kabanata 7

KABANATA 7 — Lihim ng Isang Selva

Maaga pa lang, nagising na si Averill kahit ilang oras pa lang ang itinulog niya.

Hindi dahil naninibago siya sa bagong kwarto. Hindi dahil malamig ang silid na inilaan para sa kaniya sa loob ng engrandeng mansion ng mga Dela Selva.

Kundi dahil hindi niya makalimutan ang mga salitang binitiwan ni Sebastian kagabi.

"Hindi lahat ng kasal ay tungkol sa pagmamahal, Averill. May mga kasal na kasunduan. May mga kasal na armas."

Nakatitig siya sa kisame habang yakap ang unan, tahimik ang paligid pero maingay ang loob niya. Sa bawat segundo ng kanyang katahimikan, bumabalik sa isip niya ang paraan ng pagkakatingin sa kanya ng lalaking pinakasalan niya—hindi bilang asawa, kundi bilang kasabwat. Isang kasosyo. Isang gamit.

"Bakit ba ako pumayag sa ganito?" tanong niya sa sarili, pero agad niya ring sinagot ang tanong na iyon sa isipan.

Dahil kay Francis.

Dahil sa kasinungalingan.

Dahil sa pagtalikod.

Dahil sa pagtataksil.

Muling sumilay sa alaala niya ang eksena sa opisina kung saan nahuli niya si Francis at si Cherry na magkahawak-kamay. Hindi niya malilimutan ang paraan ng pagkakaangat ni Cherry ng mukha nito—mayabang, hamak, mapanukso.

“Sorry, Ysabella. Mukhang ‘di mo alam… ikaw lang pala ang panakip-butas.”

Isang kirot ang muling dumaan sa dibdib ni Averill, pero pinilit niyang huminga nang malalim.

Hindi na siya si Averill Alarcon na umiiyak sa banyo.

Ngayon, asawa na siya ng pinakamakapangyarihang lalaki sa buong Luzon—si Sebastian Dela Selva. Isang negosyante na ginagalang, kinatatakutan, at pinagdududahan ng marami.

At bagama’t wala silang emosyonal na koneksyon, alam niyang hawak niya ang isang bagong alas.

Tumayo siya mula sa kama. Hindi siya makakatiyak sa bawat hakbang ng buhay na pinasok niya, pero alam niya ang direksyon—paghihiganti.

---

Sa kabilang bahagi ng mansyon, tahimik ang silid-aklatan. Nasa gitna nito si Sebastian—nakatayo sa harap ng glass wall habang nakatanaw sa ulan sa labas. Sa kamay niya’y may hawak siyang baso ng mamahaling alak.

Hindi dahil sa panlasa.

Kundi para mapakalma ang sarili.

Tahimik siyang umupo sa leather armchair. Hindi niya kailangan ng marami pang salita. Ang buong mundo ay isang laro para sa kaniya, at si Averill? Isa sa mga piyesang kailangan niyang igalaw.

Pero hindi siya handa sa isang bagay—ang mga mata nito. May apoy. May tapang.

Hindi ito ang inaasahan niyang babae.

Hindi ito ang Averill na sinasabing iniwan ni Francis na parang basahan.

“She’s not broken,” bulong niya sa sarili. “She’s... dangerous.”

Isang misteryosong ngiti ang sumilay sa labi ni Sebastian. Nilagok niya ang natitirang alak, at muling tumayo.

Kailangan niyang malaman kung gaano katatag ang kababaihang pinakasalan niya. Kailangan niyang malaman kung saan ito mapipinsala.

Dahil sa larong ito, hindi sapat na magtulungan sila.

Kailangan niyang malaman kung kailan ito tatalikod—at kung kaya ba niyang pagkatiwalaan ito nang higit sa kung ano mang kontrata.

---

Pagbaba ni Averill mula sa silid, hindi niya akalaing sasalubungin siya ni Amenda, ang pinakamatagal na mayordoma ng pamilya Dela Selva.

"Ma’am Averill, hinihintay po kayo ni Mr. Dela Selva sa dining hall," ani Amenda, may magalang na tinig.

Nagkibit-balikat si Averill at pinilit ang mahinhing ngiti. "Salamat, Po nay Amenda."

Pagpasok niya sa dining area, nakita niya agad si Sebastian—nakaupo sa dulo ng mahabang mesa, may hawak na tablet sa isang kamay at kape sa kabila. Walang bakas ng emosyon sa mukha nito.

“Umupo ka,” maikling utos.

Umupo siya. Tahimik. Hindi niya alam kung anong sasabihin o kung may aasahan ba siyang kahit anong karaniwang lambing ng isang bagong asawa. Pero wala.

Walang tanong kung nakatulog siya.

Walang bati ng magandang umaga.

Wala.

“Ano'ng plano mo ngayon?” tanong ng lalaki, hindi man lang tiningnan siya sa mata.

“Gusto kong makita ang financial reports ni Francis. Lalo na ang bahagi ng Apex Dynamics,” matatag niyang sagot.

Bahagyang umangat ang kilay ni Sebastian. “Mukhang hindi mo lang ako ginamit sa kasal. May sarili kang plano.”

“Ginamit mo rin naman ako, hindi ba?” bawi niya. “At hindi tayo nagpakasal para lang umarte na mag-asawa. May misyon tayo pareho.”

Tahimik ang lalaki saglit, pero pagkatapos ay tumango. “Magsisimula ka na. Good. May ibibigay akong tao para tulungan ka sa background checking. Legal pero agresibo.”

“Ayokong basta informant. Gusto ko ng access.”

Ngumiti si Sebastian—isang ngiting hindi mo malaman kung may paghanga o babala.

“You’re learning fast,” anito. “Pero tandaan mo, Averill... the higher you climb, the more people will want to see you fall.”

---

Pagkatapos ng umagang iyon, nagtungo si Averill sa isang branch ng Montenegro Group sa Makati para mag-umpisang mag-imbestiga. Walang nakakaalam kung ano ang tunay niyang pakay, pero sa likod ng kanyang power suit, nakatago ang naglalagablab na paghihiganti.

Habang pinagmamasdan niya ang digital portfolio ni Francis, kitang-kita niya kung paanong unti-unti nitong inilipat ang assets na dapat ay hawak pa rin niya. Isa-isang detalyeng hinimay niya, bawat linya ng graph, bawat report.

At sa gitna ng katahimikan ng kanyang tanggapan, marahan siyang ngumiti—ngiting hindi kayang sukatin ng dami ng ipinagkanulo sa kanya.

“Hindi mo na ako maloloko, Francis,” bulong niya sa sarili. “Dahil simula ngayon... ako na ang kalaban mo.” sabi niya sa kaniyang sarili