Chapter 55: Tears

"YUNG FOODS!!"

Natatarantang umalis sa ibabaw ni Davidson si Keirah. Ramdam niya ang pamumula ng kanyang mga pisngi ng tinungo ang pinto.

Ngunit hindi ang inaakalang food delivery ang napag-buksan niya. Kundi si Melanie. Humahangos ito at rinig niya ang pagod at kaba nito sa bawat pag-hinga.

"K-Keirah," nanginginig ang mga kamay nito. Doon niya lang napansin na hawak nito ang kanyang cellphone, naiwan nga pala niya yun nang isugod si Davidson sa hospital.

"Anong meron? Bakit humahangos ka?" takang-tanong niya.

"Kanina pa may tumatawag sayo, Yaya mo yata. I answered it. Keirah, ang mama mo-"

"WHAT?"

Nagmamadaling kinuha niya ang cellphone kay Melanie. Twenty missed calls, thirteen messages.

Nangangatog ang mga kamay na binuksan niya isa-isa ang messages.

'Akira, nsan ka ba na bta ka?'

'Sumagot ka nmn!'

'Emergency!'

'Nagse-seizure ang mommy mo'

'Sinugod namin siya sa hospital, pro wala, Dead on arrival ang mommy mo!'

'wla na ang mommy mo akira'

'pakiusap umuwi ka na'

Nabitawan ni Keir