3rd update!
Pagkatapos sabihin iyon, tumalikod si Drake at umalis. Pinanood siya ni Cassie habang papalayo, bahagyang nanlilim ang mga mata.Hindi niya inakala na magiging ganoon kahirap lapitan si Drake sa kabila ng pagpapapansin niya.Maya-maya, dumating na ang elevator.Pumasok si Roxanne at nakita si Cassie na nakatayo pa rin sa labas ng pinto. “Team Leader Cassie, hindi ka pa ba aalis? Hindi mo ba sinabi kanina na may data kang gustong pag-usapan sa akin?”Ibinaling ni Cassie ang tingin sa sahig. “Hindi ba’t sabi mo rin na pupuntahan mo ako sa oras ng trabaho? Tsaka, magpa-deliver na lang po ako ng pagkain.”Tumango lang si Roxanne at hindi na siya pinigilan. “Sige, paalam.”Pagkatapos kumain sa ibaba, ipinabalot ni Roxanne ng pansit para kay Drake. Pagbalik niya sa opisina, nadatnan niyang nakaupo si Drake sa upuan nito, tulalang nakatitig sa kawalan. Hindi nito namalayang papalapit na siya hanggang sa marinig ang kanyang mga yabag at agad itong natauhan at lumingon.Ibinaba ni Roxanne ang
Kung muling may gawin si Miles kay Roxanne hindi niya ito palalampasin. Ngayong pwede nang mamuhay nang tahimik ang pamilya nilang tatlo, hindi niya hahayaang may sumira pa nito.Kinabukasan ng umaga, pagkagising at matapos maghilamos ni Roxanne, napansin niyang nawala na ang mga paltos sa kanyang dila na nasunog kagabi, pero may kaunting pamumula at pamamaga pa rin. Sa tingin niya, dalawang araw na lang ay tuluyang gagaling na ito.Pagkababa niya, nadatnan niyang kumakain ng almusal si Devon. Narinig siya nito at agad na lumingon, at nagtagpo ang kanilang mga mata.Napangiti si Roxanne, medyo hindi komportable. "Good morning.""Magandang umaga. Kumusta na ang dila mo?"Natakot si Roxanne na baka siya pa mismo ang maglagay ng gamot kaya agad niyang sinabi, "Gumaling na, hindi na kailangang lagyan ng gamot."Napangiti si Devon, "Takot ka ba na ako ang maglalagay ng gamot sa'yo?""Hindi naman, gusto ko lang sabihin na talaga namang gumaling na ito, at ayoko nang abalahin ka pa." Matigas
Napahinto si Roxanne saglit, at sa gulat niya ay kusa siyang kumawala, kaya binitiwan na siya ni Devon."Umupo ka sa sofa."Habang nakatingin sa pamahid na nasa kamay na ni Devon, bubuka pa sana ang bibig ni Roxanne para magsalita, ngunit naunahan siya ni Devon at nagsalita ito, “Kapag tumanggi ka pa, ako na mismo ang magbubuka ng bibig mo.”Sa ilalim ng titig ni Devon na walang puwang sa pagtutol, napayuko si Roxanne at napilitan na lang sumunod.Pagkaupo niya sa sofa, dumungaw mula sa itaas ang mahinang boses ni Devon, “Tingala ka, ibuka mo ang bibig mo.”Sumunod si Roxanne sa utos, ngunit sa mismong sandaling itinaas niya ang ulo, nagtagpo ang kanilang mga mata.Sa sandaling iyon, tila bumilis ang tibok ng kanyang puso.Agad niyang iniiwas ang tingin, at hindi niya namalayang napakuyom ang kanyang mga kamay sa gilid, pilit pinapakalma ang sarili.Hinawakan ni Devon ang kanyang baba, at narinig niya ang mahinang tinig nito sa kanyang tainga, “Ibuka mo ang bibig mo.”Dahan-dahang ibin
Tinitigan ni Roxanne ang likod ni Devon. Para bang nasunog ng apoy ang bahagi ng balat niya kung saan dumampi ang kamay ng lalaki. Kumalat ang init na iyon hanggang sa kanyang puso.Makaraan ang ilang segundo, ibinaling niya ang tingin at inilabas ang dalawang mangkok ng pansit.Naghugas ng kaldero si Devon at lumabas. Nakita niyang nakaupo si Roxanne sa hapag-kainan, nakayuko, tila malalim ang iniisip. Lumapit siya at naupo sa tapat nito.“Bakit hindi ka pa kumakain?”Tumingala si Roxanne at sa mismong sandaling nagtagpo ang kanilang mga mata, agad niya itong iniwas. “Hinihintay lang kita para sabay tayong kumain.”Pagkasabi niya niyon, yumuko siyang muli at kumuha ng pansit gamit ang tinidor at isinubo.“Dahan-dahan lang, mainit pa yan.”Binalaan siya ni Devon pero huli na. Nang dumampi ang mainit na pansit sa kanyang dila, napangiwi si Roxanne. Naramdaman niya ang hapdi sa kanyang dila kaya dali-daling niluwa ang kinain.Kasunod niyon, isang malamig na kamay ang humawak sa kanyang b
Mula sa malayo, nakatanaw ang ina ni Drake na puno ng galit ang kanyang mga mata. Sa ganda ng kompanyang pinagtatrabahuhan ni Drake, paano siya magiging dukha?Plano lang niya talagang pabayaan ang pamilya na mamatay nang walang tulong!Sa harap niya ay nakaupo ang isang lalaking nasa edad kuwarenta, bulag ang isang mata, may peklat sa pisngi, matalim ang mga kilay, at mukhang nakakatakot.“Sigurado ka ba na bibigyan mo ako ng dalawampung libong piso kung mahuli ko siya?”Gigil na sagot ng ina, “Oo naman! Pag nakuha ko na ang pera mula sa dote na tatlong daang libo, bibigyan kita ng beinte mil.”Ngunit nang marinig ito, ngumisi nang may panunuya ang lalaking may peklat. “Tatlong daang libo, tapos ako bente mil lang? Hindi ba’t masyadong lugi naman ako?”Hindi niya inaasahan na magbabago ng isip ang kausap sa huling sandali. Nagtumigas ang mukha ng babae. “Hoy, huwag mong subukang humingi ng mas mataas. Alam mong gagamitin ko ang pera para iligtas ang anak ko. Pinagsasamantalahan mo ang
Nang makita niyang iniiwasan ni Reign si Cassie, naintindihan naman ni Roxanne na naiilang ito. “Sige, gets ko na.”Natapos ang eksperimento bandang alas-siyete ng gabi.Matapos ayusin ang mga kagamitan at ang mesa, papauwi na sana si Roxanne nang dumating si Cassie dala ang isang bungkos ng pagkain.“Miss Roxanne, napagod kayo sa eksperimento. Dinalhan ko po kayo ng pagkain.”Nagulat si Roxanne at tinaasan niya ng kilay si Cassie. “Team, bakit ang bait mo naman bigla?”Magkakilala na sina Reign at Cassie noon pa man, kaya dumiretso ito sa pinto. “Miss Cassie, talagang maalalahanin ka pa rin.”Noon, tuwing may gabing pagod sila sa eksperimento, binibilhan din sila ng pagkain ni Cassie. Hindi niya inakala na kahit magkaibang grupo na sila ngayon ay dadalhan pa rin sila nito.May ngiti sa labi ni Cassie. “Siyempre, todo kayod kayo sa proyekto. Bilang project leader, responsibilidad kong ayusin ang logistics para sa inyo.”Dahil bawal kumain sa laboratoryo, dinala ni Cassie ang pagkain sa