KABANATA 11

MARI

Kung nakikita ko lang ang mukha ko ngayon, sigurado ako na katawa-tawa at kahihiya na ako ngayon.

I can feel my eyes that are seemed to pop out of its sockets. Nakanganga rin ako. Aware ako roon.

Ikaw ba naman kasi ang pakitaan ng pilot badge ng isang lalaking inakala mong ‘basta-basta’ lang.

“Y-You’re a pilot?” hindi pa rin makapaniwalang saad ko.

Tumango naman siya at ngumiti.

“Yeah. So, if you’ll excuse me, I better get going bago pa ako ma late ng sobra sa flight ko. I don’t want to put others’ sake on compromise. I’m sure you don’t want to, either.”

Dahan-dahan akong tumango tsaka bahagyang ngumiti.

“U-Uhm, yeah. I… see you next time, I guess.” sabi ko na lang at bahagya nang lumayo sa kanya para bigyan siya ng daan papasok sa sasakyan niya.

Nagpalitan na rin kami ng number at social media accounts nang sa ganoon ay magkaroon pa rin kami ng contact sa isa’t-isa.

Hanggang sa makaalis na siya ay nanatili pa rin ako sa kinatatayuan ko. I only walked away after his car was lost