Jenissa’s POVNakatanaw lang ako sa bughaw na dagat. Ang bawat paghampas ng alon sa dalampasigan ay dinig na dinig ko. Ang paghalik ng dagat sa aking mga binti ay parang malalakas na pagyugyog ng katotohanan na nakagawa ako ng kasalanan sa asawa ko. “What are you doing here alone?”Umupo siya sa aking tabi. Nakatitig siya sa ibabaw ng dagat. May kung ano’ng inis akong naramdaman. Naiilang din ako dahil katabi ko siya. “Bakit hindi ka makipag-bond with them?” Ngumuso siya sa mga kasabay namin; mga magulang at mga staff ng center. “They are having fun. Habang ikaw ay nakatulala rito,” sabi pa niya.Sana alam niya na si Jack lang ang malapit sa akin sa lahat ng staff ng center. Kahit sa mga parents din ay wala akong masyadong kakilala. Humablot siya ng sigarilyo sa kaniyang bulsa. He light it up and so the smoke travels above. Bumuga siya ng usok. The smell is so good. Napapikit na lang ako at inenjoy ang amoy ng sigarilyo ni Rev. “Don’t tell me, namimiss mo na naman ang asawa mo?”S
Jenissa's POVWala sa sarili akong humakbang patungo sa nakaawang na pintuan. Ilang beses akong nadapa at marami akong sugat na natamo. Hindi ko na kasi maramdaman kung nasugatan ako. Namamanhid ang balat ko. Malamig ang simoy ng hangin habang tinatahak ko ang daan patungo sa pintuan. Kumapit ako sa frame ng pinto. Mariin akong napakapit habang nasasaktang tinatanaw ang pinakamasakit na tanawin na nakita ko. Ang kaibigan kong tinurin kong kapatid ay nakapatong ngayon sa asawa ko. Wala silang saplot at parehong tirik ang mga mata dahil sa pagpapaligaya nila sa isa’t isa. Nandoon sila, nagpapakasaya at pinapaligaya ang isa’t isa. Habang ako naman ay nandito sa labas. Giniginaw at nasasaktan. Durog na durog habang pinagmamasdan ang indayog ng mga katawan nila. Gusto ko ng bumitaw dahil sa nakita ko. Wala na akong makapitan pa. Gusto ko na lang huminto sa paghinga. Pagod na ako. Pagod na pagod na ako. Gusto ko na lang sumuko. Baka tama nga sina Ma’am Nievez at Ma’am Devilla. Wala akong
Farris’ POVIt’s over a year after her death. I don’t know why I’m looking for her some time. Hindi ko naman siya mahal pero hindi ko maiwasan hanapin ang kaniyang pag-aaruga. Nakokonsensya ba ako? Of course not! Hindi ko siya minahal kahit na katiting lang. Si Aki ang mahal ko at hindi si Jenissa. Tinungga ko ang hawak kong baso. Napailing na lang ako dahil wala na pala itong laman. Inabot ko ang bote at binuhusan ko ng alak ang basong hawak ko. Nandito ako ngayon sa veranda ng silid. Nasa kuwarto si Aki at mahimbing na natutulog. I suddenly touched my face when I felt how it became wet. Am I crying? What for? Huminga ako ng malalim upang maibsan ang lungkot na nararamdaman ko. I never felt this lonely but when that woman was gone I became empty. Palagi ko na lang siyang nakikita kahit na saan. Palagi akong minumulto ng mga ngiti ni Jenissa. Her sad eyes haunts me! The memories in my head is killing me. And I hate it so much! I promised that this is the last time that I will spe
Farris’ POVKinaumagahan ay tumungo kami sa hospital. Masama ang pakiramdam ni Aki kaya naman ay sinamahan ko siyang magpatingin. “Mister Bennett, congratulations! Your wife is a month pregnant!” masayang sabi ni Doctora Robles. Doon lamang ako napalagay. Akala ko ay may ibang sakit si Aki. Tumingin ako kay Aki. Laking gulat ko dahil hindi si Aki ang nakita kong katabi ko. Hindi si Aki ang nakahawak sa kamay ko. Si Jenissa ang nakangiti pabalik sa akin. Puwersa akong umiling. Mabuti na lamang at bumalik ako sa katinuan. Napansin ni Aki ang aking ekspresiyon kaya’y marahan akong huminga ng malalim. “Are you alright? Hindi ka ba masaya? ”Kinabig ko ang katawan niya at niyakap ko siya. Hinalikan ko rin ang kaniyang pisngi kaya naman ay napangiti siya. Muli akong huminga ng malalim. “I’m good, Baby. Masayang-masaya ako! Finally, I’m a father now! Thankyou,” masaya kong sabi. Tumingin ako kay Doctora Robles na nakatitig sa amin. Panay ngiti lamang siya. “Doc, thankyou so much! Kai
Albana’s POVNakalublob ako sa ginintuang bathtub na puno ng gatas. Yes! Gatas ang pinapaliligo ko. Umahon ako. Dama ko paano dumausdos ang likidong may mabangong aroma mula sa aking mukha patungo sa ibabang mga bahagi ng aking katawan. Umahon ako at agad na tinungo ang shower room na hindi kalayuan. Nakatitig ako sa patak ng tubig na humahalik sa aking balat. Matapos akong nagbanlaw ay sinalubong ako ng isa sa mga katulong ko na tagapangalaga ko kapag naliligo ako. “My Lady,” aniya at hinanda ang bathrobe ko. Sinuksok ko ang mga kamay ko sa bathrobe at agad na tinaas ang aking mga kamay. Tinali niya ang tali ng bathrobe sa aking katawan. “Done, My Lady,” aniya. Tumungo kami sa dressing room. Umupo ako sa silya na yari sa ginto at nakita ko ang aking repleksiyon. The goddess has arrived. Ito na ako ngayon. Ito na ang Jenissa na inakala nilang patay na. Umahon ako at babalikan ko sila. Hinding-hindi ako titigil hanggang may isang tao akong hindi nasisingil sa lahat ng kataranta
Albana’s POVGusto kong tumayo sa kinatatayuan ko at lumapit sa kaniya. I am so hurt listening to his agony. Pasensiya ka na, Rev. Pasensiya. “J-Jen, miss na miss na kita.” Maigi kong pinigilan ang sarili kong makagawa ng ingay. Paano niya ako namiss kung ako ang dahilan bakit nawala ang anak niya? How could he choose me over his son? “Hindi pa kita nakita sa personal pero g-gusto na kita. Shon’s telling me how kind you are and how thoughtful you are as a teacher. S-Sabi niya pa, if I am gonna find a mom for him, It should be you, Jen,” iyak niya. “I-I dreamt for you, Jen. Pinangarap ko na makita ka. Kaya noong nakita kita sa personal ay maigi k-kong ginalingan ang p-pagkontrol sa sarili ko. Ang totoo nga ay gusto kitang iuwi sa bahay namin.”I never knew this at all. Hindi ko alam na habang minamaltrato ako ni Farris ay may taong pinapangarap ako. Limang taon akong nagpakatanga at umaasang magbabago ang asawa ko pero hindi pala. Limang taon kong tiniis ang lahat ng pasakit sa mg
Farris’ POVNapahigpit ang hawak ko sa aking smartphone dahil sa sinabi ng tao mula sa kabilang linya. “He was found dead this morning, Sir Farris!” Halos matumba ako dahil sa paglinaw ng lalaki sa una niyang sinabi. “W-What!?” Lumakas ang tibok ng puso ko at halos hindi ko na magawang tumitig pa sa ibang bahagi ng bahay. “H-H’wag kayong magbiro ng ganiyan! We talked earlier last night! H-Hindi iyan totoo! He was healthy! I-Imposible ang sinasabi mo!” Hindi ko matanggap ang sinabi niya. My mind is refusing to absorb the words he said. How can it be? Kinausap niya ako tungkol sa isang malaking isda na nabingwit niya. Alam ko na isang malaking negosyate ang nahuli ni Daddy. Hindi nga ako makapaniwala dahil iyong mayamang owner ng Armano Corp ang siyang tumawag at nagpropose tungkol sa pakikipagnegosasyon nito kay Daddy. “He killed himself,” sabi ng lalaki mula sa kabilang linya. Nabuo ang mga katanungan sa isipan ko. Maganda ang takbo ng aming negosyo. Wala rin kaming naging pro
Farris’ POVTinanaw ko ang buong paligid. Halos lahat ng kasosyo namin ay nandito. Lumapit sila sa gawi namin ni Aki at nakipagkamay sa amin. “Sorry for what happened, Farris. Your father is a good friend to us. Hindi lamang kasosyo ang turin niya sa amin. We are more than a family to him,” sabi ni Mister Salvador. “Daddy is a good man. I know that. Thankyou for coming,” sabi ko. Binisita ko ang ibang mga tao sa lamay ni Daddy. Nakiramdam ako pero wala ni isa sa kanila ang kaduda-duda. Hindi ko kayang pagbintangan ang mga negosyanteng ito. I am sure that Daddy treasures them. Iba mangalaga ng mga investors si Daddy. Kung puwede na helehin niya ang mga ito ay gagawin niya. Sayang siya. Sayang ang galing niyang magpatakbo ng negosyo. I envy him because of his strategy in business. I envy my Daddy because I cannot be him. Sa kabila ng kakulangan ko bilang anak at negosyante ay hindi ko narinig kay Daddy ang mga salitang ‘wala kang kuwenta’ at ‘wala kang alam sa pakikipagnegosasyon.’