Chapter 2

Hindi pa ako nakarecover sa ginawa niya nang tinawag na niya ako. “Bilisan mo jan!”

“Hoo!” Napabuga ako nang hangin bago tumayo at kinuha ang bag ko saka lumabas ng office. Pagkalabas ko ay agad din siyang naunang maglakad. Pinandilatan ko na lamang ng mata ang likod niya dahil sa ginawa niya sa akin.

Wala siyang matinong ginawa simula nang makabalik ako sa office tapos siya pa itong may ganang maging masungit. Pinaglalaruan ata ako ng babaero na ito.

Araw-araw niya na talagang inuubos ang pasensya ko eh, mabuti nalang boss ko siya. Bakit ba kasi ako pinagtrabaho ng Lolo ko dito. Minsan talaga binalik-balikan ko mga desisyon ko sa buhay. Kung hindi sana ako pumayag noon na maging sekretarya sa lalaking ‘to, baka peaceful pa buhay ko ngayon.

Napabuntong hininga ako sa lahat ng pinagsisihan ko. Pumasok siya sa elevator at sumunod na rin ako. Pinindot ko ang patungong parking at saka naghintay na makababa kami. Sobrang tahimik naming dalawa. Sa usual routine namin sa trabaho, nag-uusap kami. Lalo na at mga concerns sa kompanya at sa mga kliyente ang topic namin. Pero ngayon dahil hindi ko naman alam saan kami pupunta at anong gagawin namin, ay para akong p**e dito.

Idagdag mo pa iyong pananakot niya sa akin kanina na hahalikan niya raw ako kung hindi ako tumahimik. Kaya hanggang sa makasakay ako sa sasakyan niya, at nakarating kami sa isang sikat na 5 star restaurant ay hindi ako nagsalita.

May trauma ako kanina, lalo na nung nakita ko yung mahaba at malaking ehem niya.

Umiling na lamang ako upang mawala sa isip ko ang maruming nasaksihan ko kanina. The fuck, kasalanan to lahat ng lalaking ‘to.

Pagkapasok namin ay iginiya kami ng isang staff sa isang private room. Mukhang may dinner meeting siya sa isa sa mga business partners or investors. Siya ang unang pumasok at sumunod ako.

My eyes widened when I saw my grandfather inside the room. Gumuhit ang ngiti sa mukha ko nang makita ko ang lolo ko.

“Lolo!” tawag ko sa kaniya at agad yumakap na parang nagsusumbong. Kulang nalang magsumamo ako sa harap niya na bawiin na niya ako sa mga La Monte eh. Sinamaan ko ng tingin si Alessandro. Habang nandito ang lolo ko, hindi ko ‘yan boss!

Sa sobrang tuwa ko ay ni hindi ko namalayan na nandito rin pala ang Chairman ng La Monte. Nanlaki ang mata ko nang late kong ma realize ‘yon.

Nag bow ako ng kaunti upang bumati. “Good evening po, chairman.”

“Hija, huwag na maging pormal. Tayo lang naman nandito.”

Ngumiti ako. “Hehe. Okay po Lolo M,” sagot ko na siyang kinatuwa niya. Lolo M ang tawag ko sa kaniya dahil shortcut iyon for Lolo Marinoz. Simula bata pa ay magkaibigan na silang dalawa ng lolo ko. Sabay silang nag business, at sabay ding nag-success. Ngayon, silang dalawa ay may sarili ng kompanya.

Umupo ako sa tabi ng lolo ko pagkatapos, at ganun din si Alessandro. Magkaharap kaming dalawa ngayon. Tahimik lang siya habang nakikipag-usap ako sa mga matatanda, kinakamusta ang mga buhay nila.

Himala nga tahimik siya eh. Ang seryoso rin ng mukha niya. Nang pasimple ko siyang ninakawan ng tingin ay naabutan ko siyang nakatitig na sa akin. Bahagya ko na lamang siyang pinagtaasan ng kilay dahil dun pero wala pa rin siyang reaksyon.

Naisip niya siguro ang kababuyang ginawa niya kanina. Mabuti naman kung ganon. Maguilty ka naman sana sa ginawa mo gung-gong ka.

“Kumusta ang pagiging sekretarya mo hija? Hindi ka ba pinapahirapan ng apo ko?” Napatingin ako kay Lolo M. “Sabihin mo lang kung binubully ka nito, babawasan ko ang allotted budget ng kompanya niya. Isumbong mo lang sa akin.”

Napanguso ako sa kaniya, at tumango. “Aww Lolo M huhu. Speaking of bully lagi po akong pinapagalitan ng apo niyo,” pagsusumbong ko.

Nanlaki ang mata niya sa sinabi ko. “Ha? Aba’y minusan ko ng 2 billion ang annual allotted budget ng kompanya niya,” aniya bago tumingin kay Alessandro.

Ngumiti ako. “Joke lang po, Lolo M. Ako po ang mahirapan bilang sekretarya,” pagbibiro ko. Nagsitawanan kaming lahat except kay Alessandro.

“Pero huwag po kayong mag-alala, isusumbong ko po sa inyo ang mga ‘di mabuting pinag-gagawa ng boss ko,” sabi ko na may diin at pinandilatan ng tingin si Alessandro.

Tsk, Lolo kung alam niyo lang po na labis pa sa bully ang pinag-gagawa ng apo niyo eh, baka nasisante na ‘yan sa pagiging CEO ng La Monte.

Pinagtaasan ako ng kilay ni Alessandro dahil sa sinabi ko. Bahagya lamang akong ngumiwi sa reaksyon niya. Inirapan ko siya. Bahala siya jan, isumbong ko siya jan eh.

“Mabuti naman at nagkakasundo na kayo ni Alessandro, apo. Lagi pa naman kayong nag-aaway noong mga bata pa kayo.”

Pasimple lamang akong ngumiti sa Lolo ko sa sinabi niya. Ha ha, kailan po kaya kami nagkasundo, lo?

What if sabihin ko na lang sa’yo Lo ang totoo para bawiin mo na ako sa mga La Monte.

“Nung sinuggest ko sa’yo ang trabaho sa business, ang laki ng ngiti mo. Pero nang sinabi ko na magiging sekretarya ka ng apo ni Marinoz, magdamag kang nagkulong sa kwarto mo. Kulang nalang magrebelde ka sa suggestion ko eh, mabuti nalang sinunod mo pa rin ang utos ko.”

Napatawa ako sa sinabi niya. “Lolo naman huwag nating pag-usapan ‘yon! Hindi kasi diba simula bata pa ako ang taas ng pride ko. Hindi ako nagpapatalo kay Alessandro pero nung sinabi niyo po magtatrabaho ako sa ilalim niya para akong naapakan,” depensa ko na may halong biro.

Napanguso lang ako dahil nagsitawanan na ang dalawang matanda sa sinabi ko. Totoo naman kasi eh! Saksi pa ‘yan silang dalawa sa tuwing nag-aaway kami ni Alessandro noon. Sumilay din ang ngiti sa labi ni Alessandro ngunit agad nawala nang makita ako.

“Tss, mabuti nalang natanggap ko na eh,” bulong ko sa sarili.

“Lagi ka kasing pinipikon ng apo ko noon hija. Bakit ba kasi hindi mo maintindihan ang nangyayari? Ilang ulit na niyang pinaramdam sa iyo pero hindi mo pa rin makuha-kuha.” Lolo M habang bahagyang natatawa. He glanced at his grandson before looking at me.

“Ang alin po?”

“Lo,” pagpipigil ni Alessandro kay Lolo M.

“Na crush ka niya noon,” aniya at tumawa ulit.

Hindi ako nadala sa sinabi ni Lolo M. Sa halip sinamaan ko lang ng tingin si Alesssandro na seryoso ng nakatitig sa akin ngayon. Oh ano na naman? Galit na naman ba ang babaerong ‘yan?

Nang isinerve ang mga pagkain ay hindi natigil sila Lolo at Lolo M sa pagsasalita. Kumain na lang ako habang patuloy sila sa pag-ungkat sa past naming dalawa ni Alessandro na puros naman bangayan.

Hiniwa ko na lang ang steak ko at sinnubo.

“Alam mo kasi hija, okay na din ‘yong nagkamabutihan kayo ng apo ko dahil ikakasal na naman kayo sa susunod.”

Nabilaukan ako sa aking narinig.

Ininom ko ang tubig na agad binigay ni Alessandro sa akin. Nilingon ko si Lolo M sa reaksyong nagulantang at naguguluhan.

“Kasal?!”