CHAPTER TWENTY-ONE

TULALA pa ako habang nakaharap sa vanity mirror ko. Hindi ko alam kung tama ba ang gagawin kong pagdalo sa kasal ni William. Habang hawak kona ang make up brush sa kamay ko ay hindi ko iyon magalaw. I don’t even know what to feel. Pero isa lang ang sigurado ako, hindi ako masaya na ikakasal na siya. Hindi ako masaya na ikakasal na sila ni ate.

“Ma’am, may package po kayo. Pinadala po ni Mr. Walton. Dress raw po ito.” Wika ng isa sa mga maids na naka-schedule ngayon sa bahay.

Wala naman akong part sa wedding na iyon. Ni hindi nga ako brides maid or abay. But I don’t even care. Hindi ko rin naman kayang makipagplastikan ng ganoon sa kanila. Wala naman sana akong balak pa na magpagarbo ng damit. I have lots of dresses in my walk-in closet pero bakit pinabilhan pa talaga ako ni Maximo ng dress? Ang lalaking ‘yon talaga.

“Ganon na ba siya katakot na mapahiya ako doon because of my outfit? Hindi niya yata alam na I have my own fashion taste.” Kibit balikat na wika ko sabay tayo para magla