All Chapters of Marrying Mr. Stepbrother: Chapter 1 - Chapter 10

MARII've been living here in the U.S. for almost a decade now. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit kailangan ko pang bumalik sa... sa nakakainis na bansang iyon!Ngayon ang simula ng annual two-week-long vacation ko sa trabaho. And I should be happy now, right? Pero nang dahil sa 'napakagandang' surprise ni Aunt Melissa ay nasira na lahat ng plano ko at nawala na rin ang lahat ng kaligayahan na dapat kong maramdaman."Are you ready to leave, honey? Your flight is on two hours."Hawak ang kahon ng huling sapatos na ilalagay ko sa maleta ay napalingon ako kay Aunt Melissa. Nakatayo siya at nakasandal sa mismong pintuan ng kwarto ko. Hindi ko alam kung gaano na siya katagal doon. But her posture is just saying na pinapanood niya ako sa kung anumang ginagawa ko."You don't have to remind me 'bout the hell that's waiting for me, Aunt." mapaklang saad ko sa kanya.Pabagsak pa akong umupo sa malambot kong kama, hanggang sa tuluyan ko nang ibinagsak ang sarili ko roon pahiga."I'm gonna mi

MARIAs for the record, tatlong araw na mula nang una kong itapak ulit ang mga paa ko dito sa Pilipinas.At sa tatlong araw na iyon, wala akong naramdaman kundi purong kaligayahan. I must admit, I still misses mom somehow. Kahit sino naman siguro, 'di ba? Pero sa loob ng tatlong araw na pananatili ko rito sa Pilipinas ay hindi ko pa sinusubukan na lumabas kahit isang beses man lang. Though Dad and Mang Dario always tell me to. Ako lang talaga ang makulit na hindi nakikinig. Lagi lang akong nagkukulong sa kwarto, o 'di naman kaya ay nakikipagkwentuhan sa mga kasambahay namin sa ibaba. Kung lalabas man ako ay hanggang sa gate lang. Nagdidilig ako ng mga halaman. But I really did not attempt to step a foot outside.Inabala ko na lang ang sarili ko sa paghahalungkat sa mga gamit ko noong bata pa ako na hanggang ngayon ay buo at nasa maayos pa ring mga kalagayan. I bet Dad is hring someone to clean these all up.Sa ginagawa ko ay aware rin ako na may mabubuksan na namang sugat ng kahapon

MARI Mabilis ko nang nilapitan ang higanteng lalaki na iyon matapos ko siyang batuhin. I didn’t waste any time to wait for his sudden reaction after that piece of rock landed on his back. Nang makalapit ako ay sakto namang humarap na siya. Hindi ko naman ide-deny na bahagya akong natulala nang makita ko na sa wakas ang mukha niya. In fairness, gwapo naman pala si Koya. Makakapal ang mga kilay at mga pilikmata nito na mahahaba rin. May pagka singkit ang mga mata nito. At ang pupungay, ha?! Matangos ang ilong, mapupula at halatang kissable ang mga labi, sakto ang tapang ng jawline at— At kailan ka pa natutong ma-aatract sa abductor na masamang taong kriminal at kidnapper, ha?! Baka nakakalimutan mo, Mari. He obviously stole your baby! Sa biglang sampal sa akin na iyon ng isip ko ay bumalik ang inis na nararamdaman ko sa… sa kung sino man ang lalaking nasa harapan ko na may buhat kay Pepper! “You’ll gonna throw a bigger rock at me, don’t you?” walang emosyon at kaswal lang na saad n

MARI“So, tell us how’s your life way back in California? Masaya ba roon? Baka may naiwan ka nang afam doon, ah?”Hindi ko na napigilan ang sarili ko na mapahalakhak dahil sa tinurang iyon ni Riya.Pagkagaling namin sa convenience store ay dumiretso na kami sa isa pang park na may sea side at doon namin magkakasamang kinain ang ice cream at iba pang pagkain na binili namin sa stall na nadaan namin.Halos isang oras na rin kaming nandito at magaan na ang pakiramdam ko kahit papaano. I am now far from that creepy park and from that creep guy. Isa pa, kasama ko naman na sina Zequiel at Riya kaya nasisiguro kong wala nang mangyayari sa akin na hini maganda.“Kung makapagtanong ka, ha? Matagal nga akong nawala at matagal niyo nga akong hindi nakasama personally pero halos araw-araw naman tayong magkausap. And you should know by now na wala akong naiwang kung sinuman doon sa California. Mapa-afam o kapwa natin Pinoy, wala talaga. Well, except for Auntie Melissa—”“Oo na, amaccana. Dinamay m

MARI Mula nang aksidenteng masabi ni Riya sa akin ang tungkol sa ‘surprise’ ni Daddy ay walang araw na hindi ako na-excite. Lalo na sa mga pagkakataon na nararamdaman kong medyo ‘extra’ ang treatment sa akin ni Daddy. ‘Yung tipong entrance talaga ng mga surprise. Iyon nga lang, kasabay ng excitement ko ay hindi ko rin maiwasang madismaya sa tuwing wala namang surprise na nangyayari. Hindi ko rin tuloy maiwasan na magtaka at magduda sa mga sinabi ni Riya. Hindi ko na alam kung totoo pa ba ang mga iyon o trip-trip niya lang. Baliw din akong umasa nang wala namang pinanghahawakan na assurance kung posible nga bang may ‘surprise’ na inihahanda si Daddy para sa akin. Kaya para kumpirmahin iyon ay inaya ko na lang na lumabas si Riya para makausap ko na rin siya ng personal. Besides, pinayagan naman na siya ni Daddy na mag leave na dahil medyo maselan ang pagbubuntis niya at sensitive talaga siya pagdating sa pagod at stress. She is still paid, though. The perks of having a best friend na