CHAPTER 7

NANG makarating si Aurora sa Carmela Valley Garden ay halos madaling araw na. Itinulak nito ang pinto ng condo unit at pumasok, madilim ang bahay, at tahimik ang paligid. Halatang walang tao at tiyak na hindi pa nakakauwi si Franco.

Pumasok si Aurora sa loob ng bahay at tiningnan muna ang paligid, sinisigurado na walang balak umuwi si Franco, at dahil sa busy iyon sa kompanya o may biglaang business trip.

Kaya, ni-lock ni Aurora ang pinto ng condo, tapos hinanap ang sapatos ni Franco kung saan-saan, hanggang sa nakahanap siya ng pares ng tsinelas. Inilagay niya ang pares ng tsinelas na ang size ay obvious na pagmamay ari ni Franco sa may pintuan at sinuguradong naka lock ng maigi ang pintuan at ng masiguro ay pinataw niya na rin ang mga ilaw sa loob ng condo.

Pagkatapos niya sa labas ay dumiretso siya sa kwarto niya, kinuha ang kanyang pajama sa kanyang maleta,hindi pa niya nailalabas sa maleta ang kanyang mga gamit, kaya naisip ni Aurora na gumising ng maaga bukas upang makapag ligpit siya ng kanyang mga gamit sa loob ng silid niya.

Matapos maligo ng maligamgam na tubig sa shower,ay nagtuyo ng mabilis si Aurora ng katawan at ng buhok. Ramdam niya ang matinding pagod ng araw na iyon. Ng masigurong di na basa ang buhok niya ay humiga sioya kaagad sa kama at mahimbing na natulog.

Sa kabilang banda ay naghahanda naman si Franco na umuwi na. 

Lumabas si Franco sa isa sa malaking hotel ng kanyang kumpanya na napapaligiran ng mga bodyguard, nakipag-negotiate at nakapag closed ng deal lang naman siya ng malaking halaga ng negosyo sa isang bigating investor, at ang investor na iyon ay sinigyurado niyang komportableng nagpapahinga sa presidential suite ng hotel. 

Ngunit habang naglalakad siya ay naalala niya ang kanyang bagong asawa na sigurado siyang kasalukuyang nananatili doon sa condo unit na binili niya.

"Mr. M, sa manor ba o sa Highland villa?" tanong ng personal driver nito.

Ang manor ay ang ancestral house ng pamilya Montefalco at ang Highland villa ay isang malaking villa sa ilalim ng pangalan ni Franco, nasa tuktok ng burol ito at doon palaging nananatili si Franco, mag-isa lang siya doon, at paminsan-minsan ay bumabalik sa Ancestral house ng pamilya Montefalco upang samahan ang mga matatanda na kumain at gampanam ang parti niya sa pamilya bilang apo at anak ng mga magulang niya.

"Dumiretso tayo sa Carmela Valley Garden."

Pagkasakay ni Franco sa Rolls-Royce, nag-order siya sa mahinang boses, "Ang Chevrolet Spark na kotse na bago kong binili, ikaw muna ang magmaneho." sabi nito sa isa sa mga tauhan niya.

Pansamantalang gagamitin niya ang cheap na kotse para linlangin ang asawa niya, sapagkat ayaw niya ring sabihin ang totoong estado niya sa buhay hangga’t di pa niya lubusan na nakikilala ito at habang pinag-iimbestigahan niya pa ito.

"Naalala mo ba ang pangalan ng asawa ko?" parang tangang tanong ni Franco, ni hindi niya matandaan. 

Tamad na rin naman siyang tingnan pa ang marriage contract para lang malaman ang pangalan ng asawa niya. He was too lazy to take out the marriage certificate, ngunit naalala niya rin na hiniram pa la iyon ng Lola niya kaya technically wala sa kanya ang marriage certificate niya.

Nagsalita naman ang personal driver nito,  "Mr. M \\, Aurora Treyes po, she is twenty-five years old at may nakakatanda siyang kapatid ngunit kasal na.”

Mabuti na lang at napaka particular sa mga impormasyon ang kanyang bodyguard na inaasahan. Makakalimutin talaga soiya sa mga bagay na hindi naman importante sa kanya. Especially women, who he meets every day.

"Oh well, I remember now." Kaswal na suminghot si Franco at napabuga ng hangin.

Napailing na lang ng ulo ang personal driver nito. Samatalang si Franco naman ay iniiwasan na magambala ang kanyang isipan ng tungkol sa kay Aurora kaya’t sumandal ito sa upuan ng kotse, at ipinikit ang mga mata.

Halos sampung minuto lang naman ang byahe mula sa Montefalco Hotel patungong Carmela Valley Garden. Huminto ang convoy ni Franco sa gate ng Carmela Valley Garden. Pagkatapos bumaba si Franco sa kotseng sinasakyan at lumipat sa Chevrolet.

Siya na ang nagmaneho mula sa Gate ng Carmela Valley Garden pupunta sa loob nito. Habang nagmamaneho si Franco ay pilit niyang iniisip ulit ang pangalan ng babaeng napangasawa niya. Sinabi lang iyon kanina ng personal driver niya pero nakalimutan niya na naman.

Nang makarating siya ng basement ay agad niyang pinark ang sasakyan at sumakay sa elevator, pilit inaalala ang palapag ng unit na binili. 

‘Hindi ko na matandaan ang pangalan ng aking asawa, at ang condo na binili ko’, tanong ni Franco sa sarili niya.

Nang tumunog ang elevator sa palapag na pinindot niya ay lumabas siyang nag-iisip kung saang parti siya papunta. Pabalik balik rin siya sa palapag na iyon hanggang sa binalikan niya ang pintuan na may pares ng tsinelas sa labas nito.

Parang tsinelas niya kasi iyon. At nang nasa harapan na siya ng pintuan ay nakompirma niya nga na tsinelas niya. 

‘Bakit nandito ito? Itinapon?’

‘O Siguradong hinagis ng babaeng iyon!’

Biglang lumamig ang mga mata ni Franco, at umigting ang kanyang panga, totoo naman na nagpapasalamat siya sa babaeng nagligtas sa kanyang lola, ngunit sa tuwing pinupuri ito ng kanyang lola at hinihiling na pakasalan niya, ay nawala ang pagkagusto niya kay sa babae.

Although he finally agreed to his grandmother and married that woman, he still told his grandmother that after marriage, he will hide his identity and investigated that woman. At kung makapasa ito at mapatunayan niyang tama ang speculation ng lola niya tungkol dito ay magiging totoo siyang asawa dito.

Taking out the key, Franco opened the door, but he couldn't open it, realizing na pati ang sa ay naka lock din. Mas lalo sioyang  nainis at naikuyom niya ang kanyang palad. 

That woman! How dare she is to lock my own unit!

Nagalit na talaga si Franco sa pagkakataon na iyon, ganitong pagod na pagod pa siya tapos ito pa ang madaratnan niya kaya't itinaas niya ang kanyang paa at sinipa ang pinto ng napakalakas.

At the same time, nag-voice call din siya sa asawa niya.

Mabuti na lang at sinave niya muli ang numero nito at nilagyan niya na ng “wife” sa name nito sa phone book para di na siya magkamali pa.

Dahil sa lakas ng sipa ni Franco ay naalimpungatan naman si Aurora.

Inis na inis siyang napanbangon. 

“Walanghiya sino bang bwesit ang nag e-eskandalo sa labas ng pintuan?” nayayamot na turan niya.

Tumayo si Aurora at medyo galit na tinungo ang pintuan ng condo unit ni Franco. Sa paglabas niya  ay naiwan niya rin ang cell phone sa kwarto, kaya nang mag-voice call si Franco ay  hindi niya napansin.

"Kung sino ka mang ayaw magpatulog pwede ba umalis ka na kung ayaw mong magpatawag pa ako ng security!"

Nagsisigaw na turan ni Aurora sabay bukas sa pintuan, pagbukas niya ng pinto, pinagalitan pa niya ang lalaking nakatayo sa pinto, nang makita niya ng malinaw ang taong nasa harapan ay bigla itong natigilan… napatitig si Aurora sa kay Franco ng matagal, bago nakapag react, agad naman nagbago ang expresyon sa mukha ni Aurora ng mahismasan at ngumiti kahit na hiyang-hiya na siya bago nagsalita.” Ahh, Mr. Franco, ikaw pa la.”

Si Franco naman ay malamig ang ekspresyon nito sa mukha, mas lalo siyang naiinis dahil ni hindi lang sinagot ng babaeng kaharap niya ngayon ang tawag niya. Tapos napagalitan at nasigawan pa siya nito. 

Ngunit sa sandaling ito, ay tamad na siyang makipag argumento pa kaya mas pinilit niya na lang na itikom ang kanyang bibig. Nanatiling madilim ang kanyang mukha, at dire-diretsong naglakad at di man lang pinansin ang asawa nito at nilagpasan niya lang. 

Palihim na inilabas ni Aurora ang kanyang dila at napanguso.

Agad niya namang kinuha ang pares ng tsinelas ni Franco at ni lock ulit ang pinto tapos sumunod dito.

Tumiukhim muna si Aurora bago magsalita, “ Hmmm… Madaling araw na nang bumalik ako, at nakita kong wala ka sa dito, kaya naisip ko na baka wala ka ng bakklak pang umuwi kaya ni-lock ko iyong pinto, pasensiya ka na.”

Umupo si Franco sa sofa, ang madilim niyang mga titig ay nakakamatay na nakatingin sa kay Aurora, matalas at halatang nagtitimpi ito sa kanya.

"Mr. Franco, pa-pasensya na po talaga."

Pagkasabi ay agad na inilagay ni Aurora ang pares ng tsinelas ni Franco sa paanan nito at napayuko. 

‘Dapat kasi ay tumawag ka eh at tinanong kung babalik ito di sana wala siya ngayon sa sitwasyon na ito.’ saway ni Aurora sa sarili.

Ilang minuto rin ang lumipas bago nagsalita si Franco, pero malamig at madiin,” Kahit sinabi ko sa iyo na wala tayong pakielaman, pero sana naisip mo na bahay ko ito at wala naman akong sinabi na hindi ako uuwi.”

"Mr. Franco, I'm sorry, as in I'm sorry talaga,  next time tatawag na po ako upamng siguraduhin na kung uuwi ka po o hindi para naman hindi na po ito mangyari ulit.” 

"Kung pupunta ako sa isang business trip, siguradong sasabihin ko sa iyo nang maaga, kung hindi ko sasabihin, uuwi ako araw-araw, hindi na kailangang tumawag ka, abala ako sa trabaho… at wala akong oras para sagutin ang mga nakakainip mong tawag!"

Ngumuso si Aurora dahil sa mga litanya ni Franco sa kanya.

Kung sabagay tama naman ito kahit ano pang sabihin niya wala siyang magagawa.

Si Franco ang may-ari ng bahay kaya siya ang boss.

At para gumaan kahit papaano ang paligid nila dahil sa tensyon ay naisipan ni Aurora na tanungin si Franco kung gusto niyang maghapunan. 

“Uhmm, Mr. Franco baka gusto mo pong maghapunan? Ipaghahanda ko pop kayo!” 

“Hindi ako kumakain ng ganitong oras…” matamlay na sagot ni Franco sa kanya at tinapunan siya ng matalim na tingin bago ito tumalikod at dumiretso sa kwarto nito, “ nakakataba kasi at please lang pagod na ako! Tsk!”