Chapter 2

Dalawang linggo pa lamang ako sa El Salvador, pero hindi ko inaasahang magbabago ang takbo ng buhay ko. Bumalik ako sa Pilipinas sa pag-aakala na kailangan ng tulong ko ang kumpanya. Iyon pa rin naman ang dahilan, kaso ako ang naging kapalit para bumangon ang negosyo ni Papa sa pamamagitan ng pagpapakasal.

I am married, and I still can't believe that every moment I think about it. Sa edad na bente-singko, kailanman ay hindi sumagi sa isipan ko ang pagpapakasal. Mahal ko ang aking trabaho, na halos wala na akong iniisip pa kundi iyon. Subalit sa pagkakataong ito, dumating sa buhay ko ang bagay na minsan nang hindi naging importante sa akin.

"How do you feel now that you got married yesterday, hija?" Tita Sandra asked me during our breakfast.

Nahinto ako sa pagkain at tumingin sa madrasta ko na nakaupo sa kabila. Tipid na ngumiti rito. "I feel fine, Tita," tugon ko.

She nodded at that and flashed me a smile.

Hindi sinasadyang napatingin ako sa katabi nitong dalaga, ang aking stepsister na si Savannah. Matalim ang mga titig nito sa akin na para bang may ginawa akong masama. I always wondered why she's mad at me. Wala naman akong naaalalang trinato ko itong masama noon. In fact, I even tried to talk to her first before, just for us to get along since she's already part of the family. Pero ito mismo ang nagagalit at umiiwas sa akin.

Binalewala ko na lamang iyon at nagpatuloy na kumain. Nakailang subo pa lamang ako nang biglang magsalita si Papa. Ibinaba ko ang kubyertos sa aking plato at bumaling sa kanya.

"I felt bad that we couldn't come to your wedding. Sinabi ba niya sa 'yo kung bakit niya minadali ang kasal niyo?"

Umiling ako. "Hindi niya po sinabi sa akin..."

Sandali siyang napaisip bago muling nagsalita. "Maybe he really likes you," aniya. "Well, that's even better, anak. Hindi na imposible sa'yo ang humingi ng tulong sa kanya. But still, you should do your best and be his perfect wife. Naniniwala ako sa 'yo dahil isa kang mabuti at masunuring anak sa amin," dagdag pa niya.

I forced a smile. Right. I am his perfect and obedient daughter. Nagawa ko nga na sumang-ayon sa plano nila, kahit kapalit n'on ay ang sarili kong kasiyahan. I had to be the selfless one, so they could have a better life.

"Have you told your mother about it?" muli niyang tanong sa akin.

"Hindi ko pa po sinasabi sa kanya, Pa…"

Tumango siya roon.

Iyon ang problema ko. Ang ipaalam kay Mama ang totoong nangyari rito. Kahit gustuhin ko man na wag magsinungaling, kailangan dahil palubog na ang Lavender Fashion. Ayokong maging makasarili, sapagkat hindi lamang ang pamilya ko ang mahihirapan, kundi pati na rin ang mahigit tatlong libong empleyado kung sakaling bumagsak ang negosyo ni Papa. Dalawang linggo pa lamang ako sa El Salvador, pero hindi ko inaasahang magbabago ang takbo ng buhay ko. Bumalik ako sa Pilipinas sa pag-aakala na kailangan ng tulong ko ang kumpanya. Iyon pa rin naman ang dahilan, kaso ako ang naging kapalit para bumangon ang negosyo ni Papa sa pamamagitan ng pagpapakasal.

Pagkatapos naming mag-agahan, dumiretso ako sa aking kwarto sa ikalawang palapag para magpahinga. I was about to enter my room when Savannah rudely bumped me on my shoulder and stepped inside my room before I could. Ipinagsawalang-bahala ko na lamang iyon at pumasok sa loob.

Sinara ko ang pinto at hinarap siya. "Anong kailangan mo—"

"Bakit ka pa ba bumalik dito, Callista? You should have stayed in Canada forever, dahil masaya na kami noong araw na umalis ka," sabi niya.

Kumunot ang aking noo. "What do you mean, Annah? Nandito ako dahil sa kumpanya. If you think that the reason for my return here was because I wanted to mess with the family, you're definitely wrong. Bumalik ako dahil kailangan," paliwanag ko sa kanya.

"Of course, you would say that to defend yourself. Sino bang aamin, 'di ba? Also, don't you call me by that name. We're not even close," she hissed.

She's being unreasonable again. Kahit anong gawin ko, hindi ko malaman kung ano ang ikinagalit niya sa akin. Dapat pa nga, magsaya siya dahil ako ang napiling isakripisyo ng pamilya.

I pursed my lips before talking. "Can I ask you something?" Tumikwas ang kilay niya. "Why do you hate me so much? Ano bang nagawa ko sa'yo, Annah—"

"I said, don't call me—"

"Stop cutting me off," angil kong nagpatigil sa kanya. Tila nagulat nang pinagtaasan ko siya ng boses sa kauna-unahang pagkakataon. "Marunong kang makinig sa sasabihin ng mga nakatatanda sa 'yo, Annah. Bukod pa roon, tatawagin kita sa kung anuman ang gusto ko. Don't forget that I'm older than you," dagdag ko.

She scoffed at that. "Now, you're showing me your true colors. Hindi ka talaga mabait tulad ng mga sinasabi ng lahat…"

Huminga ako nang malalim. Ayaw na ayaw ko talaga ang nagagalit dahil nakokonsensiya lang ako pagkatapos. "Kung wala ka nang iba pang sasabihin, pwede ka nang lumabas." I was about to pass her to go to the balcony when she started talking again.

"You wanna know why I hated you?" Sinalubong niya ang mga mata ko. Something in her eyes flickered. "I met him first. Ako 'yung unang nagkagusto sa kanya, pero hindi ko alam kung bakit ikaw ang napili ni daddy na ipakasal kay Damon!"

Natigilan ako dahil doon, kasabay ng paglawak ng aking mga mata. Ano? Tama ba ang narinig ko? She liked Damon?

Kinuyom niya ang mga kamay at hinarap ako nang buo. "I liked him. Ang lalaking takot mong pakasalan. It should be me, but you stole my place! Inagaw mo siya sa akin!" histerikal niyang sabi, at akmang sasampalin ako nang mahuli ko ang kanyang braso. "Let me go—”

"I didn't steal anything from you, Savannah, not even once. Kung gusto mo siya, edi sana nagmakaawa ka kay Papa," wika ko, saka pinakawalan ang braso niya.

Maarte niyang tiningnan ang parte na hinawakan ko at sinamaan ako ng tingin, kahit wala namang bumakat doon. "You bitch!"

I heaved a sigh. "Umalis ka na," utos ko.

Inilapan niya muna ako bago lumabas ng kwarto.

May nararamdaman ang dalaga sa asawa ko. Kung ganoon, bakit hindi siya ang pinili ni Papa? Bakit ako pa? Dumako ang tingin ko sa bedside table nang tumunog ang aking cellphone na nakapatong doon. Nilapitan ko iyon at pinulot. The caller was unknown, but still I answered it. Idinikit ko iyon sa tainga at naupo sa gilid ng kama.

"Sino 'to?" bungad ko.

"It's me, Calle," it was Damon's voice.

Napalunok ako. "Uhm, where did you get my number?"

"You didn't give it yesterday, so I called your dad and asked him about it.”

Napatango ako kahit hindi niya naman iyon nakikita.

"Save it," utos niya sa akin.

Sasagutin ko na sana siya nang pinatay na ng lalaki ang tawag. Nagtatakang ibinaba ko ang cellphone at tinitigan ang screen niyon. 

Hindi man lang nagpaalam…