Chapter 3. Pamilyar na boses

POV- Szarina

Tatlong araw na akong secretary ng hindi ko pa nakikilalang Boss ko. Nasa kontrata na aking pinermahan ang nakasulat na, pagkatapos ng isang buwan bilang secretary na part time job ko ay nakasaad don na hindi ko mona makikilala kung sino talaga ang pinaka boss ko, dahil kailangan nilang makaseguro na magtatagal nga ba ako sa part time job ko. Wala naman sa akin problema iyon, mabuti na nga rin na huwag ko ng makita ang boss ko baka matakot lang ako sa kanya. Gusto ko sanang itanong don sa ginang na nag interview sa akin na ano bang itsura ng magiging boss ko, nahiya lang ako baka masisante na agad ako hindi pa ako nakakapagsimula.

"Ano ba yan, na curious naman ako sa hitsura nya. Mukha kaya itong adik sa kanto, bungi bungi ang ngipin tapos nabubulok pa. Mabaho ang hininga, maraming an-an at buni sa mukha. Tigyawatin at balbas sarado pa. Grrr.. Ano ba yan naiimagine ko sa mukha ng boss ko, nakakakilabot naman. Huwag naman sana ganun ang mukha nya, baka hindi na ako pumasok kinahapunan pagkatapos ng aming klase." Kausap ko sa laptop na kaharap ko dito sa opisina ng agency, dito mona daw ako pansamantala hanggat hindi pa natatapos ang isang buwan.

Bukas nga pala 1st anniversarry nila Anthony at Isadora. May pasorpresa ang lolo mo dai. Ang haba talaga ng buhok ng aming kaibigan na si Isadora, biruin mo tatlong lalaki pa ang nagkakagusto sa kanya iyong isa stranger pa. Samantala ako wala, nganga..... Ay meron pala sa Probinsya namin iyon nga lang may problema sa pag-iisip, ayyyyy meron ang Presidente pa nga pala ng Pilipinas na hambog na malala ang pagkaluwag ng turnilyo sa utak, na katawan lang ang gusto sa aking tikman." Wala sa kawalan ko na sabe sabay, nguso ko. Maganda naman ako kahit maliit na babae lang, hindi naman nalalayo ang itsura naming dalawa ni Kristine Reyes pero bakit walang matinong lalaki ang nagkakagusto sa akin..

"Hey, tulala ka nanaman. Huwag mong isipin yon mahal ka non." Pang eestorbo sa aking pagkatulala ni ate Fe.

"Ate Fe naman, nanggugulat ka. Wala pa po akong kasintahan, wala pag nagkakamali na pumantay sa height ko." Saad ko. Natawa naman si Ate Fe sa akin.

"Palabiro ka pala Szasza." Natatawang saad ni ate Fe.

"Ngayon lang po ito, bukas hindi nyo na ako mapapabiro." Biro kong wika na lalong ikinatawa ni Ate Fe.

"Fe, puro ka nanaman tawa diyan. Alalahanin mo wala kang dalang diaper, sege ka baka maihi ka nanaman." Paalala ni Ate Ruth kay ate Fe.

"Ito kase si Szasza, pinapatawa ako." Ako pa nasisisi ni ate Fe.

"Sinisi mo pa si Szasza, mababaw lang talaga kaligayahan mo." Pang aasar ni ate Ruth kay ate Fe sabay kindat nito sa akin.

Nag ring ang telepono sa office table ni Ate Ruth at sinagot nya ito sabay kaway sa akin ng kanyang kamay na ang ibig sabihin ay lumapit ako sa kanya.

Lumapit ako dito at tinanggap ko ang telepono at itinapat sa aking tainga. Nabasa ko sa sinulat ni ate ruth sa puting papel na si Mister President ang kausap ko.

Pamilyar sa akin ang boses ng kausap ko sa kabilang linya. Parang narinig kona ito.

"Yes, po sir. Ipapasa kona po agad saiyo ang mga schedule nyo po para ngayong week." Sagot ko sa kausap ko at ibinigay kona kay ate Ruth ang telephone. Bumalik na ako sa aking desk dahil ipoforward ko na lang sa kanya ang kanyang schedule.

"Pamilyar talaga sa akin ang boses naiyon, kailan ko nga ba iyon nakausap at sino ang lalaking iyon.... "Bahala na nga kung sino ba yon." Bubulong bulong ko na parang bubuyog habang pino forward ko sa Unknown g***l ang schedule.

𝐍𝐚𝐭𝐚𝐩𝐨𝐬 na ang dalawang oras na trabaho ko bilang secretary. Nagpaalam na ako sa kanila.

"Ingat sila saiyo, Szasza." Saad ni ate habang titig na titig ito sa computer nya na ginagamit.

"Salamat po ate Fe." Szasza ang tawag nila sa akin dito, masyado daw mahaba kung Szarina pa.

Naglakad lakad ako habang pauwi. Hindi naman malayo ang dorm na tinutuloyan ko, sayang ang pamasahe sa tricycle pambili kona ito ng kwek kwek sa kanto.

Nagpalinga linga ako sa aking paligid. Nasa parteng madilim ako naglalakad na hindi masyadong abot ng ilaw sa poste. Pakiramdam ko ay may taong sumsusunod sa akin. Paglingon ko sa aking tagiliran ay may lalaking nakasuot na itim na jacket na may hoddie na nakatungong naglalakad ng mabilis.

"Kinabahan naman ako saiyong impakto ka, akala ko dadalhin mona ako sa talahiban at pagsasawaan ang aking katawan pagkatapos ay pagpipira-pirasuhin at isisilid sa maleta at itatapon na lang kung saan saan." Bulong ko habang hawak ko ang aking kumakabog ng mabilis ang aking dibdib.

Kung ano-ano nanaman ang pumapasok sa aking isipan. Binilisan kona ang aking paglalakad, baka magkatotoo pa ang nasa isip ko.

Binuksan ko agad ang gate ng dorm, nagulat sa akin ang guwardiya na nagbabantay dito.

"Bakit parang takot na takot ka ma'am? Nagaalalang tanong sa akin ni kuyang guard.

"May gwapong afam po na gusto akong dalhin sa talahiban at gusto akong gahasahin." Sagot ko na lang sa tanong ng nag aalalang guard. Iyon na lang ang sinabe ko kahit hindi naman totoo.

Napakamot naman ito sa kanyang ulo at nagtatakang nakatingin sa akin. Mukha ba akong gumagawa lang ng kwento, ang mukhang ito ba ay hindi mapagkakatiwalaan..

"Kuya naman, nakakainis ka! Bakit parang hindi ka naniniwala sa akin." Nakanguso kong sabe.

"Nene, Pasensya kana ha. Wala naman kase ditong talahiban, matataas na establisyemento ang nakatayo sa paligid natin dito. Kung sinabe mo pang pilit kang isinasakay sa sasakyan ay seguradong maniniwala ako saiyo." Natatawang paliwanag sa akin ni Kuyang Guard.

"Kung maka Nene ka naman sa akin kuya, kanina mo pa sinasaktan ang kalooban ko. Una hindi ka sa akin naniniwala na may Afam na gusto akong dalhin sa talahiban, pangalawa tinawag mo akong Nene." Mangiyak ngiyak kong wika.

"Naku po! Huwag mo ng ituloy yang pag iyak mo, papangit ka lang. Binibiro lang kita kanina..

"Ewan ko po saiyo kuya. Diyan kana nga." Nakasimangot kong wika.

Tinawanan lang ako ni kuyang Guard ang sarap lang niyang batohin ng suot kong sapatos.

Naglalakad ako sa hallway ng dorm ng makasalubong ko si Marian at si Isadora.

"Bakit nakatulis naman yang nguso mo Szai? Kulang na lang ay sabitan ng kaldero yang nakausli mong nguso." Puna sa akin ni Issa.

"Si kuyang Guard kase, tinawag akong Nene." Sagot ko kay Issa na nakanguso parin.

"Nagtaka ka pa, Tingnan mo sa salamin kung bakit ka tinawag na Nene ni kuyang Guard." Pang aasar naman sa akin ni Marian.

"Isa ka pang baliw ka. Sikmuraan kita diyan eh." Pikon kong wika.

"Saan kaba kase galing? At bakit ngayon ka lang umuwi? May inililihim ka sa amin ano?" Tanong sa akin ni Isa na may kahulogan.

"Wala a, pumunta lang ako sa bahay nong kinuwento ko sainyo na si Ate Marie. Hindi kona kayo sinama dahil maligalig kayo." Pagkakaila ko.

"Wow! Grabe sya kung makapagsalita ng maligalig, akala mo hindi din sya maligalig." Kontra agad na sabe ni Marian sa akin.

"Tama na nga yan, baka kung saan nanaman mapunta ang asaran ninyo. Nakakapagod ng pumagitna sa inyong dalawa, pareho lang naman kayo na pikunin.

Pareho kaming natawa ni Marian dahil sa pagsita sa aming dalawa ni Issa.

"Saan ba punta ninyong dalawa? alas otso na ng gabi lalabas pa kayo, marami pa namang siraulo dyan sa labas." Hindi kona sa kanila sasabihin kung ano ang nangyari sa akin kanina, tiyak na katulad ni kuyang guard ay hindi sila maniniwala sa akin. Baka nga pagtawanan pa ako.

"Bibili kami ng balot, natakam kase kaming dalawa ni Marian. Dumaan kami sa kwarto mo wala naman nagbubukas, iyon pala ay hindi ka pa umuuwi."Wika ni Issa. Ano sasama kaba?" Saad nitong tanong pa sa akin.

"Hindi na, kayo na lang dalawa. Hindi naman ako kumakain ng balot, tsaka inaantok na ako." Pagtanggi ko.

"Sege, ikaw ang bahala. Alis na kami ni Marian baka wala na kaming maabotan na tindang balot sa labas." Saad ni Isadora.

"Sege, mag ingat kayong dalawa.

Tumango lang sila at nagpatuloy na sa paglalakad palabas ng dorm.

Ako naman ay nagpatuloy narin sa paglalakad, ng nasa tapat na ako ng aking kwarto ay kinuha ko na ang susi sa loob ng aking bag.

Pagkabukas ko ng pinto ay agad akong pumasok at agad akong nahiga sa kamang naghihintay sa katawan lupa kong pagod, bagsak ang katawan ko sa kama ni hindi ko na nagawa pang isarado ang pinto at e lock ito.

Nakatulog ako sa sobrang pagod at sa maghapon na activities sa university na sinabayan pa ng part time job ko.

Nagising ako na pakiramdam ko ay may nakatingin sa akin habang natutulog ako.

Napabalikwas ako ng bangon na sina Isadora at Marian pala ang nakatayo sa aking harapan. Akala ko kung sino na.

"Anong ginagawa ninyo dito?" Tanong ko sa kanila na inaantok pa ako.

"Mukhang pagod na pagod ka ah, ni hindi mona nagawa pang magpalit ng uniform tapos iniwan mo pang bukas ang pinto. Mabuti na lang ay bumalik kaagad kami, kung hindi pinasok kana sana dito sa loob at pinagtripan ng ibang dorm mate natin."Wika ni Isadora habang si Marian ay tahimik lang na nakamasid sa akin.

"Nakalimotan ko, antok na antok na kase ako." Tipid kong sagot.

"Labas na rin kami." Paalam nilang dalawa.

"Pakisarado na nalang ng pinto at pakilock narin, salamat.

Muli akong nahiga at natulog muli.