MTMS 3

"GAGO KA BA?" 

I was fuming mad, well not exactly. But how dare he dragged me out of that place like I'm a dog! Seriously, where's the respect of that?

I'm not yet done talking to Mr. Sanchez yet he dragged me out there and put me in his car. I don't know where he taking me to, I will not believe him because we don't know each other in the first place! We're not close enough and we do not have any relationship like what he's saying!

"Where are you taking me to? Tell me, so that I'm aware!" I hissed but he didn't say anything. Napapikit ako ng mariin at huminga nang malalim para ikalma ang sarili.

Bwiset na lalaking 'to! Kanina niya pa ako iniinis at hindi na ako natutuwa sa mga pinagsasabi at pinaggagawa niya! Anong karapatan niya para sabihing I'm his wife? What is his right to announce that without my permission? I am no one's wife until I get married to the person I love!

Alam ko naman na magiging asawa ko siya pero hindi pa ngayon diba? Hindi pa nga gumagawa o nagsasabi sa akin si papa kung kailan ko makikita ang magulang ni Sarmiento para mapag-usapan ang kasal, so basically, I'm still single for fvckin's sake!

He should just let me enjoy my last moment as a single before doing things like this like he's owning me! Where in fact, I don't know him personally and maybe he already knows me because he do a research about me or probably he knew me through my father.

"Won't you say anything? Hello, I'm talking and I'm asking you here. What's the point of dragging me out there if you're not going to talk to me? You should have just left me there and drive yourself home, because you know, I'm still talking to him and you interrup—WHAT THE FVCKIN' HELL!" 

Napamura ako dahil sa gulat. We're in the middle of the road and he suddenly stepped on the break causing me to bump my head at my front. Hindi ko inaasahan 'to kaya hindi ko napigilan ang sarili ko sa pag-untog ko.

May inis ko siyang nilingon pero napakunot ang noo ko nang masama ang tingin na ipinupukol niya sa akin. 

"You're too loud!" Sabi niya na mas lalo ko lang ikinainis. Wala sa sarili akong napatawa at walang ganang tumingin sa kaniya.

"If only you would just answered my question in the first place then you would not hear anything else from me. You jerk!" I hissed. Napansin ko ang panlalaki ng mata niya sa akin at nagulat ako nang pagtaasan niya ako ng kamay kaya napapikit ako ng wala sa oras habang hinihintay ang pagdapo ng palad niya sa mukha ko.

Pero ilang segundo na ang lumipas at wala akong nararamdaman na kahit ano kaya unti-unti kong inangat ang aking mukha para tingnan siya.

"Just... just shut up your mouth! We both don't want this arranged marriage! So please cooperate and let me handle this!" Sabi niya na ikinatahimik ko.

Halo-halong emosyon ngayon ang narararamdaman ko. Pagkasaya dahil pareho kaming ayaw maikasal sa isa't-isa at pagkatakot sa kaniya. He's not like this earlier at the restaurant, at the set and suddenly he became like this.

He looks scary now, 'yong para bang handa kang saktan kapag na-triggered siya. Siya 'yong tipo ng taong hindi ko gugusuhing makasama at lalong maikasal! Hindi ito ang pinapangarap kong lalaki na gusto kong pakasalan at mapangasawa. He's abusive! I just saw it, muntik na niya akong saktan kanina!

Does papa even know and aware what kind of man he chose for me to marry? I can't do this! I don't want to do this! Ayoko! I will talk to him later and will tell him that I don't want to marry this guy because I don't want to do this and I don't want to end up with him. 

Gagawa ako ng ibang paraan para mabayaran ang utang niya sa pamilya nila. Wag lang 'to! I can't imagine my life with him. How dare he raised his hand on me? Like, anong ginawa ko para muntik niya nang pagbuhatan ng kamay?

"H-how dare you!" Napatingin siya sa akin nang magsalita ako. Kunot ang noo niya na para bang naghihintay pa ng sasabihin ko habang ako ay masamang nakatingin sa kaniya. "You'll slap me? Am I right, Sarmiento? You're about to do that?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya at parang baliw na tumawa sa harap niya.

"Do you have some respect left—oh cut that! Do you even have a respect? And do you think I'll be afraid of you just because you're a man? Screw you. you don't even act like one!" I sarcastically said, clenching my teeth at him while staring intently into his eyes, like I'm throwing dagger in it.

I saw how his jaw tightened and how his fist clenched, trying to hold himself. Napangisi ako sa kaniya at tumawa nang mahina bago napagdesiyunang lumabas ng sasakyan niya.

"Asshole!" I whispered.

Nang umalis na ang sasakyan niya, ay nilabas ko ang phone ko para tawagan si Lorraine at magpasundo dito.

"Hello, Von! Nasaan ka na? Bakit bigla ka na lang umalis kasama no'ng lalaking 'yon at anong 'she's my wife —"

"Pick me up here," I said in a frustrated tone.

"What? Where? Teka nga! Bakit ganiyan boses mo ngayon? Anong nangyari? 'Di ba magkasama kayo ng lalaki kanina? Where is he now? Are you still with —"

"Just send another car here if you won't pick me up!" Pagputol ko sa sinasabi niya. I need to go home right now and talk to papa about this thing he wanted me to do.

"W-wait, where are you ba—"

"I don't fvckin' know! Just locate my location and there! You'll know where I am!" Singhal ko sa kaniya. I don't mean it, I'm just — I wanted to go home right now.

"O-okay. Wait me there," hindi na ako sumagot pa at binaba na ang tawag.

Inikot ko ang mata ko sa lugar at naghanap ng sign, nagbabakasaling malaman ang lugar na binabaan ko. I don't know this place and I don't know where am I! I'm not familiar with places and locations and it's my weakness when I'm travelling, because I always get lost.

Kinabahan ako nang makakita ako ng mga tao. May hawak silang bote sa kamay at pagewang-gewang kung lumakad. Nakapikit sila habang naglalakad pero papunta sila sa direksyon ko.

Bago pa nila malaman na may ibang tao pa rito bukod sa kanila ay agad na akong tumalikod at mabilis ang lakad na umalis.

"Uy pre, may chix oh."

"Saan? Hindi ko makita."

"Tanga! Imulat mo kasi mga mata mo!"

"Ayy oo nga pala, pasensya na."

Please, sana hindi ako ang tinutukoy nila. I want to go home na. I'm scared.

"Ayun oh! Tara, ang kinis pre ah. Jackpot 'to!"

"Oo tama ka. Tara tikman natin, mukhang masarap eh.

"Hey miss! Wanna hab sum pan wid us?"

"We will breng you to heben, come wid us. Yiee."

Nang dahil sa narinig ko ay napatakbo ako ng mabilis para lang makalayo doon sa lugar na 'yon.

Pervert!

Sinubukan kong lumingon para tingnan sila pero hindi na sila nakita ng mata ko kaya napahinga ako ng malalim at naghanap muna ng matataguan habang hinihintay si Lorraine.

Almost thirty minutes had passed until I saw a white van approaching me. I knew it was Lorraine the first time I saw it kaya inabangan kong huminto ang sasakyan sa harapan ko. Bumukas ang pinto at niluwa nito si Lorraine na alalang-alala ang hitsura.

"Yvonne! What happened ba? Bakit ikaw lang mag-isa sa ganitong lugar? Where is that m—"

"Let's go home, please," my voice softened when I hugged her tight, like it's my first time to see her again.

Hinawakan niya ang balikat ko para ilayo sa kaniya at tiningnan ako sa mata na para bang binabasa niya ang mata ko pero iniwas ko rin ang tingin ko dahil ayaw kong mabasa niya ang nararamdaman ko ngayon.

I was scared. I'm scared that he'll hurt me earlier and I'm scared that I'm alone here in this empty road, and to those drunk pervert men. I'm scared of what might happen.

"I'll take you home," sabi niya nang mapansing tahimik na ako at inalalayan niya ako sa pagpasok sa van.

Nang maka-upo ako ay ipinikit ko ang mata ko at nagpanggap na natutulog na para hindi na ako mausisa pa ni Lorraine. I don't want to talk about that man, and I don't want to hear his name right now. Just doing that already frightened me.

Hindi ko makakalimutan ang ginawa niya sa akin kanina sa sasakyan niya. I thought he's a good guy na mahilig sa matatamis na salita pero nagkamali ako. He's different towards me kapag kaming dalawa lang ang magkasama.

He hates me, like I was the reason why he's marrying me. We are both victims of our parents decisions—I don't know! I don't know anything and why is he mad at me like I was the who's to be blame?

I just want to do what I love but why does suddenly life's stopping me?

"Von? Von, we're here," Iminulat ko ang mata ko at tumingin sa labas. Napansin kong nandito na nga kami sa bahay namin at hindi ko namalayan kung gaano katagal ang biyahe namin dahil sa pag-iisip ko.

Nilingon ko siya at ngumiti nang kaunti sa kaniya. "Thank you, Rain and I'm... sorry for earlier," sabi ko sa kaniya at napayuko na lang dahil nakokonsenya ako sa ginawa ko sa kaniya kanina.

I was too harsh at her, hindi ko naisip ang nararamdaman niya. I was just driven by my emotions and I regret what I did, truly.

"It's fine. I understand, Von. When you're ready, just tell me everything. I'll listen," nakangiting sabi niya at hinila ako palapit para mayakap niya.

Nagpaalam na kami sa isa't-isa pagkatapos at hinintay ko munang umalis ang sasakyan bago pumasok sa bahay namin. Hindi ko alam kung nandito si papa o wala, madalas lang kaming magkita kapag nasa bahay na kami.

"Papa? Pa, I'm home!" Agad kong hinanap si papa pagkapasok ko pa lang sa loob at hindi na inisip ang magpalit ng damit. Gusto ko siyang maka-usap ngayon na mismo.

Kaya pa namang itigil ang kasal diba? Hindi pa naman talaga napagdesisyunan ang bagay na 'yon at napagkasunduan pa lamang at may tiyansa pang mabago ko ang isip ni papa. Ayoko lang makasal sa lalaking 'yon, hindi ko makakayang masakal sa mga kamay niya.

"Manong Felipe, nasaan po si papa? Nakita niyo po ba siya?" Tanong ko sa hardinero namin nang makita ko siya sa likuran ng bahay namin.

Nilingon ako at saka binati bago sumagot. "Ahh ma'am eh... h-hindi ko po a-alam..." Napakunot ang noo ko sa tono ng boses niya. Kahit kailan ay hindi pa siya nautal sa harap ko, unless kapag nakita nila akong galit. Pero hindi naman ako galit ngayon, I'm actually trying to be calm even tho I'm eager to talk to papa right now.

"Sige po. A-alis na po ako. M-magandang gabi po ulit," sabi niya at dali-daling umalis at iniwan akong nagtataka.

He's acting weird. He must know where my papa is but he doesn't want to tell me because he's threatened by my father.

Is he gambling again?

Napapikit ako nang mariin at huminga ng malalim para maikalma ang sarili. Ayokong magalit o mainis kay papa pero sa pagkakataong ito ay parang gusto ko na lang sumabog dahil sa nararamdaman ko.

Pumunta na lang muna ako sa kwarto ko at nagpalit ng maisusuot at naghintay sa tatay ko. Palubog na ang araw at napagdesisyunan ko munang ayusin sandali ang kwarto ko habang naghihintay.

Hindi rin ako madalas mag-stay dito sa bahay namin dahil nandoon ako palagi sa condo ko. Mas malapit kasi ako sa mga work ko kung nandoon ako sa maynila kaysa dito sa amin na probinsya na.

Napatayo ako sa pagkaka-upo ko sa kama nang makarinig ako ng kalampog sa baba, na para bang may nabasag na gamit kaya dali-dali akong lumabas ng kwarto para tingnan kung ano 'yon.

"Papa?"

Nakita ko ang pag-upo niya sa sofa at ang paghilamos niya sa kaniyang mukha na para bang pasan na pasan niya ang mundo. Amoy alak din siya at sigarilyo na umaalingasaw sa bahay.

He's wasted!

Pumunta muna akong kusina para kumuha ng tubig at pagkatapos ay naglakad ako palapit kay papa saka inabot ang tubig na hawak ko.

"Pa, inom po—"

Napatalon ako sa gulat nang hampasin niya ang kamay ko nang malakas dahilan para tumilapon ang hawak ko at mabasag ito. Gulat akong tumingin sa kaniya habang dinadagsa na ng kaba ang dibdib ko.

"Pa... w-what happened? Did y-you g-gambling—"

"SHUT UP!" Sigaw niya sa mukha ko at hinampas ang babasagin naming lamesa kaya nabasag ito.

Napapikit naman ako ng mariin nang magsipagtalsikan ang mga bubog at maya-maya lang ay nakaramdam ako ng paghahapdi sa pisngi ko. Inangat ko ang kamay ko para hawakan ang pisngi ko at walang emosyong tumingin sa daliri ko nang makakita ako ng dugo doon.

Blood.

"Bakit ba ang ingay mo? Bwiset! Natalo na nga ako tapos sasalubungin pa ako ng bunganga mo! Para ka ring nanay mo eh no? Putak ng putak, hindi na lang matahimik!" Sabi niya na ikinalingon ko sa kaniya.

Nakapikit ang mata niya habang nakasandal ang likod sa upuan at ang ulo ay parang nakahiga sa taas ng sandalan. He's doing something na ngayon ko lang din nakita sa kaniya. I never seen this side of him, never in my life.

"Kaya dapat mong pakasalan ang anak ng mga Sarmiento! Para mabayaran ko na rin ang utang ko at nang magkapera na ako! Hindi 'yong puro model lang ang ginagawa mo, puro kayo paganda ng paganda eh wala naman kayong makukuha diyan!" Sabi niya pa. Nakatitig lang ako sa kaniya ngayon na para bang inaaral ko siya.

Ngayon ko lang din kasi napagtantong hindi ko pa lubusang kilala ang tatay ko, na may ugali pa pala siyang hindi ko alam. How could I even not know my own father?

"I will not marry him, pa," lakas loob na sabi ko. Iminulat niya ang kaniyang mga mata at gulat na tumingin sa akin.

I know this is not the right time to brought this up because of the current situation, pero inumpisahan na niya kaya itutuloy ko na rin. This is also for my sake that's why I'm doing this now even though papa is not in his normal state.

"Pardon?"

I stand up straight and stared directly into his scary eyes. "I will not marry him. I will not marry the son of Sarmiento's!" Pag-uulit ko pa.

Pak!

Napahawak ako sa pisngi ko nang maramdaman ko ang mabigat niyang kamay na dumapo dito. 'Di makapaniwalang tumingin ako sa kaniya na mukhang nag-aalab sa galit ang hitsura ngayon.

"Pa..."

"You will marry him and that's final!" Laglag ang panga ko dahil sa sinabi niya.

"He's abusive and I don't like that! I will not marry him—"

Pak!

"Like this?" Napahawak naman ako sa kabilang pisngi ko nang sampalin niya akong muli. "I am like that right now. And I will be forever like that to you, if you don't marry their son!" Wala sa sarili akong natawa at tiningnan siya.

"I hope you die!"

Binigyan ko pa siya nang masamang tingin bago naglakad paalis pero hindi pa ako nakakalayo nang marinig ko ang sinabi niya na nagpatigil sa akin.

"Marry him or the end of your career? You'll decide!"