Chapter 5

Si Rasheedah at ang kanyang anim na anak ay nasa mansyon ngayon, ang mga bata ay nasa kwarto ni Jasmine, sinabi ni Rasheedah sa mga bata na ang babae ay ang kanyang pangalawang lola at siya ang mananagot sa pag aalaga sa kanila, ngunit dahil siya ay nakatira sa mansyon, siya ay palaging sinasabi sa kanila na tingnan at paglaruan sila gaya ng dati. Higit sa lahat, paulit ulit niyang binalaan ang mga bata na tawagin siya ngayon bilang 'tiya' sa halip na tawagin siya bilang 'nanay'.

Nang tanungin ng mga bata kung bakit, sinabi niya sa kanila na kailangan ito sa ngayon. Ma poprotektahan aniya ang lahat kung ito ang tinutukoy nila at lahat sila ay sumang ayon bagamat hindi nila lubos na maunawaan ang dahilan kung bakit gusto ng kanilang ina na tawagin siya bilang 'tiya' mula ngayon. Ngunit hangga't ang lahat ay protektado, gagawin nila ang eksaktong nais niyang gawin nila. Ang pinakamalaking takot ni Rasheedah ay hindi siya tawagin ng mga bata bilang Nanay bago si Justine.

Napangiti si Rasheedah na nakaupo sa sopa sa malaking sala kung saan sila tutuluy ni Justine, nang maalala kung paano pinaulanan nina Elizabeth at Jasmine ng labis na pagmamahal ang mga bata nang makita sila.

Pero agad ding nawala ang ngiti sa kanyang mukha nang makitang pumasok si Justine, 'successfully married to the most powerful man in town. Now your dream is come true, right?' Hindi ko iyon panaginip, umiling si Rasheedah, nakatingin sa kanya ng may kasamang mata. nakakatakot na tingin. 'Daliin mo ang sarili mo sa lahat ng gusto mo,' ngumiti siya habang sinasabi ito, ngunit naguguluhan si Rasheedah. Bakit siya nakangiti? Nakita niya itong ngumiti, ngunit nakangiti? Hindi!

“Ngayong gabi, bilang mag asawa, sa palagay ko ay dapat tayong mamasyal doon, may mga kagiliw giliw na tanawin sa likod ng bahay, sa katunayan, mayroon tayong fish pool, swimming pool at marami pang magagandang bagay, magugustuhan mo ito. kapag nakita mo na." "You see," naglakad siya papunta sa isang upuan sa opisina at umupo sa harap ng table. Binuklat niya ang ilang pahina at hindi nagtagal ay naging abala siya sa pagbabasa.

Hindi kailanman nalilito si Rasheedah sa buong buhay niya. Bakit ang galing niyang kumilos ngayon? Akala niya ay susuntukin siya nito sa mukha kapag nakikita na siya rito, may gusto ba ito sa kanya o ano? ...Gusto ko ito? Hindi! Masyadong malayo ang iniisip niyan. Iyan ay hindi kailanman posible. Umupo siya sa likod ng kama at nagtalukbong ng kumot. Magkasama kaya silang matutulog ngayong gabi? Bagama't maayos ang kinikilos niya, hindi niya mapigilan ang tensyon na nararamdaman niya ngayon. Makalipas ang ilang oras, tumayo siya sa kanyang upuan at sinabing, 'gabi na, alis na tayo.'

Tumango si Rasheedah at itinulak ang kumot palayo sa kanyang katawan, sabay silang lumabas ng kwarto at pag alis nila, nakita sila ni Elizabeth at ngumiti ng napakaganda, ngunit hindi si Jasmine, ngunit sa sandaling tumingin si Elizabeth sa kanya para magsalita, mabilis itong nakagawa ng isang ngiti. , Jasmine, hindi. Nakikita mo bang napakagandang makita ang dalawang ito na nagsasama ng ganoon kabilis, dalawang araw pa lang sila nagkakilala at nagkakasundo na sila? "Sobrang amazing, sana tanggapin ko rin ang mga anak niya kasi that would make everything so perfect," sabi ni Jasmine.

"Sure, he will. You know, when a man loves a woman, loving everything else about her wouldn't be a problem, but it's too early to reveal the boys' true identity for now, let's give them more time."

together," sabi ni Elizabeth na masayang nakangiti. 'Oo,' ngumiti si Jasmine, pero sa pag iwas ni Elizabeth ng tingin, muling naging malisya ang mukha ni Jasmine.

Nagsimulang maglakad nang tahimik sina Rasheedah at Justine patungo sa likod ng bahay, at sa sandaling lumitaw sila roon, napagtanto ni Rasheedah na talagang napakagandang tanawin.

Ang pool ay hindi ang iyong karaniwang pool, ito ay malaki at ang kapaligiran ay dinisenyo na may lahat ng uri ng mga bulaklak. 'Ang ganda,' sinubukan ni Rasheedah na basagin ang katahimikan sa pagitan nila, ngunit hindi umimik si Justine. Walang pakialam ang mukha niya, hindi mo matukoy kung galit siya o kalmado.

Nakaramdam ng hiya si Rasheedah habang nagsasalita ngunit walang tugon, hindi ba't dinala siya rito para ipakita sa kanya kung gaano kaganda ang lugar na ito? Gayunpaman, pinuri niya ang lugar na ito at hindi siya umimik. Matapos nilang magtrabaho ng malayo, malayo sa mansyon at ngayon ay nasa harap na sila ng isang katamtamang laki ng bahay. Walang ideya si Rasheedah kung ano ang nasa loob ng bahay na ito.

'Sa loob ng bahay na ito, may mga magagandang disenyo diyan, tingnan mo' sabi niya at tumango si Rasheedah na may matingkad na ngiti sa labi, pumasok siya pero wala siyang nakita sa una, tapos bigla siyang nakakita ng ahas. Nanliit ang kanyang mga mata nang makita ang napakalaking ahas na gumagapang patungo sa kanya.

Agad siyang napalingon sa takot patungo sa pinto at napasigaw, gusto niyang tumakbo palayo ngunit napagtanto niyang nakasara na pala ang pinto.

Ang pinto ay salamin at posibleng makita ng nasa labas kung sino ang nasa loob at vice versa.

Kumatok siya sa pinto ng paulit ulit at sumigaw, "Iligtas mo ako! May ahas dito." Kaswal na sinabi niya kay Justine, na kalmadong nakatayo sa harap ng bahay, na may malungkot na tingin, 'Alam ko.'

"Kakagatin ako nito, iligtas mo ako," sigaw niya at mabilis na tiningnan ang ahas na kanina pa.

halos maabot ito.

Umiling siya at sinabing, "Your days of mystery begin today. Did you want to marry me? This is what a desperate degree is."

'Siya ba ang aming ama?' Bulong ni Hurley kay Aaron. "Hindi mo ba nakikita na kamukha niya kayo ni Kai?" Sumagot si Aaron at pinatunayan din ni Hurley. Siya kaya talaga ang tatay namin? Napaisip si Hurley at bumulong kay Kai: 'Akala mo ba ang matandang tiyuhin na ito ay ang ating ama?'

"Kung gayon, tiyak na tiningnan niya kami, ngunit hindi niya kami pinansin," sabi ni Kai.

Tumingin si Justine kay Aaron, na tinawag lang siyang Tatay, at saka ngumiti kay Jasmine, 'Magtrabaho ka na, Inay.' Maharlika siyang naglakad palayo. Si Rasheedah, na sobrang tensyonado, ay mabilis na tumakbo palapit sa kanila: 'Aaron, bakit mo siya tinatawag na tatay? Ha?' Galit siya sa lalaki pero pinipilit niyang kumalma.

Nakita ni Elijah ang galit na itsura ni Rasheedah at natakot siya, agad siyang umiyak. Umalma si Rasheedah, 'I'm sorry mahal,' lumapit ito sa kanya at inaliw siya, 'yung lalaking iyon ay lalaki lang, hindi mo siya tatay.' Maaari mo siyang tawaging tito, ngunit hindi tatay, okay? Tumango si Aaron bilang tugon. Binati ni Rasheedah si Jasmine at, pagkatapos makipagpalitan ng ilang salita, binati ang kanyang mga anak at inihatid silang lahat sa sasakyan habang nakikipagbiruan sa kanila. Nangako siya sa lahat na dadalhan niya sila ng ice cream at tsokolate pagbalik nila at naging sobrang euphoric ang mood ng mga bata. Pinagmasdan ni Rasheedah ang sasakyan habang inihahatid ang mga bata.

Tumalikod na siya at naglakad papasok. Bagama't inaasikaso na ng pamilya ang mga pangangailangan ng kanilang mga anak at madaling makuha ang pagkain sa bahay, hindi niya naramdaman na tamang manatili sa bahay mula umaga hanggang gabi. gabi, walang ginagawa. Ang pagtatrabaho ay magbibigay sa iyo ng pakiramdam ng kalayaan at palagi mong gustong maging independyente. Hindi siya umaasa sa sinuman sa nakalipas na anim na taon at hindi siya magsisimula ngayon. Sinuri niya ang kanyang email upang makita kung may anumang kumpanya na nagpadala sa kanya ng mensahe, ngunit wala siyang natanggap na anumang mga bagong mensahe.

Kaya nagpasya siyang mag apply physically.

Paglabas niya ng bahay, iminungkahi ng isa sa mga driver na dalhin siya sa kung saan man siya naroroon.

Aalis na sana ako, pero magalang siyang tumanggi. Sumakay siya ng taxi tapos nakakita siya ng construction site, alam niyang maraming construction site ang laging nangangailangan ng labor o mga taong kahit papaano ay kasya, basta makapagtrabaho at kumita, hindi niya tututol. Bumalik sa kanyang isipan ang ahas na nakagat sa kanya kahapon, paanong wala man lang siyang nararamdamang sakit?

Hindi nagtagal ay lumabas siya ng cabin at nagpakilala sa engineer, walang kinalaman ang kanyang kurso sa pag aaral sa mga ginagawa sa construction site, ngunit nang makita ng engineer ang kanyang willingness na magtrabaho, hiniling niya ito na sumama sa mga trabahador na abala. naglilipat ng mabibigat na buhangin at semento mula sa isang lugar patungo sa isa pa, tinanong kung mayroon pang hindi gaanong nakaka stress na trabaho, ngunit sinabi sa kanya ng lalaki na iyon lang ang trabahong available sa ngayon. Naisip niyang mas mabuti ang kalahating tinapay kaysa wala, kaya sumali siya pagkatapos nilang magkasundo sa presyong babayaran nila sa kanya kada oras.

Pagkalipas ng ilang oras, dalawang lalaki ang lumitaw sa likuran niya habang siya ay magpapasan ng mabigat na buhangin sa kanyang ulo, lumingon siya sa kanila na may pagtataka na tingin at nagtanong, 'Paano kita matutulungan please?' Sa pagkakataong ito, pawis na pawis siya at tinamaan na siya ng sikat ng araw sa umaga. 'Mister. Justine," itinuro ng isa sa dalawang lalaki ang isang itim na supercar na nakaparada sa pagitan ng humigit kumulang sampung malalaking itim na jeep. Paano niya nalaman na nandito siya? Pakiramdam niya ay mabaho na ito dahil sa pawis. Para sa isang taong galit na sa kanya, nakikita. siya sa estadong ito ay pawis na pawis ay dapat lalo kang magalit.

'Erm...Give me a few minutes, let me clean myself,' sabi niya tapos madumi rin yung legs niya. "Please, Miss Rasheedah, kailangan mo kaming sundan ngayon," sabi ng pangalawang lalaki. O baka may gusto lang siyang sabihin sa kanya. Obviously, hindi niya ito papapasukin sa malinis niyang sasakyan ng ganito.

Tumango siya at naglakad kasama ang dalawang lalaki patungo sa sports car, tinted ang bintana kaya imposibleng makita ng sinuman kung sino ang nasa loob.

Biglang bumukas ang pinto ng sasakyan at bago pa man siya makakurap ay hinila na siya nito papasok ng sasakyan.

Mabilis siyang lumayo sa kanya, dahil marumi siya at malinis siya.

Napansin niyang tapos na ang partition ng sasakyan at naisip niya kung ano ang gagawin nito sa kanya.

'Sinusubukan mo bang maging kaawa awa?' Bigla siyang nagblur out.

Umiling si Rasheedah at sinabing, 'Hindi ako pwedeng maupo na lang sa bahay na walang ginagawa at dahil wala pang kumpanyang nagpapadala sa akin ng offer na magtrabaho para sa kanila, kailangan kong magtrabaho dito.' 'Umupo ka sa kandungan ko,' utos niya. That sounds out of character, akala mo ba pinagtatalunan nila kung bakit ako nagtatrabaho dito?

Tiningnan ni Rasheedah ang kanyang sarili at ang pag iisip na maaaring mabaho siya ay napuno ng kanyang ulo: 'Masyado akong madumi.' Hinawakan siya nito at pinadapa ng halos sa kandungan niya, huminga ng malalim si Rasheedah at hindi alam kung paano siya papakawalan, naramdaman niyang tumaas ang titi nito sa pantalon nito kahit na dumidiin ang puwetan nito sa kanya.

Bumuntong hininga siya ng dahan dahan, na parang sinusubukang hindi mahuli. Ipinatong niya ang kamay niya sa tuhod niya at dahan dahang ipinasok sa loob ng palda niya, nang dumampi ang kamay nito sa kandungan niya, napaungol siya pero mabilis na nagsisi. 'You can't afford to pretend this time,' he said and his hand trailed into his lap, hello.

Pinagmasdan ni

Justine ang pag akay ni Jasmine sa mga bata sa kanilang silid. Anak ba talaga niya ang anim na anak na iyon? Ngunit hindi niya maaaring kidnapin ang anim na magkakatulad na bata nang sabay sabay, kung nais niyang mangidnap. Pagkatapos ay ginawa niyang isang punto na makipag usap sa sinuman sa mga bata sa anumang pagkakataon. Napasimangot si Rasheedah sa loob ng banyo, kailangan niyang umupo sa headrest ng bathtub na nakatapis lang ng tuwalya sa katawan. Gaano kaya kalupit ang lalaking ito? Kung gusto niyang ikulong siya, kailangan ba itong nasa banyo?

Nanatili si Rasheedah sa banyo hanggang

Gabi na, naghihintay pa rin ako

na malamang magbabago siya

opinyon, ngunit hindi niya, higit pa rito, siya

Hindi pa ako nakakapaghapunan at nagsimula na

magutom. Ngunit nagpatuloy ang gabi

pagsasara at walang mga palatandaan ng

walang tao, ibig bang sabihin ay wala siya

Nakita ko kung ano ang kalagayan ng kanilang mga anak.

ngayong gabi? Naglalakad ako papunta sa pinto

at kumatok sa pinto ngunit hindi nakuha

tugon, hinampas niya ng malakas ang

pinto dahil sa frustration at sumigaw pa

ngunit wala siyang nakuhang tugon. Giit niya

sa pagkatok sa pinto ng banyo napaka

malakas pero sobra ang pinto

malakas at parang hindi ang boses niya

Makatakas ako sa banyo.

Napasubsob siya sa headrest ng bathtub na pagod at malungkot. Nasa masakit siyang pag iisip nang siya ay nakatulog. Patuloy siyang nagising sa kalagitnaan ng gabi, naisip niya, at natulog ulit. Hindi naman mahimbing ang tulog niya. Paano pa siya nakakatulog ng mahimbing sa ganoong hindi komportableng posisyon? Bumukas ang pinto ng banyo noong umaga at mabilis siyang bumangon mula sa bathtub sa pag aakalang dumating na ang kanyang tagapagligtas, ngunit nang bumagsak ang kanyang mukha kay Justine, nawala ang kanyang pag asa. Si Justine ay may hawak na tray na naglalaman ng pagkain," sabi ko kay nanay na naglakbay ka sa isang lugar nang tanungin ka niya.

Kung sa huli ay makakalabas ka dito ng buhay, sabihin mo lang sa kanya na naglakbay ka tulad ng sinabi ko sa iyo. 'Tinuturuan mo ba akong magsinungaling?' Tanong niya ng buong tapang sa kanya.

Lumapit ito sa kanya dala ang tray ng pagkain at inabot ito sa kanya: 'Hindi ako bilanggo, kailangan kong makaalis dito. Kung hindi mo ako mahal, maiintindihan at aalis ako, sa pagkakataong ito, isinusumpa ko sa buhay ko na hindi na muling haharap sa iyo." Naisip ni Rasheedah na mas sasaktan niya ang sarili sa proseso ng pagsisikap na aliwin ang ina ni Justine, kung sino siya. dumaranas ng talamak na kanser sa tiyan at mamamatay sa loob ng siyam na buwan. Kinailangan niyang unahin ang sarili sa pagkakataong ito.

'Kunin ang pagkain',

Binalewala ni Justine ang lahat ng iyon

sabi lang niya at inilapit ang pagkain

sa kanya. Nag cross arms siya at tumingin

sa kabila, 'Hindi ako kakain

unless umalis ka dito. A

nabuo ang ngiti sa labi

Justine at sinabi: 'Hindi kailanman sa aking buhay

Wala akong pinagsilbihan kahit kanino.' Ikaw ang una

babaeng aking paglilingkuran. Kung tatanggi ka

tanggapin mo, magsisisi ka" "Hindi

"Gusto ko," giit ni Rasheedah, nakatingin sa direksyon

kabilang panig. Kahit na gutom ako, hindi

kayang kumain sa

itong posisyon. Kung kukunin niya ang

pagkain mula dito at kainin, ito ay magiging sanhi

parang komportable siya

Ang pagiging dito. Gusto ko talaga

para umalis dito.

Hindi pa siya nakakulong noon sa kanyang buhay, kaya kakaiba at masakit ang pakiramdam na ito. Ang mahalaga ay gusto niyang makita ang kanyang mga anak. Nabitawan ni Justine ang tray mula sa kanyang kamay at ang pagkain sa loob ng mga plato ay nahulog sa sahig, maging ang mga plato na gawa sa salamin ay nagkalat sa sahig. Kumunot ang noo ni Rasheedah. Anong ginagawa niya?

Lumayo sa kanya si Justine at nang magsimula siyang maglakad patungo sa exit ng banyo, tumakbo si Rasheedah patungo sa kanya at mabilis na nakatakas sa pintuan ng banyo.

Dahil nakatapis lang siya, dali dali siyang nagbihis at tumakbo papunta sa pintuan palabas at saka pinihit ang knob. Ang plano niya ay takasan muna ang bahay na ito at pagkatapos ay ipaliwanag sa kanyang ina na hindi na siya babalik at dapat ibalik sa kanya ang kanyang mga anak. Gayunpaman, hindi bumukas ang pinto ng silid. Agad na namumuo ang pawis sa kanyang noo at sumigaw siya ng 'someone help', paulit ulit niyang pilit na pinihit ang doorknob, ngunit hindi ito bumukas. Halatang isinara niya ito.

Isang kamay ang humawak sa kanyang leeg mula sa likod at hinila siya patungo sa kanyang sarili, at nang bumagsak ang kanyang katawan sa kanyang matigas na katawan, alam niyang si Justine ang taong iyon. Tutal silang dalawa lang ang nasa loob ng silid.

Kinaladkad siya nito papunta sa kama at binuhat, saka inihagis sa kama. Mabilis na napaupo si Rasheedah sa kama na bakas ang takot sa mukha, napatingin siya sa lalaking nasa harapan niya na bakas sa mukha niya ang mamamatay tao.

"Pagkatapos ng nanay ko wala na

sa mundong ito, kaya mo

mawala sa aking paningin at hindi na mauulit

lumitaw. Pero sa ngayon, ikaw pa

nakulong sa akin at pahihirapan kita

malandi at mapanlinlang na babae nang paulit ulit

hanggang sa makita kitang nagmamakaawa Kay

kamatayan," aniya, na ginawa ang

Ang tibok ng puso ni Rasheedah

abnormal. "Pakialam mo yan

Parang ako ang humihila sa akin

sa itaas, ngunit ito ay hindi totoo, lahat

Ang nangyayari ay a

coincidence," pagmamakaawa niya. Pumalakpak siya

sa kama at kinaladkad ang kanyang mga paa,

paggawa ng kanyang mahulog pabalik sa

kama, hinawakan niya ng mahigpit ang baba niya

habang nakahilig ang katawan niya

sa kanya, "para sa pangahas na tanggihan ang aking

pagkain".