Chapter 3

“Kasal?! Anong kasal? Sino pong ikakasal?” Naguguluhan kong tanong sa kanila. Teka lang ha, sa pagkaka-alam ko ang pagiging sekretarya lang naman ang aware akong napagkasunduan namin.

“Oo. Hindi ba nasabi ng apo ko? Last month pa ito namin napagkasunduan ng Lolo mo,” casual na sabi ni Lolo M at saka uminom ng tubig.

Kunot noo akong napabaling kay Alessandro dahil sa sinabi ni Lolo M. Pero umiwas lamang siya ng tingin sa akin. Last month? Anong last month? Eh busy kami last month dahil sa opening ng isang main branch at sa paghahanda sa birthday niya bilang chairman. Wala naman kaming oras ni Alessandro na mag chitchat nang ganon-ganon na lang. At saka isa pa, bakit parang hindi ito big deal sa kanila? Bakit ba sila nakapagdesisyon na wala ang presensya ko?

Lumingon silang tatlo sa akin nang bigla akong tumayo. My Lolo beside me suddenly reach for my arm.

“Felicia-”

“Teka lang po, bathroom lang ako.” Putol ko sa salita ng Lolo at agad tumalikod saka mabilis na naglakad palabas ng private dining room.

Pagkalabas ko, para akong nakababad sa tubig dahil sa naramdaman. Kinapos ako ng hangin dahil sa hatid nilang balita sa akin. Mahigpit na nakakuyom lamang ang isa kong kamao habang naglakad patungong bathroom.

 “Fely!” malakas na tawag sa akin ni Alessandro ngunit hindi ko siya pinasadahan ng tingin.

Nagtiim bagang lamang ako.

Kinalampag ko ang pintuan ng cr, at akmang papasok ako nang biglang daklutin ni Alessandro ang manipis ngunit naninigas kong braso dahil sa galit. Hinarap ko siya.

“Anong kasal ang pinagsasabi nila? Totoo ba ‘yong sinabi ng chairman? Alessandro, anong kasal?! Matagal mo na ba itong alam? Bakit wala kang sinabi sa akin tungkol sa pinaplano ng lolo natin, ha?! Araw-araw tayong nagkikita tangina pero ni minsan hindi mo lang ako ininform?” Hindi ko maiwasan ang maibuntong sa kaniya ang namumuo kong galit.

Isang malakas na buntong hininga ang iginawad niya at saka napamasahe sa sentido niya bago siya nagsalita sa akin. “Look, I’m sorry okay? I didn’t get any perfect timing to tell you until it was already out of my mind. Nawala siya sa isip ko weeks after nang sinabihan nila ako, at kanina ko lang ulit naalala nang tumawag sa akin si Lolo.”

Mapakla akong napangutya. “Out of your mind? Pinagloloko mo ba ako, Alessandro? Did you think of a marriage as a joke to you kaya ganoon na lang mo itong makalimutan? Alessandro, its marriage! In marriage, you have to carefully choose and marry the man or woman you love. Pakakasalan ang taong mahal mo, ganun naman dapat diba? At ayaw kong ma compromise ko iyon!”

“I know, I know. But this has already been discussed by the two of them.”

I scoff. “You knew? Anong alam mo sa pag-ibig, na sa rami ng babae mo kulang nalang maging motel ang opisina mo eh! You have fucked enough woman to know loyalty.” May diin ng katotohanan at galit ang bawat sinabi ko.

Naging seryoso ang reaksyon niya sa binitawan kong salita. His jaw clenched. “Watch your tone with me, Felicity. Ikaw pa lamang ang nakapagsabi sa akin ng ganiyan,” aniya sa naka-arkong mga kilay. Mukhang natamaan siya sa sinabi ko.

“Oh bakit, hindi ba totoo Alessandro La Monte? Araw-araw, kada oras may babae kang dinadala sa opisina mo. I mean, it’s your life kaya wala akong pake dun. Pero kung ikaw ang pakakasalan ko, mas gustohin ko pa maglinis nalang ng inidoro kaysa linisin mga kalat mo!”

“Felicity!”

“What?! You think I can’t talk back now dahil secretary mo ako? Fyi lang ha, baka nakalimutan mo. This job was only because of our grandfathers. It was part of their plan to strengthen their ties at sinunod ko lang iyon!”

“Exactly!” Para akong napukaw sa malakas na sigaw niya. Unti-unti siyang humakbang papalapit sa akin hanggang sa maramdaman ko na ang mainit na hininga niyang dumapo sa mukha ko.

“This is what the marriage is all about, Felicity. Huwag mong isipin ang sarili mo lang. They have talked about this marriage because they plan to bring together and unite Sanuevoz and La Monte. They wanted to expand the business to China and you yourself knew this opportunity is not something to be ignored.”

Hindi ako sumagot. Tanging pagtiim bagang at paglunok ng laway lamang ang ginawa ko habang nilalabanan ko ang nanlilisik niyang mga mata.

He smirked condescendingly. “Sa tingin mo papatulan kita?”

Maingat niya akong hinagod ng tingin mula ulo hanggang paa bago tumitig sa akin pabalik.

“Huwag kang mag-alala, hindi rin ikaw ang type ko, Felicity. And besides, I only do sex,” aniya at inayos ang malaki kong salamin. “Not unless if you want me to have se-”

I gritted my teeth in anger at itinulak siya.

Kahit malakas siya sa akin, ay nagawa ko siyang paatrasin nang mga dalawang hakbang. Nagawa niya pang ngumisi para inisin akong lalo. Sinamaan ko siya ng tingin at agad kong hinubad ang makapal kong salamin at ibinato iyon sa kaniya dahil sa halo-halong galit, inis, at insulto na naramdaman ko.

“Jerk!”

His smile was playful seeing my flustered reaction. Mas lalo akong uminit sa galit dahil sa naging reaksyon niya. Pumasok ako ng cr at malakas na isinirado ang pinto. Naramdaman ko ang pagbaon ng kuko ko sa palad ko dahil sa patuloy kong mahigpit na pagkuyom.

I looked at myself in the mirror, all red and angry. Bumuntong hininga ako at kinalma ang sarili. Maya-maya pa ay kumatok si Alessandro.

“I’ll barge in if you won’t open up, Felicity,” aniya sa mapaglarong banta ng boses niya.

“Pwede ba bumalik ka don? Bakit mo ba ako pinipeste dito!” pagrereklamo ko. Kaya nga ako umalis nang sa ganoon ay kumalma at maiwasan muna sila eh. Pero sinundan ako ng gung-gong na babaerong yan.

Guminhawa ako nang malalim na hininga nang hindi ko na narinig ang boses niya mula sa labas. Mabuti naman at ni minsan ay alam niya ang makinig.

“Kahit pa mag mukmok ka jan, Felicity. Hindi mo na mababago ang desisyon ng mga lolo natin. Kilala mo sila, kapag set na ang desisyon nila ay hindi na mababago ‘yon. Maikasal ka pa rin sa akin.”