Chapter 1

Nakasimangot ako habang naglalakad sa hallway ng La Monte building patungong office ng CEO. 6:30 na ng gabi at lagpas na sa duty hours ko nang pinatawag ako ng boss ko sa ‘di ko malamang dahilan. Nakauwi na ako sa condo kanina, mabuti na lamang ay hindi pa ako nakapagbihis kaya nang agaran niya  

akong pinapunta dito ay dumiretso na ako. Rush hour pa naman ngayon. Hanggang 5:30 lamang dapat ang duty ko pero dahil siya ang boss, siya pa rin ang masusunod.

May usapan pa naman kami ng lolo ko ngayon at sabay daw kaming mag dinner. Mukhang ma la-late na naman ako. Hays.

Pagkarating ko sa pinto ng office niya ay huminga muna ako nang malalim nang sa ganoon ay mawala ang pagkakunot sa kilay kong kitang-kita ang pagka-inis. Inayos ko muna ang makapal kong salamin bago tumikhim at kumatok.

“Sir, this is Felicia. Pinatawag niyo po ako dito, sir.”

Naghintay ako ng sagot mga ilang minuto ngunit wala akong narinig. Napakunot na lamang ang noo ko.

Wala bang tao dito? Bakit niya ba ako pinapunta sa opisina niya kung wala siya dito?

Kumatok ako ulit at saka pinihit ang doorknob. Hinay-hinay kong binuksan ang pinto ng office niya at nagulantang sa narinig at naabutan ko.

Hubad na babae na may tape sa bibig ay nasa loob ng opisina ng boss ko. Naka tuwad ito at binabayo ng lalaking kilala ko, si sir Alessandro.

Para akong nabuhusan ng tubig dahil sa nakita ko. Sa tanang buhay po, ngayon lamang nabahiran ang pagka-inosente ko. Ni kahit kiss sa isang lalaki ay hindi ko nagawa, tapos makasaksi ako ng live dito.

 Ganun na lang din ang pagkagulat ng boss ko nang makita niya akong naestatwa sa kinatatayuan ko.

“Felicia,” tawag niya sa akin.

Late na ang pagtakip ko sa aking mata dahil nakita ko ang haba at laki ng dinadala niya nang hinugot niya ito mula sa babae. Napasinghap ako sa kahihiyan. Naramdaman ko ang pamumula ng pisngi ko kaya agad tumalikod.

Tumatak sa isip ko ang nakita, lalo na ang malaki at mahabang sandata niya. Dios ko ano ba ‘yon. Paano ba nakaya ng babaeng ‘yon ang ganun kalaki. Kaya siguro nilagyan siya ng tape sa bibig para hindi siya makasigaw. Nagsitayuan tuloy ang mga balahibo ko.

“You can go.” Agad akong tumango sa sinabi ni sir Alessandro kahit hindi ako naka harap sa kaniya. Pinapaalis niya ako para matuloy nila ang naudlot na mainit nilang aktibidad.

“Y-Yes sir,” sabi ko sa nauutal na boses at akmang aalis na.

“Not you, Felicia. You stay.”

“Sir?!” Gulantang akong napabaling sa kaniya, mabuti na lang ay nakasuot na siya ng pantalon.

Hindi niya ako sinagot habang inaayos niya ang sinturon niya sa pantalon. Isa-isang kinuha ng babae kanina ang damit niya at naglakad palabas. Kumindat muna ito sa akin bago isinirado ang pinto kaya bigla akong nakaramdam ng kaba.

Nilingon ko ang boss kong naka-upo na sa sofa ngayon.

“Upo ka.” Turo niya sa harap ng sofa na inuupuan niya.

Nag-alinlangan pa ako at napabuga na lang ng hangin. Bakit ba ako bumalik dito. Bahagya akong napapikit at hinay-hinay na lumapit sa kaniya at umupo sa kaniyang harap. Napakagat lamang ako sa aking pang-ibabang labi nang tuluyan akong naka-upo sa sofa. Naghintay ako sa kaniyang sasabihin.

Napatingin ako sa zipper ng pants niya na hindi nakasara. Nakalimutan niya atang i-zip dahil sa pagmamadali. Napatikhim na lamang ako at umiwas ng tingin.

“Hubarin mo ang suot mo.”

Nanlaki ang mata kong napatingin sa kaniya.

“Ha? S-Sir ano pong ibig niyong sabihi-” Tinakpan ko ang dibdib ko gamit ang dalawang braso nang bigla siyang tumayo at lumapit sa akin.

Teka teka teka anong ginagawa niya?

Tuluyan akong napapikit nang makalapit siya sa akin. Nang marinig ko ang bahagya niyang tawa ay binuksan ko ang mga mata ko at nakita ko ang mapaglaro niyang ngiti na nasisiyahang inisin ako. Tumikhim ito bago naging seryoso.

Inabot niya sa akin ang isang paperbag. “Magbihis ka,” aniya.

Para akong nabunutan ng tinik at nakahinga nang maluwag sa sinabi niya. Akala ko ano na. “Po? Bakit po-”

 “Tsk. Huwag ka nang magtanong. Oh baka gusto mong maghubad at gawin natin yung ginawa ko kan-”

Agad kong hinablot ang paperbag mula sa kamay niya. “Ay hehe oo nga po sir magbibihis na hindi na magtatanong.” Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita at nagpunta agad ako sa comfort room ng office niya upang magbihis. Muntik na ako dun.

Isang white dress na hanggang tuhod lang ang haba nito sa akin. May heels na rin na kulay puti kaya isinuot ko ito. Kinuhaan ko na lamang ng tali ang buhok ko at naglagay ng kaunting lipstick bago lumabas. Nang makalabas ako ay naabutan ko si sir Alessandro na tinutupi ang long sleeve niyang puti hanngang siko. Nagtagpo ang mga mata namin kaya ako ang agad na umiwas.

Tumikhim ako. “Saan po tayo pupunta ngayon sir? May event po ba ang isa sa mga client natin?” Curious kong tanong. Sa pagkaka-alam ko wala naman akong na receive na heads-up o ‘di kaya ay invitation letter ng isang event. Kakabirthday lang din naman ng Chairman nitong nakaraang buwan, kaya hindi ko alam anong event ang dadalohan namin ngayon.

“Huwag ka ngang maraming tanong. Ako mismo magpapatahimik sa’yo kung ‘di ka tumahimik jan,” sabi niya sa masungit na boses.

“Eh kasi po sir wala akong na receive na invitation ng event. Baka nagkamali lang po kayo,” depensa ko. Dahil totoo naman eh, wala akong natanggap. Minsan pa naman siyang nagkamali noon tapos ako ang pinagalitan sa huli tsk.

Nanlaki ang mata ko nang hinawakan niya ako sa pisngi at lumapit sa aking mukha. “Isang tanong mo pa, hahalikan kita.” Naramdaman ko ang mainit niyang hining sa mukha ko dahil sa ginawa niya. Napakurap ako wala sa oras dahil sa gulat.

Napalunok ako at dahan-dahang tumango.

Nang lumayo siya at naglakad palabas ay para akong hinila ng sahig. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko feeling ko sasabog na ako. Napa-upo ako sa sofa nang mawalan ng lakas ang tuhod ko.

“Self kumalma ka, huwag kang paapekto sa babaerong ‘yon,” sabi ko sa sarili habang hawak-hawak ang dibdib kong naghuhurumentado.