ตอนที่ 1 แวนเดรล (1)

สีหน้าไม่สู้ดีของ ‘คุณนายธีร่า’ แห่งตระกูลแวนเดรลเต็มไปด้วยความกังวลและร้อนรนในใจอย่างเห็นได้ชัด หลังจากที่ผู้นำตระกูลอย่าง ‘เอดิสัน’ ซึ่งมีศักดิ์เป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของธีร่ากำลังจะถูกดำเนินคดีเพราะดันพลาดหลงโดนกับดักที่ศัตรูวางเอาไว้ ทำให้ตำรวจเข้ารวบตัวในระหว่างที่กำลังส่งของให้กับลูกค้าที่มาซื้ออาวุธเถื่อน

มูลค่าความเสียหายนับร้อยล้านทำเอาธีร่าแทบล้มทั้งยืน เพราะรู้ดีว่าเงินทั้งหมดของตระกูลที่เอาไปลงทุนค้าอาวุธเถื่อนได้มลายหายไปในชั่วพริบตา

“ต้องเป็นเพราะพวกมัน!” ธีร่าตวาดเสียงดังลั่นห้องพลางทำลายข้าวของภายในบ้านด้วยความโมโห

เหตุการณ์ในครั้งนี้คงไม่ใช่ศัตรูที่ไหน แต่เป็นอดีตพันธมิตรที่กลับมาแก้แค้นหลังจากที่โดนแวนเดรลตลบหลังเพื่อแย่งชิงอำนาจไปเมื่อสิบปีก่อน

ธีร่ารู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังหมายที่จะกลับมาแก้แค้นพวกเขาที่ทำให้ตระกูลแบล็คเคลล็อกก์เกือบล่มสลายเพราะผู้นำใหญ่ถูกลอบฆ่าโดยพันธมิตรในกลุ่มเดียวกัน

ซึ่งคนที่ว่าก็ไม่พ้นเอดิสันกับเพื่อนพ้องที่ร่วมมือกันกำจัดตระกูลแบล็คเคลล็อกก์ที่กำลังเป็นผู้นำกลุ่มพันธมิตรในตอนนั้น ความอิจฉาริษยาของแวนเดรลนำมาสู่การแก้แค้นของศัตรูในตอนนี้

“คุณแม่คะ...” ร่างบอบบางของหญิงสาววัยสิบเก้าปีเดินเข้ามาภายในห้องด้วยสีหน้าตกใจ สภาพห้องเละเทะ แจกันแตกละเอียด และข้าวของที่ถูกปาขว้างจนเสียหายไปหมด

เอลล่ามองมารดาอย่างไม่เชื่อสายตา เธอถูกเลี้ยงมาด้วยความทะนุถนอม ไม่เคยเห็นธีร่าในสภาพที่เกรี้ยวกราดขนาดนี้มาก่อน

“เอลล่า... ออกไปรอข้างนอกก่อนนะลูกรัก”

“ค่ะ” ร่างบางถอยหลังและเดินออกไปจากห้องอย่างว่าง่าย แม้ในใจยังคงเต็มไปด้วยความสงสัยมากมายที่ผุดขึ้นมาในหัว

กระทั่งพี่เลี้ยงยังต้องรีบมาพาเอลล่าออกห่างจากห้องของมารดาที่กำลังตกอยู่ในสภาวะคร่ำเครียดหนักมานานหลายวัน นับตั้งแต่รู้ข่าวว่าเอดิสันถูกตำรวจรวบตัวได้

“คุณแม่เป็นแบบนี้มาตลอดเลยเหรอคะ”

“เอ่อ... เฉพาะตอนที่คุณหนูไม่อยู่บ้านเท่านั้นแหละค่ะ แต่ครั้งนี้คุณนายคงจะเครียดมาก”

“เอลล่าไม่เคยเห็นคุณแม่เป็นแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ”

ไม่มีเลยสักครั้งที่ธีร่าจะแสดงท่าทีดุร้ายต่อหน้าลูกสาว หรือกระทั่งตลอดเวลาที่เอลล่าอยู่ภายในบ้าน ตั้งแต่เด็กจนโตเอลล่าถูกสอนให้ทำตัวเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ ไม่ทำตัวนอกเหนือจากกรอบที่มารดาวางไว้ให้ กิริยาและมารยาทก็ต้องไม่บกพร่อง มีจิตใจที่ดี ทว่า... เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่านิสัยที่แท้จริงของมารดาเป็นอย่างไร

พี่เลี้ยงสาวได้แต่ส่ายหัวไปมาเบา ๆ แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของเจ้านาย ณ ตอนนี้ คงจะกำลังเครียดที่สามีโดนตำรวจจับไปกะทันหัน อีกทั้งเงินประกันตัวก็สูงลิบลิ่ว หากเป็นเมื่อก่อนก็คงจะเอาเงินไปประกันตัวได้ไม่ยาก แต่ตอนนี้สถานการณ์การเงินที่ย่ำแย่ทำให้ไม่อาจทำได้อย่างง่ายดาย

“แล้วพี่ออดีนล่ะคะ”

“คุณออเดียน่าไปเฝ้าแม่พิมพ์พรที่โรงพยาบาลค่ะ”

“พี่ออดีนคงจะไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยสินะคะ เพราะเธอไม่รู้...” นัยน์ตากลมโตเศร้าลงไปเมื่อนึกถึงพี่สาวต่างมารดาที่ไม่เคยรับรู้ว่าพ่อของตนคือใคร แต่เอลล่ากลับรู้ทุกอย่างดี เพราะเคยได้ยินแม่ทะเลาะกับพ่อด้วยเรื่องนี้

“ตอนนี้พิมพ์พรยังไม่ได้สติ คุณออเดียน่าก็คงยังทุกข์ใจอยู่ไม่น้อยไปกว่าคุณหนูหรอกค่ะ” พี่เลี้ยงช่วยพูดให้คุณหนูของตนเข้าใจ

“...” เมื่อได้ยินแบบนั้น เธอกลับรู้สึกว่าตัวเองกำลังเห็นแก่ตัวขึ้นมาทันที ทั้งที่ไม่เคยยื่นมือเข้าไปช่วยแต่กลับหวังจะให้เขามาทุกข์ใจเรื่องนี้ด้วย มันเป็นไปได้ที่ไหนกัน...

“คุณออเดียน่า เธอไม่รู้เรื่องนี้ คุณหนูก็อย่าได้ให้คุณนายจับได้เด็ดขาดนะคะว่ารู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นพี่คงจะโดนตำหนิที่ดูแลคุณหนูได้ไม่ดี” พี่เลี้ยงสาวแอบเสียวสันหลังไม่น้อย หากธีร่ารู้เข้าว่าเธอปล่อยให้เอลล่ารู้เรื่องนี้เข้า คงมีหวังได้โดนไล่ออกหรือไม่ก็โดนปิดปากแน่นอน

“ค่ะ เอลล่าเข้าใจค่ะ”

เบื้องหลังตระกูลที่ไม่ได้สวยงามเหมือนภาพลักษณ์ที่สร้างไว้บังหน้า เอลล่ารู้ทุกอย่างดีอยู่แล้วแต่ไม่เคยพูดหรือถามอะไรกับมารดาสักครั้ง

“เอลล่าลูกรัก”

ทั้งคุณหนูและพี่เลี้ยงต่างก็รีบทำตัวให้เป็นปกติ ก่อนจะหันไปมองตามเสียงของธีร่าที่กำลังเดินลงมาจากชั้นบนของบ้านด้วยใบหน้าที่แสร้งยิ้ม แต่แววตากลับกำลังทุกข์เศร้าอย่างชัดเจน

“คุณแม่เป็นยังไงบ้างคะ”

“ขอโทษนะจ๊ะที่ทำให้ลูกตกใจ พอดีว่าแม่กำลังเครียดเรื่องพ่อของลูกน่ะ” เธอเอ่ยพลางลูบศีรษะของลูกสาวอย่างปลอบประโลม หางตาปรายมองพี่เลี้ยงคนสนิทของลูกสาวที่ยังคงยืนอยู่ด้วยความไม่พอใจ

“ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”

“เดี๋ยว!” เสียงของธีร่ารั้งพี่เลี้ยงเอาไว้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะหันกลับมาพลางก้มหน้ารอฟังคำสั่งของเจ้านาย

“โทรตามนังนั่นกลับมาที่บ้านด้วย” ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าเจ้าของชื่อที่ถูกแทนสรรพนามด้วย ‘นังนั่น’ คือใคร

“ค่ะ” รีบพยักหน้ารับและเดินออกไปจากห้องนั่งเล่นทันที

เอลล่าหันมามองมารดาที่มักจะเข้มงวดและดุกับทุกคนในบ้านนี้เสมอ เว้นแค่เธอกับพ่อที่ไม่เคยเจออะไรแบบนี้

“คุณแม่มีอะไรกับเธอคะ” ความสงสัยที่มีมากจนอดที่จะเอ่ยถามธีร่าไม่ได้

“อะ เอ่อ... พอดีว่าแม่มีเรื่องต้องคุยกับมันจ้ะ” ท่าทีเลิ่กลั่กกับน้ำเสียงที่พูดอย่างไม่มั่นใจเหมือนคนกำลังโกหกไม่มีผิด เอลล่ารู้ดีว่าธีร่าไม่มีทางพูดความจริง หากเรื่องนั้นเป็นเรื่องไม่ดี แต่ก็ทำได้เพียงเก็บงำความสงสัยเอาไว้กับตัวเองคนเดียว

“แล้วเรื่องคุณพ่อล่ะคะ” อีกเรื่องที่เธอก็ยังกังวลไม่ตกเช่นเดียวกัน ผู้นำครอบครัวและผู้นำตระกูลที่ถูกตำรวจจับได้คาหนังคาเขาจนกลายเป็นข่าวฉาวดังไปทั่วภายในข้ามคืน

“แม่มีหนทางแล้วล่ะ เราต้องช่วยคุณพ่อได้แน่นอน ขอแค่ลูกไม่ขัดคำสั่งของแม่ก็พอ” ธีร่าเอ่ยเป็นนัยๆ รู้ดีว่าหากเล่าแผนการให้ลูกสาวฟังก็จะต้องโดนขัดขวางแน่นอน ด้วยนิสัยไม่เห็นแก่ตัวที่ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่ยังเด็ก

“ค่ะ” รอยยิ้มบางๆ ส่งให้กับมารดา ก่อนที่จะโผเข้ากอดด้วยความรัก แม้จะรู้ดีว่าแม่ของเธอไม่ใช่คนดี แต่สำหรับคนเป็นลูกแล้วยังไงแม่ก็คือแม่