“Odin.”
Niluhod ni Fenrir ang kanang tuhod habang tinatayo ang kaliwang binti. Nagbitak ang gilid ng maskara niya kaya bumungad sa ‘kin ang namumula niyang pisngi na may kasamang sugat na nagdudugo. I glanced at Odin. His teeth gnarled with anger. Bakas din ang pamumula ng kaliwang kamao na may galos ang knuckles sa pagkasusuntok sa kapatid. Nagpahatak ako nang hinablot ni Odin ang aking kaliwang braso saka nilagay ako sa likuran niya. Dumilim din ang paningin nang napansin niya ang pamumula sa bandang pulso. “Tangina!” Tumakbo si Odin papalapit kay Fenrir na katatayo lang. All his punches were flying in the air. “How dare you too! You hurt Rox, huh!” he scowled as he threw punches to his brother. Mabilis ilagan ni Fenrir lahat ng ‘yun. As if, basang-basa niya ang kilos ng kapatid. He swiftly moved his body in grace - parang nagsasayaw. “Are you barking at the wrong tree, my little brother?” tanong ni Fenrir nang yumuko ito mula sa jab ni Odin. Albeit a known womanizer and a fuckboy, Odin knew some martial arts. In fact, he was the one who insisted that I work out. “Wow, ah.” he panted. Taas baba ang katawan nito sa pagpagal na paghinga. “Look at her.” He shifted his gaze to me. “Y-You…didn’t…let her go out…” Muli niyang binalik ang tingin sa kapatid. “Y-You just…i-imprisoned her to your…house,” he scoffed. “Ilang buwan na ba ang nakalipas? Tatlo? Kalahating taon!” My eyes widened in shock. Hindi ko namalayan ang oras - lalo na’t ang ginawa mong maghapon ay mag-ikot, magyosi at magbasa ng samu’t saring magazines. He removed his mask. His face was bare but butterflies tried to escape from me. “W-Why you’re so upset, little brother?” he asked sarcastically. He clapped his hands and even stretched his fingers. “Do you want my wife?” he smirked. He posed his arms in an attack position - just like what I watched in movies. “Reality check - she’s mine.” Tuluyang kumawala ang mga paruparo sa aking sikmura. Kasabay nito ang awtomatikong pagharang sa harap ni Odin. Tinaas ko pa ang parehong braso pa-side. “Why, Roxie?” he asked amusedly. “Are you siding with him?” A smirk appeared on his face. Umiling ako. “Tama na ang away niyo ni Odin,” maagap kong sagot. Nanginginig ang braso ko sa kaba. Bakit kinakailangang mag-away ang magkapatid. “Odin,” lumingon ako sa likuran. Para itong asong ulol na may leash sa leeg. “Y-Your kuya saved me…” “Save?” His face went into horror. I felt his calloused hands on my shoulders - firmly gripped on me. “That heartless bastard? Saved you?” My eyebrows furrowed. “Oo.” His face told me he didn’t buy it. “But he –” “ – ganito kasi…” I shifted my body beside him, nearing his ear and covered it using my hand. Fenrir’s face became stoic. He put his arms down while his stares were piercing me. After I whispered everything, inakbayan ko si Odin sa kanyang leeg patungo sa kaliwang balikat niya. “Ano? Okay ba?” Namulagat ako nang hinigitan niya ko sa bandang likuran saka nilapit sa kanya. “Odin -” “Kuya,” aniya sa kapatid. Tinaasan lang siya ni Fenrir ng kilay. “Pahiram muna si Rox.” Kapansin-pansin ang pag-igting ng ugat ni Fenrir sa gilid ng noo niya saka mga ugat sa braso. It seemed he didn’t like the idea. “She’ll be in our guestroom. Masama na ikulong mo ulit siya doon,” seryosong wika ni Odin. Lalong hinigpitan niya ang kamay sa gilid ng aking baywang. “Let’s go, sister-in-law?” sa malandi niyang boses. Tumingin pa siya sa kapatid niya na may pang-asar na ngiti. Saka giniya ako papalayo sa kanya. Nagtama ang tingin namin ni Fenrir. Umawang ang aking labi na wala akong makitang reaksyon sa makulay niyang mata. Nakakrus pa ang dalawang braso habang hinahayaan kaming makalayo. Bumuka ang kanyang labi. Walang tunog. Pero nakaramdam ako ng kakaiba ngunit nakakatakot na awra. Kaya naman sumuko ako sa staring challenge naming dalawa. Sumalubong sa mansyon ang mga kasambahay nila na naka-scrub suit na kulay dark blue. Odin provided orders to prepare the guest room upstairs. It was beside Odin’s room. Frantically, my own room in the mansion. Since I was always with Odin, Tita Sigyd and Tito Loki treated me as their own. They even reserved a guest room - just for me. Pagpasok ko, sumalubong sa ‘kin ang honey lemon na amoy. It suited my character - a ball of sunshine to everyone. Queen-sized bed with lots of pillows around it. They looked fluffy based on my liking. I want to sleep with a lot of pillows. They served as my crying shoulders whenever I felt down until the covers were drenched. It had a bedside table and a lamp set in dim. I wanted to sleep in a dimmed light room - if I slept in the dark, I made sure that the sliding window going to my own balcony was open wide. The room was very simple with white and navy blue combination on it. Bagay na bagay para pumayapa ang isipan ko. “I’ll go now in my room,” mahinang wika ni Odin mula sa aking likuran. I felt his arms wrapping again on my waist. His chin was buried on the side of my shoulders. “If you need anything…” Kumawala siya sa pagkayayakap sa ‘kin. May kinapa siya sa bulsa nito saka nilahad ang aking kamay. My eyes sparkled when I saw what he gave me. A rectangular-shaped thing with dents on the side. It glimmered across the hallway with its faint light with my old picture of it. “How did you get –” “ – ako pa ba? It’s your old phone na akala mo nawala na. They managed to find it on your bed.” Pilit akong ngumiti. Naalala ko kung paano akong nagwala sa kwarto na ito noong hindi ko makita ang phone ko. “You can chat with me or call me if you need help. Gusto mo, makipag-usap ka sa magulang mo,” aniya habang tinataas-baba ang kilay nito. Hinampas ko siya sa braso na napa-OA ang reaction. “Never! As if, kinakamusta talaga ako.” Isang kakaibang ngiti ang sinagot ni Odin sa ‘kin. “You’ll never know…o siya, matulog ka na. May Marlboro din sa drawer mo.”“I’ll take you in.”Lumunok ako na parang may bikig sa aking lalamunan.Was he serious?My eyebrows furrowed as I noticed he didn’t move a bit. His blank face stared at me. “Uhhh…” pailang kong sabi. I wagged my arms. “Earth to Mr. Fenrir Jensens.”Ang mukha niya ay parang binuhusan ng malamig na tubig. Ginaya din ang itsura ko na salubong din ang kilay. “Hindi ka na gumalaw diyan,” reklamo ko na pilit ginagalaw ang braso ko. Lumingon ako sa banda ng lamp mula sa bedside table. “K-Kung ayaw mo ng ilaw, pwede mong patayin ‘to.” I formed my lips like I was kissing someone. “M-Mukhang ayaw mo ng ilaw…”Lumuwag ang pagkahawak niya sa pulso ko saka biglang nagdilim ang paligid.“That’s better,” ani ko. Deep inside – I was shaking.Takot ako sa madilim na bagay. Contrast him. Ngayon, alam niyo na ang sagot sa tanong ni Tito Boy na lights on or lights off.Naramdaman ko ulit ang paghigpit sa aking pulso, ngunit napalitan ito ng banayad na haplos sa aking pisngi.I moaned when I felt a thin
TRIGGER WARNING : Read at your own risk.Asul ang langit. Ang ulap ay maputi na parang cotton candy.Bagay ito sa kulay green na damo sa tapat ng isang puting mansyon. May puting malaking umbrella na nakatusok sa lupa. Sa ilalim ay may kulay pink at blue na sapin - may characters ng Little Twin Stars na paulit-ulit sa print. Isang batang babae na suot ang isang pink na dress ang nakaupo sa ilalim. Masaya ito sa dalawang puting rabbits na nakaupo sa lap. May dalawang ribbon na kulay pink na nakatali, tila komportable sa kada haplos sa malambot nitong balahibo. The clouds covered the sun – just like the umbrella she was staying underneath. A grassy footsteps broke her focus as she looked from her right. A slender, waist-haired female approached the cute kid. She just wore a white shirt with a print of Little Twin Stars and pink shorts that complement her frail look. She looked frail as her skin was like the snow. Her eyes were half lidded - looked sleepy, but became expressive wh
“Odin.”Niluhod ni Fenrir ang kanang tuhod habang tinatayo ang kaliwang binti. Nagbitak ang gilid ng maskara niya kaya bumungad sa ‘kin ang namumula niyang pisngi na may kasamang sugat na nagdudugo.I glanced at Odin. His teeth gnarled with anger. Bakas din ang pamumula ng kaliwang kamao na may galos ang knuckles sa pagkasusuntok sa kapatid.Nagpahatak ako nang hinablot ni Odin ang aking kaliwang braso saka nilagay ako sa likuran niya. Dumilim din ang paningin nang napansin niya ang pamumula sa bandang pulso.“Tangina!” Tumakbo si Odin papalapit kay Fenrir na katatayo lang. All his punches were flying in the air.“How dare you too! You hurt Rox, huh!” he scowled as he threw punches to his brother.Mabilis ilagan ni Fenrir lahat ng ‘yun. As if, basang-basa niya ang kilos ng kapatid. He swiftly moved his body in grace - parang nagsasayaw. “Are you barking at the wrong tree, my little brother?” tanong ni Fenrir nang yumuko ito mula sa jab ni Odin.Albeit a known womanizer and a fuckbo
Fenrir had a soft spot. Hindi ko inaasahan na ililigtas niya ko mula sa mga goons na nangharang sa ‘kin ilang metro sa mansyon. Kinatok niya ang bintana ng driver’s seat. Sa pagbaba ng bintana ay bumungad sa ‘kin ang isang matandang lalaki: puti ang napapanot na buhok at lukot na ang itsura. “Sir Fenrir,” sa matanda nitong boses.“Kuya Cardo, pasensya na,” ani Fenrir. He bowed his head. “Mauna na po kayong bumalik sa mansyon.” I felt his arms wrapped on my back encircled to the side of my waist. “Maglalakad po kami ng…asawa ko.” He almost gawked at his own saliva when he said those words. Tumango lang si Kuya Cardo saka sinara ulit ang bintana. The next thing, the SUV just reversed then left us. My eyes glued on the vehicle as it slowly became slower in the road. A loud hack disturbed my silence. His grasp was firmly tightened on the side of my waist, giving me an uneven sensation. “F-Fenrir -”“Your waist is too firm,” he chuckled. My face went red as I tried to go far from him,
I gave it a kick. The door was rusty enough to open. I even bit my lip when I heard it crash on the grassy land. Lumunon ako nang matindi. Masyadong mataas ngunit agad napawi ‘yun nang may nakita akong ladder. Dahil kamag-anak ko si Spider-man, agad kong nakatalon kahit hanggang 2nd floor ang dulo nito. Mabilis kong tinakbo ang madamong paligid. Wala man lang guards na nakabantay sa lugar, kahit nakadungaw sa main veranda na nasa harapan ng mansyon. Were they very trustworthy? I’m thinking na sinadya ito para sa kalokohan ni Odin. Wala silang kaalam-alam na ang bagong miyembro ng pamilyang Jensens ay tumatakbo papalabas ng mansyon. “Miss Geraldine, anong ginagawa niyo po sa bakod?” tanong ng isang security guard na may name plate na Vergara. Tumatakbo ito papalapit sa ‘kin.Napa-shh ako sa guard na medyo may kantandaan na. Base sa itsura niya, matagal na siyang naninilbihan dito. “Ma’am, m-matatanggal po ako sa trabaho kapag umalis kayo -”“ - mababaliw naman ako kung mananatil
“We’re here,” malamig niyang wika habang binababa ako paharap sa loob ng bahay niya. Minimalist ang itsura ng kwarto… o sabihin nating bahay sa loob mismo ng bahay. Kasing lawak ng hallway na almost 1 hectare ang lawak. May sofa set na modern na kulay itim at center table na walang nakapatong na kung ano. Halos pwede ka ng manalamin. Nilibot ko ang aking mata sa kabuuan nito. May kusina at ref, may cupboards na puno ng grocery items at may tatlong kwarto din at isang malaking bath area. Lumingon ako sa likuran nang narinig ko siyang tumikhim. Nagmistula siyang butler na kasunod kong naglalakad habang iniikot ang mini bahay na ito. Mini nga ba? “How’s my house?” tanong niya na nakataas pa ang ulo. Proud na proud. Luminga-linga ako para sa final look. “Sakto lang…” Naningkit ang kanyang mata. “...I mean, kwarto mo ‘to pero inistilo mo na parang bahay.”Tumiim ang kanyang labi habang humahakbang papalapit sa ‘kin. Ang mga mata nito’y nagdilim kasabay ng kanyang muscles sa braso na
The wedding was set a few days after we talked. I wonder how they pull strings to make it happen ASAP. It shouted power and connections. Hindi maipinta ang aking mukha habang nilalagyan ng make-up ang aking mukha. These should be therapeutic - gives confidence and heightened self-esteem, however this would give me a death sentence that I would suffer forever.Sa lahat ng kinakasal ay ako lang ang may busangot na itsura. Sa kabila ng ngiti ng nina mommy at daddy, gayundin sina tito Loki at Tita Sigyd, hindi ko magawang ngumiti. Nilibot ko pa ang aking mata pero wala ang aking best friend - sinabi niya sa ‘kin na gagawa siya ng paraan ngunit mukhang umasa na ko sa wala. Sa bawat hakbang, kaba ang aking nararamdaman. Haharap ako sa altar sa isang lalaki na hindi ko nakilala…Saka isa pa, bakit pamilya ko at pamilya ni Fenrir ang nandito? A familiar figure appeared on the altar. His animosity of the people around us was very evident. He wore a full black mask that eluded secrecy. Espec
It was a death sentence. Indeed.Who would’ve thought that I would get married to a stranger? Okay sa ‘kin na makipaglandian sa hindi ko kilala pero para isalang sa kasal ay ibang usapan na ‘yun. Tinulak ako ng isa sa mga bodyguards ni Daddy papunta sa sofa naming kulay gray. Narating namin ang mansyon na sobrang magarbo ngunit hindi ito naging tahanan para sa ‘kin.Sumalubong sa ‘kin ang isang babaeng naka-cap pa ang buhok. Suot ang face mask sa mukha pero kita ang kulubot sa galit dahil sa ‘kin at sa nangyari sa ate ko.“Saan mo siya nakita, Gerald?” tanong nito habang matiim na nakatingin sa ‘kin. Nakapamewang pa habang nakasuot ng pink na bathrobe.“Sa bar, Rosanna.” Sinapo ang kanyang noo. “Naglalasing na naman ang anak mo. Nakikipaglandian!” galit na sumbong ni Daddy. Full of disappointment. I was always their disappointment. Katunayan, ang ate Gem ko ang ideal na anak sa kanila. She always outshines me as if she was the most beautiful, fragile and smart.“Wala ka na bang pagb
GERALDINE“Drinking again, Roxie?” the cute bartender asked monotonously; placed a bottle of Smirnoff vodka on my side. I gave a loud scoff when he squinted his eyes on me. Feeling gwapo. May itsura naman talaga: Chinese-descent eyes, matangos na ilong at manipis na labi. Mukhang mayaman pero mahirap talaga.“Hindi ba nag-aalala ang parents mo. It’s your birthday yet you’re here,” he asked. Sounded concern. I grabbed the bottle of Smirnoff. Gulping until the middle. “Ano ako, elementary?” I spat. “Need pa ba ng PG? Gusto ko ng SPG!” I raised my middle finger as I stormed out of his station, without waiting for any reply. Pumunta ako sa dance floor at nagsasayaw nang wala akong pakialam sa mundo. This was my go-to place. I went there if I was happy, sad or even for nothing. Gusto ko lang magsaya. Ngunit may bagay na gusto kong makalimutan. “Woo! YOLO!” I shouted at the top of my lungs. I was a social butterfly. In a few seconds, some guys introduced themselves, trying to get my at