay nito. Sasamantalahin namin ang krimen na ginawa nito para mapasunod sa gusto namin. Pagdating sa napag usapang lugar ay sinalubong kami nila Chito at Shiela mae. Tuwang-tuwa na binalita nito sa amin na pumayag ang buyer na bilhin sa amin ng lagpas kalahati ng original prize ang bawat isa. Nakangiting lumabas ang may ari ng Shop at binati kami, habang iginigiya kami papasok sa Shop ay inuusisa kami nito. “Mahal ito at tanging mayaman at kilalang pamilya lang ang nakabili ng tatlong piraso sa bawat relo na binibenta niyo, Mrs. Samdo. Sa pagkakaalam ko ay hindi ito naibenta dit
(Morgan pov) Pagkatapos kong makausap ang pulis na humuli sa mga nanggulo at nagnakaw sa bahay ay binaba ko ang hawak kong cellphone at pinanood ang dalawang lalaki na walang awang binubugbog ng mga tauhan ni Dad. Hindi ko pinakinggan ang pagmamakaawa nila, kung tutuusin ay kulang pa ito sa ginawa nila. “Sir, nawalan na sila ng malay. Ipapadala na ba sila sa presinto?” Umiling ako kay Jerome. Yes balak ko silang ipakukong, pero hindi pa ngayon. Gusto ko muna silang magdusa sa mga kamay ko dahil sa ginawa nila kay Saddie. Inutusan ko sila na buhusan ng malamig na tubig ang dalawa, gusto ko yung nagyeyelo pa para tumagos sa mga sugat at buto nila ang lamig at sakit. Mayamaya ay dumating si Kirk, ang nakahanap sa dalawang lalaking ito. Akala yata ng dalawang ito ay ligtas na sila dahil nasa probinsya sila para magtago. Pero mas matinik ang kapatid ko at natagpuan niya agad ang pinagtataguan ng mga ito. “How long have you been torturing them?" Usisa nito sa akin. “You know mom, kapa
(Saddie pov) Mabilis na umusad ang kaso, napatunayan na wala akong kasalanan, sa tulong ng mga kapitbahay ko na tumestigo, sa mga kuha sa CCTV sa labas na talagang pinasok ako at wala talaga akong relasyon sa isa sa mga lalaking nagtangka sa akin. At isa pa, patong-patong na pala ang reklamo sa kanilang tatlo, ilang kababaihan na rin pala ang minolestiya ng mga ito. Pati ang pamilya na nanggulo sa bahay at ninakaw pa ang mga gamit namin ay nakakulong na rin. Nagmakaawa sila sa akin pero hindi ko sila pinatawad. Paulit-ulit akong minura ng babaeng Criselda ang pangalan at pinagbantaan pa ako, ito pala ang ina ng lalaking namatay sa bahay. Nakakatakot sila at sanay na gumawa ng masama sa kapwa pero hindi ako natatakot sa kanila dahil wala akong kasalanan at ginawang masama. Nagpapasalamat ako sa mga taong tumestigo para matulungan ako, lalo na kay Morgan at sa pamilya nito na sumuporta at naniwala na inosente ako. Umiiyak na yumakap ako kay Tita Kiray at Aling Marites, noong nasa h
(Saddie pov) “Wag mong kalimutan na pumunta sa birthday ng apo ko, ha!” Paalala ni Aling Bebang, isa sa kaibigan ni Aling Marites. Inanyayahan ako nito na dumalo sa debut ng apo nito. “Sige ho, Aling Bebang.” Pagkatapos magpaalam ay bumalik na ako sa bahay. Nagtaka ako ng maabutan si Morgan na nakaupo lang sa sofa habang may hawak na laptop. “Hindi ka may pasok ka? Bakit hindi ka pa nagbibihis?” Nagtatakang tanong ko rito. Lumabas lang kasi ako para bumili ng pandesal sa bakery nila. “I will go there later, for now let’s have breakfast.” Hinawakan nito ang kamay ko, sumilay ang ngiti sa labi ko ng magkahawak kamay naming tinungo ang kusina. Nagtimpla ako ng gatas para sa amin, napangiti ako ng mapatingin rito, kumakain na ito ngayon ng puto at pansit, hindi katulad noon na pili lang ang mga kinakain. Hindi lang ito natuto na magluto, kung ano ang kinakain ko ay kinakain na rin nito. Habang kumakain kami ay hindi ko mapigilan na pagsawain ang mata ko sa gwapo nitong mukha. Hangga
Akala ko ay nagbibiro lang si Morgan pero hindi pala. Mabuti nalang at narinig kong may inuutusan ito sa cellphone. “Morgan naman, eh!” “What?” Tawang turan nito habang tinataas ang cellphone, inaagaw ko kasi ito dahil nagpapabili talaga ito. “If buying that kind of food will make you happy, then I'll buy a shop for you. Don't underestimate what I can do for you.” Niyakap ako nito at seryoso na tumingin sa mga mata ko. “Always remember that I can do everything for you, Saddie.” Namula ako sa kilig sa sinabi nito. Alam ko naman ‘yon, simula ng ligawan niya ako ay pinaramdam niya sa akin kung gaano ako kahalaga sa kanya. Kaya nga nangako din ako sa sarili ko na gagawin ko din ang lahat para sa kanya. Hindi si Morgan pumasok sa trabaho. Pinagalitan ko pa nga ito, pero wag daw ako mag alala dahil may mga tao na gagawa ng trabaho habang wala ito, saka nando’n daw ang kapatid nitong si Kirk. Dahil tanghali na ay naghanda ako ng ingredients na kailangan ko, magluluto kasi ako ng ta
“I don’t want to take you here, Saddie. I want to take you properly in bed.” Sabi ni Morgan bago ako binuhat papunta sa kwarto. Pagdating namin sa kwarto nito ay maingat niya akong nilapag sa ibabaw ng kama at inalis ang lahat ng saplot ko at walang iniwan maski isa. Hindi ito nagpaligoy-ligoy pa, agad itong lumuhod at dumapa para dilaan at paligayahin ako. “Ahhh Morgan!” Bago ang lahat ng ito sa akin kaya napaka sensitibo ng pakiramdam ko. Dinilaan ni Morgan ang bukana ko, damang-dama ko ang mainit at basang dila niya sa pagkaba-bae ko. Hindi ko maipaliwanag ang sarap at kiliti na nararamdaman ko kaya napapasabunot ako sa buhok niya at naiipit ko ang ulo niya. “Ohhh, Morgan! Sige pa ahhh! Ang sarap ng ginagawa mo ahhh!” Nasasarapan kong haling-hing habang sarap na sarap akong dinuduldol sa kanya ang perlas ko. Nakakahiya dahil ang ingay ko pero mukhang natutuwa pa ito dahil mas lalo nitong pinag igihan ang paglapa sa pagka-babae ko. Pinatulis nito ang dila at sinungkal ang clí
(Saddie pov) Isang simpleng kulay purple dress na lagpas tuhod ang suot ko na binagayan ng flat sandals na kulay puti. Hindi ako sanay maglagay ng makapal na makeup, pero naglagay ako ng makapal na dark lipstick. Mahilig talaga ako sa dark lipstick, kahit nga nasa bahay lang ay naglalagay ako nito. Maputi at pantay kasi ang kulay ng balat ko kaya kahit hindi magmakeup ay nadadala ito ng lipstick ko. Napansin ko na maraming tumitingin sa akin habang naglalakad papunta sa kaarawan ng apo ni Aling Bebang. Malapit lang naman ito kaya nilakad ko na. Napahinto ako sandali, ramdam ko ang hapdi sa pagitan ng hita ko. Si Morgan kasi, isang linggo na hindi ako tinigilan. Buti nga at pumasok na ito ngayon, kundi hindi ito pumasok sigurado na hanggang ngayon ay nagtatalík pa rin kaming dalawa. Para itong halimaw pagdating sa sex. Para itong hindi napapagod, katawan ko na nga lang ang sumusuko. “Oo nga pala kailangan kong magmadali!” Nilakad-takbo ko ang daan. Late na yata ako. Paano natag
“Sir, hinahanap ka ni ma’am. Nandito kami ngayon sa office niyo.” Napahinto siya sa paglapit ng marinig ang isang bodyguard na nagsusumbong sa asawa niya. Agad siyang nagtago sa gilid at nakinig sa sinasabi nito. Hindi niya naririnig ang boses ni Morgan pero alam niya may inuutos ito. “Sige, Sir… sasabihin ko nalang na pauwi na kayo. Oo, sir… binigay ko na kay Jerome, dadalhin daw niya diyan mamaya sa inyo.” Pinadala kay Jerome? Ibig sabihin pupunta ito kung nasaan ang asawa niya? Hindi siya tumuloy sa paglapit rito. Nagpalinga-linga siya sa paligid. Nang makitang hindi nakatingin sa kanya ang mga bantay niya ay nagmamadali siyang tumakbo para tumakas. Dumaan siya sa exit door pababa ng hagdan, kung mag eelevator kasi siya ay madali siyang mahahanap. Alam niya kung nasaan si Jerome, palagi itong nasa office ni daddy Laxus. Kailangan niya itong masundan. Pagkalabas ng gusali at sumakay agad siya ng taxi. “Manong, ihinto niyo.” Utos niya sa driver ng makarating sa isa pang
“Masakit ang mawalan ng anak, pero kailangan mong kayanin.” Hindi siya kumibo. “Anak…” “U-umalis na kayo.” Malamig niyang taboy sa mga ito. “H-hindi niyo alam ang nararamdaman ko dahil tinaboy niyp naman ako noon.” Natigilan ang mga ito sa sinabi niya. Tumingin siya ng puno ng hinanakit sa papa niya. “Lalo ka na… wag mo akong damayan na parang alam mo ang sakit na nararamdaman ko. Wala ka naman pakialam sakin kaya wag kang magpanggap na nakikiramay ka. Alam ko naman na ito ang gusto mo, ang magdusa ako para makaganti ka. Wala ka naman talagang pake sa akin, papa… wala naman ibang mahalaga sayo kundi pera. Hindi niyo alam ang pakiramdam ng mawalan ng anak dahil para sa inyo wala naman akong halaga… k-kaya iniwan niyo akong dalawa.” “Saddie…” umiyak ang mama niya ng tabigin niya ang kamay nito at humiga talikod sa kama. “Anak, alam kong hindi ako naging mabuting ama. Naging makasarili ako, naging pabaya at masama ding asawa. Hindi ko nawala maibabalik ang lahat. P-P
Wala sa sarili na nakasandal si Morgan sa labas ng emergency room kung nasaan ang asawa. Masyado ng maraming dugo ang nawala dito. Sa doktor na mismo nanggaling na imposibleng masalba ang batang dinadala nito. “M-mumu, ang sakit…” Pumikit siya ng maalala ang mga daińg nito kanina… maging ang ginagawa dito ni Navy pagkarating nila… muntik na itong mawala sa kanya. Damn! Damn! Damn! Kung hindi siya naging kampante at nagpabaya ay hindi ito mangyayari sa kanyang mag ina. Kung noong una palang ay hindi na siya pumayag sa gusto ng asawa na alisin ang mga bodyguards nito ay hindi mangyayari ang lahat ng ito. Tama ang daddy niya—hindi sa lahat ng pagkakataon ay dapat na masunod ang mga asawa. Pagdating sa kaligtasan ng asawa, lalaki dapat ang masusunod. “M-mumu, ang anak natin… ang anak natin!” Dainġ nito bago panawan ng ulirat kanina. “I’m really sorry, Mr. King… pero wala na ang bata.” Alam niya na imposible ang dinadasal niya kanina. Pero umaasa pa rin siya na mabubuha
Sigaw ako ng sigaw habang kinakaladkad ako nito pabalik. “TULONG! Parang awa niyo na ‘tulungan niyo ako!” Hinawakan ko ang kamay nitong nasa ulo ko para tanggalin ito. Pero hindi ko magawa dahil parang bakal ang kamay nitong NASA ulo ko. “Wag ka ng umasa na may makakarinig sayo, Saddie! Walang ibang tao sa islang ito kundi tayo lang at mga tauhan ko! Mapapaos ka lang sa kakasigaw mo!” Alam ko… pero umaasa pa rin ako na may makakarinig sa pagmamakaawa ko. Hindi ako huminto sa pagsigaw kaya nainis ito at binilisan ang paghila sa buhok ko. Naramdaman ko din ang pagdiin ng kuko nito sa anit ko. Napakasakit! Isabay pa na wala akong tsinelas kaya tumatama ang talampakan ko sa mga sirang shell sa buhangin kaya puro sugat ang paa ko. “Tama na, Navy! Maawa ka pakawalan mo ako! Bitiwan mo ako nasasaktan ako! M-maawa ka parang awa mo na! B-buntis ako maawa ka!” Pero imbes na maawa ay tinawanan lamang ako nito. “Maawa? Sana inisip mo ‘yan bago mo ako tinakasan! Kung may utak ka hindi
(Saddie pov) Sinanay ko muna ang mata ko sa daan. Ilang beses kong kinabisado ang daan bago ako naghanda sa pagtakas. Mahirap na dahil baka mabulilyaso ako kaya hinintay ko muna gumabi bago ako tumakas. “Wag kang mag alala dahil makakauwi rin tayo. Sa ngayon dito muna tayo para hindi tayo maabutan ng mga taong naghahabol sayo.” ‘Talaga? Ang sabihin mo lang gusto mo akong mapaniwala na may naghahabol sa akin! Pakana mo ang lahat!’ Ngumiti ako bago tumango rito kahit gusto kong basagin ito. Ang galing talaga magsinungaling ni Navy… sanay na sanay ito. “Salamat, Navy. Sige papasok na ako sa kwarto, nahihilo na naman kasi ako. Sana nga bukas makauwi na tayo. Ayoko na kasi dito… sigurado kasi ako na nag aalala na sila mama sa akin, saka ang asawa ko.” Panandaliang nawala ang ngiti nito. “Hayaan mo, sigurado na magkikita din kayo.” Ngumiti ito ng pilit. “Salamat.” Akmang papasok na ako ng pogilan nito ang braso ko. “Paano kung… kung patayin si Morgan ng mga humahabol sayo?
“Naaawa nga ako sa mag lola, pare. Nadamay sila sa pinapagawa sa atin ni Sir. Ayoko sanang madamay sila pero ayoko naman na ako ang mapag initan ng amo natin. Kilala naman natin si Sir, nakakatakot siyang magalit. Kung nakinig sana ang matandang ‘yon sa akin na magbulag-bulagan sa nalaman niya at magpanggap nalang na asawa ko ay hindi sana sila kasama sa pinasabog ni Sir.” Natuptop ko ang bibig ko ng marinig ang usapan ng inakala kong asawa ng matanda at isang lalaki na umamoy katiwala nitong bahay na tinutuluyan namin. Naalala ko noong nakausap ko ang matandang babae. Halatang nagulat ito ng malaman na may asawa ako… nag offer pa nga ito na kunin ang number ni Morgan. Pupunta daw ito sa kabilang isla para tawagan ang asawa ko at ipaalam na naro’n ako. Pero biglang dumating si Navy. Siguro nalaman nito ang plano ng matanda at nagpasya na ipapatay ito. Nang makapasok ako sa kwartong tinutuluyan ko ay mabilis na nilock ko ang pinto. Hindi ko namalayan na basang-basa na pala
“Hindi mo ba nagustuhan ang pagkain?” Tanong ni Navy sa akin ng mapansin nito na walang bawas ang pagkain sa plato ko. ‘Sino ang gaganahan na kasama ang tulad mo?’ Muntik ko ng maisatinig ‘yon pero napigilan ko ang sarili ko. ‘Kailangan mong kumalma, Saddie! Hindi siya dapat makahalata!’ Umayos ako ng upo at pilit na ngumiti rito kahit na sukang-suka ako makita ang mapangpanggap na arte nito. “Masarap naman siya, Navy. Pero alam mo naman ang mga buntis, minsan mapili sila sa pagkain.” “Gano’n ba? Ano ba ang gusto mong kainin? Tell me, hahanap ako para sayo.” Tumingin ako sa kamay nito na humawak bigla sa kamay ko. Pasimple kong hinila ang kamay ko ng hindi nahahalata nito. Napalunok ako ng laway ng makita ko ang pagkabura ng ngiti nito. Kaya naman agad akong uminom kunwari ng juice. “Kailan nga pala tayo babalik sa siyudad, Navy? Ang tagal natin kasi natin na nagpapalipat-lipat ng islang pinupuntahan. N-namimiss ko ng umuwi, pwede ba na umuwi na tayo mamaya o bukas?”
Natigilan ako ng mapansin na nakalakad ito ng tuwid. “Pero kahapon lang ay hindi ito nakakalakad? Gumaling na kaya ito? Kung ganon bakit parang ayaw pa nitong umalis kami? Hindi kasi nito nabanggit na gustong makabalik. Palagi nalang ako ang nagpupumilit na makabalik. “Talaga? Aalis na tayo?!” Tuwang sambit ko ng sabihin nila lola sa akin kasama si Navy na aalis na kami. Bigla nalang kasi dumating si Navy at sinabi na babalik na kami. “Diba ito ang gusto mo? Pasensya ka na nga pala dahil nasigawan kita ha. Ikaw kasi ang kulit mo. Alam mo naman na bugbog pa ang katawan ko.” Nakonsensya ako bigla. Oo nga, sarili ko lang ang inisip ko. Hindi ko naisip ang kalagayan nito. “Hindi na gano’n kasakit ang katawan ko, nakakalakad na rin ako ng maayos kaya babalik na tayo. Alam ko rin kasi na nag aalala na ang mama at asawa mo. Kung magtatagal pa tayo dito ay baka isipin nilang patay ka na. Kaya tara na, magbihis ka na.” Hindi mapalis ang ngiti ko habang nagbibihis ako. Pagkatapos magbi
Gusto ko man tumayo ay hindi ko magawa, medyo nanghihina pa kasi ang katawan ko. Pero mabuti nalang at mukhang hindi malubha ang lagay ko. Wala kasi ako sa hospital, ibig sabihin ay hindi grabe ang lagay ko. Ang inaalala ko ngayon ay si Navy. Malubha ang lagay nito pero mukhang hindi ito nadala sa hospital. Tumingin ako sa suot ko. Nakasuot na ako ngayon ng plain na puting bestida. Nabihisan na pala. Sigurado ako na si lola ang nagbihis sa akin. Tumingin ako sa labas ng bintana, gabi na pala. Ibig sabihin ay matagal akong nakatulog. Nag init ang sulok ng mata ko ng maalala ang asawa ko. Siguro padating na siya para kunin ako dito. Sigurado ako na alalang alala na ito sa amin ng anak namin. Akala ko ang matanda ang maghahatid ng pagkain sa akin pero ang apo lang nito ang dumating. May dala itong tray na may lamang pagkain. Pagkatapos kumain ay umasa ako na may darating na magandang balita, pero inabot nalang ng hating gabi ay walang nagbalita sa akin na sinusundo na ako ni Morga