Share
Chapter 8.2
amvernheartHello everyone. Bago na namang nobela ang aking handog sa inyo. It's my first time to write a werewolf. Sana po ang samahan niyo akong mag-explore sa trope na ito. Sa mga nagbabasa at magbabasa pa lang ng kwentong ito, alay ko po sa inyo ang ang chapter na ito. I would like also to dedicate this chapter to the bookcover maker of this book. Doon tayo kay senyora_athena; author na, graphic artist pa. Thank you so much!
Bab terkait
Mate, The Thirteenth Chapter 9.1
"Ito bang hinahanap mo?" Namutla ako sa nakita. "Ito ba, mate?" Tila nahimasmasan ako dahil sa muli niyang tanong. Napalunok ako bago magsalita. "Hindi." Mabilis akong umiling. Ramdam ko ang butil-butil kong pawis sa aking noo. Ibinaba nito ang nakataas niyang kamay. Hindi ito umimik ngunit nanatili itong nakatingin na para bang tinatantiya ako. "H-Hinahanap ko 'yong baby doggie ko." Gusto kong tuktukan ang sarili ko dahil nautal pa ako. Sana naman mapaniwala ko siya. Mahina itong bumuntong-hininga bago nito inalis ang tingin niya sa akin. "Alright. I thought it was yours since Helper Sabel found it here." Mahinahon nitong turan kasabay ng pagpasok niya ng susi sa kanyang bulsa. Wala na akong nagawa kundi sundan na lamang ng tingin ang kanyang kamay. Kung pwede lang sana, kanina ko pa sana pinigilan ang pagpasok niya sa susi sa kanyang bulsa. "So, let's go?" Untag niya sa akin dahilan upang mapatingin ako sa kanya. "Ready ka na bang pumunta sa west wing?" Muli niyang
Mate, The Thirteenth Chapter 9.2
Napabalikwas ako ng bangon. Iyong susi! Awtomatikong napunta ang tingin ko sa ibabaw ng bedside table. Ngunit wala na roon ang susi. Takte! Nakatulog ako. Nang igala ko ang tingin ko sa silid ay nasalubong ko ang tingin ni Oryrius Delacorte. Nakatayo ito malapit sa pintuan ng silid. Puno ng pagtataka ang mga mata nito. Mukhang nabigla ito sa bigla kong pagbangon. "Good morning." Bati nito nang mahimasmasan sa pagkabigla. Anong sabi niya? Good morning? Tila wala sa sariling iginala ko ang aking paningin. Takte naman! Mula sa bintana ng silid ay makikita ang lumalagos na liwanag na nagmumula sa labas ng bahay. Umaga na? Ibig sabihin ay gano'n katagal ang naitulog ko? Nang ibalik ko ang tingin ko kay Oryrius ay noon ko lamang napasin na nakasuot na ito ng itim na suit. Hays. Sayang 'yong pagkakataon kagabi. "I gotta go,” wika niya. Hindi na ako nakaimik. Pre-occupied ang isip ko sa panghihinayang. Kung bakit ba naman kasi ang sarap ng tulog ko kagabi. "Your brea
Mate, The Thirteenth Chapter 10.1
Sumakit ang ulo ko sa kaiisip. Hindi ko maiugnay ang maikling tula sa mga nangyari. Mukhang wala itong maitutulong sa imbestigasyon ko. Baka sadyang malakas lang ang trip ni Chantelle Cordova o pwede ring mahilig lang siyang mag-compose. Baka bukod sa singing ay may talent din ito sa writing. Hays. Ayoko na siyang pakaisipin. Sa huli ay nagdesisyon na lang ako na itago iyon. Saka ko na lang ibabalik kapag nabawi ko na 'yong susi. Tama! Sa ngayon, ‘yong sushi muna ang dapat kong isipin. Kailangang mapasaakin ‘yon. INABALA ko ang sarili ko sa pagtulong sa gawaing bahay. Nagpumilit ako kahit ilang beses silang tumanggi. Nabuburyo na ako dito sa mansion ni Oryrius. Hindi ko naman magawang bumalik sa west wing dahil wala akong susi. Ang boredom na aking nadarama ay napalitan ng excitement nang sabihin ni Helper Sabel na tumawag raw si Oryrius at sinabing susunduin ako dahil may pupuntahan kaming party. Napili kong isuot ang isang kulay mocha na square neck ruffle dress na han
Mate, The Thirteenth Chapter 10.2
"It's Mrs Delacorte, for you." Malamig na turan ni Oryrius. Nagulat ako sa bigla niyang pagsulpot sa tabi ko. Parang kanina lang ay nakita ko na super busy ito sa mga kalakihang kausap niya. Awtomatiko ring dumantay ang palad nito sa balikat ko dahilan upang mapabaling ako sa kanya. Sandali ring bumaling ang lalaki kay Oryrius. Unti-unti ring nabura ang ngiti nito. "Nag-asawa ka na pala, Lee." Tipid na naman akong napangiti. Hindi ko alam kung ano bang dapat kong maging reaksyon. Pamilyar talaga sa akin ang lalaking ito. Hindi ako maaaring magkamali, kilala ko siya. Saan ko nga ba siya nakita? "Sige, maiwan ko na kayo." Hindi ko mawari ngunit tila nakita ko ang lungkot sa mga mata nito. "Feel free to leave, Mister Fonte." Walang kangiti-ngiting turan ni Oryrius. Naulinigan ko rin ang yabang sa tinig nito. Pero teka! Anong sabi ni Oryrius? Mister Fonte? Mabilis akong napatayo dahil sa reyalisasyon. Iisa lang ang kakilala kong tao na may apelyidong Fonte. "Toto?" Bulalas
Mate, The Thirteenth Chapter 11.1
Bakit ayaw ni Toto na malaman ng iba? Ano bang sasabihin nito na kailangan pang isikreto sa iba? At anong pumipigil sa kanya na sabihin dito ang nalalaman niya? Hindi ko naiwasan ang kabahan. Pakiramdam ko ay may importanteng bagay na nalalaman si Toto. Tila ba isa itong malaking sikreto. Pero ano iyon? May kinalaman ba iyon sa katotohanan tungkol sa pagkamatay ni Ciara? Bago pa ako makaimik ay nakuha ng atensiyon ko ang paghinto ng pamilyar na kotse. Napaikot na lang ako ng mata. Mukhang dumating na ang sundo ko. Ang galing din ng radar nila. "Let's go, Lora!" Tila tumalon ang puso ko nang marinig ko ang tinig ni Oryrius Delacorte sa aking likuran. Hindi pala kasama sa loob ng sasakyan ang lintek. Nang lingunin ko siya ay wala itong kangiti-ngiti. Nakakunot-noo ito at tila ba bad trip na bad trip. Ano bang problema nito? "I said, let's go home!" Mariing turan nito. Tila naman bigla akong bumalik sa reyalidad. Pasimple at mabilis kong itinago ang hawak kong calling c
Mate, The Thirteenth Chapter 11.2
"At anong gagawin mo sa akin? Papatayin mo ako?" Hindi ko itinago ang galit ko. Bumangon ako sa kama. Hindi ko na rin inalintana kahit tanging pang-ibabang saplot lang ang suot ko. "I am not a killer, Lora!" Mariin niyang turan. Kita pa rin ang galit sa mukha nito. "Kung gano'n anong gagawin mo sa akin? Sasaktan mo ako? Gagawin mo ulit 'to? Babastusin mo ako? Bababuyin mo ako?" Nagngangalit kong turan kasabay ng pagtulo ng aking luha. Mariing itong napapikit. Tila nagtitimpi. "I hate you so much right now, Rius!" Bago pa ito makaimik ay mabilis kong tinungo ang walk-in wardrobe. Mabilis akong nagbihis. Napili kong isuot ang ternong hoodie jacket. Kaagad ko ring kinuha ang maleta ko. Hindi pa rin maampat ang luha ko habang nilalagay ang mga damit ko sa loob ng maleta. Nang mailagay ko lahat ng damit na dala ko noon ay kaagad akong umalis roon. Umawang naman ang mapulang labi ni Oryrius nang makita niya ang dala ko. "And what do you think you're doing?" Hindi ko siya pinansin.
Mate, The Thirteenth Chapter 12.1
Nang hilain niya ang aking kamay ay nagpatianod na lamang ako. Sa bilis ng pangyayari ay hindi ko na nagawang mahila ang maleta ko. Hindi na rin ako nagtangkang balikan dahil baka makasagabal pa iyon sa amin. Nagawa ko pang lingunin ang pinagmumulan namin. Hindi ko alam kung tama ba ang nakita ko o namamalikmata lang ulit ako. Nakita ko ang dalawang higanteng hayop na nagpapambuno. Kitang-kita ko rin kung paano marahas na kinagat ng isa sa kanila ang leeg ng isa. Hindi ko lang sigurado kung anong klaseng hayop ang mga iyon. Four-legged animals ang mga iyon at mabalahibo. Hindi ko mawari kung leon ba o malaking aso lang. Bukod sa dalawa ay mayroon pang isa na nakahandusay, hindi na gumagalaw at tila wala nang buhay. Kumabog ang aking dibdib nang mapunta ang tingin ng isa sa mga hayop sa akin. Malayo na kami ngunit tila naabot ng titig nito ang kinaroroonan namin. Labis na nanindig ang balahibo ko nang makita ko ang namumulang mata nito. Nahihintakutan akong nagbawi ng tingin.
Mate, The Thirteenth Chapter 12.2
Tinapos lamang niya ang halik nang pareho na kaming kapusin ng hininga.Huli na nang ma-realize ko ang nangyari.Bakit ko hinayaang halikan niya ako ng gano’n?Hindi iyon tama.Dapat galit pa rin ako sa kanya.May kasalanan siya sa akin ‘di ba?Hindi porket iniligtas niya ako sa panganip ay okay na.Siya pa rin si Oryrius Delacorte— ang lalaking maaaring maysala sa pagkamatay ng pinakamamahal kong kaibigan.Nasaksihan ko na kanina kung paano siya magalit. At maaaring may mas matindi pa roon.Nang magtama ang aming mga mata ay kitang-kita ko ang sinseridad sa kanyang kulay abong mga mata. Hindi ko rin mawari pero parang may nakita akong lungkot mula roon.Hindi ko lang alam kung tama ako ng pagkakaintindi sa emosyong nakita ko sa kanyang mga mata.“Lora..” mahinang usal niya."Iyong ginawa ko kanina sa mansiyon, believe me, hindi ko talaga sinasadya iyon." Pakiramdam ko ay sinsero siya.Baka nga naman, nabigla lang siya o maaaring na-trigger ko siya kaya niya nagawa iyon.Tila naman ma
Bab terbaru
