CHAPTER 2 : Bahay at lupain.

CHAPTER 2: Bahay at Lupain.

Hope POV.

Kinaumagahan........

"Helena!!!" Tawag ng kung sino kay mama mula sa labas ng bakoran, sumilip ako sa bintana dito sa kuwarto ko kasi kita mula dito ang bakuran namin may lumang bakal na gate.

"Kaaga-aga nandito na naman ang matabang panot na ito" Bulong ko ng makilala ito. Nakita ko naman dali-daling lumabas si mama, kaya mabilis akong nag bihis katatapos ko lang kasi maligo. Hindi muna ako nag tinda ng isda at gulay sa palengke ngayon kasi subukan ko naman mag apply ng trabaho doon sa bagong bukas na mall, mag baka sakaling matanggap ako kahit sa anong trabaho doon.

"Mr. Castro pasensya na ho kayo wala pa ho kami ibayad sa inyo ngayon!" Rnig kong sabi ni mama habang pababa ako sa hagdan, hindi pa ako nakapag suklay at may towel pa naka balot sa ulo ko.

"Helena dalawang taon na ang lumipas mula ng naisanla niyo sa amin itong bahay at mga lupain niyo, hinayaan namin kayo nitong nakaraan taon kasi hindi pa kayo naka recover sa nangyari sa kapatid at hipag mo pero anong taon na? Kaylangan maibagay niyo na yung halos dalawang milyon ang pinang sanla ko dito sa bahay at lupain ninyo! Kung hindi niyo kami mabayaran sa sunod na buwan pasensyahan nalang tayo helena" Mahabang sabi ni matabang panot este Mr. Castro pala, sa kanila kasi naka sanla itong bahay at ibang lupain namin na hindi namin tuloyang binenta kasama yung malawak na palayan nila lolo. 15 years old palang ako nung sunod-sunod ang pag panaw nila lolo at lola dahil sa malubhang sakit naunang nag paalam dito sa mundo si lolo at dalawang buwan lang ang pagitan sumunod din agad si lola kay lolo.

"Mr. pa-castro hayaan nyo ho gawan namin ng paraan mabayaran namin kayo" Singit ko, kaya napalingon si panot sa akin at si mama. Muntik pang madulas ang dila ko sa pag tawag dito ng panot.

"Lagi naman yan ang sinasabi mo hope hindi porket mag kapatid ang asawa ko at nitong mama mo hahayaan nalang namin ang utang niyo sa amin ng asawa ko baka yung asawa ko pa nga ang mag papalayasan sa inyo dito" Sakartikong sabi nito kaya napantig ang tainga ko.

"Pasenya na mr. castro at hindi namin kinikilalang kamag anak yan asawa mo at iba pang mga kadugo kuno ni mama mga masamang ugali kaya nahawa kana sa bulok nilang pag uugali" sakartikong sagot ko din sa kanya. Nakita kong umigting ang panga nito hatala na hindi nito nagustohan ang pag sagot-sagot ko sa kanya pero wala akong pakialam.

"Hope tumigil ka nga!" Saway ni mama sa akin pero hindi ako nag patinag kay mama kaaga-aga kasi pinapainit ng panot na ito itong ulo ko.

"Pasalamat ka hope may awa pa kami sa inyo nung namatayan kayo, at matoto kang rumespeto sa nakakatanda sayo" Mahina akong natawa sa sinabi nito.

"Ang respeto ko ay naaayon sa mga taong dapat irespeto ko mr. castro! Saka naawa ba talaga kayo sa amin lalo na yung hilaw kong tiyahin na matapobre di porket guminhawa na ang buhay at naka tira na mansyon kuno, ay mag ala donya na kung umasta. Nakalimutan na niya kung saan siya nag mula. Pati mga magulang at kapatid hindi na kinikilala, at hindi ko makalimutan pano lumuhod si mama sa paanan mismo ng asawa mo halos halikan na ni mama ang paa ng asawa mo mapahiram lang siya ng pera kasi naka ratay sa hospital sila tito at tita. At yung asawa mong itim ang budhi tuwang-tuwa pa sa nakikitang nahihirapan si mama yung parang santo s'yang niluluhoran ni mama para hihingi ng awa at tulong sa kanya. Pero anong ginawa ng walang puso mong asawa hiningi na isanla sa inyo itong bahay at lahat ng lupain nila lolo kasi hindi niya matanggap yung parte niyang lupain namana mula kay lolo, at isa s'yang gahaman gusto niya mapunta sa kanya ang lahat dahil siya ang panganay" Walang preno kong mahabang sabi humihingal pa ako dahil sa pigil ko ang inis at galit na naramdaman.

"Mr.Castro umalis ka muna mag usap lang kami nitong anak ko, pasensya kana sa kanya" Sabi ni mama sa panot na si mr.castro kahit kaylan hindi ko ito tinatawag na tito at ng asawa niya kasi mula bata palang ako mainit na ang dugo nila sa'kin at kila mama. Minsan na nga ako sinasaktan ng tiyahin kong hilaw nung bata pa ako hanggang sa nag dalagita na ako pero natoto na akong lumaban kasi kong makita nila akong mahina mas lalo pa nila akong apihin pati kasi mga anak nito nanakit sa akin at binubully ako lagi sa paaralan pero ngayon wag nila subukan apihin pa ako kasi mata lang nila ang walang bakas nitong mga kamao ko.

"Aalis ako sa ngayon pero sa sunod pag balik ko kaylangan meron na kayong ibayad!" Madiing sabi ng panot at matalim muna niya akong tinitigan bago ito umalis pero tinaasan ko lang ito ng kilay.

"Hope ano ka ba naman bakit mo sinasabi mga yun?, Pano kung lalo silang magalit at ora mismo kukunin nila itong bahay sa atin? Okay lang yung mga lupain naka sanla sa kanila ang tuloyan nilang kunin" tila Inis na sabi ni mama pero hindi na ako nag salita pa bagkos ilalis ko ang towel sa ulo ko saka mabilis tinali ang buhok ko na basa pa at walang suklay. Walang sabi-sabi pinag kukuha ko mga naka display na picture frame namin sa sala at iba pang gamit na importante tinipon ko mga yun sa sahig.

"Hope ano ba yan pinag gagawa mo!?" Awat ni mama sa akin sabay kuha nito sa hawak kong album mula sa cabinet kasi mga picture namin nila lolo at lola ang laman.

"Ma, wag niyo ako pigilan lahat ng mga importanteng gamit at alaala natin kila lolo at kila tito cesar ligpitin na natin!, Kilala ko ang ligaw na bituka ng hilaw mong kapatid sigurado ako mag sumbong na naman doon yung matabang panot niyang asawa" Naiinis kong sabi kay mama at hindi ako nag paawat pa dito kahit anong pigil niya sa akin matagal ko na rin naisipan lisanin ang lugar na ito pupunta sa lugar kung saan malayo sa mga taong nakakilala sa amin lalo na sa mga kadugo ni mama ang sasama ng mga ugali.

"Pero anak" Naiiyak na turan ni mama sabay naupo nito sa sofa habang sapo ang bibig habang pigil nitong maiyak.

"Ma, dati pa sinasabi ko na sa inyo lisanin na natin ang lugar na ito pero hindi ibig sabihin nun hindi na tayo babalik pa dito! Babalik tayo dito pero ibang tao na tayo at bawiin natin itong bahay at lahat ng mga lupain nila lolo sa kanila. ma' may ipon ako magagamit natin yun habang nag hahanap ako ng trabaho sa lugar kung saan tayo mapadpad" Mahinang usal ko kay mama lumuhod ako sa harap nito, napatingin ito sa akin puno ng luha ang mga mata nito kaya pinunasan ko ang mga luha ni mama na dumadaloy sa pisngi nito subra akong nasasaktan pag nakikita kong nahihirapan at inaapi ng ibang tao si mama lalo na yung kapatid niyang hilaw, hilaw ang tawag ko kasi half sisters lang siya ni mama anak siya ni lolo sa una niyang asawa.

"Pero hope ipon mo yun para sa sunod na pasokan at maka-pagtapos kana sa course mo!" Naiiyak na saad ni mama. Parang kinurot naman ang puso kong nakikita siyang umiiyak, niyakap ko ito habang naka luhod ako sa harap nito.

"Ma, wala ng pero-pero at yung pag-aaral ko ulit makapag hintay pa yun isang taon lang naman yun, matapos ko na rin ang course ko. Kunting tiis nalang yun ma! Sige na iligpit lang natin mga importanteng gamit natin at yun ang dadalhin natin kapag susugod na dito yung masamang ugali mong half sister na kapatid! Kahit ngayon lang ma makinig kayo sa akin kasi hindi ko na kaya nakikita kang nahihirapan at nasasaktan sa mga masasamang salita natatanggap mo mula sa kanila at sa mga ibang taong mapanghusga dito sa lugar natin! Okay lang kung ako ang apihin nila kasi kaya ko silang sagot-sagotin at labanan pero hindi ko kaya pag ikaw yung inaapi nila ma!" Saad ko kay mama pilit kong hindi maluha. Matatag at matapang ako sa harap ng ibang tao kasi ayaw kong nakikita nila akong mahina kasi mas lalo lang nila apihin ang taong mahina. Pero pag dating dito kay mama maging mahina ako lalo na kong nakikita ko s'yang nahihirapan at inaapi.

"Mama, ate anong nangyari?

"Bakit umiiyak si mama ate?"

Sabay na tanong ng kambal kong pinsan pag pasok nila dito sa loob ng bahay, karga ni nathan si calla. Nag aya kasi si calla makipag laro sa mga kasamahang bata doon sa labas kanina pag katapos namin kumain ng agahan. Sinamahan naman ito ng dalawang kuya sa labas, kaya wala sila dito nung dumating yung matabang panot na yun. Pinunasan ko muna ang butil ng luha ko kahit anong pigil ko tumulo pa rin.

"Ah, wala mga anak, ethan at nathan akin na si calla pumunta kayong dalawa sa kuwarto niyo at lahat ng importanteng gamit niyo ilagay niyo sa maleta niyo kung hindi kasya lahat may mga mga malalaking bag doon sa tambakan ng mga gamit sa isang kuwarto kumuha kayo doon" Utos ni mama sa kambal nag bibinata na mga ito kaya marunong na sila umintindi sa siwasyon namin.

"Bakit ma saan tayo pupunta?" Tanong ni nathan mas matanda ito kay ethan ng isang oras kasi matagal lumabas si ethan mula sa tiyan ni tita grace.

"Basta sundin niyo lang yung sinasabi ni mama buti na yung handa tayo sa anomang mangyari kaysa aalis tayong walang dala" Sabi ko sa mga ito. Kunot nuo naman silang napatitig sa akin pero sumunod din sila at sabay pa silang napakamot ulo paakyat sa hagdan.

"Ako po ate mag ligpit din po ba ako ng mga gamit ko?" Tanong ni calla sa akin, ginunolo ko ang medyo kulot nitong buhok kaya nanguso ito napaka cute na bata niya talaga. Medyo may pagka hawig din kami kasi sa akin ito pinag lihi ni tita grace umiiyak pa yun pag hindi ako makita pagkagising sa umaga pati amoy ko pinag lihian niya mas gusto pa nga niya ako katabing matulog kaysa kay tito cesar, hayssst hope yan ka na naman sa pag balik tanaw sa mag asawang yun! kastigo ko sa sarili.

"Si ate at mama nalang ang bahala sa mga gamit mo baby, kaya behave lang ikaw para mabilis matapos sila mama at ate ha" malambing kong sagot dito bago hinalikan ang matambok nitong pisngi namumula dahil kakalaro nito at medyo mainit na sa labas.

"Opo ate behave po ako" sagot nito at umupo na sofa kaya napangiti ako sa kakyutan nito.