Chapter 1- Disclosing her Freedom

'Come home early today. Exactly 7 in the evening. I have an announcement and decision to make. Don't be late.'

Napakunot na lamang ako ng noo. Ano kaya ang sasabihin niya?

Napakibit balikat na lamang ako at huminga ng malalim bago tumayo sa aking kinauupuan.

Pinagsawalang bahala ang kabang nararamdaman. Para bang may mangyayaring hindi ko inaasahan at 'di ko magugustuhan. Pero bago ko isipin ang kung ano man ang sasabihin nito mamaya ay kailangan ko munang bumili ng mga sangkap para sa aking mga lulutuin.

Mukhang magsasalo-salo kami ngayong gabi. Hindi naman kasi magte-text sa akin si Mama kung ako lang ang pinapatawag niya.

Pag ipapatawag niya ako tinatawagan niya talaga ako personally or may dadating na bulaklak at may nakalagay na letter. Pero pag may bulaklak si Papa iyon.

Gumayak na ako papuntang pintuan ng biglang pumasok si Natasha ang aking amo sa aming departemento.

"Saan ka pupunta? May ipapagawa pa ako sa'yo," masungit na aniya nito sa akin.

Binalewala ko ang kaniyang sinabi. "I have a family dinner to attend," magalang kong aniya.

Tinaasan niya ako ng kilay. "I don't care. You have a lot of things to do. Family dinner can do wait,"

Sa 'di ko malamang dahilan ay nagtagis ang bagang ko at gusto ko siyang sugurin ngunit nanatili akong kalmado. Mahal at gusto ko ang trabaho ko. I won't let this b*tch ruined my mood just because of this nonsense things.

At ayaw kong pinapahintay ang pamilya ko. I respect them as they respected me. I won't let anyone to down us and disrespect us. I protect my family as they protect me.

"Kung wala ka palang pakialam tumabi ka at huwag mangialam. And a lot of things to do? It's your job not mine," inayos ko ang bag ko at ang gamit na dala-dala ko na mahuhulog na bago nagsalita ulit. "Huwag mo sa akin itapon ang mga bagay na iniatang sa iyo. Boss ka namin, oo, pero sa departementong ito lang. Baka gusto mong malaman ng nakatataas kung ano ang ginagawa mo. Baka gusto mo na malaman nila na kami ang pinapagawa mo sa mga trabahong ibinibigay nila sa iyo?" pagbabanta ko dito.

Nanlilisik ang mga mata nitong nakatingin sa akin pero nanatili lamang akong kalmado.

"Wala ka na bang sasabihin? Need to go. Bye," dali-dali akong pumunta sa pintuan ngunit bago pa man ako makalabas ng tuluyan ay hinarap ko muli siya.

I want her more pissed off.

"If you want to keep your job, mind your own business not other businesses. Ang pagiging pala utos ay nakakawala ng ganda. Sige ka, baka pumangit ka." pananakot ko dito.

Nanlalaki naman ang kaniyang mga mata kaya bago pa man siya sumabog sa galit ay umalis na ako.

Napatawa na lamang ako ng marinig ang malakas na sigaw na nanggagaling sa aking opisina. Natawa nalang din ang mga ka office mates ko. Alam kasi nila na ako ang gumawa no'n at ako lang naman ang may lakas ng loob na gumawa no'n.

Nakita ko naman si Hedera na tumatawa sa gilid at ng mapansin niyang nakatingin ako sa kaniya ay nag thumb ups ito sa akin.

"Nice job again, Zhalefa."

"Ang galing."

"Ikaw lang talaga ang nakakapag-inis ng ganyan sa kaniya." bulong nito sa akin.

"Well, deserve."

Natatawa na lamang ako sa mga sinasabi nila. Ngumiti lang ako sa kanila at nagpaalam na aaliis muna.

Hindi ko alam kung may trabaho pa ba ako bukas o wala pero mukha namang meron pa. Takot niya lang.

Nang makababa na ako sa building na aking pinagtatrabahuan ay pumara na agad ako ng taxi at pumuntang supermarket.

Kailangan ko bumili ng mga sangkap para sa aking mga lulutuin. Alam kong miss na miss na ni Papa ang mga luto ko.

Nakangiti akong pumasok sa palengke. May kaya ang pamilya namin pero kahit na gano'n ay sa palengke pa rin ako nanininda ng mga niluluto ko. Ayaw kong pumapasok sa Mall at puro aircon ang nalalasap. Gusto ko sa palengke kasi pwede kang tumawad.

"Tatlong kilo po ng karne ng baboy. Tapos apat na pirasong buong manok at isang kilong karne ng baka," aniya ko kay Tatay Martino, tindero ng karnehan.

"Sandali lang. Kukuha ako ng mga preskong karne para sa iyo, Sol," magalang na aniya nito at umalis muna sandali upang kumuha ng mga preskong karne.

Kilala na nila ako dito. Suki na nga nila ako at alam na nila ang mga gusto kong uri ng mga karne, gulay at prutas.

"Sol, may ibibigay ako sa'yo mamaya. Punta ka lang ng pwesto ko. May mga bagong dating akong mga gulay. Tamang-tama at mukhang may salo-salo kayo," masiglang aniya ni Nanay Martha ang asawa ni Tay Martino.

Napangiti ako sa sinabi niya. Talagang alam nila kung maysalo-salo kami. Hindi naman kasi ako bumibili ng ganoon kadaming karne kung wala.

"Nako, tamang-tama, Nay. May salo-salo kami ngayong gabi. May iaanunsyo kasi si Mama para sa aming lahat. Baka tungkol iyon sa mga ari-arian o 'di kaya sa kompanya o baka gusto niya lang kaming kasalo sa hapunan,"

Hindi basta-basta ang relasyon ko kila Nay Martha at Tay Martino. Sila ang ikalawang mga magulang ko. Minahal nila ako na parang sa kanila. Saksi sila kung paano ako inalagaan at minahal ng pamilyang Cervante.

Mula kasi bata at mosmos pa lamang ako ay tumutulong ako sa bahay. Pinag-aralan ko kung paano maninda sa palengke, magluto, maglinis ng bahay at kung ano-ano pa.

Sa ganoong paraan ay makatulong man lang ako at hindi maging pabigat sa pamilyang Cervante.

Sila ang nagpaaral at nagbigay sa akin ng magandang kinabukasang tinatamasa ko ngayon. Wala akong trabaho kung hindi dahil sa kanila.

Sino ba naman ako? Isang hamak na anak ng taga-silbi nila noon. Ngunit dahil sa trahedyang nangyare nawalan ako ng ina. Ang aking ama naman ay hindi ko alam kung nasaan. Hindi ko rin ito nakilala.

Pero minahal at inalagaan ako ni Thander Rione Cervante na parang anak nito. Kaya hindi ako nangungulila sa aking ama sa loob ng dalawangpu't apat na taon. Siya din ang tinuring at kinikilala kong ama. At ang asawa nitong si Danzelle Blaine Cervante na ikalawang ina ko. Hindi ko maramdaman na iba ako sa pamilya nila. Binibilhan nila ako ng mga damit, sapatos at mga pagkain na gusto ko. Nakakapasyal din ako sa mall kaya hindi na bago sa akin ang pumasok sa mall.

Kaya naman ng mawala ang aking ina ay wala akong ginawa kundi pagsilbihan sila katulad nga pagsisilbi ng aking ina sa kanila. Ngunit may limitasyon silang ibinigay sa akin at yun ay ako ang taga-luto ng kanilang makakain, mamalengke at kung ano panggusto kong gawin. Yong ibang mga gawain ay naiatang na nila sa katulong.

Kuhang-kuha ko daw kasi ang lasa kung paano magluto ang aking ina. At mahilig din ako gumawa ng wine, beverages, cakes, and cookies that they really love. Ewan ko ba. Parang ito ang iniwan sa akin ng aking ina at nakuha ko daw ang pagiging mahilig ko sa pagsusulat ng nobela sa aking amang hindi ko man lang nakita.

Ang aking apilyedong dala-dala ay ang apilyedong Cervante ang apilyedo ng ikalawang magulang ko dahil iyon ang huling habilin ng aking namayapang ina. No'ng una ayaw ko pero wala naman akong magagawa. Ang totoong ina ko na ang nagdisisyon no'n para sa akin.

Pinaaral nila ako sa magandang universidad at kumuha ako ng journalist na kurso dahil sa mahilig akong magsulat ng kwento. Madami na rin akong librong nagawa na hindi ko man lang naipublish. Pinagawa ko lang na libro at isang piraso lang para hindi mawawala sa akin.

"Nako, pasensiya at medyo natagalan ako. Ito ang ang mga karne. Isang libo na lang 'yan lahat," nakangiti nito aniya sa akin at ibinigay sa akin ang mga karne.

Napanganga na lamang ako sa dami nito. Tiningnan ko si Tay Martino na hindi makapaniwala.

"Baka malugi kayo dahil dito. Ang dami. Hindi naman ganito ang mga inorder ko,"

He just tapped may shoulder. "Pasasalamat sa tulong na ibinigay mo sa aking anak. Hindi biro na pinaaral at binibigyan mo pa siya ng allowance. Kahit na sa ganyang bagay makabawi man lang kami sa iyo,"

Tiningnan ko lang ito ng nagtatanong. Baka magbago pa ang isip niya at kunin ang mga ito ngunit tumango lang siya.

"Sige na. Kumpleto na ba ang mga sangkap mo? Puro paborito ng iyong pamilya ang lulutuin mo. Siguradong matutuwa sila niyan, kaya sige na. Umuwi kana at magsimulang magluto dahil doon kami maghahapunan." Biglang wika ni Nay Martha na nasalikod ko lang.

Napanganga na lamang ako sa sinabi niya. "Inimbita kayo ni Papa at Mama?"

Tumango lang sila at ngumiti bago umalis. May gagawin pa kasi sila at hindi ko alam kung ano iyon.

Kinuha ko na ang lahat ng binili ko at umalis na. Magpapasundo na lamang ako kay Mang Christof.

Nang makalabas ako sa palengke agad-agad ko namang tenext si Mang Cristof na magpapasundo ako dito sa harap ng palengke.

Mga ilang minuto lang ay dumating na ito at tinulungan akong ilagay sa trunk ang mga pinamili ko.

"Nako, ang dami naman ng binili mo, Miss Sol. Kumuha ng Chef si Ma'am Danzelle," seryosong wika nito habang buhat-buhat ang mga gulay.

"Po? Malaki atang pagtitipon ito. Sino-sino pa po ba ang mga inimbitahan ni Mama?"tanong ko dito. "And Mang Cris how do many times do i have to tell you cut the Miss just call me Sol" medyo may iritasyon sa boses na saad ko.

Biglaan naman kasi. At Chef? Hindi tatawag ng Chef si Mama kung hindi malaking event ang magaganap.

"Hindi ko po alam, Miss--- i mean Sol," pinandilatan ko ito ng mata ng marinig ko ang Miss. Hindi ako sanay na tinatawag nila akong gano'n lalo na at matagal ko na silang kilala.

"Pasensiya po,Sol," paghinging pasensiya nito sa akin. Napangiti na lamang ako sa kaniya.

Sa buong byahe namin wala akong ginawa kundi ang magtaka at the same time excitement. Hindi ko maipaliwanag na saya at kilig sa aking kaibuturan.

"Nandito na po tayo, Mi-- I mean Sol,"

Napangiti ako dahil ginagawa niya talaga ang makakaya niya not to say the Miss. I understand na hindi pa siya sanay. But the days and years past he will gonna used to it.

Ibinaba na niya ang mga pinamili ko at kinuha ito ng mga katulong. I already said that no need. Dahil kaya ko naman but they refused. I am glad that they help me though.

"Salamat."

Umalis na silang lahat at ako naman ay inihanda ko na ang aking mga lulutuin. Wala akong pakialam kung mayrong chef na kinuha si Mama. I want to cook and I will gonna cook.

"What's that bad smell?"

I look at the entrance of the kitchen and to my surprise it was my father. I run to him and hug him tight.

I miss him so much!!

"I miss you so much, Papa,"mangiyak-ngiyak na aniya ko.

He just tap my back and rub it smoothly.

"I miss you more, honey,"

Hiwalay ito sa yakap. "So, nagkita na ba kayo ng Mama mo? Did she tell you already about the engagement?" Magiliw na aniya nito.Bigla akong na estatwa sa kaniyang sinabi.

Engagement? With whom? It's for me? But why?

Napailing-iling ako ng dahan-dahan hanggang sa pabilis ng pabilis. "No!!!!! Pa, I am not ready yet to get married!"

Natawa lang ito sa aking reaksyon. Tiningnan ko lang siya na nagtatanong ang mga mata.

He tap my shoulder before saying a word. "It's not you who will get married, it's your sister. You're still young and you have a freedom to choose what you want to be with in the future. That's your biological mother said to us before she passed away. We cannot dictate you, Darling," seryosong saad nito na nagpangiti naman sa akin. At the same time nagpalungkot.

"But Pa Ate Iris has already had boyfriend Eros. They loved each other you know that," nag-aalalang aniya ko.

Mahal ng kapatid kong iyon si Eros. And she'll do anything to disagree with this marriage.

"Sol, it's a promise. Iris, have to marry the man we choose for her. It's our agreement with the parents of that man. We can't broke our promise. Promise is a promise," umupo kami sa umuan katabi ng maliit na mesa dito sa kusina. "We respect Eros and Iris relationship but I can't broke my promise you know me, Sol."

Gusto ko si Kuya Eros para kay Ate Iris hindi dahil mayaman ito kundi maalaga at mapagmahal itong tao. My sister is in a goods hands already. And I know if I sacrifice my freedom today it's will be worth it because I saw them happy and contented with each other.

I should make a choice. I have the freedom to choose whatever I want and I choose this kind of path and I hope I wouldn't regret this decision.

"Pa, you did a lot for me. Ate Iris, also really did her best to loved me as her siblings and also Kuya Vanzelle. Maybe this time I would do something to her. Eros love Iris. Sa loob ng limang taon walang ginawa si Eros kundi ang mahalin, alagaan at respetuhin si Ate Iris. They are really in love with each other. So, I make a proposal to you and I don't want to hear any disagreement from you" kinakabahang lintaniya ko. Nanginginig din at nanlalamig din ang mga kamay ko.

Nagdadalawang- isip man ako pero kailangan kong panindigan ang sasabihin ko. Once I said it. It's over. I love being free but I know I will make my sister happy with this decision even I suffer. But I know it's worth it. I hoped.

"What proposal?" Nagtatakang tanong nito sa akin.

Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita. "Pa, you know I will do anything for this family and I hope this decision of mi--" I didn't finish my words when Papa interfered.

"Don't tell me you're going to---- No..... No...no... We promised to your mother before she died that----"

I cut him off.

"That I can make a choice and that's my choice. I will be marrying who ever that man is. I will do it in behalf of my sister and in this family. I will try to love him, Pa. No worries. I will do my duty as his wife. I won't put this family in shamed. I promised."