YngridPUNISHMENT? Teka anong punishment na naman ang matatanggap ko ngayon. Iniwasan at inasar ko na lang siya. Papaalisin niya na ba ako dito? Sisibakin niya na ba ako sa pwesto? Omg, sana pala nag-isip muna ako bago ko gawin ‘yon.“S-sinabi ko na sa’yo kanina ang rason ko,” matapang kong saad kaya nanlaki ang mata ko ng mabilis siyang umalis sa pwesto niya at binuhat ako at inupo sa ibabaw ng mesa niya. Kahit gusto kong magpumiglas ay hinapit niya ang bewang ko at pinagdikit ang katawan naming dalawa. Pucha! Ramdam na ramdam ko tuloy ang mainit niyang katawan dahil magkadikit na kami at amoy na amoy ko na ang pabango niya, ano ba tong ginagawa ni Devron? Nahihibang na ba siya? Paano kung may pumasok sa opisina niya ay abutan kami ng ganito, paniguradong may iba silang iisipin. "Teka, teka kalma Devron. Pwede bang ihiwalay mo ng kaunti itong katawan mo sa akin," natatawang saad ko pero ang totoo ay grabe na ang kabang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Imbis na sundin niya ang si
YngridNANLALAMIG na ang katawan simula ng magising ako, ramdam na ramdam ko ang mahigpit na pagkakatali ng kamay ko dahil ramdam ko ang hapdi nito kapag sinusubukan kong kalagin. Ang mata ko ay nababalot ng kadiliman dahil tinakpan ito, nagsimula na ring manginig ang labi ko sa takot.Nasaan ba ako? Saan ba ako dinala? Anong kailangan nila sa akin?“Pre, gising na yata ‘tong babae ni Devron. Nagalaw na eh!” Sigaw ng kung sino at naramdaman ko ang mabilisang paglapit nila sa akin at basta na lamang tinanggal ang pagkakatakip ng mata ko at nag-adjust ako sa liwanag. Nang matanggal na ito ay nangilabot ako ng makita ko ang mga mata nila. Mapupula ito na akala mo ay nakahithit sila ng mga ipinagbabawal na gamot. Kayo na ang bahala sa akin, gusto ko pang mabuhay.“Gising na pala ang babae ni Devron, ano kayang magiging reaksyon niya ng malaman niyang kinuha ka namin?” Natatawang saad niya at pinasadahan ng tingin ang buong katawan ko kaya mas lalo akong sumiksik sa kinauupuan kahit feeli
YngridPAREHO kaming natigilan ni Devron sa naging tanong ko. Nakita ko ang takot sa mga mata niya sa kauna-unahang pagkakataon. Nanginginig niyang hinawakan ang pisngi ko at mas hinapit pa ang bewang ko para mapalapit sa kanya. “Devron,” paos kong wika pero pinagdikit niya ang noo naming dalawa at marahang hinaplos ang sugat ko sa balikat kung saan ako nadaplisan ng bala kaya lumamlam ang mata ko sa ginawa niya. "Sino ka ba talaga?" Muli kong pagtatanong kaya mariin siyang pumikit. Pakiramdam ko ay natatakot siyang marinig ko ang tunay niyang pagkatao pero hindi ko muna siya huhusgahan. Kailangan kong malaman kung sino ba ang lalaking nagugustuhan. "Dev," malambing kong pagtawag at sa wakas ay binuksan niya na ang mata niya na ngayon ay matapang ng nakatingin sa akin. "Hindi mo magugustuhan kung sino ako, Yngrid," aniya kaya tumango ako at marahang hinaplos ang pisngi niya dahilan para mas lalo pang humigpit ang pagkakakapit niya sa bewang ko. "Handa akong makinig, Devron. Handa
YngridWALA NA AKONG nagawa kundi sabihin ang lahat kay Gelene. Minsan ay napapatigil pa nga ako dahil tili siya ng tili at nahahampas ko pa ang braso. Hindi ko namalayang mag-iisang oras na pala kaming nagke-kwentuhan dito sa loob ng opisina ni Devron kaya naisipan na naming lumabas. Habang hinihintay namin ang pagbukas ng elevator ay muli na naman akong kinausap ni Gelene kaya wala na akong nagawa kundi ang sagutin ito dahil hindi siya titigil hangga’t hindi ko talaga sinasagot ang lahat ng katanungan niya. “Kailan ka aamin, be? Eh pareho lang naman pala kayong naghihintayan no boss eh. Parehong pakipot,” pang-aasar niya sa huli kaya inirapan ko siya at inismiran. “Palibhasa kasi ay nagde-date na sila ni Storm,” balik ko sa kaniya kaya pinanlakihan niya ako ng mata na akala mo ay may makakarinig sa usapan namin dalawa kaya nginisian ko lang siya at nagpatuloy. “Ay be, huwag mong iiba ang usapan.”“Handa naman akong umamin, eh. Hindi nga lang ngayon,” sagot ko pa at napakrus nam
YngridMALAKAS AKONG napaungol ng magising ako sa sikat ng araw. Nang matamaan ang mata ko ay nakasimangot akong napabangon at kinusot ko ang mga mata ko. Napahawak ulit ako sa ulo ko dahil muli na naman itong sumakit. Ngayon ko lang napansin na hindi ko pala ito kwarto kaya dali-dali akong tumayo at tiningnan ang sarili ko. Napahinga na lang ako ng maluwag ng makita kong kumpleto ang suot ko, kaya muli akong umupo sa kama at muling inalala ang nangyari kagabi. Pumunta ako bahay at uminom ng wine, dumating si Devron at umamin sa kanya ng ‘di oras. Umamin na ako kay Devron! Shet na malupet, iba talaga nagagawa kapag lasing saka lang nasasabi ang totoo. Salamat sa wine na ininom ko, mapaparamdam ko na rin kay Devron ang pagmamahal ko sa kanya. Dahil sa sobrang excited ko ngayong araw ay dali-dali akong naligo at inayos ang sarili ko. Hindi ko man alam kung nasaan man kaming lupalop ni Devron ngayon ang mahalaga ay magkasama kaming dalawa at kami lang muna sa ngayon. Nang makita kong
Yngrid "Yngrid, takbo!" Rinig kong sigaw ni Papa at basta na lamang hiniklat ang braso ko para makaalis sa lugar na tinatakasan namin ngayon. Kahit puno ng luha ang mga mata ko. Kahit nahihirapan na akong makasagap ng hangin ay pinilit ko pa rin ang sarili kong makasabay sa pagtakbo. Miski ako ay ramdam na ramdam ko na ang pagod ni Papa pero hindi kami puwedeng sumuko. Papatayin nila kami. Ang mga damit namin ay sira-sira na dahil sa mga sumasabit na mga sanga ng puno. Ang paa namin ay puro sugat at putik dahil sa malakas na pagbuhos ng ulan. Ang itsura namin ay napupuno na ng dugo dahil nadaplisan kami ng bala ng baril. Sampung taon pa lamang ako ay ngayon ko lamang nararanasan ang makipaghabulan kay Kamatayan. Hindi ko alam kung ano ang pakay nila sa amin at hindi masabi sa akin ni Papa dahil bata pa raw ako at hindi ko pa naiintindihan ang nangyayari sa paligid ko. Nabigla na lamang ako ng bumagsak ang maliit kong katawan sa lupa. Napatingin ako kay Papa na ngayon ay impit na
Yngrid "Magkano ang makukuhang sahod?" Nanlalaking mga mata kong tanong kaya inulit niya muli ang paliwanag sa akin. "25, 000 Pesos sa isang buwan." Pag-uulit niya pa kaya hindi ko maiwasang mapahawak sa bibig ko dahil sobrang laki ng makukuha ko. Shet! Talaga bang maid ang gagawin ko? Baka mamaya ay sindikato na pala ito na nagbebenta ng katawan. Jusko! "Sobrang laki naman, parang nag-trabaho ka na rin sa isang kumpanya. Sigurado ka bang isang buwang sahod 'yan? Ganiyan ba kayaman ang naging amo mo?" Kaya sa tinanong kong 'yon ay muli na namang natawa si Lara at malakas akong hinampas sa braso kaya napangiwi ako. Bakit kailangan may paghampas? Nagtatanong lang naman ako, ah. Ang brutal talaga ng babaeng 'to. "Oo nga. Kaya nga makakapunta na ako ng abroad dahil nakapag-ipon ako sa trabahong 'yon. At saka 'di lang siya basta mayaman, sobrang gwapo pa." Parang bulateng inasinan siya ng sabihin niya kaya napaismid na lang ako. Hindi na importante sa akin kung gwapo ang magiging Amo
Yngrid "Devron Heize Montecillo." Muli kong sambit sa pangalan niya ng makaalis na si Manang Lordes sa kwarto. Napatango pa ako at inayos ko muna ang mga gamit ko. Infairness mabango at maganda ang pangalan. Sa pangalan pa lang ay gwapo na paano kaya kapag nakita ko na ng personal? I mean, nacurious tuloy ako sa mukha ng Amo ko. Totoo kayang gwapo o baka naman sa pangalan lang? Imbis na problemahin kung ano ang mukha ng magiging Amo ko ay pinokus ko na lamang muna ang sarili ko sa pag-aayos ng mga damitan ko. Nang masiguro kong ayos na ay nilagay ko na sa ilalim ng kama ang maleta ko at tumayo. Sinuyod ko pa ang kabuuan ng kwarto ko at natigilan ako ng makita kong may cctv pa lang nakakabit at nakatutok ito sa direksyon ko. Ibig sabihin ay nakikita nila kung ano ang ginagawa ko sa loob at labas ng kwarto. Grabe parang nasa palasyo talaga kami. Miski ang uniform ng mga maid ay talagang elegante. Ang iba kasi ay parang basta-basta na lang. Pero itong uniform ko ay talagang may kumik