Masuk
Meninggalkan Bos Mafia Bersama Anakku
4
Share:
Lapor
Di tahun ketujuh pertunangan dengan Benedict Liander, dia mewarisi seluruh harta dari kakaknya yang telah meninggal. Termasuk istri kakaknya, Diana Lowi. Setiap kali setelah tidur bersama Diana, Benedict selalu memeluk dan menghiburku, “Jenny, sabar ya. Setelah Diana hamil, kita baru mengadakan pesta pernikahan.” Itulah satu-satunya syarat keluarga mafia di Wilayah Noesa, agar Benedict bisa menjadi bos besar mafia yang baru. Setelah kembali ke dalam negeri setengah tahun lalu, Benedict sudah pergi ke kamar Diana sebanyak 59 kali. Dari awalnya sebulan sekali, kini hampir setiap hari dia pergi. Akhirnya, pada kunjungan ke-60, aku melihat tunanganku keluar dari kamar Diana dan kabar baik pun datang. Akhirnya Diana hamil. Namun bersamaan dengan itu, Keluarga Liander mengumumkan bahwa Benedict dan Diana akan menikah. “Ibu, ada yang mau menikah di rumah?” Aku memandang ruangan yang dihias dengan meriah oleh penyelenggara pernikahan, lalu dengan dingin menggendong anakku yang polos, menjawab, “Iya, ayahmu akan menikah dengan orang yang dia cintai. Jadi, kita harus pergi dari sini.” Yang Benedict tidak tahu, Keluarga Marilin sudah menjadi keluarga mafia yang bisa menandingi Keluarga Liander. Dan aku, Jenny Marilin, putri bungsu yang paling dimanja Keluarga Marilin, tidak akan pernah terkekang oleh pernikahan.
Lihat lebih banyakBab 1
Bab 1
ตอนที่1. ยายผ้าป่านกับหมาตลาด/1
ตอนที่ 1.
“จอดตรงนี้ก่อน”
ลินินบอกคนขับแท็กซี่ให้หยุดตรงบริเวณปากซอยก่อนทางเลี้ยวเข้าบ้าน หญิงสาวลงจากรถมายืนดูรอบๆ บริเวณนั้น หลับตาลงเพื่อนึกเปรียบเทียบกับภาพความทรงจำเก่าเมื่อห้าปีก่อน เมื่อลืมตาขึ้นมาทุกสิ่งเปลี่ยนไปจากเดิมจนไม่เหลือร่องรอยเก่า ตลาดทรัพย์เจริญของคุณยายฝ้ายคำถูกแทนที่ด้วยคอนโดสูงระฟ้า ตึกแถวกลายเป็นลานจอดรถ ภาพคุ้นตาของร้านรวงและผู้คนคึกคัก หายไปจากสายตา เวลาเปลี่ยนทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง หญิงสาวสะท้อนใจ
“ลงไปดูอะไรลูก รีบเข้าบ้านเถอะแม่ร้อนจะตายแล้ว”
นางแพรพรรณเปิดกระจกส่งเสียงเรียกลูกสาวให้กลับขึ้นรถ นางมองรอบๆ กายอย่างหงุดหงิดใจ หลังจากขายตลาดแล้วหอบเงินพาสามีตามลูกสาวไปเริ่มต้นชีวิตยังต่างแดน ไม่เคยคิดว่าต้องย้อนกลับมายังที่เก่า หากไม่เพราะการค้าล้มเหลวสามีเสียชีวิต นางไม่มีทางพาลูกสาวกลับมาอีก
“ไม่มีอะไรเหลือเลยค่ะ ห้าปีทำให้ที่นี่เปลี่ยนไปหมด” ลินินทอดถอนใจ
“เจ้าสัวเขาเอาที่ตลาดไปทำคอนโด นี่คงได้กำไรหลายล้าน ตอนนั้นกดราคารับซื้อแบบครึ่งต่อครึ่ง ถ้าแม่ไม่จำเป็นต้องใช้หนี้ให้เขา แม่ก็ไม่ขายหรอก” แพรพรรณยังเจ็บใจไม่หาย
ตอนนั้นเจ้าสัวโภคินใช้อำนาจของเจ้าหนี้กดดันให้เธอขายตลาดให้ในราคาถูก เธอกับสามีจึงต้องยอมขายให้อย่างไม่มีทางเลือก ตอนนี้นึกเสียดายก็สายไปเสียแล้ว
“ป่านจ้างบริษัทมาทำความสะอาดล่วงหน้าไว้แล้ว คุณแม่คงพออยู่ได้ ป่านจะจ้างคนงานไว้รับใช้คนหนึ่งนะคะ”
ลินินบอกมารดาหลังจากรถแล่นมาจอดหน้าประตูรั้วบ้านแล้ว คนขับรถช่วยยกกระเป๋ามากองไว้ให้ ก่อนจะขับรถออกไป ทิ้งสองแม่ลูกให้ขนกระเป๋าเข้าบ้านเอง
ประตูรั้วเปิดออกกว้าง เผยให้เห็นสภาพภายในบ้านที่ทรุดโทรมตามเวลาเพราะขาดคนดูแล ยังดีที่ได้รับการทำความสะอาดจึงไม่รกรุงรัง ลินินยกกระเป๋าเข้ามาภายในบ้านแล้วปิด ล็อกประตูรั้วบ้าน
“พรุ่งนี้คนที่ป่านติดต่อจ้างไว้ เขาจะมาทำงานค่ะ อาทิตย์หน้าป่านต้องขึ้นเชียงใหม่ไปรายงานตัว คุณแม่อยู่บ้านคนเดียวได้นะคะ ป่านจะให้คนงานมาอยู่เป็นเพื่อน”
ลินินได้งานเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ เป็นงานที่ได้รับการทาบทามจากอธิการบดีของที่นั่นมานานพอสมควร เมื่อเดินทางกลับเมืองไทยลินินจึงตอบรับ หญิงสาวไม่ได้พามารดาไปอยู่ด้วย เพราะแพรพรรณต้องรักษาตัวที่โรงพยาบาลกับแพทย์เฉพาะทางในกรุงเทพจากอาการโรคมะเร็ง หลังจากนายสมเกียรติเสียชีวิต แพรพรรณก็ตรวจพบว่าตัวเองเป็นมะเร็ง ค่ารักษานั้นแพงมากจำเป็นต้องย้ายกลับมารักษาตัวที่เมืองไทย
“แม่ก็อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด จะให้กลัวอะไร”
แพรพรรณบอกให้ลูกสาวสบายใจ นางเกิดและเติบโตที่นี่ แค่จากไปอยู่ต่างแดนห้าปี ไม่ได้ทำให้นางรู้สึกรู้สาอะไรกับการต้องกลับมาอยู่ในสภาพเดิม ขาดเพียงคนรับใช้และบรรยากาศเก่าๆ แต่จะให้นางโหยหาอะไร เมื่อสิ่งเหล่านั้นล้วนไม่มีความหมายต่อนางเลย
“คุณแม่อาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวป่านจะไปโทรสั่งอาหารมาให้ทาน พรุ่งนี้ถึงจะมีคนมาทำอะไรให้ วันนี้กินอะไรง่ายๆ ไปก่อนนะคะ”
ลินินส่งมารดาเข้าห้องนอนได้ ก็ลงมาโทรสั่งอาหาร จากนั้นก็เดินสำรวจไปรอบๆ บ้าน ต้นไม้ในเขตบ้านของเธอถูกตัดทำความสะอาดเรียบร้อย มีเพียงฝั่งของเรือนไทยบ้านเก่าของคุณยายฝ้ายคำที่ยังรกเรื้อ หญิงเดินไปเกาะรั้วมองข้ามไปยังฝั่งนั้น ภาพความทรงจำเก่าๆ ย้อนวนมาในมโนนึก
“พี่ปอนด์ทำชิงช้าให้มัส พี่ป่านมาเล่นด้วยกันสิคะ”
มัสลินในวัยเยาว์ตะโกนข้ามรั้วมาเรียกพี่สาว ที่นั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่ในสวนฝั่งตึกใหญ่ ลินินหันไปมองก็พบว่าใต้ต้นไม้ข้างเรือนไทย ปรัชญ์หรือพี่ปอนด์ของมัสลิน กำลังผูกเชือกห้อยชิงช้า ให้น้องสาวของเธอเล่น
“อย่าไปเรียกเลย คุณหนูป่านเขาไม่เล่นของแบบนี้หรอก”
ปรัชญ์วางมือจากชิงช้าที่ผูกเพิ่งเสร็จ กอดอกมองมายังเธอ สายตาของเด็กหนุ่มในวัยสิบแปด ไม่ได้มองมาแบบเป็นมิตรเท่าไหร่ เขาอายุมากกว่าเธอสามปีแต่ทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต ยอมตามใจเป็นเพื่อนเล่นเด็กอายุสิบสามอย่างมัสลิน ทั้งที่กำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย กลับไม่ยอมอ่านหนังสือมาเล่นสนุกกับเด็กอยู่ได้ เธอเรียนเร็วและยังสอบเทียบข้ามชั้น จึงเรียนเกือบทันเขา ปีหน้าเธอจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยเหมือนกัน
“พี่ปอนด์ อย่าพูดดักแบบนั้นสิ พี่ป่านชอบชิงช้าจะตาย ตอนเด็กๆ เคยเล่นกับมัสบ่อยๆ”
มัสลินหันไปต่อว่าปรัชญ์ แล้วหันกลับมายิ้มประจบ
“พี่ป่านมาเล่นเถอะ มัสจะแกว่งให้ เดี๋ยวป้าแพรมาอดเล่นนะ”
ตอนแรกลินินจะปฏิเสธ แต่เห็นใบหน้ากวนโทสะของ ปรัชญ์ ทำให้เธอละเมิดกฎของตัวเอง โดยยอมวางตำราเรียน เดินข้ามไปยังฝั่งเรือนไทย แล้วนั่งลงบนชิงช้าด้วยมาดนางพญา มัสลินดีใจที่พี่สาวมาเล่นด้วย รีบแกว่งชิงช้าให้
“สนุกไหมพี่ป่าน”
มัสลินถาม หลังจากแกว่งชิงช้ามาพักหนึ่ง
“ก็ดี มัสจะเล่นต่อไหมพี่จะลุกให้”
ลินินขยับจะลุกขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับที่ ปรัชญ์แทรกตัวเข้ามาผลักชิงแทน ทำให้ร่างที่ยังไม่ทันวางเท้าแตะพื้นเสียหลักล้มฟาดดังโครม
“ตายแล้ว หนูป่าน เป็นอะไรหรือเปล่าลูก!”
เสียงกรีดร้องของแพรพรรณดังก้องขึ้น คนเป็นแม่กลับมาทันเห็นลูกสาวตกจากชิงช้าพอดี และแน่นอนทันเห็นว่าใครเป็นคนแกว่ง รีบวิ่งมาดูลูกสาวสุดที่รัก
“ป่านไม่เป็นไรค่ะ คุณแม่”
ลินินลุกขึ้นในสภาพคางแตก ใบหน้าเปื้อนฝุ่นมอมแมม เสื้อผ้ามีเศษหญ้าติดเต็มตัว นางแพรพรรณแทบจะกรีดร้องอีกหน โมโหจนตัวสั่นหันไปตวาดตัวต้นเหตุ
“นังมัส ไอ้ปอนด์ แกสองคนแกล้งลูกสาวฉันใช่ไหม ฉันเห็นนะว่าเมื่อกี้พวกแกจงใจแกว่งชิงช้าแรง จนหนูป่านตกลงมา ฉันจะเอาเรื่องพวกแก”
แพรพรรณมองรอบตัวก่อนจะเดินไปคว้าไม้ไผ่ที่ปักอยู่ข้างกระถางต้นไม้ เอามาหมายจะฟาดมัสลินก่อนพวก ปรัชญ์เข้ามาขวางไว้เลยเป็นคนถูกฟาดเสียเอง เขาแย่งไม้จากมือแพรพรรณมาโยนทิ้ง
“คุณนาย มันเป็นอุบัติเหตุ อย่ามาโทษกันมั่วๆ นะ เอะอะก็หาเรื่องตีมัส สักวันเถอะผมจะแจ้งตำรวจข้อหาทารุณกรรมเด็ก”
ปรัชญ์เอาตัวปกป้องมัสลินไว้ เขามองแพรพรรณด้วยสายตาเกลียดชัง แลเลยมาทางลินินด้วยสายตาไม่ต่างกัน
“คุณแม่คะ ป่านเจ็บค่ะ พาป่านไปหาหมอหน่อยค่ะ”
ลินินต้องยุติเรื่องไม่ให้ลุกลามมากกว่านี้ จำต้องเรียกร้องความสนใจจากมารดา นางแพรพรรณรีบพาลูกสาวไปหาหมอทันที
“ไปลูก แม่จะพาไปคลินิกหน้าปากซอย กลับมาเมื่อไหร่ ฉันจะจัดการแกนังมัส ไอ้ปอนด์แกด้วยฉันจะไปเก็บค่ารักษาที่แม่แก หนูป่านเจ็บตัวเพราะฝีมือแก แม่แกต้องจ่ายค่ารักษาลูกฉัน”
พูดจบแพรพรรณก็จูงลูกสาวเดินออกไป ลินินหันกลับไปมองเห็นสายตาของปรัชญ์มองเธอด้วยแววตาวาวโรจน์ เธอหว่านเมล็ดความเกลียดใส่ใจเขาอีกแล้วใช่ไหม หลังจากไปให้หมอทำแผลให้ แพรพรรณทำตามที่พูดลากลูกสาวไปยังร้านขายขนมของเปรมใจเรียกร้องค่ารักษาจากแม่ของปรัชญ์
“ลูกของเธอ มันทำลูกสาวฉันเจ็บตัว เธอต้องชดใช้ค่าเสียหาย ถ้าลูกสาวฉันมีแผลเป็นเสียโฉม ฉันจะฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายให้หนักกว่านี้” แพรพรรณเอามือเท้าเอวพูดจาข่มขู่เปรมใจ
ลินินทนดูไม่ไหวเดินหลบมานอกร้าน นั่นทำให้พบกับปรัชญ์ที่ยืนอยู่ เขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว ใบหน้าของเขาเครียดเคร่งดวงตาดุกร้าว
“ยายผ้าป่าน แม่เธอมันเหลือเกินจริงๆ”
เขากระชากแขนลินิน ไปยังตรอกเล็กๆ ข้างร้าน ก่อนจะผลักเธอติดกำแพง ลินินตกใจกลับท่าทางคุกคามนั้น
“นายเป็นบ้าอะไร ทำตัวเหมือนหมาบ้า” ลินินขึ้นเสียงใส่
“ฉันบ้าแน่ หึ แม่เธออยากได้ค่าเสียหายใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นเธอก็เรียกค่าเสียหายอย่างอื่นเพิ่มด้วยละกัน”
พูดจบปรัชญ์ก็ดันรวบร่างลินินมากอดไว้ พร้อมกับประกบจูบเธอแบบไม่ทันตั้งตัว ลินินตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ ปล่อยให้เขาขโมยจูบแรกไปอย่างไร้ทางต่อต้าน เด็กหนุ่มจูบปากเธอจนหนำใจก็ผลักเธอล้มลงกับพื้น ยิ้มเยาะเด็กสาว
Bab terbaru
Meninggalkan Bos Mafia Bersama Anakku Bab 8
Di hadapan tatapan terkejut Benedict, aku melanjutkan, “Benedict, kamu membuatku merasa muak.”Benedict yang malu sekaligus marah, langsung melangkah mendekat. Tapi, kakakku langsung mendorongnya hingga terhuyung beberapa langkah. Benedict berteriak, “Aku bahkan sudah minta maaf! Apa lagi yang kamu mau?!”“Kamu nggak seperti ini dulu… padahal kamu….”Dia tak menyelesaikan kalimatnya, tapi aku tahu maksudnya.Aku berjalan mendekat. Melihat aku semakin dekat, muncul senyuman tipis di wajah Benedict. Namun, aku langsung menamparnya.Melihat ekspresinya yang tak percaya, aku malah tersenyum.“Kamu kira hanya dengan minta maaf, aku akan memaafkanmu dan ikut pulang bersamamu?”“Aku memang sangat mencintaimu dulu, sampai rela pergi keluar negeri demi dirimu dan melahirkan anakmu. Bertahan dari penghinaan keluargamu terhadapku, bahkan menahan sakit hati melihatmu berkali-kali masuk ke kamar Diana.”“Tapi Benedict, kamu harus tahu… cinta itu bisa habis. Kamu terus melukaiku, tapi masih berha
Meninggalkan Bos Mafia Bersama Anakku Bab 7
Lingkungan yang familiar membuat aku dan anakku jauh lebih rileks.Sepanjang jalan, ada beberapa orang yang mengenal kami. Mereka semua menyapaku dengan senyuman ramah. Di mata mereka, aku adalah putri bungsu Keluarga Marilin yang paling disayang, bukan tunangan Benedict.Mobil kakak sudah terparkir di depan sejak tadi. Dia bilang akan langsung membawa kami pulang ke rumah, karena keluarga sudah menyiapkan jamuan makan malam.Begitu mendengar kata jamuan, Ryan langsung sedikit tegang dan bersembunyi di pelukanku. Aku menepuk pelan punggungnya untuk menenangkan. Aku tahu apa yang dia takuti.Dulu, setiap jamuan makan di Keluarga Liander, mereka selalu bersikap keras pada kami berdua. Ryan berbuat salah sedikit saja, bahkan sekadar pisaunya tak sengaja menyentuh piring saat memotong steak dan mengeluarkan suara, dirinya sudah dimarahi panjang lebar.Sementara aku harus berdiri di samping para pelayan, menunggu mereka selesai makan, barulah aku bisa ke dapur untuk makan sendiri.Mengingat
Meninggalkan Bos Mafia Bersama Anakku Bab 6
Bersandar di sandaran kursi, Benedict membuka pesan-pesan aku dan dia.Setengah tahun belakangan, percakapan kami bisa dihitung dengan jari. Kebanyakan aku hanya mengirimkan selamat pagi, selamat malam atau jangan lupa istirahat.Benedict jarang membalas. Kalaupun membalas, biasanya dia hanya membalas satu kata singkat, [Iya.]Sejak Benedict sering masuk ke kamar Diana, pesan di antara kami semakin jarang.Bahkan sebulan terakhir, aku tak lagi mengucapkan selamat pagi padanya.Benedict terus menggulir layar ponsel. Tiba-tiba, keningnya berkerut dan tubuhnya menegak. Dia melihat pesan-pesan terbaru, hanya beberapa hari yang lalu.Pesan itu adalah permintaanku yang menyuruhnya pulang menghadiri pesta ulang tahun Ryan.Waktu itu dia sibuk mengurus acara pertunangannya dengan Diana, sampai benar-benar lupa bahwa hari itu hari ulang tahun anaknya sendiri.Dia mengira kedatangan kami yang mendadak waktu itu hanya untuk mempermalukannya dan bayangan Ryan yang berlutut memanggilnya bos besar k
Meninggalkan Bos Mafia Bersama Anakku Bab 5
[Kalau memang ini pilihanmu, aku akan mengabulkannya untukmu. Aku dan Ryan akan pergi. Semoga kamu bisa bahagia.]Di saat yang sama, Benedict yang tengah mengenakan setelan pengantin sambil menunggu first look merasakan ponselnya bergetar. Entah kenapa, hatinya juga bergetar aneh.Saat melihat pesan di layar, dia langsung melempar buket bunga yang tadinya mau diberikan pada Diana dan berlari keluar.Begitu tirai terbuka, Diana melangkah keluar dengan gaun pengantin khususnya. Dia membayangkan tatapan Benedict saat melihatnya, tapi yang dia dapat hanyalah panggung kosong.Benedict langsung melompat ke sebuah mobil sport, melaju menuju bandara.Sambil terus menginjak pedal gas dan menyalip mobil demi mobil yang menghalangi. Dia menekan nomor teleponku berulang kali.Suara operator di ponselnya membuatnya semakin gelisah, tangannya sampai tak lepas dari klakson.“Kenapa banyak sekali orangnya?!”Di percobaan kelima nyaris menabrak pejalan kaki, akhirnya Benedict memukul setir dengan kasar
Meninggalkan Bos Mafia Bersama Anakku Bab 4
Mendengar panggilan Ryan, raut wajah Benedict sedikit melunak dan bisik-bisik di sekitar pun mereda.Ryan menatap kue besar di sampingnya, lalu berkata, “Bos besar, ini pesta ulang tahun yang disiapkan untukku? Bolehkah aku memotong kue bersamamu?”Ryan sudah lama menantikan acara ulang tahun hari ini. Dalam hatinya, asalkan bisa bersama Benedict, meski tak lagi memanggilnya ayah pun tak masalah.Namun tiba-tiba, seorang wanita bergaun merah dengan dandanan mencolok melangkah ke samping Benedict. Dia melingkarkan lengannya di lengan pria itu, sambil berkata, “Nggak boleh, ya.”“Sayang, ini pesta pertunangan tertutup, sepertinya orang luar nggak diundang, ‘kan?”Dia sama sekali tak melihat Ryan dan hanya bicara pada Benedict.Aku langsung paham. Semua ini adalah rencana Diana. Dia yang mengirim pesan, memancing kami datang ke sini. Hanya untuk mempermalukan kami di depan umum dan memaksa Benedict mengakui bahwa kami hanyalah orang luar.Bukan hanya Diana yang menatap Benedict, aku pu
Meninggalkan Bos Mafia Bersama Anakku Bab 3
Keluar dari aula pesta, aku membawa Ryan menyusuri kawasan pertokoan dan membelikannya es krim.Sambil menikmati es krimnya, Ryan pun berhenti menangis. Aku mengusap kepalanya, rambutnya berwarna cokelat, persis seperti Benedict.“Sayang, bagaimana kalau ibu membawamu keluar negeri?”Ryan mendongak, menatapku dan bertanya pelan, “Bagaimana dengan ayah?”Ternyata memang masih anak-anak, begitu cepat sudah melupakannya. Aku dengan lembut menyeka sisa es krim di sudut bibirnya sambil berkata, “Ayah akan tetap tinggal di sini menjadi bos besar mafia. Ingat, mulai sekarang kamu juga harus memanggilnya bos besar, dia bukan ayahmu lagi.”Ryan menunduk, air mata kembali membasahi matanya. Aku bisa merasakan ketidakrelaannya.Siapapun pasti sulit menerima kenyataan ayahnya sendiri tak menginginkannya lagi. Saat aku masih berpikir apakah harus memohon pada Benedict untuk tetap membiarkan Ryan bersamaku, Ryan sudah menggenggam tanganku dengan tatapan tegar dan berkata, “Ibu, aku ikut denganmu.
You may also like
To Readers
Selamat datang di dunia fiksi kami - Goodnovel. Jika Anda menyukai novel ini untuk menjelajahi dunia, menjadi penulis novel asli online untuk menambah penghasilan, bergabung dengan kami. Anda dapat membaca atau membuat berbagai jenis buku, seperti novel roman, bacaan epik, novel manusia serigala, novel fantasi, novel sejarah dan sebagainya yang berkualitas tinggi. Jika Anda seorang penulis, maka akan memperoleh banyak inspirasi untuk membuat karya yang lebih baik. Terlebih lagi, karya Anda menjadi lebih menarik dan disukai pembaca.
Komen