“Ang galing natin kanina, ah?” Makahulugan ako nitong tiningnan habang may ngisi sa labi. Natawa na rin ako nang matanto kung anong pinapahiwatig nito.
Pinalakpak ni Coach T ang kamay para tawagin ang atensyon namin. Habang pinapaliwanag nito ang mga stratehiyang nabuo, uminom ako sa tubig na binigay ni Kuya Maxxis. Aksidente namang napunta kay Kuya Luke ang tingin ko. Hindi pa rin nagbabago, madilim pa rin ang tingin.
Everyone immediately became fond of Kuya Gavin. Nakikihalubilo kasi ito sa pag-uusap namin tungkol sa laro. Pero si Kuya Luke, ayon at nakaupo lang sa gilid. Gusto ko siyang lapitan dahil mukha itong may gustong sabihin sakin. Pero ewan ko ba.
Kung kay Kuya Gavin, hindi naman ako nagkakaproblemang kausapin siya sa harap ng team. Pero kay Kuya Luke, kahit tumingin, parang nahihirapan ako. I wonder if he’s mad about something? Hindi na kasi ito ngumiti simula nang matapos ang first quarter.
WoundNapatunganga ako kay Kuya Luke. Selos? Bakit siya magseselos?Bakas ang pagkakainip sa kunot-kunot nitong noo. Tila mas lalo lang itong nainis dahil sa nasabi niya. Pero hindi ko pa rin maintindihan, bakit magseselos si Kuya Luke samin ni Kuya Maxxis?Nagseselos din naman ako kapag nakikitang magkasama sila ni Coach T. Nagseselos ako kapag nakikita siyang may kasamang ibang babae. Pinagseselosan at pagseselosan ko ang kahit na sinong babaeng lalapit sa kanya. Pero iyon ay dahil sa gusto ko siya.Kaya hindi ko magawang maintindihan kung bakit nagseselos siya samin ni Kuya Maxxis dahil imposible namang magustuhan ako ni Kuya Luke. Malabong mangyari ‘yon.Bakit naman siya magkakagusto sa isang bata lang na katulad ko?Siguro normal lang din ito sa magkakaibigan?“Anong sinabi mo sa kanya na hindi niya kakal
Nakagat ko ulit ang labi dahil sa pagkakapahiya. Agad din akong napangiwi nang maramdaman ang pagkirot doon.“Im sorry. Nakagat ko siguro kanina.”Halos mapakagat na naman ako sa labi. Sa halip na gawin iyon ay napakuyom na lamang ako, iniwas na ang tingin dahil siguradong pinagmumulahan na ng pisngi.Isang mahinang halakhak ang binitawan niya, “Mabuti nalang at si Mr. Gimenez ‘yon, kasal na at may tatlong anak. Dahil kung hindi baka napasara ko na itong school.”Pinanatili kong nasa ibang direksyon ang tingin. Umarte akong naiinis at sumimangot, kahit na ang totoo ay kapwa nang nagkakagulo ang utak at puso ko dahil sa sinabi niya.“Biro lang.” Mahina itong tumawa.Napatingin ako sa gawi ng banyo at nakita ang pagbubukas niyon. Pabalik na sila at hindi pa ako nakakaalis. Sinabi kong kukunin lang ang bag pero wala nama
Tahimik akong natawa at inulit na naman ang ginawa. Sa pagkakataong ito ay kumalas na siya sa pagkakayakap at madilim akong tinitigan ng namumungay niyang mga mata. Nagkunwari akong hindi alam ang nangyayari.Para maitago ang nagbabadyang ngisi ay tinalikuran ko na siya. Nagtungo ako sa kanyang kama habang buong nagpipigil ng tawa. Nang maupo ako ro’n ay nakita ko namang sumunod siya. Hindi niya pinutol ang madilim at makahulugan niyang tingin hanggang sa nakaupo na sa tabi ko.Tumikhim ako. Mukhang pinagsisisihan ko na ang ginawa. Sa tingin niya kasi, parang may binabalak itong gawin. O baka naman inaasar niya lang ako? Tinagilid ko ang ulo para iwasan ang tingin niya na siya ring pinagsisihan ko agad dahil sa mabilis niyang paghalik sa leeg ko.Nilingon ko siya na hindi pa rin nilalayo ang mukha sakin. Nang-aasar ang ngising suot niya, “Tease me more and I’ll rip this shirt off.”
God, please!Ayaw pa rin paawat ng mga ngisi ko kahit pa tapos na ang laro at nag-iisa na lamang ngayon. Naipanalo namin ang huling laro at kahit na hindi naman talaga ganoong kalaking event iyon, sa tingin ko ay ito na ang pinakamalaking pagkapanalo ko. Bukod kay Mommy dati, ito palang ang unang beses na may isang importanteng taong nanood sakin, unang beses na may pumunta para sumuporta, unang beses na may pumalakpak para sakin.Kakaiba ang pakiramdam na manalo para sa isang tao. Kakaiba ang sayang kapalit kapag naglaro ka para sa isang tao. Parang higit pa sa isang trophy ang napanalunan. Remembering the smile on his face and how he clapped for me during the match, parang hanggang ngayon pinipiga pa rin ang puso ko sa sobrang saya.Mula sa side mirror ay pinanood ko ang huling sasakyang natitira sa pag-alis. Ang aming team ang huling nakaalis ng gym. Mag-aalas syete na ng gabi ngunit sa halip na dumir
Sinalubong niya ako ng yakap nang makalapit. Nilingon ko si Kuya Luke na noo’y tahimik lang na nakamasid samin sa tabi ng kanyang sasakyan.“Sobrang nag-alala ako sa’yo, Amaia. Salamat at nasa maayos ka. Gusto ko pa sanang lapitan ang kaibigan mo para makapagpasalamat din ako pero kailangan na nating pumasok. Kanina ka pa hinihintay ng Daddy mo.”“Manang Lary, ayos lang po ba kayo?” Inipit nya ang mga labi habang nakangiting tumango. Nakita ko ang pangingilid ng mga luha niya.“Maayos na maayos ako, Amaia. Halika na.”Niyakap niya ako pagilid habang ginigiya sa paglalakad papasok. Sa huling pagkakataon ay nilingon ko si Kuya Luke. Nandoon pa rin siya sa kinatatayuan niya, hindi umaalis kagaya ng titig niya. Ngumiti siya at sapat na naman iyon para mas lalo na naman akong paglakasan ng loob. Ngumiti rin ako pabalik.Tahimik ang buong
Huling SandaliI don’t really know myself what marriage is all about. What it means to be married and how things are supposed to be when you are married. Kailangan ba naming tumira sa iisang bahay? Sa iisang kwarto? Do I also have to do the house chores? Magluto, maglaba, maglinis ng bahay, ihanda ang ipapaligo at susuotin niya? I honestly didn’t think about these things before.Ang una at nag-iisang dahilan lang naman ng pagsumpa ko sa harap ni Kuya Gavin na papakasalan ko si Kuya Luke ay ang kagustuhan kong pasayahin siya. It was an impulsive decision, but a decision that I know I would never regret.Sa mata ng lahat hindi magiging tama ang gagawin ko. Masyado pa akong bata para magpakasal, ni hindi pa ako nakakatungtong sa legal na edad, wala pang masyadong kamuwang-muwang sa mundo. Kaya anong kaalam-alam ko sa pagpapakasal?Pero hindi naman mahalaga ang mga sasa
I panicked at their sudden outburst. Agad akong tumingin sa paligid, bahagyang naluwagan ng loob dahil kami nalang pala ang naroroon.Kami nalang ang naroroon…Tinanaw ko ang Admin building sa ‘di kalayuan. Walang tao, walang nakaparadang kotse, walang sinyales ni Kuya Luke. Isang araw na wala si Kuya Luke.Naunsyami ang isa pang pang-uusisa sana ni Nicole nang makarinig kami ng pagbusina. Nilingon namin ang sasakyan magsusundo kay Nicole, pangatlong beses nang busina iyon. Nicole rolled her eyes at the car.“Itong si Kuya ang epal naman eh!” Reklamo niya habang padarag na nililigpit ang gamit.“I’ll go ahead na, ah? Gosh! Kapag may naisip ka nang plano, Amaia, tell me. Tutulungan kita.” Sabik na sabi niya. Napangiti naman ako, samantalang napaikot naman ng mata si Chezka.Pero paano nga ba ako magpopropose? Sorpresa
DreamIsang patak ng likido sa aking pisngi. Saan ito galing? Sa akin ba? Luha ko ba ito?Isang pagpatak pa at nagdalawang-isip na ako. Hindi ito mula sakin. Mainit ang luha at ang tubig na pumatak sa aking pisngi ay malamig. Nagmumula sa ibabaw.“Amaia.”There was a voice calling. Hindi na nakapagdalawang-isip ang utak ko at agad na natukoy ang boses na tila ba sauladong-saulado na nito. Pinakamagandang boses na narinig ko. Ang boses na kahit paulit-ulit pa akong tawagin ay hindi ako maririndi, ang boses na kahit gaano kalakas pa akong tawagin, hindi ako magagalit kahit na mabingi.“Amaia… hey, wake up.” Marahan itong natawa at sunod akong nakaramdam ng malamig na daliring dumampi sa aking pisngi.Paunti-unti ang pagbukas ko ng mga mata. Nakakasilaw ang liwanag. Kumurap-kurap ako para linawin ang malabong panin