Kabanata 1.

Eliha's POV:

Habang nagtatrabaho ako as virtual assistant ay bigla akong hinila ng taong kinaiinisan ko. Dinala niya ako sa aking kulungan.

Hindi ako bilanggo pero ganito ang aking buhay.

"Tumakas ka raw kahapon?! Ano ang karapatan mo?"

"Oo dahil gusto kong maging masaya at maging malaya pero pinagkait mo 'yun!"

Kaagad siyang pumasok sa kulungan ko sabay sinampal ako. Ang sakit ng sampal niya kaya naman dumugo ang bibig ko.

Nilagyan niya ng posas ang mga kamay ko. At nilagyan ng tali ang mga paa ko.

"Hanggang kailan mo ba ako ikukulong?" Nagwawala na tanong ko.

Tumawa siya nang tumawa, "Habambuhay! Dahil hindi ka makakatakas sa akin!"

"Hindi naman ako katulad ng taong iniwan ka! I already graduated and got a job pero ayaw mo pa rin akong palayain! Ang gusto ko lang naman ay magkaroon ng sariling buhay at sariling pamilya kasama ang taong mamahalin ko!"

"Mahal na mahal kita! Hindi p'wede na mawala ka sa akin." Sinabunutan niya ako sabay binuhusan niya ako ng yelo.

Tumitig ako nang masama sa kanya, "Anong klaseng pagmamahal mayroon ka? Ang sama mo!"

Ngumisi lang siya sabay nagsigarilyo.

Gusto kong umiyak pero hindi ko ipapakita sa kanya na mahina ako.

Umalis na siya. Kailan kong tumakas dito.

Kaagad kong itinaas ang aking dalawang paa sa bakal sabay itinaas baba ko ang aking mga paa para maputol ang tali. Nang maputol ay kaagad kong kinuha ang piece of wire sa likod ng bulsa ng jogger pants ko para ma-unlock ang posas.

Mayroon rin akong dala na martilyo na nasa bulsa ko kaya kaagad kong pinukpok ang kandado. Nagtagumpay naman ako pero pagkalabas ko ay sumalubong sa akin si Tita. Isa sa mga alagad niya.

"Ano 'tong narinig ko na isa ka raw leader ng isang gangster group noong high school? Tapos mayroon daw kayong binugbog na isang gangster group din! Totoo ba?!" galit na tanong ni Tita.

Yumuko ako dahil nalaman niya pa 'yun.

"Kaya pala madali 'yang makatakas dahil gangster," madiin na sabi ni Dad na kararating lang. Siya ang taong kinaiinisan ko na palagi akong kinukulong.

"Keysa naman sa 'yo, Dad, you're selfish. Hindi na ako magtataka kung bakit ka iniwan ni Mama! Kahit ako ay nadamay ng dahil sa 'yo!"

Kaagad na lumapit si Dad sa akin sabay sinakal ako. "Wala kang alam, anak."

"Tama na 'yan, Kuya! Huwag mo namang saktan ang iyong anak!"

"Manahimik ka!"

"Eliha, kaya ganyan ang Papa mo ay dahil sa mayroon siyang disorder!" sigaw ni Tita.

Binitawan ni Dad ang leeg ko sabay si Tita naman ang sinakal niya.

Biglang naging blangko ang aking isipan. Kaya ba mali ang ikinikilos ni Dad dahil mayroon pala siyang sakit?

Binuhat ko ang bangko sabay pinalo ko 'yun sa likod ni Dad. Bigla siyang nahimatay kaya nabitawan niya si Tita.

"Aalis na ako sa bahay niyo! Oo mayaman ang iyong Dad pero never again! Eliha, tanggapin mo ang susi na 'to for lock access. Library room 'yan na ipinagawa ng iyong ina. Buksan mo ang library, doon ka magtago dahil nasa underground 'yun. Mayroong maliit na pinto sa kusina, doon ka pumasok. At sana ay matuklasan mo ang katotohanan." Inabot niya sa akin ang isang susi sabay tumakbo siya nang tumakbo papalayo.

Naawa ako kay Dad dahil wala siyang malay. Pero kailan ko siyang pagtaguan ngayon kaya pupunta ako sa library na sinasabi ni Tita.

Nakapasok na ako sa library. Nakakatakot at madilim kaya nagsindi ako ng kandila na nasa tabi ko.

Bumungad sa akin ang mga ibat-ibang klase ng libro. Ngunit may mga libro ang pumukaw sa aking atensiyon from 1775 bookshelf.

"Ang gusto ko lang naman ay maging malaya! Pero bakit pinagkakait ng aking ama?!" malakas na sigaw ko. Hindi ko na napigilan ang aking luha na dumaloy.

Nagulat ako nang may biglang nalaglag na isang libro mula sa 1775 bookshelf. Paano naman malalaglag 'yun? Samantalang wala namang hangin na pumapasok. Pero siguro ay daga ang may gawa.

Bata pa lamang ako ay iniwan na kami ni Mama. At masakit din para sa akin ang nangyari. Kaya siguro may disorder si Dad dahil sa trauma na iniwan ni Mama sa kanya. Kahit ako ay may takot din na ma-inlove o magtiwala. Pero hindi ako natakot sa ibang tao dahil mas natakot ako sa sarili kong ama na akala ko ay gagawin akong prinsesa.

Kinuha ko ang isang libro na nalaglag kahit na natatakot ako. Nang tingnan ko ang title 'Dipsa Chupar Vampire World'. Na-curious ako kaya kaagad kong binuksan ang one page sabay binasa ko nang kaunti. Mayroon naman akong nakita na isang maliit na papel na ang nakasulat ay 'Iniwan ko kayo ng Papa mo dahil mayroon akong stage four cancer'. Dahil sa gulat ko ay nabitawan ko ang libro.

"Bakit hindi mo kaagad sinabi, Ma?!"

"Nandito pala ang anak ng ating amo sa library."

Nang lumingon ako ay mayroon akong nakita na dalawang lalaki na sa tingin ko ay mga magnanakaw.

"Ano ang ginagawa niyo rito?! Mga magnanakaw ba kayo?"

"Huwag mo kaming isumbong! Kapag ginawa mo 'yon ay isusumbong ka rin namin na dito ka nagtatago!" sigaw ng kasama niya.

"Hoy! Kayong dalawang magnanakaw. Hindi niyo pa ako kilala kaya huwag niyo akong takutin."

"Sino ka ba sa tingin mo? Isa ka lang namang mahinang babae na kinukulong ng iyong ama!"

"Ako? Isa lang naman akong gangster leader noon." Kaagad ko silang sinugod sabay sinipa ko sila nang sinapa. Tinangka nila akong suntukin sa tyan pero kaagad ko silang nasuntok sa mukha. Sinuntok ko sila nang sinuntok hanggang sa makatulog sila.

Itatali ko na lang sila rito sa gilid. Sa ngayon ay dito muna ako magtatago sa library.

Niyakap ko ang letter na iniwan ni Mama. Ang selfish naman ni Mama, hindi niya man lang hinayaan na alagaan namin siya. Kung bata pa lamang ako ay may stage four cancer na siya, ang ibig sabihin ba nito ay patay na siya ngayon?

Kailangan 'tong malaman ni Dad. Pero mukhang hindi siya maniniwala.

Binasa ko ulit ang libro. Pagkatapos ay ibinalik ko na sa 1775 bookshelf. Ngunit nahulog pa rin ito. At ang mas nakakatakot ay bigla itong umilaw.

Ano bang kababalaghan ang taglay ng librong ito?