Michelle's Point of View"Sige..." sabi ko bago ibaba ang telepono. I want to enjoy my last night. Uuwi na ako. My flight is around eleven pm. Naihanda ko na rin ang mga gamit ko at tanging gagawin ko na lang ay ang kunin ang mga iyon. Naligo muna ako dahil nanlalagkit ang pakiramdam ko. Eksaktong alas kuwatro nang dumating ang sundo ko na sinasabi ni Georgia. Alas sais daw ang umpisa ng dinner party na iyon."Pasensiya ka na talaga, Michelle. Kailangan ko lang talaga ng kaibigan na kasama sa dinner party na ito," hinging paumanhin agad ni Georgia sa akin nang makarating ako sa lugar na tinutuluyan nila ng kanyang asawa at anak. Namangha ako dahil sa isang villa sila nakatira ngayon. Ibig sabihin, hindi lang basta-basta ang napangasawa ni Georgia. He was really a rich person para ma-afford ang villa na iyon.Parang biglang nanliit ako sa aking sarili. Pasimple ko pang pinasadahan ang sarili. Though simple lang din naman ang suot ni Georgia. "Wala si Scott ngayon. Pero alam niya an
Michelle's Point of View Nagulat ako. Napakurap-kurap pa kasi baka namamalikmata lamang ako. Minumulto dahil siya lagi ang naiisip ko. Pero nang lihim kong kurutin ang kamay ko, alam kong totoo ang nasa harapan ko. Hindi ko mapigilan ang pagkurba ng mga labi ko habang nakatitig sa kanya. Nakasuot siya ng suit at para ngang may pupuntahan na mahalagang meeting."What?" aniyang nagpagising sa tila nangangarap kong itsura. Totoo ngang nasa harap ko si Lucas. At mukhang magkalapit lamang kami ng kuwarto. Malapit na kasi ako sa room ko.Magsasalita sana ako nang biglang lumabas din si Robert sa isa pang kuwarto. "Michelle..." bati niya sa akin. Nakasuot din siya ng suit at mukha talagang may ka-meeting sila na importante. O baka party? Ewan."Let's go, Robert..." yakag ni Lucas na nagpatiuna na. Palapit pa lamang sa akin si Robert pero hindi na tumuloy nang tawagin siya ni Lucas. Kumaway na lamang ito sa akin. Hindi pa rin ako makapaniwalang naroon sila ngayon. Kahit sabihin ni Lucas
Michelle's Point of View Finally, nakarating na rin ako sa hotel room ko. Ang laki at lawak pero...Napakalungkot. Malungkot talagang mag-isa. Lalo pa kaya na ako lang talaga ang narito.Disneyland is a happy place. Pero magiging masaya kaya ako?"Subukan mo, Michelle. Iwanan mo muna ang mga problema mo..." paalala ko sa sarili. Bagay na sinasabi ko pa lang noong umalis ako kanina.Huminga ako ng malalim. Parang one-sided lang ang ikot ng mundo ngayon sa buhay ko. Parang mas pinapaboran ang iba kaysa sa akin."Lalaban pa rin ako..." ika ko sa sarili. Niyakap ang sarili habang tumanaw sa may bintana. Gabi na ngunit maraming nagkikislapang ilaw na masusulyapan sa labas. Masarap pagmasdan ang mga iyon lalo na sa dilim. Dahil mas kumikinang sila doon.Pagod ang katawan ko at gusto ko nang magpahinga. Pero para bang ayaw ng isipan ko. Kung saan-saan lang napupunta.Anong ginagawa ni Lucas ngayon na wala ako sa tabi niya...Ah! Wala pala iyon sa lalake. Ni hindi nga ako nagawang ihati
Michelle's Point of View Naibagsak ko ang cellphone ko sa kama at napa-face palm dahil sa hiya. Nagawa ko ba talagang i-text iyon?Muli kong pinulot ang telepono ko at ini-scroll ang text messages. "My gosh, na-send nga!" bulalas ko habang hindi makapaniwala. Kagat labing sinulyapan muli ang mga ticket. Bakit siya ang inaya ko?Masaya lang akong malaman na nanalo ako. At dahil sa saya ko, gusto kong magpasalamat sa kanya. Magpasalamat lang sana, pero nagawa ko pa talagang ayain siya. Napabuga ako ng hangin. Hindi ko na rin talaga kilala ang sarili ko. May takot ako sa kanya dahil inakala kong siya ang may pakana sa nangyari sa akin, pero nilo-long siya ng puso kong walang takot na mahalin siya.Napapikit ako. Babawiin ko ba ang ni-text ko? Sabihin ko kayang wrong sent na lang. Pero baka tanungin niya ako kung sino ang inaaya ko? "Ah!" impit na anas ko at nasabunutan ang sarili. Bakit ba padalos-dalos ako. Nakakahiya talaga. "Mukhang nagbabago si Sir Lucas..." Sa umagang iyon ay s
LUCAS POINT OF VIEW Explain!I want her to explain, but not because of her shìt at work. Gusto ko siyang mag-explain kung bakit ako ang pinaghihinalaan niya sa nangyari? Ano ba ang nakita niya? But then I find it ridiculous! Eh ano naman kung iniisipan niya ako ng ganoon. Be it! Hindi ko na iyon iko-correct pa."Hindi daw sasabay si Michelle ngayon Lucas. May tatapusin pa raw siyang trabaho..." Nasa sasakyan na kami nang magsalita si Robert. Tumango lamang ako at tinanguhan siya. Kaya naman umalis na rin siya at dumiretso na sa mansiyon. Nang makapasok sa loob ng bahay ay sumalubong agad sa akin si Nana. Nakangiti siyang yumakap sa akin at bumati."Where's Michelle?" And of course, hahanapin sa akin si Michelle dahil wala siya sa tabi ko.Magsasalita na sana ako nang biglang tumunog ang cellphone ko. I take it out and check. Ewan ko kung magugulat o mangingiti ako. But the text is from Michelle.*I need to finish something. Pakisabi nalang kina Nana. See you later*Ipinabasa ko iyo
Michelle's Point of View "You're fired!"Napaawang ang labi ko nang magsalitang muli si Lucas. Kasalukuyan na kaming nasa opisina niya. Doon niya ako hinila. Para lang pala pagalitan at heto nga, alisin sa trabahong inaasahan ko para makabangon ng tuluyan.Hindi ako makapagsalita. Napatitig lamang ako sa kanyang hindi makapaniwala. "What? Do you think, nagbibiro ako? I am not, Michelle! For now on, hindi ka na magtatrabaho dito! " Alam kong galit siya. Ang hindi ko maintindihan ay kung anong dahilan para matrigger na naman ang galit niya. Hanggang maaari ay umiiwas ako sa kanya. For my sake. Pero heto pa rin siya. Dahil lang sa naabutan niya.Kung hindi naman siya pumunta sa department namin, wala naman siyang dahilan para pagalitan ako at alisin.Noong gabing makulong ako sa banyo. Hindi din naman talaga ako sigurado na siya iyon. Napagbintangan ko siya dahil sa takot. Na hanggang ngayon ay dala-dala ko pa rin. Hindi ko kasi lubos maisip na may makakagawa sa akin niyon. At kung ba