Chapter 4

HINDI na napigilan ni Claire ang pamimilog ng mga mata. Sobrang lapit ng mukha ni Leon sa kanya pakiramdam niya ay hindi na siya makahinga. He looked so good on his suite and his hair was perfectly slicked back. Maski ang kilay nito ay perpektong nakahanay na tila para bang sinuklay isa-isa. Naamoy niya rin ang panglalaking pabango nito na hindi nakatulong para masupil niya ang pagkabigla at ang biglaang pagkahumaling dito.

Naniniwala siya sa salitang walang perpektong tao pero habang tinitititigan niya si Leon na ngayon ay nasa kanyang harap at napakalapit habang nakangisi ay para bang binago nito ang kanyang paniniwala. He was so perfect standing and leaning closer to her. Handsome. Rich. Manly aromatic. High sense of fashion. Successful. He has that positive quality that a man should have and women have always desired to be with. Sa mga oras na iyon ay parang may isang perpekto na lalaki sa kanyang harap na hindi niya magawang pagdikitan ng balat kahit na kalingkingan. Sa sobrang lakas na dating nito para lamang siyang isang babaeng walang pangalan sa lipunan na natameme sa angking ganda ni Leon.

She felt so small.

And she was too stunned to speak. Napatitig na lamang siya dito na walang naiusal na kataga. He's so perfect she doesn't deserve to be breathing in the same air he breathes. That's how expensive Leon is.

“Claire?” tanong nito para mahimasmasan siya sa malalim na pagpapantasya.

Nang mapagtanto na na nakatitig siya sa mukha ni Leon nang mahigit sampung segundo ay nag-iwas siya ng tingin. “Yes, I agree to be your wife.” sagot niya at tinanggihan ang pagtatama ng kanilang mga mata.

Binawi ni Leon ang mukha at tila nakangisi pa rin na nagpamulsa sa kanyang harapan. He grinned at her lile he has won a big prize.

“Please, stop grinning...” dugtong ni Claire nang mapansin nakangisi pa rin ito sa kanyang gawi.

“I can't help it, your cheeks is flushing red...” tugon nito sabay mahinang natawa. “It's annoyingly laughable.”

Sinalat ni Claire ang pisngi at umingos dito. “Of course, I'm blushing. I am human, I'm capable of getting flustered.”

“I know, and I only did that to calm you...” giit nito at bago mayabang na ngumiti. “And I guess it worked. My charm really does have an effect on people, I know.”

Masamang napatingin si Claire dito bago nagpa-ikot ng mga mata. Well, if Leon has good looks on the outside, his inside are the worst. He could really get someone's nerve if he wants. Kahit na siya ay pasensyadong uri ng tao ay nagawa nitong sukatin ang kanyang pasensya. At likas na matalas talaga ang dila nito, batid niya kahit noon pa. Maypagkamayabang at maypagkametikiloso ayon pa sa iba. He was that perfect man with a perfectionist attitide that everybody has praised but at the same time cursed. Dapat lahat dito ay pulido, perpekto, at malinis.

“You can't be seen looking like that with me,” bigla nitong wika sabay tingin sa kanyang suot. “You look like a walking rag.”

Hindi makapaniwala na napabuga ng hangin si Claire at tiningnan ang sarili. “Wow, aren’t you rude?”

“Oh, please, Claire. You and I are in the same industry, you already know how I comment with things,” wika nito para mawalan na naman siya ng kataga.

Kung dati ay hindi siya naniniwala sa sabi-sabi na nandidiretso ang isang strikto na si Leon ngayon ay nagsisisi na siya kung bakit hindi agad siya naniniwala. Ibang-iba ang pinakita nitong ugali nang maligaw ito sa bahay-ampunan. Now, talking with him in his territory feels like a hell. Pakiramdam niya ay unti-unti siya nitong tinutalak sa bangin at ang kumukulong putik ang kanyang babagsakan. At hindi na siya nagtaka ng mabungaran ang napakalinis nitong opisina. Tanging puti ang at itim lamang kanyang nakikita maliban sa maliit nitong halaman sa gitna nang maliit na mesa.

Muling sumipat ito sa kanyang kasuotan hanggang sa dismayadong nagbawi ito ng tingin at pinulot ang telepono. Nagbigay ito ng panuto marahil sa isa nitong tagasunod o kakilala bago ibinalik ang mga nandudustang mga mata sa kanya. Ang tanging naintindihan niya lamang sinabi nito ay ang sukat at damit.

Sukat at damit, pag-uulit niya sa isip at nagtaka. Is he making her change her outfit? If so, is it... is it a dress?

“Yes, I am making you change and wear a dress,” sagot nito na para bang nabasa nito ang kanyang iniisip.

“Uhm, no. I came here because of the deal. Now that I agree to the deal, you don't have to spend such extragant things on me,” pagtanggi ni Claire at tumayo sabay nagkrus ng mga kamay. “And I don't have time because I need to be in the hospital.”

“After you come barging inside my company looking like that, I can't let you go without fixing you,” ani Leon para masupil ang kanyang pagtankang na tumalikod dito. “Don't worry, I will go with you to the hospital.”

Napangiwi si Claire at napayuko. “What? You don't have to—”

“I insist, Claire,” pagmamatigas nito para maangat niya ang ulo. “You agree to be my wife, so now is the right time to act now. This is a great start to make some rumors. It will reach dad. Coming here with that look is undeniably horrendous for the company but it’s good for my sake because you're going to be my holy grail. This company you are stepping in right now is going to be mine, Claire, and that's for certain.”

Hearing that proclamation from Leon doesn't make him any selfish. She has no idea why but for her, it was a more than goal rather than an avow. Katulad niya lang din naman ito na gagamitin niya para sa kapakanan ng mga bata sa bahay-ampunan kaya hindi siya puwedeng maghugas ng kamay. If he will help her pay Sherry's bills and the orphanage food stocks then she doesn't have the right to judge. People have their own dream to believe and achieve. If having the company is Leon's then she have the kids to prioritize.

“Don't worry about paying the hospital bills, I got it,” dugtong nito para mabalik ang kanyang isip sa kasalukuyan.

“You will?” naiiyak niyang tanong dito.

“Of course, who else would? You have a very rich fiancé,” pagmamayabang nito para magbigay sa kanya ng kaginhawahan sa kabila ng pagmamataas ni Leon.

“But that act of mine comes with a price...” dugtong nito para muli na naman siyang matigilan.

Nang makita na tiningnan siya ni Leon mula ulo hanggang paa ay muling namula at nag-init ang kanyang pisngi dahil sa mga hinuhang biglang sumundot sa kanyang isip. Ang tinutukoy ba nitong kapalit ay ang kanyang puri?

“Oh, I must admit that you are cute when you blush, Claire. But it's not like that...” sagot ni Leon at ngumiti sa kanya. “I am not sexually attracted to you to do that. What I mean of price is your etiquette as a woman.”

“Etiquette?” she repeated, exasperated and at the same time confused.

“Yes, etiquette,” pag-uulit nito bilang sagot at nagmamayabng na ikiniling ang ulo. “Oh, right. Before we talk about that, can you write here the hospital and the patient's name so that I can let Lemuel expedite the payment for the hospital bills? I will pay the whole month's expenses.”

Nanlaki ang mga mata ni Claire at napatingin lamang siya sa papel at ball pen na inabot nito. Titingnan niya pa lamang ang papel at ball pen ni Leon na yari sa mamahaling metal na mayroon pang diyamante ay sapat na para magpanginig ng kanyang mga mata sa sobrang pagkabigla. Paano na kaya kung magsusulat na siya? Baka himatayin siya dahil sa sobrang kaginhawahan gayundin ay pagkapahiya.

Oo, batid niya na mayaman na tao si Leon. Ngunit, hindi niya akalain na ganito itong tao. Na para bang turing lamang sa malaking halagang pera ay isang papel na tagpipiso. Leon can even buy her as a person. Not to be exaggerated but he can. Kung mayroon man na matatawag na mga dugong bughaw sa Pilipinas ay isa na ang pamilya doon ni Leon. Dahil ang mga Manuel ay kinikilala na isa sa pinakamakapangyarihang pamilya sa Pilipinas.

Iispin niya pa lamang na magiging asawa niya ito sa mga susunod ay hindi niya kayang paniwalaan ang mga posibilidad. Tiyak na maninibago siya sa magiging bagong buhay.

“Claire?” muling tawag nito para mapatuwid siya sa kinatatayuan. “Please give the information right now. We don't have time to waste.”

Napatingin siya dito at tumungo sa gilid nito. Abala sa pagsusulat nang maramdamang humalimuyak ito sa kanya. Hindi na naiwasan ni Calire na panlakihan ng mga mata dahil sa pagkabigla at pagkapahiya. She's been out for a day, problematic and skeptical, and she haven't take a bath before coming inside the Manuel’s Company. Siguro sa isip ni Leon ay napakabaho niyang tao, hindi niya naipigilan ang paghalimuyak sa sarili.

“You smell good... which is a little bit shocking from how you look,” wika nito para matigilan siya nang matapos na sa pagsusulat. “But I want you to smell even nicer.”

Napabuntong-hininga si Claire sa tabi nito. Hindi niya alam kung papuri ba iyon o pang-iinsulto. Sa tuwing may sasabihin itong maganda ay may kasunod rin na pang-aalipusta. Kung hindi lamang mahaba ang kanyang pasenysa at wala siyang utang na loob kay Leon ay hinambalos niya na ang tila perpekto nitong mukha nang pagkalakas gamit ang dos por dos na kahoy. Spending her time with him at the moment feels like an honor and at the same time a distain. She couldn't help but to be torned between two roses. Leon is like a good man with a bad attitude... or a man with bad attitude but a good heart. She doesn't know, she can't choose with the two because Leon is suited with both. She wouldn't deny that Leon’s duality also made her baffled.

Nang bumukas ang pinto ay sabay na napalingon sila ni Leon. Pumasok ang lalaki na naka-kaswal na suot na jeans at simpleng t-shirt, at tila ba suwabe ang galaw na para bang naglalakad ito sa isang fashion show habang suot ang aviator sunglasses na nababagay sa porma nito. Bitbit nito ang kulay puting damit na nakasupot sa malinaw ngunit makapal na plastik habang bitbit nito ang isang duffel bag sa isang kamay. He doesn't look like an employee to Leon. Malakas ang kutob niya na isa ito sa mga kaibigan nito.

“Thank God, you arrived on time,” wika ni Leon at nilapitan ang lalaki pagkatapos ay nakipagkamay. “Owe you one, Klaus.”

“You owe me a hundred, Leon,” pagbibigay-diin nito bago napahalakhak.

Nang mahagip siya ng mga mata ng lalaking nagngangalang Klaus ay napawi ang malapad na ngiti nito sa labi. Gaya ng kanyang hula ay kaibigan nga ito ni Leon. Knowing Leon's lifetsyle, the man named Klaus has the same. Batid niya rin na galing ito sa mayamang pamilya dahil sa pananamit nito at kung paano ito kumilos at makipag-usap. Kaya naman hindi na siya magtataka kung maging tingin din nito sa kanya ay isang alikabok sa tabi opisina ni Leon.

“Is this...” wika ng lalaking nagngangalang Klaus at makabuluhang tumingin kay Leon. “No shit, Le. This is the one?”

“If you mean the one I'm going to marry to have the family business then yes, Klaus, she is. Isn't she well-suited to be a pretend wife?” ani Leon at nanliit ang mga mata sa kanyang direksyon, ngunit napawi rin ang reaksyon makalipas ang ilang segundo. “But if you are implying as the one like ‘the one’ then no. Stop it if it’s that what you think. I'm not that tasteless.”

Hindi na naiwasan ni Claire ang eksaheradang pagiling ng ulo. Now, Leon is really getting on her nerves. He really pushed her button way too much this time.

“Alam mo, kanina ka pa, eh...” mariin niyang wika sabay itinuro ito. “Tinitiis ko lang kasi may utang na loob ako sa ‘yo pero grabe na iyang bunganga mo.”

Leon calmly raised his hands in the air and smirked, unbothered by her hateful comments. “Well, I’m not Leon if I won’t criticize, Claire. You’ll get used to it. For now, let’s get you to dress up, and also... you’re forbidden to say no to me.”

Bumuka ang bibig ni Claire ngunit agad siya nitong sinupil sa pamamaraan nang pagpapalatak. Hindi siya nagpatalo at may sinabing kataga ngunit agad siyang pinutol ni Leon sa pagtaas ng hintuturo bilang banta.

“What the—”

“Hush, Claire. What I mean by saying no also means no complain. Don't ever complain,” pagbibigay-diin nito sa huling kataga at nang-aasar na inabot sa kanya ang damit. “And also, I realized that it was your sweat I scented and not a cheap perfume. It smells nice but the fact it came from sweat is disgusting. Take a bath.”

Tiningnan niya ito nang masama bulang tugon at pinigilan ang sarili na amuyin ang sarili.

“Come on, that glare won’t melt me,” pagpapatuloy ni Leon at inihudyat ang banyo. “You better look like a woman once you get out from that comfort room or else I will make you one.”

Walang ng nagawa si Claire kundi tanggapin ang inilahad nitong gamit at napaungol sa sobrang iritasyon. Bago pa man siya makapasok sa banyo ay muling sinipat niya si Leon gamit ang mga nanlilisik na mga mata. Kung maari niya lang ito gantihan ay malamang ginawa niya na ito kanina pa.

“Taking revenge on me won’t make you do any good, baby. Go on, go take a bath now...” Leon grinned as he sit on his table, hands on his middle while crossing his foot to the other.

Hinarap niya na ang banyo at muling sumipat dito nang masama bilang pahabol na reaksyon.

“What are you waiting for? Do you want me to do it for you?” tudyo ni Leon na nagpalaki sa kanyang mga mata.

Nag-iwas ng tingin si Claire bilang sagot at napapantastikuhan na pumasok na lamang sa banyo. What's wrong with that guy? Nahibang na ata ito sa sobrang kayabangan.