Leonora’s POVMaaga akong nagising, pero hindi dahil sa alarm — kundi sa halo-halong kaba at excitement. Ngayon ang araw ng pagdating ni Nay Marta. Ilang buwan din kaming hindi nagkita. Matapos ang lahat ng nangyari, ngayon lang siya ulit makakasama sa Pasko… kasama namin.Tahimik pa ang buong bahay. Nasa gilid ako ng bintana, may hawak na mainit na kape habang nakatanaw sa garden. Ang mga Christmas lights sa labas, kumukutitap sa malamig na hangin ng Disyembre. Peaceful. Tahimik. Pero sa puso ko, may kakaibang kaba na hindi ko maipaliwanag.“Nay Dely,” tawag ko habang dumaan siya sa may kusina, “handa na po ba yung mga pagkain para kay Nay Marta?”“Oho, Ma’am,” masayang sagot niya. “May puto, dinuguan, at nilagang baka. Yung paborito niya.”Ngumiti ako. “Thank you po. Matutuwa ‘yon for sure.”Pag-akyat ko sa taas, nadatnan ko si Drack na yakap pa si Alex habang tulog. Si Ezra naman ay gising na, nanonood ng cartoons sa sala. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya mula sa likod.“Excite
Leonora’s PovPauwi na kami ng mga bata, at ginabi na rin kami sa pinuntahan namin. Nakaupo ako sa likod ng kotse, habang si Ezra ay nakasandal sa balikat ko, himbing na himbing sa tulog—pati na rin si Alex.Napangiti ako. Ang cute talaga ng mga baby ko. Hindi ko mapigilang haplusin ang buhok nila habang natutulog.Kamuntikan ko na nga makalimutan—malapit na pala mag-Pasko.Naisip ko bigla… Why not go to Vicky’s grave? Doon kami mag-celebrate bilang pamilya. Para kahit papaano, kasama pa rin namin siya sa isang espesyal na araw. Alam kong parte siya ng nakaraan ni Drack, pero ngayon, parte na rin siya ng pamilya naming buo.“Drack,” mahinahon kong sabi, sabay lingon sa kanya. “Pwede ba… sa puntod tayo ni Vicky mag-Pasko next week?”Napalingon siya sa akin. Nagtama ang mga mata namin. Ngumiti siya—yung ngiting puno ng pasasalamat at pagmamahal.“Sure, hon. I wanted to do that too,” sagot niya. “That would be a great idea.”Tumango ako, at ibinalik ang tingin sa mga anak namin.“You sho
Pipili po ako ng pangalan na gusto ninyo masama sa kwinto na ito. Pa gandahan at pa astigan po tayo hahahaha... p.s naubosan na po ako ng pangalan.
Leonora’s POVPagbaba pa lang namin ng kotse, parang nanikip agad ang dibdib ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa kaba, sa excitement, o sa bigat ng mga emosyong sabay-sabay kong nararamdaman.Nasa tapat na kami ng bahay namin sa Manila—ang tahanang dati kong iniwan. O mas tama sigurong sabihin… ang tahanang kinalimutan ko, dahil sa amnesia.Hinawakan ni Drack ang kamay ko. Mahigpit. Parang sinasabi niyang “kaya natin ’to.”“Ready ka na?” tanong niya, mahinahon ang boses.Hindi ako agad nakasagot. Pero dahan-dahan akong tumango.Pumasok kami sa loob. Tahimik. Walang ingay kundi ang mabilis na tibok ng puso ko. Napansin kong may mga drawing na nakadikit pa rin sa pader, mga gawa ng bata—may nakasulat pang "I miss you Mama" sa isang papel. Napahawak ako sa dibdib ko. Ang sakit. Ang bigat. Pero may kasamang init ng pagmamahal.Biglang—“Daddy!”Tumakbo si Ezra mula sa sala at sumalubong kay Drack. Nakita ko kung paanong biglang lumiwanag ang mukha ni Drack habang binuhat ang anak namin.Pe
Leonora’s POVAlas-diyes na ng gabi, magkatabi na kami sa kama. Nakayakap ako sa kanya habang siya'y nakatitig lamang sa kawalan.“Not a single day passed that I didn’t dream of being with you, Leonora. I’ve spent so long searching for you,” mahina niyang bulong sabay halik sa aking noo.Napatingin ako sa kanya. Kita ko sa mga mata niya kung gaano niya ako kamahal.“I’m sorry, Drack… na hindi ko agad naalala ang lahat. Sorry din kung iniwan ko kayo—lalo na ang mga bata.” sabay niyakap.“Kamusta sila, Drack… ang mga anak ko,” sabi ko.“Anak natin, Leonora… anak natin. They’re great and growing so fast every day,” sabi niya.Napangiti lang ako, tumingin ako sa kanya, at siniil niya ako ng malalim na halik. ‘Namiss ko ’tuh,’ sa isip ko.He moved—pumaibabaw siya sa akin habang hindi niya pinuputol ang halikan naming dalawa.“I so fucking miss you, Leonora,” he said with his voice as husky as it is.“So do I,” I said. Hinubad niya ang damit niya at siniil ulit ako ng halik. Bumaba ang mga
Leonora’s POV“Nay Marta, asan na po pala yung mga gulay na kinuha natin nung isang araw?” tanong ko habang naghanap sa kusina. Magluluto sana ako ng pang-umagahan namin — aalis rin ako maya-maya, baka sakaling makita ko si Drack.“Naku, iha, naubos na. Nanghingi kasi si Marites, yung kapitbahay natin. Dadating daw kasi yung alaga niyang anak ng mayaman galing Maynila. Kaya ayon, binigay ko na lang sa kanya. Bakit pala, may lulutuin ka ba?” sagot ni Nay Marta habang nag-aayos ng mesa.“Gano’n po ba? Sige po, kukuha na lang ulit ako sa hardin niyo,” sabi ko sa kanya sabay ngiti.“Sige, iha. Kumuha ka na rin ng kalabasa ha? Alam mo namang paborito ko ’yon,” natatawang sabi ni Nay Marta.“Walang problema, Nay. Kukuha po ako… hahaha,” sagot ko rin habang tumatawa.Palabas na ako ng bahay nang mapansin ko ang isang itim na van na huminto sa tapat ng bahay ni Aling Marites. Napahinto ako sandali at napatingin.‘Talagang mayaman nga ang inaalagaan ni Aling Marites... oh well, I think Drack’s