Kabanata 20.

ELIHA

Nagbago ang direksyon ko, hindi na sa bahay namin. Nakakapanghinayang dahil umasa lang ako. At himala na umiyak si Dad sa harapan ko na parang nagsisisi.

Nakasakay ako ngayon sa maliit na bangka habang nasa gitna ng kulay itim na dagat. Nakakakilabot naman dito pero kinuha ko na lang ang dalawang sagwan na nasa tabi ko. Hindi ako marunong gumamit nito pero kakayanin ko.

Habang ginagamit ko ang dalawang sagwan para makausad sa hindi ko alam na direksyon ay hindi ko maiwasang ngumiwi dahil sa lakas ng alon. Pero ipinagpatuloy ko lang ang aking ginagawa dahil mahirap na, baka kung anong nilalang ang nasa ilalim ng itim na dagat.

Maya-maya pa ay bumungad sa akin ang kapatagan ng isang gubat. Mabilis akong nag-sagwan para makarating kaagad sa lupa pero biglang nawala ang gubat, naging alon lang ito na malaki kaya napalayo ako ng direksyon. Hanggang sa biglang tumaob ang bangka na sinasakyan ko at naging isang maliit na bangka na lang ito. Pinipilit kong maglangoy kahit na nahihirapa