KABANATA 23

Friends Don’t Kiss

Ever since meeting Kuya Luke, I can’t always help but look forward for another day at school. Iyong maagang matutulog sa gabi, maaga ring gigising sa umaga, magmamadali sa pag-aayos at unang pagtapak palang sa school—mukha niya agad ang hahanapin. Just the thought of us being together, talking and by just seeing him, that keeps me going.

Pero kagabi, hindi ako maagang natulog dahil sa kakaisip sa nangyari sa kwarto niya, hindi rin ako maagang nagising kanina dahil parang ayaw kong pumasok, wala akong gana sa mga bagay-bagay at nakayuko lang at hindi ko siya hinanap nang makapasok ako ng school.

Gusto ko siyang makita pero ayaw kong masilayan ang ngiti niya. Gusto ko siyang makausap pero ayaw kong marinig ang boses niya. Gusto ko siyang makasama pero hindi pa ako handang harapin siya. Ang gulo, naguguluhan ako.

Nasa may auditorium kami sa kasalukuy