All Chapters of Marriage Life With My Innocent Secretary : Chapter 1 - Chapter 10

Hindi pa ako nakarecover sa ginawa niya nang tinawag na niya ako. “Bilisan mo jan!”“Hoo!” Napabuga ako nang hangin bago tumayo at kinuha ang bag ko saka lumabas ng office. Pagkalabas ko ay agad din siyang naunang maglakad. Pinandilatan ko na lamang ng mata ang likod niya dahil sa ginawa niya sa akin.Wala siyang matinong ginawa simula nang makabalik ako sa office tapos siya pa itong may ganang maging masungit. Pinaglalaruan ata ako ng babaero na ito.Araw-araw niya na talagang inuubos ang pasensya ko eh, mabuti nalang boss ko siya. Bakit ba kasi ako pinagtrabaho ng Lolo ko dito. Minsan talaga binalik-balikan ko mga desisyon ko sa buhay. Kung hindi sana ako pumayag noon na maging sekretarya sa lalaking ‘to, baka peaceful pa buhay ko ngayon.Napabuntong hininga ako sa lahat ng pinagsisihan ko. Pumasok siya sa elevator at sumunod na rin ako. Pinindot ko ang patungong parking at saka naghintay na makababa kami. Sobrang tahimik naming dalawa. Sa usual routine namin sa trabaho, nag-uusap k

“Maikasal ka pa rin sa akin.” Umalingawngaw ang bawat salitang binitawan niya sa kaibuturan ng eardrums ko. Nagmukha akong kalahok sa isang patimpalak, dahil sa walang tigil na pagtibok ng puso ko dahil sa sinabi niya. Napalunok ako at kinalma ang sarili habang nakatutok sa sariling repleksyon ng salamin. Sobrang bigat bigkasin ng salitang kasal. Para sa akin napaka banalniyang gawain, napaka sagrado na hindi dapat binabasta-basta lang. Kaya sa tuwing naririnig ko ito mula sa bibig ni Alessandro ay parang nabahiran ng maitim na tinta ang mala krystal na tubig, bigla na lang naging marungis. I sighed and looked at myself in the mirror with pity. Dahil totoo naman kasi ang sinabi niya eh, wala akong magawa kapag nakapagdesisyon na ang lolo. Bilang nag-iisang pamilya niya, ako lang ang may responsibilidad na sundin ang lahat niya para sa akin. Para rin naman sa kapakanan ng kompanya eh. Pero bakit ba kasi kompanya…kompanya nalang palagi. Paano naman ako? Noong sinabi niya na magtra

Kinabukasan nag-punta ako ng kompanya na may bitbit na mabigat sa aking loob. Parang mayroong bagaheng nakapatong sa dalawang balikat ko na naging dahilan ng bagal ko sa paglakad. Pagkatapos kong maihatid si Alessandro kagabi sa bahay niya, nagpahatid na rin ako ng driver niya patungong condo ko. Pagkatapos nun, magdamag akong gising dahil sa bilis ng pangyayari kagabi. Contract marriage. Madali lang sabihin at isipin pero ngayong naglalakad na ako patungong opisina ni Alessandro ay para akong iniipit sa pagitan ng langit at lupa. Ayoko muna siyang makita. Sa tingin ko kada oras ako bangungutin sa naging desisyon ko eh.Bumuntong hininga na lamang ako at pinasadahan ng tingin ang oras sa relo ko. 2 hours from now mayroong board meeting na magaganap. Pagkatapos ng anunsyo ng mga lolo namin kagabi, agad nagpatawag ng emergency meeting ang Chairman ng La Monte para sa new project nila sa China ng lolo ko.Dapat alas sais pa lang naghanda na ako bilang secretary ni Alessandro pero eto

Nagpunta ako sa isa sa mga pantry ng building. Dahil alas otso na, wala ng mga tao. Naging abala ang lahat dahil sa nalalapit na major meeting na inanunsyo ng chairman ng La Monte kaninang madaling araw. Bakit ba kasi nagmamadali yan sila Lolo M, pwede naman kasing ahead of time na siyang magsabi para hindi magmukhang kawawa itong mga staffs ni Alessandro. Araw-araw pa naman silang pinapahirapan ng mga head nila, idagdag pa ang mga directors at shempre ang CEO nilang halos araw-araw na rin nagdadala ng sakit sa ulo nila.Kumuha ako ng cup at saka nagpunta sa coffee machine. Nang malagyan ng kape ang baso ay agad ko na itong kinuha at binitbit patungong opisina ng boss. Hindi na ako nag-abala na lagyan ito ng creamer o 'di kaya sugar. Ganon naman talaga ang kape eh, mapait. Kagaya ng ugali ng babaerong 'yon.Kumatok ako sa pinto ng opisina niya bago pumasok at napahinto sa naabutan ko. Isang office staff ang naka-kandong kay Alessandro habang marahang gina-grind ang sariling puwet nito

Buong lakas kong tinulak si Alessandro palayo sa akin nang bumukas bigla ang pinto ng meeting room. Muntik nang matumba si Alessandro dahil sa pagsalya ko sa kaniya. Mabuti na lamang nakahawak siya sa gilid ng mahabang lamesa para masuportaan ang sarili. Habang ako ay gulantang na nilingon ang pinto upang makita ang sinong pumasok. Nang makita ko kung sino, para akong nakunan ng mabigat na tensyon sa puso at nakahinga nang maluwag. Si Attorney Diazo lang naman ang iniluwa nito. Ang kaibigan ni Alessandro na naghatid ng kontrata kanina. "Fuck you, Diazo! Hindi ka ba marunong kumatok?" Pagrereklamo ni Alessandro sa kaibigan habang hinihimas ang sikong nauntog sa lamesa kanina. "What?" Nagkibit balikat lamang ang lalaki na hindi mawari kung bakit biglang nagalit si Alessandro sa kaniya. Nakaw tingin ang ginawa niya sa akin bago bumalik kay Alessandro na minamasahe ang siko at saka lamang tumango nang may napagtanto."Ahh, sorry my friend. Mukhang may naudlot akong live," aniya.What?!