MARISeeing that disappointed expression on SJ’s face after all that I said made me feel guilty.Because yeah, hindi nga naging maganda nag unang pagkikita namin. But for me, that is still not an enough and justifiable reason to be rude on someone. Kahit pa sabihing siya naman ang unang nang asar sa akin kung tutuusin.“I-I’m sorry. I-I didn’t mean to—”“It’s okay. You don’t have to worry ‘bout me. It’s fine.”Nakagat ko na lang ang ibabang labi ko, lalo na nang hindi siya tumingin sa akin nang sabihin niya ang mga katagang iyon. He just paid attention to the girl doing his drink.“N-No, I really mean it. I’m sorry. I-I didn’t mean to be harsh on you. Masyado lang talaga akong nadala sa unang encounter natin sa… alam mo na. And I am just not used to it and—”“You don’t have to explain yourself.” putol niya ulit na hindi pa rin tumitingin sa akin. He just took his drinlk from the crew and uttered, “Thank you.”Ngumiti pa siya sa babae, pero nang bumalik ang tingin niya sa akin ay wala
MARIKung nakikita ko lang ang mukha ko ngayon, sigurado ako na katawa-tawa at kahihiya na ako ngayon. I can feel my eyes that are seemed to pop out of its sockets. Nakanganga rin ako. Aware ako roon.Ikaw ba naman kasi ang pakitaan ng pilot badge ng isang lalaking inakala mong ‘basta-basta’ lang.“Y-You’re a pilot?” hindi pa rin makapaniwalang saad ko.Tumango naman siya at ngumiti.“Yeah. So, if you’ll excuse me, I better get going bago pa ako ma late ng sobra sa flight ko. I don’t want to put others’ sake on compromise. I’m sure you don’t want to, either.”Dahan-dahan akong tumango tsaka bahagyang ngumiti.“U-Uhm, yeah. I… see you next time, I guess.” sabi ko na lang at bahagya nang lumayo sa kanya para bigyan siya ng daan papasok sa sasakyan niya.Nagpalitan na rin kami ng number at social media accounts nang sa ganoon ay magkaroon pa rin kami ng contact sa isa’t-isa.Hanggang sa makaalis na siya ay nanatili pa rin ako sa kinatatayuan ko. I only walked away after his car was lost
MARIHindi ako makapaniwala sa ipinakita sa akin ni Riya. It was a picture of a bag with its indiicated price below.“Two freakin’ million dollars?!” bulalas ko habang nakatitig sa screen ng cell phone ni Riya.“Uh-uh. That is Hermès Kelly Rose Gold. And sorry to tell you but… it’s worth more than twice of a dollar million.” saad niya pa.Dahil doon ay nalipat ang paningin ko sa kanya.“What do you mean?” nagtataka at nabibigla pa ring saad ko.“That… bag is currently on the second rank of the most expensive in the whole wide world. Two million dollars it is, right. Gawa kasi ito sa pure rose gold at dotted ng one thousand one hundred sixty na diamonds, to be exact. Two years din ang tinagal bago magawa iyan pero sa buong mundo, twelve lang ang nag-eexist na ganiyan. So, you can imagine the urge of every wealthy individuals para makuha ang bag na iyan not only for it’s ability to stand for you as your financial status symbol. And by the time na ginusto ng dad mo na mabili ang isa sa l
MARIIt’s been an hour since SJ walked up to us and joined us for a drink. Pero hanggang ngayon, parang hindi pa rin ako makapaniwala na kasama nga namin siya. It’s just that… hindi pa rin mag sink in sa akin!“Hey, Mari, are you okay? Bakit hindi ka umiimik diyan?” Napapitlag ako nang marinig ang banayad na tinig na iyon na galing kay… SJ.Anyways, yeah. Siya nga talaga ‘yung lalaking bigla na lang lumitaw sa likuran ni Riya kanina. Hindi ako naghahallucinate lang o nagda-daydream. Totoong SJ siya at maging si Riya ay nakikita rin siya!And the only thing that got him here is that, hindi raw natuloy ang supposedly ay flight niya.“Private flight lang naman kasi iyon, actually. On the last minute, pinaalam ng guest na postponed na raw muna ang flight niya at ire-resched na lang daw.”“Eh, bakit ka nandito?”“Aray naman. Akala ko ba, okay na tayo?” tila offended na saad nito.Tiningnan ko naman siya ng masama.“That’s not what I meant, crazy. I mean, bakit ka nandito? Aren’t you shoul
MARIAfter dropping Riya home, nagpasiya ako na sabihin kay SJ na ihatid na lang ako pabalik sa café at nagsabing ako na ang bahalang umuwi.Pero gaya ng ginawa niya kanina at gaya na rin ng inaaasahan ko ay tumanggi siya, saying na masyado pang maaga at gusto niyang makasama pa ako para makilala namin ang isa’t-isa dahil pagkatapos daw ng araw na ito ay hindi niya na alam kung kailan pa siya magiging libre ulit.Tumanggi pa ako pero kalaunan ay wala rin akong nagawa. Masyadong malakas ang convincing power niya at may kung ano ring nag uudyok sa akin na sumama sa kanya.At gaya rin ng kanina, ang plano ko ay tumahimik lang sa buong durasyon ng biyahe namin. Sinusubukan pa rin naman niyang makipag usap sa akin at mapagsalita ako. Iyon nga lang ay hindi siya nagtatagumpay. At sinisiguro kong hindi siya magtatagumpay. MWEHEHEHE!“Hey, look. Kanina ko pa napapansin na parang iniiwasan mo ako. I mean, not literally, of course. Kaya nga magkasama tayo, right? What I mean is… you really seem
MARITatlong linggo ang mabilis na lumipas mula nang dalhin ako ni SJ sa napakagandang lugar na iyon. And well, guess what. Nasa Pilipinas pa rin ako!Hindi lang naman kasi ako ang nagdesisyon ukol sa bagay na iyon. I also asked my dad’s side. Hiningi ko rin ang opinyon nina Riya at Zequiel maging ng mga kasambahay namin at si Mang Dario. Ang tanging hindi ko na lang napagsasabihan sa desisyon kong iyon ay si Aunt Melissa.Hindi ko kasi alam at literal na wala kasi akong ideya kung ano ang maaari niyang maramdaman o sabihin sakaling malaman niya na na plano ko nang dito na lang sa Pilipinas mag stay for good. And by the way, noong sinabi ko na hate na hate ko ang Pilipinas, kalimutan niyo na iyon. Because to be honest, I am starting to fall in love with this amazing country again. Lalo na at nandito ang mga taong mahalaga sa buhay ko. Well, except nga from Aunt Melissa. But we’ll get to that.Anyway, okay naman na ang buhay ko rito sa Pilipinas in general. Malamang, gugustuhin ko bang
MARIAs SJ said, saktong alas sais y medya nga ng gabi ay nasa harapan na siya ng bahay namin.Sayang nga lang at hindi niya inabutan si Daddy. Nagkakilala na sana sila ng personal.But anyways, hindi ko na rin naman masyadong iniisip ang bagay na iyon dahil ang naglalaro lang sa isip ko ngayon ay ang nakita kong reaksiyon ni SJ nang salubungin ko na siya. He looked so surprise. Bahagya pang nanlaki ang mga mata nito, bahagyang napanganga, tsaka napangiti; sabay usal ng, “You look so gorgeous. Perfecty majestic.”Hanggang ngayon na nasa loob na ako ng sasakyan niya at nasa daan na kami papunta sa venue ay parang paulit-ulit ko pa ring naririnig iyon. May sirang plaka ba sa utak ko?“Hey, are you okay? Kanina pa kita kainakausap, hindi ka naman nagre-respond. May problema ba?”Napakurap-kurap ako nang marinig ko ang boses na iyon ni SJ. Napasulyap din ako sa kanya.“A-Ah… A-Ano… W-Wala namang problema. Sorry.” pagsisinungaling ko.“Are you sure? Kanina ko pa kasi napapansin na para kan
MARIMarami nang tao sa venue ng party ng mama ni SJ nang dumating kami roon. And as much as I want to look for Zequiel and Riya, wala naman akong nagawa nang hilahin ako ni SJ at sabihing kailangan ko siyang samahan na magpalit ng damit sa isa sa mga cottage. Ang galing lang. What a great waste of time.Kahit naiinis ako ay sinamahan ko na lang din siya dahil wala na rin naman akong choice. Ayoko namang mag-ikot mag isa sa party na iyon nang wala man lang kasamang kakilala kahit isa. Mahirap na, baka mapagkamalan pa akong gate crasher o kung ano pa man.Kanina, nang nasa sasakyan pa kami ay aligaga na ang isip ko sa pag-ooverthink ng paano kung may makakita sa amin na dumating ng magkasama? ‘Tapos makita rin kaming pumasok sa iisang cottage room? Iba na ang mundo ngayon at hindi na natin masasabi ang mga tumatakbo sa isip ng tao. Ayoko ring ma-issue sakaling may kahit isang makakilala sa akin sa party na iyon dahil paniguradong hindi lang ako ang maiiskandalo kundi ang buong pamilya