Kabanata 3

Yngrid

"Devron Heize Montecillo." Muli kong sambit sa pangalan niya ng makaalis na si Manang Lordes sa kwarto. Napatango pa ako at inayos ko muna ang mga gamit ko. Infairness mabango at maganda ang pangalan.

Sa pangalan pa lang ay gwapo na paano kaya kapag nakita ko na ng personal? I mean, nacurious tuloy ako sa mukha ng Amo ko. Totoo kayang gwapo o baka naman sa pangalan lang?

Imbis na problemahin kung ano ang mukha ng magiging Amo ko ay pinokus ko na lamang muna ang sarili ko sa pag-aayos ng mga damitan ko. Nang masiguro kong ayos na ay nilagay ko na sa ilalim ng kama ang maleta ko at tumayo.

Sinuyod ko pa ang kabuuan ng kwarto ko at natigilan ako ng makita kong may cctv pa lang nakakabit at nakatutok ito sa direksyon ko. Ibig sabihin ay nakikita nila kung ano ang ginagawa ko sa loob at labas ng kwarto.

Grabe parang nasa palasyo talaga kami. Miski ang uniform ng mga maid ay talagang elegante. Ang iba kasi ay parang basta-basta na lang. Pero itong uniform ko ay talagang may kumikinang pa na diamond sa may dibdib ko.

Kaya imbis na tumunganga at malate sa trabaho ay kinuha ko na ang uniform at sinuot na. Matapos kong maisuot ito ay napaatras na lang ako sa salamin at napahawak sa bibig ko.

Sakto lang kasi ito sa katawan ko at lampas tuhod ito. Ang balat ko ay mas lalong lumabas ang kaputian sa suot ko. Maluwag din ito kaya kumportableng suotin. Umikot pa ako sa harap ng salamin at nag-model. Pumapalakpak pa ako dahil sobrang ganda ko.

Hindi naman sa nagbubuhat ako ng sarili kong bangko pero marami ang nagsasabing maganda daw ako. Well, buti alam nila, chos. Kaya simula bata pa lang ako ay pangarap ko na talagang maging modelo at 'yun din ang pangarap sa akin ni Papa.

Kaya nga nagsisikap akong makahanap ng trabaho at kung papalaring mag-ipon ay talagang babalik ako sa pag-aaral at unti-unti kong tutuparin ang pangarap ko sa buhay.

At saka dapat naman talaga na simulat-sapul pa lamang ay sarili mo na agad ang maniniwala sa'yo. Kasi alam natin kahit kailan ay hindi nagsinungaling ang sarili natin. Kung alam mong ikaw ang pinaka-maganda, ikaw talaga. Lahat naman tayo ay maganda kahit ano pa ang itsura at kulay.

Bago pa ako tuluyang lumabas ng kwarto ay nag-finger heart muna ako sa cctv at natatawa na lumabas. Nabuang na yata ako dito, grabe naman kasi ang pasabog ng trabaho ko. Kasalanan ko rin naman kasi hindi ako kumuha ng impormasyon kay Lara.

Nang tuluyan na akong nakababa ay pinagtitinginan na agad ako ng mga kasamahan ko. Ang iba sa kanila ay napatigil pa sa pagpupunas at ang iba naman ay nagbulungan pa.

Nahihiya pa nga ako dahil talagang naagaw ko ang atensyon nila. Pero agad akong napatigil ng may humarang sa daanan ko. Nang mag-angat ako ng mukha ay nagulat pa ako sa make-up niya.

Ang blush on niya kasi ay pulang-pula na akala mo ay sinampal siya ng sampung beses. Ang lipstick naman niya ay pulang-pula din kaya 'di ko maiwasang mapangiwi. Miski ang foundation niya ay hindi pa pantay sa kulay ng leeg.

Ang judgerist ko yata ngayon. Sorry po, 'yung makeup mo kasi ay agaw pansin.

"Maid ka ba talaga? O baka isa ka sa mga spy para mapa-ibig si Señorito?" Nakataas kilay niyang tanong kaya lumukot ang mukha ko sa pagtataka.

Spy? Ayun ba 'yung pinapanood niya ang bawat galaw ng sinusundan niya? Sa ganda kong 'to, napagkamalan niya pa ako? Kaya marahas akong umiling at sumagot. Shet may question and answer portion na agad akong nasalihan.

"Hala hindi po. Maid po talaga ako dito, bagong dating lang. Namali po ba ako ng napasukan?" Nakuha ko pang magbiro kaya mas lalo pang tumaas ang kilay niya.

Nakaramdam ako ng inis dahil wala naman akong ginagawa sa kanya ay ganito na agad ang pinapakita niya sa akin na trato. Nagulat na lang ako ng marahas niyang hawakan ang braso ko at naramdaman kong pinisil niya pa ito.

"Kutis mayaman ka. Sigurado bang maid ka talaga dito?" Pag-uulit niya pa at hindi na ako nakatiis at malakas na hiniklat ang braso ko sa kanya. Nagulat pa ang iba sa ginawa ko.

"With all due respect po pero ano po bang problema? Bagong salta lang po ako dito at hindi ko pa alam 'yang spy na sinasabi mo po." Magalang kong pagsagot kaya nakita kong nanlaki ang mata niya sa gulat.

Ako naman ay huminga na lamang ng malalim dahil nawalan ako ng pasensya at nasagot ko pa ang isa sa kasamahan ko. Nagpapasalamat na lang ako dahil wala si Manang Lordes at hindi ito narinig. Paniguradong unang araw pa lang ay tanggal na ako.

Akmang sasagot na sana ang babaeng kaharap ko pero sabay kaming napalingon sa likuran namin ng marinig ko si Manang Lordes na nagsalita.

"Aubrey! Kapag oras ng trabaho ay oras ng trabaho. Sinong nagsabi sa'yo na tanungin mo ang bagong maid sa oras ng trabaho?" Seryoso at nakakatakot ang boses niya kaya muling nagsibalikan ang kasamahan ko sa ginagawa nila.

Matalim pa akong tinignan ng Aubrey bago humarap kay Manang Lordes na nakangiti at akala mo ay isang anghel. Ako naman ay napatingin sa kaniya at tumaas ang kilay.

Bakit parang kasalanan ko pa na napagalitan ka?

"Hindi na po uulit, Manang." Saad niya at tuluyan ng umalis sa harapan ko.

Pero halos mawalan naman ng kulay ang mukha ko ng sa akin naman bumaling ang paningin ni Manang at sinenyasan ako na sundan siya na ginawa ko naman. Ang sabi ni Lara ay mabait daw ang magiging kasama bakit parang hindi naman.

Nakakatakot sila lalong-lalo na si Manang.

Nang makarating na ako sa kusina ay inihanda ko na ang sarili kong mapaalis. Wala pa nga akong ginagawa ay napaalis na agad ako.

"Magaling ba ang naging acting ko?" Umangat agad ang ulo ko sa narinig at nakita kong nakangiti na ngayon si Manang. Habang ako naman ay lumipad yata ang utak ko.

"Po?"

"Wala, ang sabi ko ay hindi ka halatang maid. Mukhang model ka tuloy at imo-model iyan." Pagpuri niya kaya umiwas agad ng tingin at natawa.

"Hala, si Manang. Hindi po. At saka sino po ba ang Aubrey na 'yon?" Pang-uusisa ko kaya muling tinignan ni Manang ang mga kasama ko at sinigurado niyang walang nakakarinig sa usapan namin.

"Ang babaeng may gusto kay Señorito. Hindi naman siya pinapansin ng Señorito, kung makabakod ay akala niya ay pagmamay-ari niya ito." Ramdam ko ang inis sa boses ni Manang kaya hindi ko maiwasang tumawa.

"Ah, kaya po pala."

"At saka, huwag mo na lang pansinin 'yan Ganiyan talaga ang ugali. Pero mag-iingat ka dahil minsan ay sinisiraan niya ang kasamahan niya kay Señorito at sa iba. Kaya huwag kang lumapit minsan diyan." Paalala niya kaya napatango na lang ako.

Nang maalala kong trabaho ang pinunta ko dito at hindi chismis ay muli akong nagsalita at tinanong si Manang kung ano ang una kong gagawin.

"Ay, oo nga pala. Sige, ang uunahin mo muna ngayon linisin ay ang kwarto ng Señorito. Nasa ikatlong palapag 'yon. Ito ang mga kagamitan." Aniya at basta-basta na lamang binigay sa akin ang mga gamit na nasasalo ko naman.

"Sa kwarto po ni Señorito?" Pag-uulit ko pa kaya tumango naman sa akin si Manang at tinulak na ako palabas ng kusina.

"Oo, parating na kasi ang Señorito ngayong araw. Kaya busy ang lahat, mabuti na lamang at dumating ka para ikaw ang maglinis ng kwarto niya," sagot niya kaya wala na akong nagawa kundi tuluyan ng pumasok sa elevator.

Sabi ni Manang ay nasa ikatlong palapag ang kwarto nf Señorito. Kulay itim ang pinto at nasa gitnang bahagi ito ng hallway kaya madali lang daw hanapin. Noong una ay nag-aalinlangan pa ako dahil bagong maid lang ako tapos biglang kwarto na ng Amo ko ang lilinisin ko.

Ang iba kasi ay hindi nagpapapasok sa kwarto nila unless mapagkakatiwalaan ito at matagal ng naninilbihan sa kanila. Pero pagdating sa akin ay bago pa lamang ako at sa akin na agad binigay ito. Ganoon ba kalaki ang tiwala sa akin ni Manang?

Tuluyan na akong nakapasok sa kwarto ng Señorito at mas lalo akong namangha. Ang kulay ng kwarto niya ay black and white na talagang malamig sa mata. Sobrang laki din ng kama niya. Kumpleto din sa kagamitan at maaliwalas ang paligid. Napakamot na lang ako sa kilay ko dahil sobrang linis naman ng kuwarto.

"Pinagloloko yata ako ni Manang. Wala ka naman makikita na dumi o alikabok. Hayaan na nga." Nasabi ko na lamang at nagsimula ng mag-vacuum. Kumakanta-kanta pa ako habang vina-vacuum ang carpet.

"Ang bango at ang linis pa ng kwarto ni Señorito. Siya rin kaya ay ganito rin kalinis at kabango?" Parang tangang tanong ko sa sarili ko mahina kong pinagsasampal ang sarili ko. Baka mamaya ay may makarinig sa akin. Delikado na.

Matapos ko ng mag-vacuum ay inayos at pinapagpag ko naman ang kama niya. Ang human size na salamin ay pinunasan ko na rin. Ang mga kurtina ay pinalitan ko ng bago at mas maaliwalas. Nang matapos na ako ay napamewang na lang ako at inilibot ko ang paningin ko.

Nang makita kong maayos at malinis na ay napangiti na lamang ako at ang mga gamit ko naman ang pang-linis ko. Huli kong binunot ang vacuum at inayos ito. Nang maalala kong ngayon pa lang ang dating ng senyorito ay mabilisan na akong kumilos dahil baka maabutan niya ako dito.

Kailangan ko siyang makita.

Kaya ng ayos na ay nagmamadali akong lumapit sa pinto at para lumabas na. Pagbukas ko ay malakas akong napasigaw dahil sa bulto ng isang taong nakatayo sa harapan ko.

Dahil sa pagkataranta akala ko ay babagsak ako sa sahig pero mabilisan niyang hinawakan ang braso ko at hinigit ako pabalik sa pwesto ko. Dahil sa ginawa niyang 'yon ay inangat ko ang mukha at ang una kong nakita ay ang seryoso niyang mata na nakakatitig sa akin.

"Sino ka?"