Nasasaktan ako sa mga sinasabi ko sa kanya, pero anong magagawa ko? Iyon ang katotohanan! At gustuhin ko man, alam kong hindi na maibabalik si Jomari sa katawan niya."Shit!" Napasigaw siya. "Nalaman ba kung sino yung walang hiyang sumagasa sa akin?""Inaalam pa," mahinang tugon ko."Gaano naman katagal bago malaman iyon? Baka naman ten years na akong patay, wala pa ring nangyayari!""Nabigla ako sa nangyari, Jom," sabi ko.Natahimik siya bigla. Binasag ang katahimikan ng pagtatanong niya ng,"Nami-miss mo ba ako?""Hindi," agaran kong isinagot. Pero alam ng Diyos kung gaano ko siya nami-miss!"Hindi mo ako nami-miss? Heartless ka talaga," pagtatampo niya."Paano naman kita mami-miss? Nandito ka naman sa tabi ko, 'di ba?" katwiran ko. Natigilan siya."A... tama. I'm your guardian angel."Guardian angel... Sana nga. Sana huwag niya na akong iwan kahit kailan. Sana bantayan niya na lang ako. Dahil alam ko, hangga't nasa tabi ko siya, ligtas ako."Ano'ng pakiramdam ng mamatay?" tanong ko
Isang panyo... Isang panyong kulay rosas at may bulaklaking disenyo. Nabigla ako nang iabot iyon sa akin ng lalaki. Ilang segundo rin akong nakatingin dito bago ko napagdesisyunang kunin ito dahil napagtanto kong sa akin pala ang panyo."A... Y-y-your welcome," naging tugon ko nang kunin ko iyon.Mariin akong nakatingin sa estranghero sa harap ko. "Sino ba ito?" ang nasa isip ko."That helped me... a lot," sabi niya at doon ko napag-isip-isip kung sino nga ba siya.Siya... Siya siguro yung lalaking naroon sa roof top kahapon."Buti naman kung ganoon," tugon ko sabay ngiti."Nakakahiya! Nakita mo pa akong umiiyak kahapon," sabi niyang tila nahihiya, and at the same time ay natatawa.So siya pala talaga yung lalaki sa roof top. Kaso, bakit naman siya mahihiya? Wala naman sigurong masama kung umiyak ang isang tao lalo na sa panahon ng pagdadalamhati, 'di ba? Sa ganitong sitwasyon, mas makatutulong ang pag-iyak kaysa sa pagtawa, pag-ngiti o pagpapakitang masaya ka kahit hindi."Normal nam
Bandang alas nuebe ng gabi nang magkaroon ng misa para kay Jomari. May ilang mga kamag-anak niya ang nagsalita ng magagandang bagay tungkol sa kanya. Isa na roon si Jude."Siya yung madalas kong kasama... sa gimik, mga kalokohan, pagbabasa ng FHM... panonood ng porn... Hindi, joke lang. Hindi ako nanonood ng porn. Pinapakuwento ko lang kay Jomari kung anong meron doon sa video. Tapos, sa pag-akyat ng ligaw kay Bianca... "Nagtinginan ang lahat sa akin nang banggitin ni Jude ang pangalan ko. Hinagod ng katabi ko sa kaliwa, isa sa mga tita nina Jomari at Jude, ang likuran ko."Everything will be ok, Bianca," sabi nito. Tumango ako. Sana nga ganoon kadali lahat.Nagpatuloy ako sa pakikinig kay Jude."Itong pagkamatay niya... Hindi ko matanggap e! Tinatanong ko yung sarili ko... Ano ba ito? Panaginip ba ito? Ginu-good time ba ako ni Jom? Ano ba? May surprise ba in the end? Na nandito nga itong kabaong niya sa likuran ko. Nagdedeliver ako ng eulogy rito... Pero 'di ko alam kung eulogy nga
PAG-AALAY Para sa matalik kong kaibigang si Bianca, at sa pinsan kong si Jomari na nangarap na maka-talik ang matalik kong kaibigan…Maganda ba ang langit? ***
"For I am with you, no one will attack and harm you, for many people in this city belong to me."Acts 18:10***Pito kami sa barkada: sina Laila, Janine, Eve, Alden, Dan, Jomari at ako --si Bianca!Si Laila.Siya ang pinakamatalino sa barkada. Hangang-hanga kami sa kanya dahil sa dedikasyon at sipag niya sa pag-aaral. Sa kanya kami nagpapaturo kapag nahihirapan kami sa lessons o kapag may iniwang gawain ang professor na hindi naman itinuro. Minsan nga, kapag tinatamad yung iba sa aming gumawa ng assignment, siya na ang gumagawa. Sabi ng mga kaibigan namin, hindi siguro sila makaka-survive sa College kung wala siya. Magkakaiba man kami ng kurso, Laila always finds a way para makatulong sa amin.
Ang bulung-bulungang manghuhula... SI JUDE. Kilalang-kilala ko siya. Sa katunayan, kababata ko siya. Bata pa lang kami, nakakakita na siya ng mga hindi pangkaraniwang bagay sa paligid. May mga panaginip din siyang nagsisilbing babala. Halos lahat ng kakilala namin, natatakot sa kakayahan niya. May iba namang kinukutya siya at sinasabing anak daw siya ng demonyo. Naging biktima rin siya ng pambu-bully noong Grade School at High School kami. Ngayon namang College, iniilagan siya. Malungkot siguro ang buhay niya. Kaunti lang din kasi yung kumakaibigan sa kanya. Hindi na rin naman niya gustong makipag-kaibigan sa iba. Wala nga yata siyang ibang pinagkakatiwalaan bukod kay Jomari na pinsan niya at sa akin na kapit-bahay nila.Tulad ni Jomari, tahimik at malalim ang personalidad ni Jude; wirdo para sa karamihan. Hindi siya basta-basta nakikipag-usap sa mga tao maliban na lang
Noong gabing iyon, nanaginip ako. Naglalakad daw ako sa isang palapag ng University. Nakasalubong ko si Jude. Binati ko siya, pero hindi niya ako pinansin. Maya-maya, lumitaw si Laila sa panaginip ko. Nilapitan niya ako.“Bianca!” pagtawag niya sa akin.“Nagpahula ako,&r
Naabutan kong papasok na si Jude sa University nang magdesisyon akong umuwi muna. Ayaw pa nga niya akong kausapin noong una kahit hinarang ko na siya, pero buti na lang, pumayag din sa bandang huli.Tinanong ko siya tungkol sa ginawa niyang hula kay Laila, at sinabi niyang, “Nakita ko sa pangitain... Naglalakad siya palabas ng bahay. Mag-aabang na sana siya ng ma