All Chapters of MELTING HIS HEARTLESS HEART (Billionaires Regret): Chapter 1 - Chapter 10

Lucas POVHawak ko sa kamay si Olivia habang nakaratay siya sa kanyang hospital bed. Isinugod daw siya sa hospital dahil sa labis na pagdurugo sa ilong niya. I don't know why? She looks healthy. Nawala lamang ako ng isang buwan dahil sa business trip ay ganito na ang aabutan ko. She's sick. Nahihirapan akong makita siya na ganito. "Lord, why are you doing this to us?" impit na pagkausap ko sa Itaas. Olivia is the love of my life. Magpapakasal pa kami eh. Bubuo pa kami ng pamilya. But why? Why God do this to us? Bakit ngayon pa pagkatapos ko siyang ayain na magpakasal.She was diagnosed with acute leukemia. The only way to save her life is to have a bone marrow transplant. As soon as possible. But we can't find a match for her. Not even her mother nor her father is a match. Sinubukan ko na rin pero hindi kami magka-match. Mas humigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya. Nakausap ko na ang mga doctor. I am ready to spend millions just to make her alive. Save her. But he said she was

Lucas POV"Robert, prepare the papers. And tell Miss Asuncion to come in my office," utos ko sa aking secretary. Agad naman siyang tumalima. Alam na niya ang ibig kong sabihin. Dinala niya ang envelope na galing sa attorney ko. Inilapag niya iyon sa harap ko. Pagkatapos ay nagpaalam siyang bababa na para tawagin si Michelle. Nabalitaan kong nakabalik na ang babae after the procedure ng pagdo-donate niya sa kanyang bone marrow. The doctor suggested doing it in a private setting, kaya, I did arrange a clinic for all of them to stay. It took only hours to do it. But I am kind enough to give Michelle a whole week of break just to recuperate. Kung sobrang sama kong tao, baka hinayaan ko na lang siya. But I am not, isa pa, iniisip kong baka kailangan pa siya ni Olivia. They are a match. Hindi na ako mahihirapan pang maghanap ng ka-match ni Olivia kapag nagkataon.Dahil hindi gusto ni Michelle na malaman ng pamilya niya na siya ang donor ay in-arrange ko ang lahat. Kaming dalawa lamang at

Lucas POV"Luke," masayang yumakap sa akin si Olivia nang makita ako. May dala akong pumpon ng bulaklak para sa kanya. Bulaklak na paborito niya. "Sinabi ko ng hindi mo na ako kailangan pang sunduin.""Kung para sa iyo, gagawin ko, Sweetheart," sabi ko. Sabay abot sa kanya ng dala ko.Ngumiti siya nang mas maluwang. My heart felt so much joy seeing her this way. Healthy na siyang tingnan. Binigyan na rin siya ng doctor ng go signal na makauwi. Pero siyempre, she still needs some monitoring."Wala pa ang parents mo?" tanong ko nang mapansin na mag-isa lamang niya doon. "Alam mo naman si Mama. Laging late, iyon...""At sinong laging late?" Mula sa pinto ay saad ng isang babaeng nakasuot ng pulang bestida. Naka-high heels din ito ng kulay na pula. Naka-shades at talaga namang nakapustura.I chose to keep silent kahit na napapataas ang kilay ko sa itsura niya. Or maybe, she's just happy. Whatever it is, its not appropriate what she's wearing. Pinanood ko lang ang paglapit ng babaeng iyo

Michelle's POV Nakakatawa. Nakakatawa si Lucas. Kung sa tingin niya, mabu-bully niya ako. Nagkakamali siya. Nagawa ko ng gawin na kontrabida ang sarili ko sa mga mata niya. Bakit hindi ko na lang din panindigan? Tutal iyon naman ang tingin niya sa akin. Iyon ang gustong palabasin ni Mama. That I am a bad daughter. May mababago pa ba kung magsasalita ako o ipagtanggol ko ang sarili ko sa kanila?Ang hirap lang kasi, simula pa noong bata ako ay labis ko ng kinukuha ang loob niya pero hindi niya ako binibigyan ng pagkakataon. Ginagawa ko naman ang lahat para maging proud siya sa akin. But of course, dahil hindi naman ako nanggaling sa kanya ay mas pabor siya sa tunay niyang anak. Muli akong sumalo sa sa kanila sa hapag. Ilang minuto na lang ay sumunod din si Lucas. Lukot ang mukha nito at halos hindi maipinta. "What took you so long?" malambing na tanong ni Olivia sa kanya. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang paghaplos niya sa bisig ni Lucas. At ang mukhang niyang halos hindi maipi

Michelle's POVMabigat ang ulo ko nang gumising kinaumagahan. Kagabi kasi ay hindi naman ako agad nakatulog. Madaling araw na yata nang hilain talaga ako ng antok. Kaya halos apat na oras lang ang itinulog ko. I showered and prepared myself. Pagkatapos ay bumaba na ako para sana pumunta sa kusina. Pero sa hagdan pa lamang ay naririnig ko na ang pagtatalo nila mama at papa sa may dining area. "Saan? Saan mo dinala ang mga pera? Bakit nawala?" histerikal na sigaw ni Mama. Kasunod ay ang pagkabasag ng pinggan. "Wala nga! Mababawi din natin iyon..." sagot naman ni papa. Pasigaw din."Wala? Lagi mong sinasabing wala! Pero halos wala ng laman ang bangko natin! Ilang negosyo na ang isinara mo!"Napailing-iling na lang ako. Ngayon ay maliwanag na sa akin ang lahat. Nalulugi na ang mga negosyo ni papa kaya halos pinaalis na nila ang ilang mga katulong. Mukhang papasok na naman akong gutom. At imbes na makuha ko ang baon na ni-prepare ni nanay Susan ay maiiwan pa iyon. Sa canteen na lang a