Leonora's POV
Nagising ako sa isang kwarto na hindi ko kilala. Ang kulay ng bubong ay gray at may black. Nang tignan ko ang kabilang bahagi ng kama, gulat na gulat ako nang makita na ang lalaki na iyon ay si Sir Drack. ‘Jusko po,’ tanging nasabi ko sa isip ko. Tiningnan ko ang katawan ko sa ilalim ng kumot at nagulat nang makita kong wala na akong saplot. Kaya napa-tayo ako bigla, pero naramdaman ko ang sakit sa aking pagkababae. Wala akong magawa kundi magtiis na lang at kinuha ang mga damit ko na nagkalat sa sahig. Pagkalabas ko sa kwarto ni Sir Drack, hindi ko pa rin lubos maisip ang nangyari. Kahit anong pilit kong alalahanin ang nangyari kagabi, wala man lang kahit konting alaala. Kailangan ko nang iwasan si Sir Drack kung maaari, sabi ko sa isip ko.” "Leonora, saan ka galing?" sabi ni Nay Iska sa akin na ikinagulat ko. Kaya napa-hawak ako sa aking dibdib. "A-ah, Nay Iska, dyan lang po, hahaha," nauutal na sagot ko sa kanya dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin. "O siya, magluto ka na ng agahan ni Sir Drack. Maaga aalis 'yon ngayon at may meeting," sabi ni Nay Iska saka umalis. Ako naman ay nagpunta sa kusina ng bahay para ipagluto si Sir Drack, kahit na masakit pa rin ang pagkababae ko. Makalipas ang ilang oras, natapos ko na ang pagluluto. Sakto naman na pababa si Sir Drack, kaya binilisan ko ang paghain ng pagkain. Para sa ganon, hindi niya ako makita, kahit kinakabahan, wala akong magawa. "Iha, may masakit ba sa'yo? Paika-ika ka ata sa paglalakad," sabi sa akin ng matanda, kaya napa-hinto ako dahil narinig ko rin ang boses ni Sir Drack na nagtanong. "Sino paika-ika, Nay Iska?" tanong niya. Sumagot naman si Nay Iska na ako. "Are you ok, Leonora?" tanong niya sa akin habang malamig ang boses, na nakatayo sa likuran ko. Dahan-dahan naman akong tumingin sa kanya. Nang makatingin ako sa kanya, parang wala siyang naaalala sa nangyari sa amin. "O-okay lang po ako, Sir," nauutal na sagot ko sa kanya, at biglang umalis sa harap nila. Nang makapunta ako sa kwarto, hawak-hawak ko lang ang dibdib ko. "Jusko naman, bakit ako kinakabahan?" sabi ko sa isip ko. Bigla ko naman naisip na baka may magbunga sa nangyari sa amin. "Iha, Leonora, okay ka lang ba?" tanong ni Nay Iska sa akin habang nasa pintuan ng kwarto namin at nakatingin sa akin. "Okay lang naman, Nay," malumanay na sabi ko dito. Halata sa mukha nito na nag-aalala siya sa akin. Nang masigurado niyang okay ako, umalis na siya agad. Nang maghapon, habang nasa kwarto ako, bigla namang sumama ang pakiramdam ko, dahil siguro ito sa nangyari sa amin ni Sir Drack. Habang nakapikit ako, may nararamdaman akong kamay sa noo ko. "Jusko, Iha, inaapoy ka ng lagnat," natataranta sabi ni Nay Iska. Habang ako naman ay nakakumot dahil sa sobrang ginaw na nararamdaman. "Okay lang po ako, Nay Iska," nanghihina na sabi ko sa kanya. Kinuha niya naman ang cellphone niya at may tinawagan. Hindi ko na narinig ang pag-uusap nila dahil nakatulog na lang akong bigla. Nagising na lang ako na may bimpo na sa noo ko. Hindi nagtagal, naging okay na rin ang pakiramdam ko. Kaya lumabas ako at kumuha ng tubig. "How are you feeling, Leonora?" tanong sa akin ng tao na nasa likuran ko. Nagpa-lingon ako sa kanya, paharap sa kanya. "A-ah, Sir, kayo po pala. Okay lang po ako," sabi ko sa kanya, habang hindi makatingin ng diretso sa mga mata niya. "That's good to hear," sabi nito at kinuha ang alak na nasa ibabaw ng kinatatayuan ko mismo. Sobrang kaba ang nararamdaman ko sa oras na makalapit siya sa akin. "M-mauna na po ako, Sir. Goodnight po," pagpapaalam ko sa kanya. Tumango lang siya sa akin. Kinaumagahan, maaga akong nagising para pumunta sa palengke at mamili ng mga gulay. Ng pauwi na ako, naglalakad lang ako papunta sa bahay ni Sir Drack. Papatawid na dapat ako ng may biglang sasakyan na bumusina sa akin, kaya napa-upo ako sa may kalsada. "Ano ba? Tumingin ka nga sa dinadaanan mo. Poor creature," sabi ng babae na naka-labas galing sa loob ng sasakyan na muntik nang makasagasa sa akin. "Maganda sana, pangit naman ugali," sabi ko sa isip ko. "Eh di dapat hindi malakas ang pagmamaneho ninyo, Ma'am. At isa pa, oo, mahirap ako pero hindi pangit ang ugali ko," matapang na sabi ko sa kanya. Bigla niya naman akong sinampal, kaya napa-hawak ako sa mukha ko. "Next time, kilalanin mo binabanga mo, Miss," galit na sabi niya. Tiyaka siya bumalik sa sasakyan niya at umalis. Inayos ko naman ang damit ko at tumayo. Nang makarating ako sa bahay, nakita ko sa labas ang sasakyan na muntik nang makabanga sa akin. Pagpasok ko, nakita ko si Sir Drack na hinalikan ng babae na iyon. Nang matapos ang halikan nila, lumingon naman sa akin ang babae. "Is this your maid, babe?" tanong nito kay Sir. Tumango naman si Sir sa kanya kaya lumapit ang babae sa akin. Sabay sampal sa mukha ko ulit. Dahil sa lakas ng sampal niya, nabitawan ko ang mga dala ko sa gulat. Dumating naman sila Nay Iska at iba pa na kasamahan ko. "Monique, what was that!" galit na sabi ni Sir Drack sa babae. Nagpa-awa naman ito sa kanya, sinumbong pa na inaway ko raw siya kanina sa may kalsada. "S-sir, gusto ko lang naman po na tumawid sa kalsada. Muntik na nga ako mabangga ng sasakyan ni Ma'am," pagpapaliwanag ko sa kanya. Matapos ko na sabihin iyon, hinila ni Sir ang babae paakyat sa taas. "Okay ka lang ba, Iha? Halika, lagyan natin ng cold compress para hindi mamaga," sabi niya sa akin. Sumunod naman ako sa kanya sa kwarto namin. Na-kwento ko naman sa kanya ang totoong nangyari kanina. "Hayaan mo na iyon, Iha. Masama talaga ang ugali ni Ma'am Monique, masanay ka na. Hahahaha," natatawa na sabi ni Nay Iska sa akin.Leonora’s POVMabigat ang hangin habang dahan-dahang bumukas ang trapdoor ng lumang bunker.Isang tunog ng kalawang at bakal ang pumunit sa katahimikan ng gabi. Kumapit ang ilaw ng flashlight ni Drack sa loob—madilim, masikip, at may mga sanga ng tuyong ugat na parang nagbabantay sa bawat sulok.“Ready?” tanong niya.“Never been,” sagot ko.Isa-isa kaming bumaba sa bakal na hagdan. Sa bawat hakbang, ramdam ko ang panlalamig ng paligid. Ang hangin sa loob, amoy amag, kalawang, at lumang dokumento. Pero higit sa lahat—amoy alaala.Sa tuwing pipikit ako, para akong bumabalik sa nakaraan. Mga sigaw. Mga utos. Mga pag-ulit-ulit ng pangalang hindi akin: “Subject 014—Lyra.”Pagkapasok namin sa loob, tumambad ang isang mahabang hallway. May mga sirang ilaw na kumikislap pa paminsan-minsan. Sa kaliwa, may mga silid na may label:ROOM 2: Emotional Reprogramming ROOM 5: Tactical Reflex Conditioning ROOM 7: Asset Memory WipeHindi ko napigilan ang hilab ng sikmura ko.Dito kami tinrain. Dito bi
Leonora’s POVTahimik sa loob ng kwarto ko habang binubuksan ko ang liham. Nakaupo ako sa gilid ng kama, hawak pa rin ang kahon mula sa van. Nakaligo na ang kambal, nasa kabilang kwarto na kasama si Vicky. Si Drack? Wala pa. Still out sa south perimeter — nagka-delay daw ang team nila.Which leaves me alone... with this.Bumalik sa akin ang bigat ng pangalan sa sulat.Vanessa.Nanay ko. Babaeng hindi ko akalaing may kinalaman sa gulo ngayon.Dahan-dahan kong binuksan ang liham. Makinis ang papel, halatang hindi basta-basta. May watermark. Familiar — emblem ng isang dating faction ng Helix.Hindi ko agad binasa. Tinitigan ko lang muna, inaalala ang huling beses na may ganitong sulat akong tinanggap galing sa kanya. Matagal na.Mas matagal pa kaysa gusto kong aminin."Leonora,Kung nababasa mo ‘to, ibig sabihin alam mo na. Na may mga lihim akong itinago sa’yo. Na hindi lang basta ako nawala — kundi pinili kong mawala.Hindi kita iniwan dahil ayoko. Iniwan kita dahil alam kong darating
Leonora’s POVMaaga pa lang, gising na ang kambal.“Mom! Mall day today, right?” sigaw ni Alex habang nagmamadaling isuot ang kanyang sneakers.“Yup! Pero hindi tayo bibili ng laruan ah. Grocery lang tayo, tapos bili ng bagong uniform, okay?”Si Ezra naman, nakakunot na agad ang noo. “Uniform lang? Wala man lang milk tea?”Napailing ako, pero natawa rin. “Tingnan natin kung behave kayo.”Paglabas namin ng compound, hindi kami sinamahan ni Drack. Kailangan niyang asikasuhin ang surveillance update ng mga team sa south sector. Ayaw niyang paalisin kami pero pinilit ko na rin.“I trust you,” sabi niya kaninang umaga habang nilalagay ang bracelet ko na may emergency button. “But still, be alert.”“I always am,” sagot ko. “Hindi ako si Lyra ngayon. Nanay lang ako.”At ngayon nga, nasa harap na kami ng mall — simple lang, pero para sa mga batang gaya nina Ezra at Alex, parang wonderland na.“Ma, ang daming tao,” sabi ni Ezra habang mahigpit na hawak ang kamay ko.“Saturday kasi. Dito dumad
Leonora’s POVMainit ang ilaw sa dining area. Hindi mula sa mga tactical LED lights ng ops room, kundi mula sa simpleng chandelier na may warm glow — isang klase ng liwanag na matagal na naming hindi nararamdaman.Sa wakas, isang gabi na walang baril sa mesa. Walang security alert. Walang diskusyon tungkol sa mga susunod na hakbang. Sa halip, isang mesa na punô ng pagkain — sinigang, inihaw na liempo, lumpiang shanghai (paborito ni Alex), at spaghetti (kahilingan ni Ezra).“Mom, why does the sinigang taste different?” tanong ni Ezra habang nilalapit ang mangkok sa ilong niya.Napangiti ako. “Because I added a bit of love.”“Ewww!” sabay na sigaw ng kambal.Tumawa si Drack. “It’s the same recipe, but your mom made it tonight instead of the kitchen staff. Kaya special.”“Pwede namang special… pero wag na yung may ‘love’ na ingredients. Nakakadiri!” reklamo ni Alex habang ngumunguya ng lumpia.Napailing ako, pero natatawa rin. Si Vicky naman, tahimik lang, pero kita sa mata niya ang aliw
Leonora’s POVNasa ops room kami ngayon. Tahimik. Ang ilaw ng monitor lang ang tangi naming liwanag. Sa screen, naka-display ang last file mula sa USB. Wala itong pangalan. Walang label. Wala ring date. Pero isa lang ang nakasulat:"Do not open unless you're ready to lose everything."“Ready ka na ba?” tanong ni Drack, marahan ang boses, hawak pa rin ang baril habang nakabantay sa paligid.“Hindi,” sagot ko. “Pero kailangan.”Pinindot ko ang file.Sa umpisa, walang lumabas. Static. Tapos may boses.Isang lalaki."Kung napapanood mo ito, ibig sabihin… nalaman mo na ang kalahati ng totoo. Oras na para marinig mo ang kabuuan."Nag-iba ang screen. Lumabas ang footage—grainy, parang luma na. May timestamp: 15 years ago.Isang silid. Tatlong bata. Lahat nakauniform. Lahat may ID tag.001 - Lyra 002 - Helix 003 - ShadowHalos hindi ako makahinga. Nakita ko ang sarili ko—bata, walang emosyon, nakaupo sa sulok. Sa tabi ko… isang batang lalaking naka-itim. Malamig ang mga mata. Tahimik.“Siy
Leonora’s POVTahimik ang labanan ng isip ko habang hawak ko ang maliit na USB na ibinigay ni Aceso. Parang may bigat na pumapasan sa balikat ko — hindi lang dahil sa sugat, kundi dahil alam kong sa loob niyan nakatago ang mga sagot na matagal ko nang hinahanap.Si Drack ay nakaluhod sa tabi ko, sabay hawak ng tablet, sabay tingin sa akin. “Ready ka na ba?” tanong niya.Tumango ako. “Ready.”Inilagay ko ang USB sa reader. Sabay sabing “play.”Sa screen lumabas ang isang lumang video — bahagyang static, asul ang hue, daté stamp: ikaw‑walang taon, batid mo lang ng Lyra era.Sa loob… isang batang babae. Mahina ang boses. Nervy. Nakasuot ng training uniform at may maskara. Sa tabi niya isang lalaki: nakatayo, nakatingin. May hawak na clipboard, may suot na tactical jacket.Ang caption sa screen: Project Origin – Subject Lyra 001.“Lyra 001?” bulong ko.Tumango si Aceso, na ngayon ay nasa likod ng pinto. “Iyong codename mo noon. Si Helix ang unang trainee pagkatapos mo.”Naramdaman ko ang